Αποχαιρετισμός στους Φαίακες

   

Στο νησί των Φαιάκων

"Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,

πέμπετέ με σπείσαντες ἀπήμονα, χαίρετε δ' αὐτοί.

ἤδη γὰρ τετέλεσται ἅ μοι φίλος ἤθελε θυμός,        40

πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά μοι θεοὶ Οὐρανίωνες

ὄλβια ποιήσειαν· ἀμύμονα δ' οἴκοι ἄκοιτιν

νοστήσας εὕροιμι σὺν ἀρτεμέεσσι φίλοισιν.

ὑμεῖς δ' αὖθι μένοντες ἐϋφραίνοιτε γυναῖκας

κουριδίας καὶ τέκνα· θεοὶ δ' ἀρετὴν ὀπάσειαν

παντοίην, καὶ μή τι κακὸν μεταδήμιον εἴη."

Αλκίνοε κρατεέ 

αξιοσημείωτος σταθμός όλων των ανθρώπων και των λαών το νησί σας

πέμπετε με σαν να κάνετε σπονδή  αβλαβή, γεια και χαρά σας.

Ήδη  ετελέστησαν  όσα το φυλοκάρδι μου ήθελε

πομπή και φίλων δώρα τα οποία οι Ουρανίωνες θεοί  ευτυχή μου έκαναν.

Την  άψογη σύγκοιτη σαν νοστήσω ας εύρισκα και τους φίλους μου γερούς.

και εσείς εδώ που μένετε να ευφραίνεστε με τις γυναίκες τις κόρες και τα τέκνα σας

και οι θεοί αρετή να σας δίνουν παντού και κανένα κακό να μην βρει τον δήμο σας

. ἀνὰ δ' ἵστατο δῖος Ὀδυσσεύς,

Ἀρήτῃ δ' ἐν χερσὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον

καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

"χαῖρέ μοι, ὦ βασίλεια, διαμπερές, εἰς ὅ κε γῆρας

ἔλθῃ καὶ θάνατος, τά τ' ἐπ' ἀνθρώποισι πέλονται.        60

αὐτὰρ ἐγὼ νέομαι· σὺ δὲ τέρπεο τῷδ' ἐνὶ οἴκῳ

παισί τε καὶ λαοῖσι καὶ Ἀλκινόῳ βασιλῆϊ."

Σηκώθηκε ο δίος Οδυσσέας και στης Αρήτης τα χέρια θέτει δέπας αμφικύπελλον

και της φωνάζει με έπεα πτερόεντα λέγοντας:

Χαίρε βασίλισσα πέρα ως πέρα

ώσπου το γήρας να έλθει και ο θάνατος

αυτά που έρχονται στους ανθρώπους

Εγώ πάλι γυρίζω να τέρπεσαι  τα παιδιά σου τον λαό  και τον Αλκίνοο τον βασιλιά

ὣς εἰπὼν ὑπὲρ οὐδὸν ἐβήσετο δῖος Ὀδυσσεύς.63

Αυτά ως είπε, υπερέβη το Κατώφλι  του Χρόνου και του Ομηρικού Χώρου ο δίος Οδυσσέας

θ Οδυσσείας