Το Λυχνάρι της Αθηνάς

σε υψηλούς  κίονες φωτισμένους  του ναού με φως περικαλλές του καθαρού νου

τ Οδυσσείας

κλήϊσεν δὲ θύρας μεγάρων ἐῢ ναιεταόντων.        30

τὼ δ' ἄρ' ἀναΐξαντ' Ὀδυσεὺς καὶ φαίδιμος υἱὸς

ἐσφόρεον κόρυθάς τε καὶ ἀσπίδας ὀμφαλοέσσας

ἔγχεά τ' ὀξυόεντα· πάροιθε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη

χρύσεον λύχνον ἔχουσα φάος περικαλλὲς ἐποίει.

δὴ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεεν ὃν πατέρ' αἶψα·

"ὦ πάτερ, ἦ μέγα θαῦμα τόδ' ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·

ἔμπης μοι τοῖχοι μεγάρων καλαί τε μεσόδμαι

εἰλάτιναί τε δοκοὶ καὶ κίονες ὑψόσ' ἔχοντες

φαίνοντ' ὀφθαλμοῖσ' ὡς εἰ πυρὸς αἰθομένοιο.

ἦ μάλα τις θεὸς ἔνδον, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι."        40

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·

"σίγα καὶ κατὰ σὸν νόον ἴσχανε μηδ' ἐρέεινε·

αὕτη τοι δίκη ἐστὶ θεῶν, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν.

Κλείνοντας τις θύρες του  καλοκατοικημένου  μεγάρου

σηκώθηκαν οι δυο τους, ο Οδυσσέας και ο λαμπρός φαίδιμος γιος

φέροντας περικεφαλαίες και ασπίδες ομφαλόεσσες και έγχη οξέα.

Εμπρός τους η  Παλλάς  Αθηνά  έχουσα  χρυσόν λύχνον

 φως περικαλλές εποίει.

Και τότε ο Τηλέμαχος είπε στον  πατέρα του αμέσως:

Μέγα θαύμα με τους οφθαλμούς μου ορώ

Ακόμη και τοίχοι των μεγάρων και οι κίονες οι υψηλοί

Φαίνονται σαν  αστραφτερό πυρ με κάποιον θεό μέσα τους να έχουν από τον ευρύ ουρανό.

Σε αυτόν απάντησε ο πολυμήτις Οδυσσεύς:

Σιγά  τον νου σου συγκράτησε μηδέ άλλο να ερωτάς

Αυτό είναι το δίκαιο των θεών που τον Όλυμπο κρατούν.