Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Καλπασμοί Αλόγων

 


Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΑΜΑΖΕΙ ΤΟΝ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ sculpture de John Robert STEELL, 1883, Edinburgh, Écosse.






Καλπασμοί αλόγων
στους ωκεανούς της κοσμικής αντίληψης.

Σε ιστορικούς πυριφλεγείς ποταμούς Ηριδανούς ύδατος γνώσης διηνεκούς

εφίππων ιπποδαμαστών ιπποκορυστών
μακριάς κόμης κομητών

Κυρίες και κύριοι, αμαξάδες και ηνίοχοι ,θεοί και θεές
τέθριππα δίθυρα άρματα ,κένταυροι αμαζόνες
....και της αφυπνισμένης συνείδησης πολεμιστές
μιας έλλογης εύνοης εποχής

Τα άλογα του Διομήδους

Η Αθηνά ηνίοχος δίπλα στον Διομήδη
 φορούσα του Άδη την περικεφαλαία το άρμα οδηγεί

Ε Ιλιάδος
Τν δ’ μείβετ’ πειτα θε γλαυκπις θήνη·
Τυδεΐδη Διόμηδες μ κεχαρισμένε θυμ
μήτε σύ γ’ ρηα τό γε δείδιθι μήτε τιν’ λλον
θανάτων, τοίη τοι γν πιτάῤῥοθός εμι·
λλ’ γ’ π’ ρηϊ πρώτ χε μώνυχας ππους,
τύψον δ σχεδίην μηδ’ ζεο θορον ρηα 830
τοτον μαινόμενον, τυκτν κακόν, λλοπρόσαλλον,
ς πρην μν μοί τε κα ρ στετ’ γορεύων
Τρωσ μαχήσεσθαι, τρ ργείοισιν ρήξειν,
νν δ μετ Τρώεσσιν μιλε, τν δ λέλασται.
ς φαμένη Σθένελον μν φ’ ππων σε χαμζε,
χειρ πάλιν ρύσασ’, δ’ ρ’ μμαπέως πόρουσεν·
δ’ ς δίφρον βαινε παρα Διομήδεα δον
μμεμαυα θεά· μέγα δ’ βραχε φήγινος ξων
βριθοσύν· δεινν γρ γεν θεν νδρά τ’ ριστον.
λάζετο δ μάστιγα κα νία Παλλς θήνη· 840
ατίκ’ π’ ρηϊ πρώτ χε μώνυχας ππους.
τοι μν Περίφαντα πελώριον ξενάριζεν
Ατωλν χ’ ριστον χησίου γλαν υόν·
τν μν ρης νάριζε μιαιφόνος· ατρ θήνη
δν’ ϊδος κυνέην, μή μιν δοι βριμος ρης.

Ο Διομήδης αναδεικνύεται σε κυρίαρχη μορφή της μάχης και όλα δείχνουν ότι η Αθηνά ετοιμάζει την αριστεία του: τον περιβάλλει με φως, τον γεμίζει δύναμη και αυτοπεποίθηση και εκείνος ρίχνεται ακάθεκτος στη μάχη. Μάταια ο Πάνδαρος προσπαθεί με το τόξο του να ανακόψει την ορμή του Τυδείδη· καταφέρνει μόνο να τον τραυματίσει ελαφρά στον ώμο. Και καυχιέται γι' αυτό! Ο Διομήδης ζητάει τη συνδρομή της Αθηνάς κι εκείνη σπεύδει κοντά του. Τον ενδυναμώνει με την ανδρεία του πατέρα του και του δίνει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τους θεούς, για να τους αποφεύγει. Μόνο την Αφροδίτη του επιτρέπει να χτυπήσει, αν βρεθεί μπροστά του.Με ορμή λιονταριού ο Διομήδης ξαναρίχνεται στη μάχη. Βλέποντάς τον ο Αινείας να σκορπά το θάνατο στις φάλαγγες των Τρώων, πείθει τον Πάνδαρο ν' ανεβεί στο άρμα του και να τον αντιμετωπίσουν μαζί. Ο Διομήδης ειδοποιείται από τον Σθένελο για τους Τρωαδίτες που πλησιάζουν απειλητικοί και αποφασίζει να τους αντιμετωπίσει πεζός. Δίνει μόνο οδηγίες στον ηνίοχο του να προσπαθήσει να πάρει τα περίφημα άλογα του Αινεία. Στη σκληρή σύγκρουση που ακολουθεί, ο Διομήδης σκοτώνει τον Πάνδαρο και τραυματίζει τον Αινεία, τον οποίο σπεύδει να απομακρύνει από τη μάχη η μητέρα του Αφροδίτη. Ενώ ο Σθένελος έχει ήδη κερδίσει τα άλογα του Αινεία, ο Τυδείδης καταδιώκει τη θεά της ομορφιάς και την τραυματίζει στο χέρι. Εκείνη εγκαταλείπει τον Αινεία, που τον αρπάζει αμέσως ο Απόλλωνας για να τον σώσει, και φεύγει κλαίγοντας στον Όλυμπο, όπου βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά της μητέρας της, της Διώνης.Στο μεταξύ, στο πεδίο της μάχης οι τρωικές φάλαγγες, με τη συμπαράσταση του Άρη, ασκούν έντονη πίεση στους Αργίτες και πολλοί επώνυμοι Αχαιοί πέφτουν νεκροί. Την κρίσιμη στιγμή επεμβαίνουν η Ήρα και η Αθηνά. Η σύζυγος του Δία με «στεντόρεια» φωνή επιπλήττει τους Αχαιούς και τους θυμίζει τα κατορθώματα του Αχιλλέα, ενώ η Αθηνά παίρνει θέση ηνίοχου πλάι στον Διομήδη και τον παρακινεί να ρίξει το ακόντιο του εναντίον του Άρη. Η θεά φροντίζει, ώστε η βολή να είναι εύστοχη και η αριστεία του ήρωα να συμπεριλάβει και δεύτερο τραυματισμό θεού. Σφαδάζοντας από τους πόνους, ο θεός του πολέμου καταφεύγει στον Όλυμπο, όπου δέχεται τις φροντίδες του Δία. Τέλος, επιστρέφουν στην κατοικία των θεών και η Ήρα με την Αθηνά.

Από τους Άθλους του....
Αλλά,... πριν φθάσουμε στην αγάπη,
θα πρέπει να δαμάσουμε τα’αλογα του Διομήδη,
που καταβροχθίζουν την ανθρώπινη ενέργεια,
με όχημα τις «ανθρώπινες σκέψεις
Αμέσως το μυαλό μου πήγε στο «μυαλό»
- Υποψιάζομαι πως πρέπει να έχει σχέση με τον νου, τις περιττές και υπερβολικές σκέψεις που χορεύουν στο μυαλό μας.
-Ακριβώς έχει να κάνει με τον «άλογο» νου, που τρέχει σαν τρελός πίθηκος, στην φαντασία μας, στην οποία , έχουν συμβεί πολλά πράγματα, τα περισσότερα μόνο μέσα στο μυαλό μας.
Η περιέργεια μου ήταν μεγάλη.
-Πως δαμάζονται αυτά τα φοβερά άλογα?
Απάντησε, τονίζοντας κάποιο σημείο.
-Όχι, με το να τα εμπιστευτείς σε φίλο σου, γιατί θα τον “φάνε” και αυτόν.
Με την αναπνοή, μπορείς να το κατορθώσεις.
Τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα!

Μια ήρεμη και βαθιά αναπνοή μπορεί να οδηγήσει σένα ήρεμο ,ατάραχο και νηφάλιο νου.
Τιθάσευση των άλογων είναι¨ο έλεγχος της αναπνοής.

Κ. Νυκτεγερσία και Δολωνοφονία

Αναφορά στον Νέστορα:
Διομήδης και Οδυσσέας, οι κατάσκοποι που γύρισαν ζωντανοί 
από τον δόλο με τα άλογα του Ρήσου

Ο Οδυσσέας, λέει:
"Αλήθεια, η καρδιά μεγάλα δώρα πόθησε,
του αντρειωμένου Αιακίδη τ' άλογα, που δύσκολα οι θνητοί
μπορούν να τα δαμάσουν και να τα κυβερνήσουν
άλλος κανείς εξόν ο Αχιλλέας, που αθάνατη τον γέννησε μητέρα,"


( Κ 400-403).

Τα Δολώνεια. Η νύχτα που ακολουθεί την άρνηση του Αχιλλέα είναι δύσκολη για τους Αχαιούς. Όλοι αγωνιούν για τις εξελίξεις, ενώ στο τρωικό στρατόπεδο επικρατεί μια ζωηρή κίνηση. Ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος δεν μπορούν να κοιμηθούν και, αφού ξυπνούν και τους άλλους αρχηγούς, συγκροτούν πολεμικό συμβούλιο. Αποφασίζουν να στείλουν κάποιον κατάσκοπο στο εχθρικό στρατόπεδο, ώστε να μάθουν τις προθέσεις των αντιπάλων. Την επικίνδυνη αποστολή αναλαμβάνουν ο Διομήδης και ο Οδυσσέας. Την ίδια στιγμή ο Έκτορας για τον ίδιο σκοπό στέλνει τον Δόλωνα στο ελληνικό στρατόπεδο. Ο Τρώας κατάσκοπος όμως θα πέσει στα χέρια του Οδυσσέα και του Διομήδη, οι οποίοι, αφού τον ανακρίνουν και παίρνουν τις πληροφορίες που χρειάζονται, τον σκοτώνουν. Στη συνέχεια πλησιάζουν τον καταυλισμό των Θρακών, συμμάχων των Τρώων. Ο Διομήδης σκοτώνει το βασιλιά των Θρακών Ρήσο και τους άντρες του, ενώ ο Οδυσσέας αρπάζει τα ονομαστά άλογά του. Μ' αυτό το περίλαμπρο λάφυρο οι δυο Έλληνες κατάσκοποι επιστρέφουν στο αχαϊκό στρατόπεδο, όπου τους γίνεται θριαμβευτική υποδοχή.
Τα άλογα του Αχιλλέως Βαλίος και Ξάνθος
" Πόσο γρήγορα είναι τα δικά μου άλογα, το ξέρετε,
γιατί είναι αθάνατα, δώρο του Ποσειδώνα στον Πηλέα,
τον πατέρα μου, κι εκείνος πάλι τα χάρισε σε μένα.
Στέκουν τώρα και κλαιν τον Πάτροκλο, οι χαίτες τους ακουμπούν στη γη, και μένουνε ασάλευτα με την καρδιά θλιμμένη"
( Ψ 276-284).

Τα άλογα, που έχουν προαισθανθεί το θάνατο του Πάτροκλου, μένουν ασάλευτα, κλαίνε και θρηνούν τον σύντροφό τους.Έτσι νιώθουν τον Πάτροκλο, το γενναίο τους ηνίοχο, που δεν υπάρχει πια.

Το άλογο του Αλεξάνδρου

Τα άλογα του Ποσειδώνος

Το άρμα της Ηρας και της Αθηνάς

Το άρμα του Ηλίου
Τα άλογα που μιλάνε με ανθρώπινη λαλιά
σε άρματα φλογερά

ΕΛΖΙΝ
...ανιχνευτές αλόγων
μελετώντας της ιστορίας
τα ίχνη και των ίππων στην Γη τις πατημασιές
όντων εν τω Λόγω ... ελλόγων

2 σχόλια:

  1. Κυρίες και κύριοι, αμαξάδες και ηνίοχοι ,θεοί και θεές
    τέθριππα δίθυρα άρματα ,κένταυροι αμαζόνες
    ....και της αφυπνισμένης συνείδησης πολεμιστές
    μιας έλλογης εύνοης εποχής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εδώ Ομηρούπολη Ονειρούπολη