Φοίβου Άφιξις

 Giovanni Tiepolo

 ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΠΕΙΡΟΙ

 Καλπάζει στην ροή της χρονοδίνης

ο φωτεινός θεός

ορμητικά τις σκιές του φόβου

για να διώξει που μας κρύβουν το φως.

Την πιο μεγάλη ημέρα του χρόνου

Στο ζενίθ της δύναμης του

Στην ισχύ της εκπομπής του.

Στα μονοπάτια των ουρανών

Στους δρόμους των πουλιών

Στις όχθες των ποταμών

Στα ρυάκα των πηγών

Στα αυλάκια των οργωτών

Στους χορούς των Μουσών.

Ελθέ Φοίβε…

εκατηβόλος αρματοδρόμος
και μείνε στις καρδιές μας για πάντα
...λαμπερός λαμπαδηδρόμος!

Μαντολογία του ορθού χρησμού!
Είπατε τω βασιλεί, στον δυνάστη και της ιστορίας καταχραστή πως τα τείχη παλαιάς και νέας αρπακτικότητας πέφτουν όπως έχει προαγγελθεί ακόμη και αν οσιοποιηθεί.
Είπατε τω βασιλεί πως εξαγορασμένος ανάξιος δούλος ανάξιου «θεού» εστί ,την δε κλεμμένη ομορφιά παράνομα δεν δύναται να κρατεί.
Δι΄ όσα ανομήματα έχει διαπράξει κατά του Ελληνισμού, του ανθρωπισμού εξ αιτίας τούτου θα καθαιρεθεί.
Είπατε τω βασιλεί και σε κάθε δόλιο, φανερό ή υφέρποντα ανθελληνιστή πως είναι γυμνός και από τους ράφτες του και τους κοπτοράπτες αντιγραφών και λογοκλοπών έχει ξεγελαστεί.
Διότι με άνομα μέσα στην εξουσία έχει αναρριχηθεί.
Διότι ο Φοίβος Απόλλων από την καρδία των ανθρώπων και των παιδιών της Ελλάδος δεν έχει φύγει ποτέ και η καθαρή συνείδηση των νοήμονων όντων αυτό επιθυμεί.
Χαίρε Φοίβε Απόλλων ,καθαιρέτη της ανοησίας, της δουλείας , της μαύρης μαγείας επίορκων εξουσιαστών.
Χαίρε φως Ελληνικό, παγκόσμιο οικουμενικό που κάθε μέρα υψώνεσαι ολόλαμπρο στον Ουρανό!
Δώσε την διαύγεια στους ανθρώπους να διακρίνουν το ψεύδος από το αληθινό
και την δύναμη το δίκιο τους να πάρουν πίσω με τρόπο ευθύ και ορθό.
Η Ελληνική ψυχή είναι εδώ όρθια , αδάμαστη και ζωντανή και διεκδικεί πίσω ότι της ανήκει με τον τρόπο τον ομηρικό!

Ο οργασμός των Ελλήνων και Φιλελλήνων

.... ο νοητικός !

Η ΧΡΥΣΉ ΒΡΟΧΉ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ ΛΥΡΙΦΘΟΓΓΩΝ ΛΥΡΙΔΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΣ

Η γονιμοποίηση του Νου στον κόσμο των Ιδεών

και ο τερπικέραυνος Διαφωτισμός.

Ο Απόλλωνιος Ερωτισμός!

Ορφικός ύμνος Ήλιου

‘Ακουσε μακάριε, πού έχεις μάτι αιώνιον και βλέπει τα πάντα συ ό Τιτάν πού λάμπεις ωσάν χρυσός, πού βαδίζεις υψηλά, και είσαι το επουράνιον φώς
Σύ είσαι αφ’ εαυτού γεννημένος, ακαταπόνητος, των ζώων γλυκύ θέαμα και είσαι της μεν αυγής ο δεξιός γεννήτωρ της δε νυκτός ό αριστερός έχεις την συνένωσιν των εποχών και χορεύεις (κινείσαι κυκλικώς) με τέσσερα πόδια (ό δημιουργός των τεσσάρων εποχών του έτους), είσαι ταχύς, ορμητικός, πύρινος, με χαρωπόν βλέμμα, διφρηλάτης. και διέρχεσαι την όδόν του απέραντου ρόμβου με περιστροφικάς κινήσεις- καθοδηγείς τους ευσεβείς ανθρώπους εις τάς καλάς πράξεις και εις τους ασεβείς επιδεικνύεις δυσμένειαν συ έχεις χρυσήν λύραν και σύρεις (διανύεις) τον άρμονικόν δρόμον του κόσμου επισημαίνεις τα καλά έργα, συ είσαι ό νέος που τρέφεις τάς έποχάς. ΕΙσαι ό κυρίαρχος του κόσμου, ό αυλητής, διατρέχεις δια του πυρός και περιστρέφεσαι κυκλικώς, φέρεις το φως εμφανίζεσαι με ποικίλες μορφές, φέρεις την ζωήν, είσαι καρποφόρος, ώ Παιάν αειθαλής, αμόλυντος, πατήρ του χρόνου, ό αθάνατος Ζευς.
Καθαρός, πού λάμπεις εις όλους, είσαι το περιφερόμενον κυκλικώς μάτι του κόσμου, πού σβύνει και λάμπει με ωραίες φωτεινές ακτίνες’
δεικνύεις την δικαιοσύνην, αγαπάς το νερό. είσαι ό δεσπότης (ό κύριος) του κόσμου, ό φύλαξ της αληθείας, ο αιώνιος υπέρτατος, ό βοηθός εις όλους είσαι ό οφθαλμός της δικαιοσύνης, το φως της ζωής· ώ συ, πού οδηγείς τους Ιππους, και κατευθύνεις με λιγυρό μαστίγιο τέθριππον (με τέσσερα άλογα) άρμα (και εδώ ό ‘ Υμνωδός δια του συμβολισμού αύτοϋ αναφέρεται εις την υπό του «ΗΛΙΟΥ» διαμόρφωσιν των τεσσάρων εποχών του έτους), άκουσε τους λόγους μου και φανέρωσε εις τους μεμυημένους γλυκεία και ευχάριστη ζωή.

Κλῦθι μάκαρ, πανδερκὲς ἔχων αἰώνιον ὄμμα, Τιτὰν χρυσαυγής, Ὑπερίων, οὐράνιον φῶς, αὐτοφυής, ἀκάμας, ζώιων ἡδεῖα πρόσοψι, δεξιὲ μὲν γενέτωρ ἠοῦς, εὐώνυμε νυκτός, κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων, εὔδρομε, ῥοιζήτωρ, πυρόεις, φαιδρωπέ, διφρευτά, ῥόμβου ἀπειρεσίου δινεύμασιν οἶμον ἐλαύνων, εὐσεβέσιν καθοδηγὲ καλῶν, ζαμενὴς ἀσεβοῦσι, χρυσολύρη, κόσμου τὸν ἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων, ἔργων σημάντωρ ἀγαθῶν, ὡροτρόφε κοῦρε, κοσμοκράτωρ, συρικτά, πυρίδρομε, κυκλοέλικτε, φωσφόρε, αἰολόδικτε, φερέσβιε, κάρπιμε Παιάν, ἀιθαλής, ἀμίαντε, χρόνου πάτερ, ἀθάνατε Ζεῦ, εὔδιε, πασιφαής, κόσμου τὸ περίδρομον ὄμμα, σβεννύμενε λάμπων τε καλαῖς ἀκτῖσι φαειναῖς, δεῖκτα δικαιοσύνης, φιλονάματε, δέσποτα κόσμου, πιστοφύλαξ, αἰεὶ πανυπέρτατε, πᾶσιν ἀρωγέ, ὄμμα δικαιοσύνης, ζωῆς φῶς· ὦ ἐλάσιππε, μάστιγι λιγυρῆι τετράορον ἅρμα διώκων·

Στην πλάστιγγα της Δικαιοσύνης ....ο Φοίβος εγκαταλείπει τους ανόμους

μνημονίων νόμων της φιλοξενίας.... καταπατητές

Χ Ιλιάδος
οὔτ' ἄρ' ὃ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθ' ὃ διώκειν· 200
ὣς ὃ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποσίν, οὐδ' ὃς ἀλύξαι.
πῶς δέ κεν Ἕκτωρ κῆρας ὑπεξέφυγεν θανάτοιο,
εἰ μή οἱ πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤντετ' Ἀπόλλων
ἐγγύθεν, ὅς οἱ ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα;
λαοῖσιν δ' ἀνένευε καρήατι δῖος Ἀχιλλεύς,
οὐδ' ἔα ἱέμεναι ἐπὶ Ἕκτορι πικρὰ βέλεμνα,
μή τις κῦδος ἄροιτο βαλών, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.
ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπὶ κρουνοὺς ἀφίκοντο,
καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
ἐν δ' ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, 210
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ' Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,
ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δ' Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,
ᾤχετο δ' εἰς Ἀΐδαο, λίπεν δέ ἑ Φοῖβος Ἀπόλλων.

ΕΛΖΙΝ

......στον τρόχο του χρόνου στην ροή του μεγάλου Ενιαυτού

Θέλουμε την Ελλάδα Ηλιομέγιστη να ξεπροβάλλει μέσα από τις φλόγες μιας πυρακτωμένης χαραυγής σε ηλιόλουστη κοσμική χώρα Ηλιακής επιλογής!

Ελθέ Φοίβε.... και μείνε στις καρδιές μας για πάντα!