Το πορτραίτο του Αγαμέμνονος
Αγαμέμνων....εμμένων σε μια θέση και εμμονή
με αλαζονεία πολύ
Το Α κεφαλαίο συμπέρασμα από την πρώτη μυθιστορηματική επική παραβολή είναι πως οι Έλληνες όντας ισχυρές προσωπικότητες , συνήθως φιλονικούν και οι έχθρες, οι διαμάχες και οι έριδες, εμφύλιοι σπαραγμοί έχουν ταλαιπωρήσει το στρατόπεδο των Αχαιών και συνεχίζουν να το ταλαιπωρούν και να είναι ο ανασταλτικός παράγων της επίτευξης του αντικειμενικού στόχου μιας εκστρατείας ή ενός σχεδίου.
Η Αχίλλειος πτέρνα των Ελλήνων προς χαιρεκακία των εχθρών τους, όπως αγορεύει ο Σοφός Νέστωρ στον παρεμβατικό λόγο του.
Ο Αγαμέμνων, με μεγάλα ελαττώματα και προτερήματα , με σκήπτρο εκ του Διός, εμμένει στις θέσεις του σε κατάχρηση εξουσίας και ο ημίθεος οξύθυμος Αχιλλέας χάνει την αυτοκυριαρχία του και συμπεριφέρεται σαν πληγωμένο παιδί.
Η πρωταρχική αιτία των εσωτερικών συγκρούσεων, είναι το πλεόνασμα της ενέργειας των Ελλήνων που αντί να το διοχετεύουν δημιουργικά, το εκτονώνουν σε ενδομάχες και εσωτερικές διαμάχες προς αλλήλους.
Σε δευτερογενές επίπεδο είναι η αδικία και η έλλειψη τιμής, η προσβολή που γίνεται από την επικρατούσα κάθε φορά αγαμεμνονική κυβέρνηση στους ήρωες που υπερασπίστηκαν πολέμησαν και πολεμούν ακόμη για την πατρίδα θυσιάζοντας τα πάντα σε αυτό τον αγώνα ακόμη και την ζωή τους.
Η αφαίρεση της “πλούσιας κόρης ” που βρίθει από την δόξα και κατάθεση τους την ηρωική.
Αρπάζουν όχι μόνο τον χρυσό αλλά και την τιμή από τους ημίθεους ήρωες και αγωνιστές και την ομορφομάγουλη κόρη Βρισηίδα. Όταν απαιτούνται θυσίες α π ’όλους,δεν ακολουθούν το παράδειγμα του Καποδίστρια που δεν δέχτηκε να παίρνει μισθό και χρήματα και χρυσό από το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος αλλά, εμμένουν και επιμένουν σε επιδείξεις ιδιωτικής περιουσίας και εύκολου πλουτισμού.
Ο Αλέξανδρος δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του εκτός από την Ιλιάδα που είχε στο προσκεφάλι του και όλο τον χρυσό τον μοίραζε στους στρατιώτες και συμπολεμιστές τους, ακόμη και τα γλυκά και τα εδέσματα της βασίλισσας της Καρίας τα επέστρεψε πίσω για να μην συνηθίσει στην καλοπέραση και την μαλθακότητα.
Τι θα έκανε ο Οδυσσέας αν ήταν στην θέση του Αγαμέμνονα και του Αχιλλέα;
Μπορούμε να αναλογιστούμε τροποιώντας το σενάριο της Α Ιλιάδος.
Οπωσδήποτε θα χειριζόταν διαφορετικά το πρόβλημα και το θέμα.
Ο Οδυσσέας δεν είναι όσο εγωιστής, όσο ο κοσμήτωρ Αγαμέμνων και δεν διακατέχεται από εμμονές επίδειξης εξουσίας, δεν είναι τόσο ημίθεος όσο ο Αχιλλέας και δεν επιτίθεται αλόγιστα πριν διερευνήσει και χαρτογραφήσει μια κατάσταση. Πριν σιγουρευτεί για το αποτέλεσμα.
Στο πλαίσιο της οδυσσειακής τακτικής ,σαν “Αγαμέμνων” με ηγετικές ικανότητες ελιγμού., θα άκουγε τον ιερέα προσεχτικά επιδιώκοντας την φιλία του και την συμμαχία του προτείνοντας με το εύστροφο μυαλό του ένα καλό γάμο για την κόρη του, δελεαστικό για να μην φύγει από τους Έλληνες ο χρυσός που ίσως τελικά δεχόταν ο Χρύσης ως καλή λύση.
Σαν “Αχιλλέας “δεν θα αντιδρούσε με βρισιές και αιματοχυσίες και δεν θα αποσυρόταν εκδικούμενος όλους τους Έλληνες για την απερισκεψία του ηγεμονικού Αγαμέμνονα μειώνοντας το κύρος του μπροστά σε όλο το στράτευμα.
Μια κατ΄ ιδίαν συνάντηση θα ήταν πιο αποτελεσματική για την εξεύρηση λύσης του προβλήματος αφήνοντας τον να βγάνει μπροστά αλώβητος, ως αρχηγός ,και διοχετεύοντας την δύναμη του υποστηρικτικά, γιατί η μαεστρία της οδυσσειακή σκέψης σε κάθε πρόβλημα είναι η έλλειψη εγωκεντρισμού, εμμονής και ο πολυμήχανος πολύστροφος ελιγμός.
Ο ποιμένας των λαών, κοσμήτωρ, βουληφόρος, σκηπτροφόρος του Διός
δεν πρέπει να είναι αλλά και να φαίνεται δίκαιος και σοφός
Η ΠΑΡΕΑ: Περί Αγαμέμνονος:
Το μυστικό της λύσης του κάθε προβλήματος για ένα άνθρωπο της γνώσης, είναι να το βλέπει σαν Ζευς από ψηλά ,πανοραμικά, με την ματιά του αετού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το εξετάζει σε βάθος και σε πλάτος ατενίζοντας ταυτόχρονα το δένδρο και το δάσος. Να μην παίρνει τα πράγματα πολύ προσωπικά, εγκλωβισμένος, εγκιβωτισμένος σε εμμονές ανύπαρκτης σπουδαιότητας και χάνει πολύ ενέργεια προσπαθώντας να την υπερασπίσει και από την οποία ένας θνητός δεν μπορεί να κρατηθεί αποτελεσματικά.
Ο Αγαμέμνων παρουσιάζεται στους μακρυμάληδες «κάρυ κομώοντες» Αχαιούς με λαμπρή φορεσιά και αστραφτερά πέδιλα στα πόδια του τα λιπαρά. Οι θεοί εμφανίζονται , διαγράφονται στο αιθερικό του σώμα, ο Ζευς στο κεφάλι ,ο Άρης στην μέση και ο Ποσειδών στο στέρνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως αν ήταν ο Ποσειδών στα πέλματα, ο Άρης στο κεφάλι και ο Ζευς κυβερνήτης του ήπατος στις επιγονατίδες και ο Απόλλων στο βλέμμα του,η ροή της ενέργειας του να ήταν πιο αρμονική και αποτελεσματική .
Η ομορφιά είναι η καλή μορφή του όντος κι η ασχημοσύνη , η έλλειψη σχήματος, η αρμονία ή δυσαρμονία της ενεργειακής ροής .
Η γνώση της ύλης , της ενέργειας και των μετατροπών της.
Η εξερεύνηση της ύλης είναι ένα εξωτερικό ταξίδι της ύπαρξης και η κατανόηση της ενέργειας ένα εσωτερικό ταξίδι στο κέντρο του εαυτού.
Εξωτερική και εσωτερική ευθυγράμμιση της αντίληψης.
Και τα δύο ταυτοχρόνως ολοκληρώνουν ένα άνθρωπο στης ζωής του
τον δρόμο και τον σκοπό.
Το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα ολοκληρωμένα παρουσιάζει και τις δυο διαδρομές με ένα τρόπο μαγευτικό και διαχρονικό.
Αν και η λέξη “θρησκεία” εμπεριέχεται στην λέξη “άνθρωπος” αυτός που άνω θρώσκει, δεν υφίστατο στους παλαιότερους χρόνους . Οι Έλληνες δεν είχαν θρησκεία, είχαν ιστορία και μυθιστορία και αυτή ήταν και είναι η γνώση τους και η παρακαταθήκη τους και η διαθήκη τους.
Θρησκείες με αυτή την μορφή της φονταμενταλιστικής θεοκρατίας γνώρισε η ανθρωπότητα την εποχή των Ιχθύων με την εμφάνιση του χριστιανισμού και του μουσουλμανισμού αμφότερες ποσειδώνιες ομιχλώδεις εξαρτήσεις του θυμικού στέρνου και προεκβολές ενός συστήματος παραγωγής δούλων του “θεού” .
Τοὺς δ’ ὥς τ’ αἰπόλια πλατέ’ αἰγῶν αἰπόλοι ἄνδρες
ῥεῖα διακρίνωσιν ἐπεί κε νομῷ μιγέωσιν,
ὣς τοὺς ἡγεμόνες διεκόσμεον ἔνθα καὶ ἔνθα
ὑσμίνην δ’ ἰέναι, μετὰ δὲ κρείων Ἀγαμέμνων
ὄμματα καὶ κεφαλὴν ἴκελος Διὶ τερπικεραύνῳ,
Ἄρεϊ δὲ ζώνην, στέρνον δὲ Ποσειδάωνι.
ἠΰτε βοῦς ἀγέληφι μέγ’ ἔξοχος ἔπλετο πάντων 480
ταῦρος• ὃ γάρ τε βόεσσι μεταπρέπει ἀγρομένῃσι•
τοῖον ἄρ’ Ἀτρεΐδην θῆκε Ζεὺς ἤματι κείνῳ
ἐκπρεπέ’ ἐν πολλοῖσι καὶ ἔξοχον ἡρώεσσιν.
Ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσαι•
Ας μιλήσουμε για τον Αγαμέμνονα τον κρατερό, την θυσία και τις θυσίες του θεού ….πριγκίπισσα της Πύλης των Λεόντων των Μυκηνών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ανασκόπηση της Ελληνικής Μυθιστορίας… στην ανατροπή της δέσμευσης της στο ασύλληπτο, στα παιγνίδια του νου, στις μονομαχίες στα μαρμαρένια αλώνια του χώρου και του χρόνου … ολόγυρα στο εδώ το πριν και το μετά.
Είναι δύσκολο να ισχυρισθεί κάποιος άνθρωπος λογικός πως υπάρχει θεός που απαιτεί τοιούτου είδους θυσίας από ένα πιστό.
Η Ελληνική παραβολή απευθύνεται σε ευφυείς ανθρώπους και όχι υποτακτικούς στην καθαρότητα του λόγου της και αλίμονο αν ένας στρατηγός βρίσκεται τόσο πολιορκημένος σε ένα ωμό εκβιασμό, ακόμη και αν προέρχεται από τον θεό, και δεν έχει εναλλακτική λύση και πρόταση να βγει από το αδιέξοδο αυτό.
Ο Αγαμέμνων στο κρίσιμο σημείο έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη του απέναντι στην θεά…..λέγοντας «εγώ το έκανα» και είμαι υπόλογος για αυτό και το δικό του κεφάλι να τοποθετήσει στο βωμό.
Δεν θυσιάζεις το παιδί, τον νέο, το μέλλον του κόσμου για χάρη της αρχηγίας καμιάς εκστρατείας και η πατρίδα χρειάζεται τον νεό νεογνό. Όφειλε να παραιτηθεί . Να δώσει την αρχηγία στο Αχιλλέα . Να γινόταν οι γάμοι και να έμεινε κοντά στον γαμπρό του σύμβουλος και οδηγός. Θα γλιτώναμε από πολλά. Δεν θα θρηνούσαμε τόσες απώλειες στα τείχη τα ψηλά. Ο Αχιλλέας με την κατάλληλη σύγκοιτη δίπλα του , θα μετρίαζε τις υπερβολές της νεότητας και θα ήταν άτρωτος πραγματικά …ολοκληρωμένος με το σωστό ταίρι κοντά του και όλοι θα γυρνούσαμε πίσω λιγότερο βασανιστικά αλλά… όχι με τον τρόπο του Αγαμέμνονος. Μόνο με τον τρόπο του Οδυσσέως μπορεί να γυρίσει κανείς όταν λείπει από το σπίτι του καιρό . Διακριτικά ανιχνευτικά και στρατηγικά.
Πόσους «Αγαμέμνονες» βλέπουμε σήμερα προέδρους σε έδρανα πολιτικά.. στρατιωτικά και θώκους σε ιερατεία αρχιερατικά να εμμένουν σε αρχηγικές εμμονές κουβαλώντας μεγάλες του παρελθόντος ενοχές παραβάσεις και εκτροπές; Αρκετούς θαρρώ…και είναι λυπηρό.
Ο χαρακτήρας του Ατρείδη είναι χαραγμένος στην παγκόσμια σκηνή του κόσμου και είναι η μοίρα του, το πεπρωμένο του. Οι επιτήδειοι αντιγράψανε την ιστορία για την εμμονή στην εξουσία και φτιάξανε του θεού σωτηρία λες και ο θεός δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι πιο έξυπνο για να σώσει τον κόσμο από το να θυσιάσει τον γιο του…. Παραλλήλως με την δοκιμασία του πατέρα…. Θαρρείς και είναι αμαρτία και κακό να αγαπάς το παιδί σου πιο πολύ από τον θεό.
Η μόνη αμαρτία ίσως είναι τελικά η ατέλειωτη ανοησία
και είναι μερικές φορές εξόχως εξοργιστικό.
Αχ… αυτός ο Αχιλλέας, το λαμπερό παλικάρι των Ελλήνων και ο Αλέξανδρος το αντίγραφο του, η αστραπή στην Γη του Διός!
Ζει πάντα στις καρδιές μας και μέσα από τις ιστορίες δύναμης του μας καθοδηγεί αποτελεσματικά αθάνατος αληθινά.
Αν είχε παντρευτεί μια Ελληνίδα πριγκίπισσα , θα είχε ένα σοβαρό λόγο να γυρίσει και ο κόσμος όλος θα ήταν αλλιώς.
Παραμένει όμως αξεπέραστη η λάμψη του ,η γοητεία ,η ομορφιά, η δύναμη και ενός άστρου μοναδικού ….η ακτινοβολία!