Η Πίνδος οι Ελληνίδες Οροσειρές και η Τιτανομαχία

Πόλεμος μεταξύ των Θεών του Ολύμπου και των Τιτάνων. Αναπαράσταση από το αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών.

στις γεωτεκτονικές μεταβολές της Γαίας

Τιτανομαχία Ησίοδος

Αλπική ορογένεση 65 εκατομμύρια χρόνια  

Πίνδος Ελλάδα  Αλπική Ορογένεση

Η αλπική ορογένεση είναι η πιο πρόσφατη η νεότερη

Κατά τη διάρκεια αυτής, αναδύθηκαν ο Καύκασος, ο Άτλαντας, οι Άλπεις, οι Άνδεις, τα Απέννινα, τα Πυρηναία,  τα Ιμαλάια, τα Καρπάθια, οι Κορδιλιέρες κ.ά.

Σε αυτόν τον ορογενετικό κύκλο αναδύθηκαν και οι ελληνικές οροσειρές.

 Η Πίνδος είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της Ελλάδας. Κυριαρχεί σχεδόν σ' ολόκληρη την δυτική Ελλάδα και ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια των Ιλλυρικών και Δαλματικών οροσειρών.

Η ονομασία Πίνδος αν και αναφέρεται από τους αρχαίους τραγικούς μας ποιητές και ιστοριογράφους όπως ο Αισχύλος, ο Πίνδαρος, ο Σοφοκλής, ο Ηρόδοτος, ο Ξενοφών κ.α. παίρνει για πρώτη φόρα τη γεωγραφική μορφή  που της αποδίδουμε μέχρι και σήμερα στην περίοδο των ελληνορωμαικών χρόνων σύμφωνα με τον Στράβωνα.

Ο Ηρόδοτος και ο Ξενοφών μάλιστα στα «Κυνηγετικά» μας πληροφορούν και για την άγρια πανίδα της περιοχής καμωμένη από λιοντάρια, πάνθηρες, λύγκες και αρκούδες.

Το όνομα ετυμολογικά Πίνδος( κατάληξη –ινδος) χαρακτηρίζει τις προελληνικές λέξεις και συγκεκριμένα είναι πελασγικής προέλευσης. Χρησιμοποιείται δε για να προσδιορίσει κυρίως ονόματα φυτών της μεσογειακής χλωρίδας, όπως κίνδος και λίνδος. Το θέμα Πινδ- το συναντάμε πέρα από αντρικά ονόματα, αλλά και ως γεωγραφικό προσδιορισμό σε όρη , ποταμούς και  πόλεις. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι το συναντάμε ως επίθετο και στα τρία γένη.  Γιατί άραγε να συνέβαινε αυτό;;

Πιθανότατα η χρήση του όρου Πίνδος να είχε χαρακτήρα επωνυμίας που συνόδευε το όνομα και στην πορεία να ουσιαστικοποιήθηκε. Σαν επίθετο όμως φαίνεται να είχε θρησκευτικό χαρακτήρα που σήμαινε μάλλον το θείον, το ιερόν..

Αλπική ορογένεση

Η αλπική ορογένεση (μερικές φορές αλπική ορογένεση) είναι η δημιουργία οροσειρών στην κεντρική και νότια Ευρώπη και τη δυτική Ασία. Αυτή η φάση οικοδόμησης των βουνών ξεκίνησε στο μεταγενέστερο Μεσοζωικό. Συνέβη καθώς οι δύο μεγάλες ήπειροι Αφρική και Ινδία (καθώς και μια μικρότερη πλάκα) κινήθηκαν βόρεια και συγκρούστηκαν με την Ευρασία. Αυτό συνέβη στο τέλος του Μεσοζωικού αιώνα και συνεχίζεται σιγά-σιγά μέχρι σήμερα.

Έτσι, αυτή η αργή σύγκρουση συμπίεσε τις ευρασιατικές πλάκες και προκάλεσε τη δημιουργία βουνών από το δυτικό άκρο μέχρι την Ασία. Αυτές είναι οι οροσειρές της Αλπικής ζώνης. Περιλαμβάνουν (από τα δυτικά προς τα ανατολικά) τον Άτλαντα, το Ριφ, την Κορδιλιέρα του Μπέτικ, τα Κανταβρικά Όρη, τα Πυρηναία, τις Άλπεις, τα Απέννινα Όρη, τις Δειναρικές Άλπεις, τις Ελληνίδες, τα Καρπάθια Όρη, τα Βαλκανικά Όρη, τον Ταύρο, τα Αρμενικά Υψίπεδα, τον Καύκασο, το Αλμπόρζ, το Ζάγκρος, το Χίντου Κους, το Παμίρ, το Καρακοράμ και τα Ιμαλάια.

Η αλπική ορογένεση ήταν η τελευταία από τις τρεις μεγάλες φάσεις ορογένεσης στην Ευρώπη που διαμόρφωσαν τη γεωλογία της. Η ορογένεση της Καληδονίας που σχημάτισε την ήπειρο του Παλαιού Κόκκινου Ψαμμίτη ήταν η πρώτη. Η δεύτερη ήταν η Βαρίσκια ορογένεση. Αυτή ήταν όταν σχηματίστηκε η Παγγαία, καθώς η Γκοντβάνα και η ήπειρος του Παλαιού Κόκκινου Ψαμμίτη συγκρούστηκαν στα μέσα έως τα τέλη του Παλαιοζωικού.

Η Τιτανομαχία

Οι Τιτάνες που πολέμησαν καθοδηγούνταν από τον Κρόνο και στις τάξεις τους βρίσκονταν οι: Κόιος, Κριός, Υπερίων, Ιαπετός, Άτλας. Οι Ολύμπιοι οδηγούνταν από τον Δία και στο πλευρό του πολέμησαν και οι: Εστία, Δήμητρα, Ήλιος, Ήρα, Άδης/Πλούτων, Ποσειδώνας, οι Εκατόγχειρες και οι Κύκλωπες.

Νικώντας μετά από δεκάχρονο πόλεμο, οι Ολύμπιοι μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα, δίνοντας στον Δία την εξουσία στον αέρα και τον ουρανό, στη θάλασσα και όλα τα υδάτινα σώματα στον Ποσειδώνα, και στον Κάτω Κόσμο στον Άδη. Η γη αφέθηκε ως κυριαρχία κοινή όλων των θεών. Έπειτα έκλεισαν τους Τιτάνες στα Τάρταρα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Ωκεανός και οι Τιτανίδες (Θεία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη και Τηθύς) παρέμειναν ουδέτεροι, και γι' αυτό δεν τιμωρήθηκαν από τον Δία. Οι Εκατόγχειρες παρέμειναν φύλακές τους, μέχρι τη στιγμή που ο Δίας τους απελευθέρωσε όλους, εκτός από τον Άτλαντα.

Πάμε για Νέες  Τιτανομαχίες 

σε γεννήσεις  νέων ορεσίβιων συνειδήσεων

Σύγχρονα  Ομηρικά Έπη