Ο Χορός του Χρόνου

Χ ρονισμός:
Η πόρτα του φράγματος.

Δον Χουάν:
Θα σου πω την ιστορία του δικού μου μικρού τυράννου,
Είπε ο Δον Χουάν στον Καστανέντα.
Θα σου πως πώς συνάντησα ένα μεγάλο τύραννο και την αλληλουχία των γεγονότων.
Η δοκιμασία άρχισε όταν ήμουν περίπου 20 χρονών και δούλευα σε ένα εργοστάσιο ζάχαρης.
Με πλησίασε ο επιστάτης και ΄ρώτησε αν ήθελα να δουλέψει στην φάρμα κάποιου μεγάλου αφεντικού ,ρωτώντας με και για την οικογενειακή μου κατάσταση.

Η απάντηση του Δον Χουάν ότι δεν είχε κανένα τον ευχαρίστησε ιδιαίτερα και μέσω μιας γυναίκας που είχε τον ρόλο του μεσάζοντος,
Παρουσιάστηκε στον νέο του αφεντικό και τον αρχιεργάτη της φόρμας.
Ο τρόπος που μιλούσε και φερόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν τρομακτικός και ο Δον Ζουάν κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει αμέσως.
Αλλά ήταν πια αργά.
Ο τεράστιος επιστάτης τον σταμάτησε με ένα όπλο και του είπε:
Δεν πρόκειται να φύγεις από εδώ μέσα ζωντανός και κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για σένα.
Ήρθες για να δουλέψεις μέχρι να σέρνεσαι και να μη το ξεχνάς.
Τον έσπρωξε με ένα γκλομπ και τον οδήγησε στο πλάι του σπιτιού.
Του δήλωσε ότι θα δούλευε μέχρι το βράδυ, από τον πρωί, χωρίς διάλειμμα και αν προσπαθούσε να αποδράσει θα τον σκότωνε
Και θα έλεγε ότι θέλησε να δολοφονήσει το αφεντικό.
Η φάρμα ΄’έμοιαζε με κάστρο και γύρω-γύρω ήταν άντρες οπλισμένοι.
Τον πήγε με τις κλωτσιές στην κουζίνα γιατί δεν του άρεσε το περήφανο βλέμμα του και τον απείλησε ότι θα του κόψει τους ΄τένοντες αν δεν υπακούσει αμέσως.
Στην κουζίνα μια γριά του έφερε φαγητό , αλλά ήταν τόσο στεναχωρημένος που δεν μπορούσε να φάει.
Η μαγείρισσα τον συμβούλεψε να φάει για να αντέξει και να κρατήσει την δύναμη του είπε ότι πήρε την θέση ενός άλλου Ινδιάνου που είχε πεθάνει πρόσφατα.
Δούλεψε τρεις εβδομάδες.
Ο αγριάνθρωπος τον έβαζε να κάνει την πιο βαριά δουλειά.
Στην αρχή της κάθε ημέρας πίστευέ ότι θα ήταν η τελευταία του και η επιβίωση σήμαινε ότι θα έπρεπε να ξαναπεράσει την ίδια δοκιμασία.
Κατάλαβε ότι ήταν ξοφλημένος και οι δύο επιστάτες ήταν συνεννοημένοι
Να παίρνουν φτωχούς Ινδιάνους στην φάρμα και να τους αναγκάζουν να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν.
Θύμωσε τόσο πολύ που διέσχισε την αυλή ουρλιάζοντας και βγήκε τρέχοντας από την πόρτα.
Ο επιστάτης τον πυροβόλησε στο στήθος Έπεσε κάτω και τον παράτησε νομίζοντας ότι είναι νεκρός.
Εκεί τον βρήκε ο δάσκαλος του τον περιμάζεψε, τον εκπαίδευσε και πήγε ξανά πίσω να τον αντιμετωπίσει.
Αυτή την φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Ο δάσκαλος του είχε εξηγήσει τι έπρεπε να κάνει για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση.
Το πρώτο να γίνει πολεμιστής.
Αυτό σημαίνει να αλλάξει τις απόψεις του για τον εαυτό του και τον κόσμιο γύρω του.
Στην συνέχεια να είναι ικανός για απόλυτη αυτοπειθαρχία και έλεγχο του εαυτού του.
Το τρίτο βήμα να αποκτηθεί η υπομονή και ο χρονισμός για να γίνει άνθρωπος της γνώσης.
Αυτά είναι χαρακτηριστικά εσωτερικής κατάστασης.
Ο πολεμιστής ασχολείται με τον εαυτό του όχι με εγωιστικό τρόπο
αλλά από άποψη συνεχούς εξέτασης του “είναι” του.
Το πρόβλημα των ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν μικρούς τυράννους είναι να μη έχουν στρατηγική.
Το άλλο είναι να παίρνουν τον εαυτό τους πολύ σοβαρά, πράγμα που επίσης κάνουν οι μικροί τύραννοι που έχουν μια ιδέα για τον εαυτό τους
ασυμμάζευτη.
Έτσι ακολούθησε την ίδια πορεία.
Πήγε στο ίδιο εργοστάσιο, κανείς δεν το θυμόνταν.
Του ξανακάνανε την ίδια πρόταση και πήγε στην φάρμα με τον ίδιο επιστάτη.
Μόλις έφθασε έτρεξε να ευχαριστήσει την κυρία του σπιτιού, που μάλλον δεν γνώριζε ακριβώς τι συνέβαινε ή δεν την ένοιαζε να γνωρίζει.
Ο επιστάτης έκανε ακριβώς τα ίδια αλλά έκανα ακριβώς ότι μου έλεγε χωρίς να δίνω δεκάρα για τον φόβο μου ή την υπερηφάνεια μου.
Το να κουρδίζεις το πνεύμα σου όταν κάποιος σε ταλαιπωρεί λέγεται έλεγχος..
Χαρτογράφησα το αδύνατα σημεία του και όλες τις ιδιοτροπίες του.
Το να μαζέψεις όλες αυτές τις πληροφορίες ενώ σε δέρνουν λέγεται πειθαρχία.
Ο επιστάτης ήταν ένα κάθαρμα.
Δεν είχε τίποτα καλό επάνω του.
Υπομονή είναι να περιμένεις χωρίς βιασύνη αυτό που πρόκειται… να συμβεί.
Τον παρενοχλούσα συστηματικά.
Όταν έβλεπα την κυρία του σπιτιού έτρεχα να την ευχαριστήσω και αυτό τον εξόργιζε ακόμη πιο πολύ.
Με έστελνε στα αλόγα που ήταν πολύ επικίνδυνο γιατί μια κλωτσιά τους θα μπορούσε να με σκοτώσει.
Είχα βάλει μια σανίδα για να προφυλάσσομαι, πράγμα που δεν το έμαθε επειδή του προκαλούσαν αηδία.
Τα βράδια δεν κοιμόμουν στο κρεβάτι .
Ήξερα ότι έψαχνε να με σκοτώσει.
Ο χρονισμός είναι η πόρτα του φράγματος.
Το σωστό timing …για κάθε πράγμα.
Το ίδιο πράγμα πριν ή μετά μπορεί να αποδειχτεί λάθος.
Μια μέρα τον προκάλεσα μπροστά στην γυναίκα, τον αποκάλεσα δειλό.
Η οργή τον τύφλωσε και άρχισε να με κυνηγάει.
Με ακολούθησε στα άλογα.
Ήταν τόσο τυφλωμένος που το παρέβλεψε.
Μία κλωτσιά τους υπήρξε το ΄τέλος του.
Το τέλος ενός μικρού τυράννου!
Είπε… ο Δον Χουάν. Οδυσσέας:
Φθάσαμε σε μια μεγάλη σπηλιά που καταλάβαμε ότι ανήκε σε ένα μεγάλο μονόφθαλμο γίγαντα.
Όταν μας εντόπισε μας είπε ότι είχε σκοπό να μας φάει όλους και μένα τελευταίο.
Άρπαξε δυο από τους συντρόφους μου και τους καταβρόχθισε στο λεπτό.
Ο φόβος θα είχε παραλύσει τους πάντες αλλά έπρεπε να σκεφθώ μία λύση και την σκέφτηκα.
Τον περιεργάστηκα, τον παρατήρησα, κατέγραψα τις συνήθειες του και τις αντιδράσεις του, μείωσα το “Εγώ” σε ένα “Κανένα” και περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να αποδράσουμε.
Μόνο την τελευταία στιγμή του φώναξα πως ήταν ο Οδυσσέας ο βασιλιάς της Ιθάκης που τον τύφλωσε.
Αυτό βέβαια το άκουσε ο Ποσειδώνας και η περιπέτεια μας… συνεχίστηκε,
Είπε… ο Οδυσσέας!

Οι πολεμιστές λένε!
Το να «αγαπήσεις» τον μικρό σου τύραννο σε τέτοιες ειδικά περιπτώσεις ή να του “στρέψεις τo άλλο σου μάγουλο”, θα σε υποβιβάσει στην θέση του θύματος και είναι υπερβολικά αφελές.

Με αυτή την “λογική”, έχει δημιουργηθεί μάζα “προβάτων” που σφάζονται αδιαμαρτύρητα, προς ώφελος μερικών.
Άλλωστε πολλά θύματα «ερωτεύονται» παράφορα τον θύτη τους και ο “διάβολος”

πολλές φορές έχει την μορφή αυτού που “αγαπάμε” περισσότερο…
Σε αυτή την περίπτωση είναι η άλλη μορφή του φόβου και είναι αδυναμία, γιατί βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση και εξαναγκάζεσαι σε ένα συναίσθημα.
Θυμίζει τις περιπτώσεις κάποιων καλοκάγαθων πόρνων που αγαπούν το νταβατζή τους και τον συγχωρούν και του επιτρέπουν τα πάντα, γιατί θέλουν να έχουν κάτι να αγαπούν στην έρημη ζωή τους, έστω και μια …ψευδαίσθηση. Θα ήταν όμως και ολέθριο λάθος, να τον μισήσεις, γιατί θα αρχίσεις να του μοιάζεις και να γίνεσαι σαν και αυτόν, μιμούμενος την συμπεριφορά του.
Όποιο συναίσθημα σου προκαλέσει, είτε φόβου,μίσους, τρόμου, οίκτου, θα σε χειρισθεί μέσω αυτών ακριβώς των συναισθημάτων κλέβοντας ενέργεια και προσοχή και θα σε εγκλωβίσει στην σπηλιά λεηλατώντας σε.
Ο μόνος τρόπος είναι να απαλλαγείς από φτιαχτούς συναισθηματισμούς και εξάρσεις οργής ή μνησικακίας βλέποντας καθαρά και αποστασιοποιημένα την όλη κατάσταση και να διεκδικήσεις την Ελευθερία σου.
Να τον κοιτάξεις αδυσώπητα γνέφοντας του
… από την άκρη του Απείρου 
και την Φλόγα ενός Ονείρου!

πηγή