Μαρμάρινο ανάγλυφο (2ος αι. π.α.χ.χ.) στη Μοδένα
Ο Ορφικός Έρως (Φάνης) με ηλιοτροπικά και πανθεϊστικά εμβλήματα.
Ο κόσμος σαν ζώνη ελλειψοειδής (σχήμα αυγού) με τα σημεία του Ζωδιακού·
πάνω και κάτω τα δύο μισά του Κοσμογονικού Αυγού (βγάζοντας φλόγες)·
ανάμεσα ο Φάνης φτερωτός (σαν Έρως)·
από το κεφάλι του δέσμες ηλιακές (ηλιοτροπισμός της μορφής)·
πίσω από τους ώμους μεγάλο μισοφέγγαρο·
με φίδι γύρω στο κορμί (σαν Χρόνος)· κεφάλια τράγου, λιονταριού, κριαριού στη μέση του κορμιού· με το σκήπτρο στ’ αριστερό (σαν βασιλεύς του κόσμου) και τον κεραυνό στο δεξί (σαν Ζευς)·
με δίχαλα πόδια σαν Παν (θεός Παγκοσμικός)·
και, έξω από τον Ζωδιακό, στις τέσσερις γωνίες του αναγλύφου, που λείπουν εδώ, τα κεφάλια των τεσσάρων Ανέμων (σημαντικά για την ορφική κοσμοθεωρία). Σβησμένη μέσα επιγραφή : Ε]YPHROSY[NE ET] FELIX, κι άλλη από κάτω: P(ecunia) P(osuit) FELIX PATER (ήγουν: Sacrorum).
Ο κύκλος του ζωδιακού, λευκές και κόκκινες Μοίρες
Από τη στιγμή που ο Φάνης ταυτίζεται με τον Χρόνο και τον Ήλιο είναι δυνατή η ερμηνεία της μορφής του. Για αυτό το ανάγλυφο της Μοδένας ο κόσμος, ως ουράνια σφαίρα, παρίσταται με τη μορφή του ζωδιακού.
Η μετάπτωση του εαρινού ισημερινού σημείου είναι αποτέλεσμα της μεταπτωτικής κινήσεως της γης, κατά την οποία ο άξων του κόσμου που είναι είναι η προέκταση του άξονα περιστροφής της γης διαγράφει κώνο γύρω από τον άξονα της εκλειπτικής. Έτσι ο βόρειος πόλος διαγράφει κύκλο 25800 έτη, όσα ακριβώς χρειάζονται για να διαγράψει το εαρινό σημείο όλο το ζωδιακό.
Όταν λοιπόν η εαρινή ισημερία ήταν στον αστερισμό του Ταύρου, πολικός αστέρας ήταν ο α του Δράκοντος, όπως αναφέρεται στον ορφικό στίχο.
Επομένως στη παράσταση του Φάνητος Ηλίου, ο όφις δράκων που ευρίσκεται στη κεφαλή του Φάνη και τον περιβάλλει ολόκληρο, συμβολίζει τον αστερισμό του Δράκοντος, του οποίου ο αστέρας α ήταν πολικός αστής την εποχή όπου η εαρινή ισημερία γινόταν στον Ταύρο και το θερινό ηλιοστάσιο στον Λέοντα. Γι αυτόν τον λόγο έχουν στη μέση τους κεφαλές Ταύρου και λέοντος.
Δηλ. ο Φάνης αποτελεί μια τροποποιημένη μορφή του ορφικού Φάνητος, βάσει των νέων στοιχείων που ίσχυαν κατά την εποχή της κατασκευής του με τον Άρη Κριό στη κεφαλή του.
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι εννοούσαν των Ζωδιακό ως το αδράχτι της ανάγκης και συνέδεαν την μοίρα με τις κινήσεις των πλανητών του Ήλιου και της Σελήνης.
"Αρρενόθηλυς ο Νους ο θεός και εγέννησε άλλο Νου δημιουργό που καθώς είναι θεός του πυρός και του πνεύματος εδημιουργήσε 7 κυβερνήτες πλανήτες , η δε διακυβέρνηση τους καλείται Ειμαρμένη".
Λέει ο Ερμής ο Τρισμέγιστος
Η Ανάγκη ως νομοτέλεια εκφράζεται ως Ειμαρμένη της οποίας η τριαδική προσωποποίηση είναι οι τρεις Μοίρες, Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος. Η μοίρα σημαίνει μέρος, μερίδιο από κάτι, γι αυτό ονομάσθηκαν μοίρες τα 360 ίσα μέρη του κύκλου και κατ έπέκταση της εννοίας το μερίδιο τύχης για τον καθένα.
Ο Ορφέας αποκαλούσε Τύχη την Άρτεμιν και ονόμαζε μοίρες, λευκόστολοι, τις όψεις της Σελήνης κατά την 30ην και 15η μέρα της ηλικίας της και τη Νέα Σελήνη, Αντίθετα με τις μοίρες αυτές, η Κλωθώ η Λάχεσις και η Άτροπος καλύπτονται με κατακόκκκινο λινό ύφασμα. Αυτές οι Μοίρες μαζί με τις Χάριτες και τις Ώρες οδηγούν στο φως με κυκλικούς χορούς της Περσεφόνη.
Οι τρεις αυτές Μοίρες αντιστοιχούν στους τρεις λαμπρούς αστέρες, τον Λαμπαδία, α του Ταύρου, τον Βασιλίσκο α του Λέοντος και τον Στάχυ α της Παρθένου.
Στον α του Ταύρου ως αστέρα της εαρινής ισημερίας αντιστοιχούσε η Κλωθώ που αρχίζει το κλώσιμο με την αναγέννηση της φύσεως και του ανθρώπου. Στο α Λέοντος που αντιστοιχούσε η Λάχεσις που καθόριζε το πεπρωμένο του ανθρώπου με την γέννηση του και στο α της Παρθένου, η Άτροπος που κόβει το νήμα της ζωής. Ήταν η ίδια η Παρθένος Περσεφόνη η συμπαίκτρια Ωρών , Φερσεφόνεια που αιωνίως γεννά και φονεύει τα πάντα.
Αυτοί οι τρεις λαμπροί αστέρες μοίρες του Ουρανού ήταν και τα τρία χρυσά μήλα των Εσπερίδων που παίρνει ο Ηρακλής.
Αστραία
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΑΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Β΄ΧΙΛΙΕΤΗΡΙΔΑ Π.Χ
ΜΑΡΩ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ Ομηρούπολη Ονειρούπολη