Το άγγιγμα του Μίδα και τα μυστικά του χρυσού

Ο τύμβος (Τούμπα) του βασιλέα Μίδα της Φρυγία στο Γόρδιον

Αλχημιστικές μετατροπές μετάλλων στη Μιδική Φρυγία

Ορφικός ύμνος Σαβάζιου (θυμίαμα αρώματα)

«Άκουσε, πάτερ, Κρόνου υιέ, Σαβάζιε, κύδιμε δαίμον, ο οποίος τον Βάκχο Διόνυσο, τον ερίβρομο, τον ειραφιώτη, τον εγκατέραψες εν των μηρώ, ώστε να έλθει τετελεσμένος στον αγαθό Τμώλο κοντά στην καλλιπάριον Ίπτα. Αλλά, μακάριε, κυβερνήτη της Φρυγίας, βασιλεύτατε των πάντων, ας επέλθεις με ευμένεια επαρωγός για τους μυστιπόλους.»

Άκουσέ με πατέρα Σαβάζιε υιέ του Κρόνου, (υπονοεί τον Δία), ένδοξε θεέ, συ πού έρραψες μέσα εις τον μηρόν σου τον Βάκχον Διόνυσον τον φωνακλά (τον δυνατά φωνάζοντα), τον μηροραμμένον, διά να υπάγη μεμυημένος εις τον ιερόν Τμώλον, πλησίον εις την ωραίαν Ίππαν.
Αλλά, ώ μακάριε, εσύ πού κυβερνάς την Φρυγίαν και είσαι ο μεγαλύτερος από όλους Βασιλεύς είθε να έλθης ως ευμενής βοηθός εις τους τελούντος μυστηριακάς τελετουργίας.

Ορφικές επικλήσεις στον Φρυγικό Σαβάζιο

Ο Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία ελληνική θρακική και φρυγική θεότητα. Οι πιστοί του χόρευαν κρατώντας ιερά φίδια, ενώ κατά τις νύχτες εόρταζαν τον «μυστικό γάμο» των μυημένων με τον θεό. Το «Λεξικό της Σούδας» γράφει με απόλυτο τρόπο: «ο Σαβάζιος... ...είναι το ίδιο με τον Διόνυσο. Απέκτησε αυτήν την επίκληση από τις τελετές προς αυτόν. Γιατί οι βάρβαροι αποκαλούν τη βακχική κραυγή «σαβάζειν», οπότε και κάποιοι από τους `Ελληνες ακολούθησαν και απεκάλεσαν την κραυγή «σαβασμός»... ...Επίσης, ονομάζονταν «σαβοί» τα μέρη που είχαν αφιερωθεί στον Διόνυσο και στις βακχιάζουσές του.
 Ο Σαβάζιος παριστάνεται σε απεικονίσεις πάντα πάνω σε άλογο, να φορά φρυγικό ένδυμα και με πλήθος σύμβολα. Η λατρεία του διαδόθηκε και στη Ρώμη, όπου πρωτοεμφανίζεται τον 2ο αιώνα π.Χ., και από εκεί σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπως εξάλλου και άλλες ανατολικές λατρείες. Κάποτε το όνομα Σαβάζιος συγχέεται από τους Ρωμαίους με το εβραϊκό Σαβαώθ όταν οι συγκρητιστικές και μονοθεϊστικές τάσεις τον παρουσιάζουν ως τον θεό λυτρωτή. Ο Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο και ότι η «ημέρα των Σαββάτων» ήταν εορτή του Σαβαζίου.
Η Φρυγία έφερε κατά την αρχαιότητα μεγάλη περιοχή της σημερινής βορειοκεντρικής Τουρκίας. Ονομαζόταν Μεγάλη Φρυγία σε αντιδιαστολή με τη Μικρά Φρυγία ή Ελλησποντική Φρυγία (Μυσία).
Οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν, γενικά, Φρύγες. Στα βουνά της Φρυγίας λατρευόταν η Μεγάλη Μητέρα, η Κυβέλη, όπως ήταν γνωστή σε Έλληνες και Ρωμαίους και οι Φρύγες την έλεγαν «Μητέρα των Ορέων». Ακόμη, τιμούσαν τον Σαβάζιο, τον ουράνιο και πατέρα θεό που απεικονιζόταν καβάλα σε άλογο. Οι Έλληνες τον παρομοίαζαν με τον Δία. Απεικονίσεις του Σαβαζίου υπήρχαν ακόμη και στα ρωμαϊκά χρόνια ως θεού-καβαλάρη.
 Κατά την κατάκτησή της από τον Μέγαν Αλέξανδρο, διοικητής της περιοχής, διορίστηκε ο Κάλας.
Ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι είχε αφιερώσει έναν θρόνο στους Δελφούς πριν από τον Γύγη, δηλαδή λίγο πριν ή λίγο μετά το 700 π.Χ. Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απογόνου του μακεδονικού βασιλικού γένους των Βριγών που μετανάστευσε στη Μικρά Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίειου, παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας στον άνω ρου στον ποταμού Σαγγάριου. Ανέβηκε στο θρόνο επειδή επιβεβαίωσε το χρησμό του Μαντείου, που έλεγε ότι ο μελλοντικός βασιλιάς θα ερχόταν πάνω σε ένα κάρο. Στο ζυγό του κάρου αυτού υπήρχε ένα σχοινί δεμένο σε κόμπο το οποίο έκοψε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν πήγε στο Γόρδιο.
 Ήταν μεταξύ εκείνων που θέσπισαν τη λατρεία της θεάς Κυβέλης. Στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. οι Κιμμέριοι εισέβαλαν στη Φρυγία και κατέλυσαν το βασίλειο του Μίδα, ο οποίος από τη λύπη του αυτοκτόνησε. Επίσης τον λάτρευαν ως γιο της θεάς Κυβέλης.
Το άγγιγμα του Μίδα 
Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Μίδα ότι είχε έναν κήπο στην κοιλάδα κάτω από το όρος Βέρμιο με εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα εξαιρετικής ευωδίας και με μια πηγή με δροσερό νερό, το οποίο ο Μίδας ανακάτεψε με κρασί και το πρόσφερε στον Σιληνό, θεότητα του κρασιού και συγγενή του Διονύσου, τον οποίο φιλοξενούσε επί δέκα μέρες. Ήθελε να τον μεθύσει για να μάθει τα μυστικά της σοφίας του. Οι Φρύγες έχουν έναν παρόμοιο μύθο όπου η πηγή τοποθετείται στο Θύμβριο της Φρυγίας, αναφέρουν δε ότι όταν ο Σιληνός αποκάλυψε τα μυστικά του στον Μίδα, εκείνος την ενδέκατη μέρα τον οδήγησε κοντά στο Διόνυσο.

Σε πιάνει τρέλα ή ζάλη Κορυβάντων;ΣΩΣ. Όχι· ύπνος που ο Σαβάζιος μου τον στέλνει.10ΞΑΝ. Τον ίδιο θεό κι οι δυο μας προσκυνούμε·και στα δικά μου βλέφαρα ένας ύπνοςχίμηξε μετανίτης, όμοιος Μήδος,τώρα δα, και παράξενο όνειρο είδα.ΣΩΣ. Κι εγώ· ποτέ δεν είδα κάτι τέτοιο.Πες πρώτα το δικό σου. ΞΑΝ. Αϊτός πελώριοςείδα να ορμά στην αγορά, ν᾽ αρπάζειμπρουντζοντυμένη ασπίδα με τα νύχια,στα ουράνια να τη φέρνει, κι απ᾽ τα χέριανα πέφτει αυτή του ΚλεώνυμουΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΣΦΗΚΕΣ


Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
 Ο Σαβάζιος της Φρυγίας  και ο χρυσός του Μίδα
Πως μετατρέπεται η ύλη σε χρυσό ευγενές μέταλλο
Ό,τι δεν λύνεται κόβεται
Οι κόμποι του Γορδίου
Οι κόμβοι της  Κίρκης ( αυτούς που δίδαξε στον Οδυσσέα)
Τα κομπιούτερ και οι υπολογιστές
Το ενεργειακό πλέγμα της Γαίας
Τα κομβικά σημεία
Αστραία