Famous statue of Achilles at Achilleion
Το πέρασμα στην Αιωνιότητα και την Αθανασία
του Έλληνος Πολεμιστή του Ξίφους
Το πέρασμα στην Αιωνιότητα και την Αθανασία
του Έλληνος Πολεμιστή του Ξίφους
μέσα από την σχισμή του Χρόνου
στην καινούργια χιλιετία
στην καινούργια χιλιετία
της επομένης χιλιάδος του Χώρου
Στον Χορό των Μουσών
Αχιλλεύς, όρθιος, αθάνατος, άτρωτος,
ατενίζων την Ανατολή στον κήπο των Φαιάκων
στο λυκαυγές της μεγάλη ημέρας του φωτός.
Τα τραγούδια του Δημόδοκου
Ωδείον των αοιδών
Η επίκληση των Μουσών
Η ενθύμηση και η Μνημοσύνη
Η περιγραφή της Ασπίδος
Η κατασκευή του Δούρειου Ίππου
Η αφήγηση του Οδυσσέως
Ομήρου του Ποσειδώνος
Τα δάκρυα και οι ωδίνες των Ελλήνων
Περιπλανώμενων Εξερευνητών
Η αρωγή του Αλκίνοου και της Αρήτης
φίλων και συντρόφων, ανθρώπων, διαφωτιστών,
φιλελλήνων Λαμπερών
Ω! Μέγα Μυθικές Ιστορίες των Ελλήνων Πολεμιστών!
Αχιλλεύς, όρθιος, αθάνατος, άτρωτος,
ατενίζων την Ανατολή στον κήπο των Φαιάκων
στο λυκαυγές της μεγάλη ημέρας του φωτός.
Τα τραγούδια του Δημόδοκου
Ωδείον των αοιδών
Η επίκληση των Μουσών
Η ενθύμηση και η Μνημοσύνη
Η περιγραφή της Ασπίδος
Η κατασκευή του Δούρειου Ίππου
Η αφήγηση του Οδυσσέως
Ομήρου του Ποσειδώνος
Τα δάκρυα και οι ωδίνες των Ελλήνων
Περιπλανώμενων Εξερευνητών
Η αρωγή του Αλκίνοου και της Αρήτης
φίλων και συντρόφων, ανθρώπων, διαφωτιστών,
φιλελλήνων Λαμπερών
Ω! Μέγα Μυθικές Ιστορίες των Ελλήνων Πολεμιστών!
ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμήρου "Ιλιάδα", Ραψωδία Π, στίχοι: 233 επ.
«Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ τηλόθι ναίων
Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου, ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ
σοὶ ναίουσ᾽ ὑποφῆται ἀνιπτόποδες χαμαιεῦναι,
ἠμὲν δή ποτ᾽ ἐμὸν ἔπος ἔκλυες εὐξαμένοιο,
τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δ᾽ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν,
ἠδ᾽ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ᾽ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ·
αὐτὸς μὲν γὰρ ἐγὼ μενέω νηῶν ἐν ἀγῶνι,
ἀλλ᾽ ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσι
μάρνασθαι· τῷ κῦδος ἅμα πρόες εὐρύοπα Ζεῦ,
θάρσυνον δέ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν! »
«Δία, θεέ Πελασγικέ, προστάτη στην Δωδώνην
πέρα την κακοχείμωνην, όπου από σε προσφέρουν
οι άλουτοι, χαμόκοιτοι Σελλοί ρήματα θεία,
ως έδωκες ακρόασιν εις τες ευχές μου πρώτα,
κι επλήγωσες τους Αχαιούς κι ετίμησες εμένα,
και τώρα πάλιν την εξής ευχήν ευδόκησέ μου.
Ότι αν και μένω εγώ μακράν κλεισμένος στα καράβια,
ιδού στέλνω τον φίλον μου με Μυρμιδόνων πλήθη.
Δόξαν λαμπρήν, βροντόφωνε Κρονίδη, απόστειλέ του,
θάρρος στα στήθη βάλε του!...»
( Ποιητική Απόδοση: Ι. Πολυλάς)