Ο Λόγος ενός Αστεριού

Η ΑΧΙΛΙΑΣ  ενός Αστεριού


....φόβος για δειλούς  ανθρώπους βροτούς θνητούς









Χ Ιλιάδος

Τὸν δ’ ὃ γέρων Πρίαμος πρῶτος ἴδεν ὀφθαλμοῖσι παμφαίνονθ’ ὥς τ’ ἀστέρ’ ἐπεσσύμενον πεδίοιο, ὅς ῥά τ’ ὀπώρης εἶσιν, ἀρίζηλοι δέ οἱ αὐγαὶ φαίνονται πολλοῖσι μετ’ ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ, ὅν τε κύν’ Ὠρίωνος ἐπίκλησιν καλέουσι. λαμπρότατος μὲν ὅ γ’ ἐστί, κακὸν δέ τε σῆμα τέτυκται, 30 καί τε φέρει πολλὸν πυρετὸν δειλοῖσι βροτοῖσιν· ὣς τοῦ χαλκὸς ἔλαμπε περὶ στήθεσσι θέοντος.

Πρώτος ο γέρος Πρίαμος  με τους οφθαλμούς  του τον  είδε  στην πεδιάδα, ολόλαμπρος να ορμά σαν τ’ άστρο που προβάλλει το  Φθινόπωρο προβάλλει  πασίδηλος στα πολλά τ’ αστέρια ανάμεσα φεγγοβολεί στο νυκτικό σκοτάδι, κύνα του Ωρίωνος τον ονομάζουν και είναι λαμπρότατ’ άστρο αλλά κακό στον ουρανόν σημείον και τους δειλούς  θνητούς με πυρετο  κατακαίει Τόσο κι εκείνου, ως έτρεχεν, αστράφταν τ’ άρματά του


Ο Σείριος 
 (α CMa / α Μεγάλου Κυνός / α Canis Majoris) είναι το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό με φαινόμενο μέγεθος −1,46. Βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Το όνομά του προέρχεται από το ελληνικό "σείριος" που σημαίνει "φωτεινός".
Βρίσκεται 8,57 έτη φωτός από την Γη και είναι ένα από τα κοντινότερα αστέρια.
Ο Σείριος είναι ορατός από σχεδόν όλη την Γη τους χειμερινούς μήνες (για το Βόρειο ημισφαίριο, εκτός αν ο παρατηρητής βρίσκεται βορειότερα από τις 73 μοίρες). Μαζί με τον Πρόκυνα και τον Μπετελγκέζ σχηματίζουν ένα φωτινό τρίγωνο που έχει την ανεπίσημη ονομασία «Χειμερινό τρίγωνο»


Το 1844 ο Γερμανός μαθηματικός και αστρονόμος Φρίντριχ Μπέσελ (Friedrich Wilhelm Bessel) πρότεινε πως ο Σείριος αποτελεί στην πραγματικότητα ένα «διπλό αστέρα». Πράγματι, το 1862 ο αστρονόμος Άλβαν Κλαρκ (Alvan Graham Clark) ανακάλυψε ένα δεύτερο αστέρα, ο οποίος αναφέρεται ως Σείριος B. Ο αστέρας που είναι ορατός από τη Γη αποκαλείται συχνά και Σείριος A. Τα δύο αστέρια βρίσκονται σε τροχιά μεταξύ τους, με περίοδο περίπου 50 έτη και σε μέση απόσταση 20 AU (αστρονομικές μονάδες).(Παρόλα αυτά η μυθολογία αναφέρει τον Σείριο ως τριπλό αστέρα).
Ο Σείριος Β ήταν ο πρώτος λευκός νάνος που ανακαλύφθηκε, το 1915. Το γεγονός αυτό σήμαινε παράληλα πως ο αστέρας αυτός ήταν μεγαλύτερης μάζας από το Σείριο Α, καθώς εξελίχθηκε νωρίτερα πέρα από την κύρια ακολουθία.
Η διάμετρος του Σείριου μετρήθηκε για πρώτη φορά το 1956 από τον Robert Hanbury Brown σε 3,36 ηλιακές ακτίνες.


Η Ιστορία ενός Ομηρικού Αστεριού Λαμπερού