Από τον κόσμο και το έργο του Ομήρου

Ο  Όμηρος με τα μάτια του Wolfgang Schadewaldt

 Τα άρθρα που συγκεντρώθηκαν στο βιβλίο αυτό είναι κομμάτια από τον δρόμο που ακολούθησα ο ίδιος προσπαθώντας να γνωρίσω τον Όμηρο. 

Ο ποιητής που πολλοί πίστευαν άπιαστη σκιά, ήθελε να ξαναπάρει τη θέση του στην ιστορία ως άνθρωπος με σάρκα και οστά. Το ποίημα του, ξεσκισμένο και κομματιασμένο από τις επίμονες ερευνητικές προσπάθειες ενός και παραπάνω αιώνα, ζητούσαν να του ξαναδώσουμε την ολοκληρωμένη μορφή του στο πλαίσιο των εδικών συνθηκών που κυβερνούσαν την τέχνη των ραψωδών, και τότε να το καταλάβουμε ως αυτοδύναμο βλαστάρι του αιώνα του. Γιατί το ποίημα αυτό είναι ποίηση με την υψηλότερη έννοια: μέσα του συμπυκνώθηκε σε λόγο μια τεράστια πραγματικότητα. Η αναμφισβήτητη μοναδικότητα του αποτελεί και το μυστικό της επιβίωσης του σε πάντα ανανεωμένη μορφή. Με αυτό το όραμα μίλησε για πρώτη φορά η Ευρώπη. 

Από τον πρόλογο του βιβλίου

Το ύφος ενός μεγάλου ανθρώπου δεν είναι παρά η ανταύγεια του κόσμου του. Ο Όμηρος μιλά με πολλές γλώσσες γιατί ολόκληρος ο κόσμος είναι δικός του. Μαζί με τις εικόνες που δέχεται από τον κόσμο, του δίνονται οι λέξεις που η μεγαλύτερη τους δύναμη είναι  ότι αποτελούν εικόνες του κόσμου και τίποτα άλλο. Γιατί το έργο του Ομήρου είναι το ομοίωμα του κόσμου του πλούτου και της τάξης του εκείνης που ως ουσία διατηρείται μετέωρη στο παιγνίδι των αντίθετων δυνάμεων. 

σελ 70 . Α΄τόμος

Wolfgang Schadewaldt

Αστραία

Από τον κόσμο και το έργο του Ομήρου
Το ομηρικό ζήτημα
Βόλφγκανγκ Σάντεβαλντ
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
Μετάφραση: Φάνης Κακριδής

Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μια καθαρή ματιά στην Ελληνική Μυθολογία με όλες τις εκδοχές των μύθων, τις πηγές  και τις αναφορές.

Στην ελληνική μετάφραση ο Κερένυι είχε γράψει τον παρακάτω πρόλογο:
Εκτιμώ πολύ τη νεοελληνική λογοτεχνία και τα έργα των Νεοελλήνων λογοτεχνών που τα θεωρώ σαν μια νέα απαρχή. Δεν νομίζω πως είναι αναγκαίο και σωστό όταν μιλώ σε Έλληνες των νεοτέρων χρόνων ή του παρόντος να  τονίσω ιδιαίτερα πως είναι Νεοέλληνες. Πολύ περισσότερο τώρα που προσφέρω τον Έλληνα στον  "Νεοέλληνα".
Η εισαγωγή στη δική μου ΄Μυθολογία των Ελλήνων" δεν έγινε ορθά κατανοητή από τους περισσότερους , στους οποίους ανήκανε μερικοί από τους επιφανέστερους Ευρωπαίους. Αυτό δείχνει πόσο χρήσιμο είναι να μιλάει κανείς ανοικτά για αυτά τα θέματα.Για να γραφτή μια Ελληνική Μυθολογία, όχι για παιδιά ούτε για επιστήμονες, αλλά για μεγάλους, από άνθρωπο προς άνθρωπο, θεώρησα πως μας τη διηγείται κάποιος Έλληνας σε  ένα ελληνικό νησί, ένας λόγιος που ξέρει τις πηγές που διασώθηκαν και τα μυθολογικά κείμενα.
.........
Ήθελα να καλύψω την επιθυμία όλων των Ευρωπαίων για τους οποίους η πρώτη Μυθολογία είναι η Ελληνική Μυθολογία Προτού αρχίσω να γράφω τις γραμμές αυτές σε ένα καφενείο πλάι σε κάποιο μυθολογικό τοπίο, στον κόλπο του Φόρκυος, άκουσα με  ποιον τρόπο ένας άνδρας απάγγελνε ένα μυθολογικό κείμενο με μεγάλη σοβαρότητα και βαθύ αίσθημα. Ήταν γραμμένο στη καθαρεύουσα και δεν επρόκειτο  για μύθο ή παραμύθι  κάποιου  του λαού, αλλά για κείμενο κάποιου φιλολόγου βασισμένο σε ένα σχόλιο στον Όμηρο σχετικό με την Αρέθουσα, τη νύμφη εκείνης της πηγής που αναφέρεται στην Οδύσσεια και με τον γιο της τον Κόρακα που πήρε  το όνομα, ο βράχος πλάι της. Το ρώτησα αν είχε μάθει την  ιστορία στον σχολείο. Όχι, απάντησε . Δεν είχε πάει στο Γυμνάσιο και στο  σχολείο  δεν μαθαίνουν  τέτοιες ιστορίες. Η ιστορία προερχόταν από παλιούς Γερμανούς αρχαιολόγους που είχαν έρθει εδώ και μεταδόθηκε από πατέρα σε γιο.
Αυτό μου αποκάλυψε πως η δυνατότητα του αποήχου της μυθολογίας στους  Έλληνες είναι βαθιά ριζωμένη και πως  ένας ξένος, με την ελληνική σημασία της λέξης μπορεί να τον μεταφέρει στην πατρίδα του. Ολόκληρη η Ελληνική Μυθολογία προσφέρεται όπως την καταλαβαίνω προσωπικά σαν μια διδασκαλία για τους θεούς που είναι σύγχρονα διδασκαλία για τους ανθρώπους. Νιώθω υπερήφανος  που μπορώ να το κάνω εγώ.
Η δική μου Ελληνική Μυθολογία ξανάρχεται στην πατρίδα της με την ιδέα πως τη διηγείται  ένας Έλληνας.
..........
Ο Έλληνας αναγνώστης οφείλει ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη στους προγόνους του που χάρισαν στην ανθρωπότητα αυτές τις ιστορίες."

Λόγια του Κάρλ Κερένυι στην εισαγωγή του βιβλίου του.

Τον ευχαριστούμε  για το μήνυμα, την προσφορά και την ενδυνάμωση του ήχου της γνώσης της Ελληνικής Μυθολογίας.
Τον ευχαριστούμε θερμά εμείς οι  "Νέο Έλληνες " σε Πεδία Ομηρικά
Αστραία

Ο Καρλ Κερένυι ( 1897 - 1973) ήταν Ούγγρος (Σουαβός) καθηγητής των κλασικών σπουδών, μυθολόγος και ιστορικός της θρησκείας, που ασχολήθηκε με τη σύγχρονη μελέτη της Ελληνικής μυθολογίας. Δίδαξε στα πανεπιστήμια του Σέγκεντ και του Πεκς στην Ουγγαρία. Από το 1943 εξαιτίας πολιτικών πιέσεων που εντάθηκαν με την άνοδο του Ναζισμού στην Ουγγαρία ο Κερένυι έγινε μόνιμος κάτοικος Ελβετίας, αρχικά με διπλωματικό status και κατόπιν ως πολιτικός πρόσφυγας. Συνεργάστηκε με  τον Κ. Γκ. Γιουνγκ. Η επαφή του με τον Ελβετό ψυχολόγο ήταν εκείνη που οδήγησε τελικά στη μόνιμη μετανάστευση στο Ιταλόγλωσσο καντόνι του Τιτσίνο. Εκεί στην Ελβετία εξέδωσε ο Κερένυι το κύριο σώμα της έρευνάς του στην περίοδο 1945-1968, ασκώντας παράλληλα σημαντική επίδραση στην έρευνα της μυθολογίας, ως ένας από τους τελευταίους αντιπροσώπους της μεγάλης παράδοσης των ανθρωπιστών λογίων της αρχαιότητας. Μεταπολεμικά ο Κερένυι δίδαξε Ουγγρική γλώσσα και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Ωστόσο, με σημείο έναρξης το 1946, ξεκίνησε μια σειρά από επιθέσεις στην πατρίδα του με λιβέλους που άρχισαν θέτουν σε αμφισβήτηση όχι μόνο τις δημοκρατικές του αρχές αλλά και την επιστημονική του ακεραιότητα. Το 1947 ταξίδεψε στην Ουγγαρία για να μιλήσει στην ανακήρυξή του ως μέλους της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, με την πρόθεση να προσφέρει στη δημοκρατική ανάπτυξη της Ουγγαρίας. Ωστόσο οι προειδοποιήσεις του ουγγρικού σταλινικού καθεστώτος τον εξανάγκασαν να φύγει από τη Βουδαπέστη. Επακόλουθα ο Κερένυι εξορίστηκε από την πολιτική προπαγάνδα υπό τον Γκεόργκι Λούκατς , καθοδηγητική μορφή της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Το καλοκαίρι του 1948, ο Λούκατς έγραψε ένα άρθρο στην Társadalmi Szemle (Επιθεώρηση της Εταιρείας) στο οποίο κατηγορούσε τον Κερένυι για συνεργασία με τους Ναζί. Αργότερα ήλθε στο φως η πραγματική αιτία αυτών των λιβέλων που ήταν η απομάκρυνση μιας διεθνώς αναγνωρισμένης προσωπικότητας που θεωρούσε πρωταρχικό της καθήκον την έκφραση της γνώμης της και συνεπώς δεν μπορούσε να συμβιβαστεί ιδεολογικά. Ο τίτλος του ακαδημαϊκού αποσύρθηκε για να αποκατασταθεί το 1989 μετά θάνατον. Το 1962 ο Κερένυι έλαβε την Ελβετική υπηκοότητα. Αποβίωσε στις 14 Απριλίου 1973. Η δεύτερη σύζυγός του Μάγδα αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή της στην προώθηση του έργου του, δημιουργώντας ένα αρχείο τεκμηρίωσης με φωτογραφικό υλικό, αλληλογραφία και χειρόγραφα, διαθέσιμα στο Γερμανικό Αρχείο Λογοτεχνίας στο Μάρμπαχ, κοντά στη Στουτγκάρδη. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

The Odyssey Homer

  Η Emily Wilson είναι ένας Βρετανή καθηγήτρια Κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας . Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων και το 2017 έγινε η πρώτη γυναίκα που δημοσίευσε μετάφραση της Οδύσσειας του Ομήρου στα αγγλικά.

Emily Wilson’s fresh take on this ancient Homeric epic is both scholarly exacting and a pleasure to read. Rendered into a colloquial iambic pentameter that matches the same number of lines as the Greek hexameters, her buoyant rhythms and fresh, vivid imagery weave a gripping, brisk-paced narrative that is hard to put down. Wilson’s efforts can also be considered an intervention to slough off the anachronistic biases and oversimplifications found in many previous translations. The result is a work that is crisp, forceful, daring, and nuanced, a monumental rendering of a monumental text, “an old story for our modern times.”

Ο κόσμος  και η παγκοσμιότητα του Ομήρου

Αστραία

Ελληνική Μυθολογία

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
DECHARME PAUL

Σύγγραμμα βραβευθέν υπό της Γαλλικής Ακαδημίας και του προς ενθάρρυνσιν των Ελληνικών σπουδών συλλόγου

Η ωραιότερη φυλή που έζησε υπό τον  ήλιον, η Ελληνική. 
  Ντεσάρμ (Decharme 1839-1905) 
Γάλλος καθηγητής Πανεπιστημίου, ακαδημαϊκός και ελληνιστής.

Οι μύθοι είναι, απλούστατα, το περίβλημα θησαυρών μυστηριώδους επιστήμης, εντός  του οποίου οι πρώτοι φιλόσοφοι απέκρυψαν τα γνώσεις των περί των μεγάλων νόμων του φυσικού κόσμου, και τας θεωρίας των περί  της καταγωγής των όντων. Όταν η αλληγορική γλώσσα, την οποίαν ούτοι μεταχειρίσθηκαν, δια να μεταδώσουν στους μαθητάς των, το απόθεμα της σοφίας των, έπαυσε ,με την πάροδο του χρόνου, να ερμηνεύεται, έπαυσε και από του να είναι καταληπτή. μόνο το γράμμα αυτής αντελαμβάνοντο πλέον.
.....
Απανταχού εν τω κόσμω οι Έλληνες ενόμισον ότι διέκρινον την αεί παρούσα δράσι όντων μυστηριωδών και εν τη υπερχειλίσει  του μέχρις υπερβολή φθάνοντος θρησκευτικού συναισθήματος, έπλασον το θείον τοσούτον ποικίλον, όσον και τα καθημερινώς εις τους οφθαλμούς των υποπίπτοντα φαινόμενα. Έχοντας δε επίγνωσιν της αξιοπρέπειας και της ευγένειας αυτών έδωσαν εις τα φάσματα ταύτα των θεών ανθρώπινη μορφήν, ήτοι ταύτα τα τα χαρακτηριστικά της Ελληνικής φυλής, της ωραιτότερας εξ όσων έζησαν υπό τον ήλιον. Οι θεοί λοιπόν του Ομήρου έμοιαζον προς τα τέκνα των Ελλήνων. Έχουσι σώμα ως εκείνα, τα πάθη των είναι ανθρώπινα, ο τρόπος ζωής των είναι ο των ηρώων.
Πωλ Ντεσάρμ, σελ.6, 31


 Ο Paul Decharme, συνέγραψε πολλά αξιόλογα έργα, από τα οποία τα σημαντικότερα τιτλοφορούνται: Συλλογή επιγραφών της Βοιωτίας (1867), Οι Μούσες και τα θηβαϊκά τεχνουργήματα (1869), Ο Ευριπίδης και το θέατρό του (1894), Κριτική των θρησκευτικών παραδόσεων των Ελλήνων από τα αρχαιότατα χρόνια έως τον Πλούταρχο (1905). Το σπουδαιότερο όμως σύγγραμμά του είναι η Μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας (1879), έργο βραβευμένο από τη Γαλλική Ακαδημία, στο οποίο εκτός από την αναγραφή των διαφόρων μυθολογικών δοξασιών, περιλαμβάνεται και η ερμηνεία τους από τον ίδιο.

Εκδόσεις Χρήσιμα Βιβλία 1959

Αστραία

Η Αργώ ως Τόξο

Ταξίδια της Ηλιακής Συνείδησης

Η Αργώ, ένα ηλιακό πλοίο μέχρι τον 7ον, 6ον αιώνα π.Χ έπαιρνε το σχήμα του τόξου, γράφει ο Θεόδωρος Αξιώτης στο βιβλίο του, σελ.25, 37, η πρώτη Αργοναυτική εκστρατεία 3500 χρόνια π.Χ.
Οι Χόπι της Αμερικής απεικονίζουν την Αργώ με ένα τόξο κι ένα βέλος.
Ζωγράφιζαν την ιπτάμενη ασπίδα με ένα τόξο, μέσα στο οποίο κάθεται η θεότητα και ένα βέλος από κάτω. Εξηγούν πως το βέλος σημαίνει πτήση και ταχύτητα. Είναι καταπληκτικό και δεν είναι τυχαίο που ζωγραφίζουν την Αργώ με ένα τόξο, γιατί η Αργώ είναι τόξο. Είναι το ηλιακό πλοίο του Άστρου του τόξου που είναι ο Σείριος. Όσο για το βέλος έχει την ίδια ρίζα με τον βλήμα και τη βολίδα που σημαίνει αστραπή, κεραυνό και εκτόξευση, βάλλω.
Η Αθηνά στην Αίγυπτο ονομάζεται Σάις που ετυμολογείται από την σαΐτα, δηλ βέλος.
Αθηνά Τοξότης

Αστραία

Τα Ορφικά

Το εξώφυλλο   των ΟΡΦΙΚΩΝ που έχει εκδοθεί στη Λειψία το 1829 έχει εξαφανισθεί

Εκτός της αλμαγέστης του Πτολεμαίου, από τα γραπτά των μεγάλων Ελλήνων αστρονόμων πολύ λίγα έφθασαν μέχρις  ημών υπό αδιάφθορον μορφήν. Τα υπάρχοντα κείμενα προέρχονται εξ αντιγραφής αρχαιοτέρων, τα οποία, ομοίως είχον αντιγραφή παλαιότερον εκ των πρωτοτύπων. Μετά την πτώσιν της Ελληνικής επιστήμης κατά τους χρόνους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι αντιγραφείς ήσαν μικρού διανοητικού αναστήματος, κάποτε δε μάλιστα παρουσιάζονται όχι ευφυείς. Ούτως υπεισήλθον μεγάλαι αλλοιώσεις εις τα αρχαίας ιδέας.

.....

Υπ αυτάς λοιπόν  τας συνθήκας απηξιώσαμεν οι Έλληνες να ερευνήσωμεν ο, τι είχομεν ως κληρονομιάς μας, ό,τι ημείς και μόνοι και περισσότερον παντός άλλου ηδυνάμεθα να διερευνήσωμεν και αδιαμαρτυρήτως εδεχθήμεν να ταφή εις την αφάνειαν το Ελληνικόν πνεύμα και γενικότερον η Ελλάς, η προ του 8 ου αιώνος, λογισθέντων και αυτών των Ομηρικών Επών, ως διαλαμβανόντων 

( περιεχόντων ) μυθεύματα

από τον πρόλογον  στα Ορφικά του Κ. Χασάπη   Εν  Αθήναις, Πεντέλη,1967 

Ορφικά ονομάζουμε το σύνολο της ιερής γραμματείας του Ορφισμού, μιας Μυστικιστικής θρησκευτικής τάσης, που κάνει την εμφάνιση της ως οργανωμένο κίνημα πριν 2600  χρόνια με θεμελιωτή των βασικών δογμάτων της θρησκευτικής αυτής τάσης τον μυθικό Ορφέα. Παρ΄όλο που η σύνθεση των έργων αυτών προέρχεται από συγγραφείς διαφόρων χρόνων, συνήθως μύστες και ιερείς, τα κείμενα αποδόθηκαν στον ιδρυτή του Ορφισμού, ίσως επειδή όλα τα πρόσωπα αυτά, λαμβάνοντας την ονομασία τους από τον αρχηγέτη τους, ονομάζονταν Ορφείς, με αποτέλεσμα η παράδοση να συνδέει είτε σκόπιμα είτε από λάθος τα κείμενα τους με τον αρχικό, Ορφέα. Μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους η ορφική λογοτεχνία αυξανόταν διαρκώς σε όγκο, με προσθήκη νέων ποιημάτων, άγνωστων δημιουργών και χρόνου συγγραφής.
Από τη γραμματεία των Ορφικών σώζονται  ποιήματα ,ένα έπος σε εξάμετρο στίχων με τον τίτλο Αργοναυτικά, και ένα ποίημα σε εξάμετρο  με τον τίτλο Λιθικά με περιεχόμενο την επενέργεια των λίθων. Χάθηκε, αντίθετα, κατά το μεγαλύτερο μέρος η ορφική θεογονία όπως και η κοσμογονία, που αποτελούσε παραλλαγή της ησιόδειας, διατυπωμένη όμως με ένα πιο βαθυστόχαστο χρώμα.
Τα διασωθέντα Ορφικά κεί­μενα, τα όποια είναι γνωστά υπό την γενικήν Επωνυμίαν «Ορφικά», είναι: α) Τα «Αργοναυτικά» εκ 1384 στίχων
 β) Οι «Ύμνοι», δηλαδή 86 ύμνοι της Ορφικής λατρείας  1133 στίχων
 γ) Τα «Λιθικά» εξ 768 στί­χων, εις τα οποία ο Ορφεύς διδάσκει τον Θεοδάμαντα περί της χρησιμότητος και της μυητικής αξίας είκοσι πολυτίμων και ημιπολύτιμων λίθων και
 δ) Τα «Αποσπασμάτια» και τα «Ανέκδοτα»
 Ο Κωνσταντίνος Χασάπης (1914 – 1972)  είναι ένας  Έλληνας  αστρονόμος και συγγραφέας με καταγωγή από τη Βέροια. Σε πολλές ιστοσελίδες, ο Κ. Χασάπης αναφέρεται ως μέλος της «Ομάδας Έψιλον», μιας υποθετικής μυστικής ομάδας υπέρ του ελληνισμού. Προφανώς αυτό οφείλεται στην αστρονομική συνεργασία του για τα «Ορφικά» του Ι. Πασσά, όπου χρονολογεί τα απόκρυφα αυτά κείμενα έως και το 11841 π.Χ. με βάση τα αστρονομικά στοιχεία που καταγράφουν. Ο Κ. Χασάπης δημοσίευσε επίσης τη διδακτορική του διατριβή με θέμα «Η Ελληνική Αστρονομία της Β’ Χιλιετηρίδας π.Χ., κατά τους Ορφικούς Ύμνους».

Από τα αρχεία μιας αρχαίας  γνώσης

Αστραία

Πηγές:
ΟΡΦΙΚΑ, ΗΛΙΟΣ, Ι. Πασσά
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Το Θέατρο στο Διαδίκτυο

 ΤΗΛΕΜΑΧΙΚΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ και ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ
Οι αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες στο διαδίκτυο

Τα έργα των τριών Μεγάλων Τραγικών Ποιητών

(πλήρες κείμενο, πρωτότυπο, νέα ελληνική και αγγλική γλώσσα)

με ένα απλό κλικ

Το ηλ. περιοδικό 24grammata.com με ιδιαίτερη ικανοποίηση σας παρουσιάζει ένα μοναδικό έργο προβολής του ελληνικού πολιτισμού.
Οι συνεργάτες του 24grammata.com σε συνεργασία με το Φιλολογικό Φροντιστήριο “Γιώργος Δαμιανός” για πρώτη φορά, παγκοσμίως, συγκέντρωσαν όλες τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, πλήρες κείμενο, στο πρωτότυπο, στη νέα ελληνική και στην αγγλική γλώσσα.
Αναζητώντας τις πνευματικές ρίζες κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σε τούτο τον πλανήτη, δουλέψαμε με την ελπίδα ότι τούτη η σελίδα θα καταλήξει στα χέρια ανθρώπων που θέλουν να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο.
Προωθήστε τη σελίδα στους ελληνόφωνους και αγγλόφωνους γνωστούς σας και σε όσους αναζητούν το Λόγο και τον Ανθρωπισμό (οι σύνδεσμοι παραμένουν ενεργοί και με μία απλή αντιγραφή και επικόλληση)
Το κατέβασμα δεν προαπαιτεί καμία εγγραφή, εντελώς δωρεάν με ένα απλό κλικ

 εδώ

Αφουγκραστείτε τη γνώση την αρχαία με μια παρέα ωραία

Αστραία

Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσεια

Από τα ιδιαίτερα βιβλία και πολύ χρήσιμα, για την Ιλιάδα και την Οδύσσεια με ένα ξεχωριστό και ανατρεπτικό βιογραφικό του Ομήρου

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ......

Μια φορά και ένα καιρό, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, την εποχή που ιδρύθηκε η Κύμη
 ( 1033) στην αποικία της Αιολίδος, κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί για να γιορτάσουν το σημαντικό αυτό γεγονός. Εκεί ανάμεσα στο πλήθος  βρισκόταν ένα φτωχός άνθρωπος από την Μαγνησία. Μελάνωπος ήταν το όνομα του, γιος του Ιθαγένη και εγγονός του Κρίθωνα. Αυτός παντρεύτηκε   την Κυμη, την κόρη ενός Ομύρητος. Από τον γάμο γεννήθηκε η Κριθηίδα, που έμελλε να γίνει η μητέρα του μεγάλου ποιητή. Ο Μελάνωπος πεθαίνοντας εμπιστεύτηκε την Κριθηίδα που είχε μεγαλώσει στον φίλο του, τον Κλεάνακτα από το Άργος. Σε λίγο η Κριθηίδα έμεινε έγκυος, άγνωστο με ποιον, και ο Κλεοάναξ την έστειλε στην νεοχτισμένη Σμύρνη (1015 πχ) στο σπίτι ενός φίλου του από την Βοιωτία, τον Ισμηνία. Η Κριθηίδα αναγκάστηκε να ξενοδουλεύει  για να κερδίζει την ζωή της και μια μέρα πήγε να γιορτάσει εκεί που οι Σμυρναίοι είχαν γιορτές και πανηγύρια στον Μέλητα ποταμό. Την έπιασαν οι πόνοι και γέννησε ένα αγόρι στην όχθη του ποταμού που του δώσανε το όνομα Μελησιγένης εξ αιτίας αυτού του περιστατικού. Η μητέρα του προσπαθούσε με πολύ  κόπο να τον μεγαλώσει και να του δώσει κάποια μόρφωση.
Περισσότερα εδώ

Γιάννης Οικονομίδης
Αθήνα , Οκτώβριος 1960
Εκδόσεις Χρήσιμα Βιβλία

Αστραία

Νέες αποκαλύψεις για την Ατλαντίδα

Εν μια νυκτί βυθίζεται το μυθικό νησί με του Διός την εντολή

Η Ατλαντίδα  είναι  ένα  μυθικό νησί που αναφέρεται στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος»  και «Κριτίας». Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».
 Ομάδα  σημερινών επιστημόνων θέλει να πιστεύει πως θα ζωντανέψει τον θρύλο κάπου στη Νότια Ισπανία... Ερείπια από αρχαίο πολιτισμό παρατηρήθηκαν μέσω δορυφόρων. Tα περισσότερα ευρήματα ήταν ήδη γνωστά, ωστόσο μελετήθηκαν εκ νέου κι αποδείχθηκε πως ήταν τελικά από παλαιότερη εποχή. Η ομάδα μελέτησε τα ευρήματα και θέλει να πιστεύει πως τα κτίσματα δημιουργήθηκαν από κατοίκους της Ατλαντίδας. Το υλικό που χρησιμοποίησαν αναλύθηκε και τα αποτελέσματα δείχνουν πως είναι από ένα είδος υλικού που δεν έχει παρατηρηθεί ξανά σε ευρήματα. Ο πολιτισμός που ανακάλυψαν θεωρούν πως ήταν αρκετά προηγμένος για την εποχή του. «Το πόρισμα των εξετάσεων έδειξε ότι τα ευρήματα αυτά είναι παλαιότερα ακόμα κι από εκείνα των αρχαίων Ελλήνων ή των Ρωμαίων και ότι είναι πιο προηγμένα», σύμφωνα με τον Tim Akers που είναι επικεφαλής της ομάδας. Ο κινηματογραφιστής, Michael Donnellan, αναφέρει πως: «Το να βρούμε την χαμένη Ατλαντίδα ήταν κάτι που μας άλλαξε τη ζωή. Ξαφνικά γνωρίζουμε, δεν εικάζουμε πλέον, ότι υπήρχε ένας τόσο προηγμένος πολιτισμός πριν από τόσο καιρό». «Τα δείγματα που αναλύσαμε κατασκευάστηκαν με ένα αρχαίο, προϊστορικό σκυρόδεμα», είπε ο Dr Giacomo Falanga.
Ατλαντίδα μύθος ή πραγματικότητα;

Αστραία

Πηγές:

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

Ελληνική Μυθολογία

Jean Richepin, θαυμαστής του Ελληνικού Πνεύματος

Ο Ζαν Ρισπέν (1849- 1926), ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Διετέλεσε ελεύθερος σκοπευτής στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870,  υπήρξε ηθοποιός, δημοσιογράφος , λιμενεργάτης, δήμαρχος  και μέλος της  Γαλλικής Ακαδημίας. Η ποιητική του συλλογή,  "Το τραγούδι των ζητιάνων" του στοίχισε ένα μήνα φυλακή –αλλά τον έκανε διάσημο.
Έχει γράψει ένα ύμνο για την Ελληνική Μυθολογία, υπέρμαχος θαυμαστής της.
Το έργο κυκλοφόρησε  στην Ελλάδα, το 1953, δίτομο και  εικονογραφημένο, με εισαγωγή του Σπύρου Μαρινάτου και ανήκει στα σπάνια βιβλία, 1000 και πλέον σελίδων.
Γράφει ο Ζαν Ρισπέν στον πρόλογο του:
Στην Ελληνική γη σας αφήνω  τώρα να χαρείτε και στον ακτινοβόλο κήπο της Μυθολογίας, όπου σας αφήνω  τώρα να μπείτε...
Εσείς οι Έλληνες είσθε και, ασφαλώς θα μείνετε για πάντα η ΝΕΟΤΗΣ του κόσμου.
Εμείς οι άλλοι , οι σημερινοί άνθρωποι, ας προσπαθήσουμε να την ξαναβρούμε λιγάκι μέσα μας, όμως ήταν στους προγόνους μας Έλληνες, αυτή τη νεότητα, από την οποία, αλλοίμονον, είμαστε πια τόσο μακριά.
Η αγέραστη ομορφιά  και νεότητα της Ελληνικής Γνώσης 
τόσο μακριά και τόσο κοντά ....μας 
στο μέσον του παντοτινά

Αστραία

Ανακαλύψεις στην Τενέα

Το περίφημο άγαλμα Κούρου του 6ου αιώνα π.Χ., 

γνωστό ως κούρος της Τενέας που φυλάσσεται στο μουσείο του Μονάχου

 Η Τενέα,  μακριά πόλη, ήταν αρχαία πόλη των Κορινθίων χτισμένη στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το χωριό Χιλιομόδι. Σύμφωνα με το μύθο οι πρώτοι κάτοικοι της Τενέας ήταν Τρώες αιχμάλωτοι στους οποίους ο Αγαμέμνονας επέτρεψε να χτίσουν μια νέα πόλη. Σύμφωνα με τον Βιργίλιο η Τενέα και η Ρώμη ήταν οι δύο πόλεις που ιδρύθηκαν από Τρώες φυγάδες μετά τον Τρωικό πόλεμο. Ο Παυσανίας αναφέρει πως στην Τενέα υπήρχε ιερό της Ειλειθυίας,ενώ ο Στράβων αναφέρει πως στην Τενέα υπήρχε επίσης ιερό αφιερωμένο στον Απόλλωνα.

Μπροστά σε μία σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη βρίσκονται ερευνητές στην Κορινθία, καθώς σε ανασκαφή, εντόπισαν οικιστικά κατάλοιπα, τα οποία τους φέρνουν πολύ κοντά στον εντοπισμό της αρχαίας πόλης της Τενέας.

Εντοπίστηκαν επτά νέοι τάφοι. Τέσσερις από αυτούς χρονολογούνται στους ρωμαϊκούς χρόνους και βρίσκονται βόρεια του ταφικού μνημείου, εντός των ρωμαϊκών ταφικών περιβόλων. Σε χαμηλότερο επίπεδο διερευνήθηκαν τρείς τάφοι ελληνιστικών χρόνων, εκ των οποίων ο ένας επαναχρησιμοποιήθηκε κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Από τα οστεολογικά κατάλοιπα των εννέα ταφών οι δύο σκελετοί ανήκαν σε ενήλικους άνδρες, οι πέντε σε ενήλικες γυναίκες και οι δύο σε παιδιά. Μάλιστα, σε έναν από τους τάφους εντοπίσθηκε γυναικεία μαζί με παιδική ταφή.

Όλες οι ταφές ήταν πλούσια κτερισμένες με αγγεία, χρυσά, χάλκινα και οστέινα κοσμήματα, στλεγγίδες, νομίσματα κ.α. Μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζει δαχτυλίδι που φέρει σφραγιδόλιθο με απεικόνιση Σαράπιδος καθήμενου σε θρόνο και πλησίον του τον Κέρβερο στην παραδοσιακή αναπαράστασή του με τις τρεις κεφαλές, ένας λύχνος κορινθιακού εργαστηρίου με παράσταση της Υγείας, χρυσή δανάκη, θησαυρός τριών νομισμάτων που ανήκουν στις πρώτες κοπές της Κορίνθου ως ρωμαϊκή αποικία και χρονολογούνται περί το 44-40 π.Χ. καθώς και αρχαϊκά νομίσματα του ίδιου νομισματοκοπείου, όπως ένας οβολός Κορίνθου του β΄ μισού του 6ου αι. π.Χ. και ένα ασημένιο ημίδραχμο του α΄ μισού του 5ου αι. π.Χ. Διαπιστώνεται ότι, με επίκεντρο την δεξαμενή και μετέπειτα το ρωμαϊκό ταφικό μνημείο, εκτείνεται περιμετρικά οργανωμένο νεκροταφείο ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, που στο σύνολό του απαριθμεί, από τα μέχρις σήμερα ανασκαφικά στοιχεία, τριάντα πέντε τάφους πολλοί εκ των οποίων περιλαμβάνουν περισσότερες από μια ταφές. Ο πλούτος και η ποικιλία των κτερισμάτων πιστοποιεί την διαχρονική ευμάρεια της πόλης και των κατοίκων της.

Αστραία

Πηγές:

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ωγυγία ή αρχαιολογία

Από τον πρόλογο του βιβλίου

Η  Μυθολογία, ομογενείς και φιλόμουσοι Νέοι, Μυθολογία απλώς εννοουμένη, κατά το όνομα, φαίνεται ευλόγως, ως περιττόν τι και ανωφελές, ειμή , πεδιάς, ένεκα μόνον και διατριβής

"Τα νέα βοηθήματα των Ευρωπαίων είναι πολλά και διάφορα, τα μεν καθολικώς και επιτόμως, τα δε μερικώς περί ενός μέρους ταύτης της πολυειδούς και ποικίλης ύλης πραγματευόμενα, ώστε μόνον περί Μυστηρίων έγραψαν βίβλους πολυτόμους, ομοίως και περί των Εορτών, Μαντείων και λοιπών. Αλλά ταύτα έχουσι τας πρωτοτύπους πηγάς σωζομένας εξ ων συνερανίσθησαν."


Ποιος είναι ο Αθανάσιος Σταγειρίτης;
 Ο Αθανάσιος Σταγειρίτης ήταν λόγιος ερευνητής της γνώσης με καταγωγή από τα Στάγειρα της Χαλκιδικής. Δραστηριοποιήθηκε στη Βιέννη όπου εργάστηκε ως καθηγητής της Ελληνικής γλώσσας. Υπήρξε υπέρμαχος της χρήσης των αρχαίων ελληνικών στο γλωσσικό ζήτημα και παράλληλα υπήρξε εκδότης του περιοδικού Καλλιόπη το οποίο ήταν το ιδεολογικό αντίβαρο του περιοδικού "Ερμής ο Λόγιο" του Αδαμάντιου Κοραή. Ανάμεσα στα διάφορα φιλολογικά, ιστοριογεωγραφικά και επιστημονικά κείμενα που συνέγραψε, και τις πολλές μεταφράσεις Γερμανικών έργων στα Ελληνικά, ξεχωρίζει το έργο του με τίτλο Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολογία το οποίο ολοκληρώθηκε σε 5 τόμους, εκδόθηκε το 1815, και περιγράφει τα έθιμα και κοινωνία της αρχαίας Ελλάδας με σχολιασμό των ποιητών και συγγραφέων εκείνης της εποχής.
  Άλλα γνωστά έργα του είναι τα: Βίος Θεμιστοκλέους του Αθηναίου (1816) Βίος Μιλτιάδου του Αθηναίου (1818) Τρόπαιον Ελληνικόν ή Πρώτος πόλεμος Ελλήνων και Περσών, και θρίαμβος των Ελλήνων (1818) Ηπειρωτικά : Ήτοι Ιστορία και Γεωγραφία της Ηπείρου παλαιά τε και νέα, και βίος του Πύρρου (1819).
Ο Π. Αραβαντινός τον αποκαλεί «πολυδαή» (πολυμαθή) και «αξιάγαστον» (αξιοθαύμαστο) που δούλεψε με πατριωτισμό και αφιλοκέρδεια για τον φωτισμό του γένους. Δυστυχώς ακόμη και ο τόπος όπου απεβίωσε, αλλά και η ακριβής ημερομηνία ή έστω το έτος θανάτου του παραμένουν ακόμα άγνωστα. Γεννήθηκε το 1780 και πέθανε το 1840.
Ταξίδεψε σε αρκετές βιβλιοθήκες για να βρει τα βοηθήματα στα οποία αναφέρεται. Τα βοηθήματα αυτά τα διασταύρωσε με τις πρωτότυπες πηγές: "Όθεν εγώ αναγνούς αυτά τε και τας πηγάς, έλαβον εκ μεν των πρωτοτύπων πηγών τα πρωτότυπα, όσα έκρινα ικανά εις σαφήνειαν του είδους εκείνου· εξ εκείνων δε, τας κρίσεις μόνον περί των αμφιβαλλομένων. Όπου δε το πράγμα φαίνεται σαφές και δεν επιδέχεται αμφιλογίαν μετεχειρίσθην μόνον τα πρωτότυπα, ως φαίνεται πανταχού, και ως ανέφεραν περί τούτων εν τω Προοιμίω του δευτέρου τόμου."

Τι είναι η Ωγυγία ή αρχαιολογία;
Περιέχουσα των Αρχαιοτάτων Εθνών, ή των δύο Πρώτων Αιώνων του Αδήλου και Ηρωϊκού, την Ιστορίαν, τας Κοσμογονίας, Θεογονίας, την αρχήν και πρόοδον της Ειδωλολατρείας, και πάσης Κτιστολατρείας, τας Ιεροπραξίας, Ιεροσκοπίας, Μυθολογίαν πληρεστάτην των Θεών και Ηρώων κατά γενεαλογίαν, σαφηνιζομένην δια της Ιστορίας και Αλληγορίας, τας Τελετάς, τους Αγώνας, τα Μαντεία, και πάντα τα συμβεβηκότα και Έθιμα, προς γνώσιν της Αρχαιολογίας, και κατάληψιν των Ποιητών και Συγγραφέων, συνταχθείσα...

Η ιστορία ξεκινάει όταν ο Μ. Ναπολέων κατέλαβε το Βατικανό και έστειλε ανθρώπους του να ερευνήσουν τις απέραντες στοές με τις βιβλιοθήκες του.
(Είναι γνωστό στους ερευνητές ότι υπάρχουν χιλιάδες παμπάλαια συγγράμματα στις στοές του Βατικανού, κυρίως στην αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα, τα οποία δεν είναι καν αρχειοθετημένα. Τελευταία έχει αρχίσει η αρχειοθέτησή τους).
Κάποια από τα βιβλία τα κατάσχεσε, τα πήρε στο Παρίσι για να τα μελετήσουν οι Γάλλοι καθηγητές ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Έλληνας Αθανάσιος Σταγειρίτης(Τότε ο μόνος τρόπος μελέτης ήταν η ανάγνωση και η κράτηση σημειώσεων καθώς δεν ήταν εύκολη η αντιγραφή).
Μετά την ήττα του Ναπολέοντα το Βατικανό τα διεκδίκησε δικαστικά και τα ξαναέκλεισε στα υπόγειά του και δεν επιτρέπεται η μελέτη τους από τους ερευνητές.
Ο Σταγειρίτης με τις σημειώσεις του μετά από χρόνια εξέδωσε πέντε τόμους οι οποίοι εκδόθηκαν λίγο πριν το θάνατό του.Το περίεργο είναι ότι το Βατικανό ενοχλήθηκε και προφασιζόμενο πνευματικά δικαιώματα ζήτησε και πέτυχε την απόσυρση των βιβλίων από την αγορά εκείνης της εποχής.
Ξαφνικά ένας εκδότης παραλαμβάνει άγνωστο πώς, μικροφίλμ με τα βιβλία του Σταγειρίτη και επανεξέδωσε τα βιβλία. Κυκλοφόρησαν σε κάποια αντίτυπα και είναι δύσκολο να βρεθούν, εκτός από κάποια βιβλιοπωλεία της Αθήνας κυρίως, με τον τίτλο ΩΓΥΓΙΑ.

Είναι βέβαιον ότι ο Αθ. Σταγειρίτης είχε επηρεασθεί από την θεωρία του Ευημερισμού ( θεωρία που Ευήμερου που υποστηρίζει πως οι θεοί ήταν άνθρωποι που θεοποιήθηκαν), τις απόψεις του οποίου αποδεχόταν και υποστήριζε, όπως προκύπτει από σχετική σημείωσή του (βλ. «Ωγυγία» τόμ. Α΄ σελ. 24, όπου και η εκτενής σημείωση). Έτσι, πίστευε ότι η Μυθολογία είναι ένα είδος παρεφθαρμένης Προϊστορίας στην διάρκεια της οποίας έδρασαν σπουδαίες προσωπικότητες, «δυνατοί άνθρωποι», που έζησαν σε παλαιότατες εποχές και στην συνέχεια θεοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να προκύψουν οι θεοί και ήρωες της Μυθολογίας. Αυτήν την «Προϊστορία» την διακρίνει σε δύο «Αιώνες», τον «Άδηλον» και τον «Ηρωϊκόν», στους οποίους τοποθετεί αντίστοιχα τα έργα των «θεών» και των «ηρώων». Όπως δε το θέτει και ο ίδιος :
«…η αληθής και πραγματική ιστορία του αιώνος εκείνου, κατήντησεν εις μυθολογίαν αλληγορικήν, και εκεί έμεινεν · και δια της αλληγορίας ανακαλύπτεται πάλιν οπωσούν η ιστορία, συγκεχυμένη και τεταραγμένη, δια την έλλειψιν της χρονολογίας, η οποία είναι τα νεύρα της ιστορίας…». (ό. π. σελ. 26-27).

Το  πεντάτομο έργο "Ωγυγία ή Αρχαιολογία", 500 περίπου σελίδων, του Αθανάσιου Σταγειρίτη,   εκδόθηκε από το 1816 έως το 1820, στο τυπογραφείο του Ιωάννη Β. Τσβεκίου.
 Σκοπός του, παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ήταν να αποτελέσει εγχειρίδιο αναφοράς της Προϊστορίας της Ελλάδας και να χρησιμοποιηθεί από τους εκπαιδευτικούς που αναλάμβαναν τη μόρφωση των νέων. Όπως ο ίδιος γράφει, περιέχει την ιστορία, τις κοσμογονίες και θεογονίες των αρχαίων λαών και πλήρη Μυθολογία των θεών και ηρώων με την ιστορική και αλληγορική εξήγηση, όπως και τις τελετές και ιεροπραξίες, τους αγώνες, τα μαντεία και τα έθιμα "προς γνώσιν της Αρχαιολογίας και κατάληψιν των ποιητών και συγγραφέων". Στον πρόλογο του πρώτου τόμου σημειώνει: "... φιλολογήσας όλους σχεδόν τους Ποιητάς και Συγγραφείς, και Μυθογράφους, παλαιούς τε και νέους, έκρινα εύλογον να συνάξω όλην εκείνην την διεσπαρμένην ύλην, και να συντάξω το έργον, όσον δυνατόν εντελέστερον, και εύκολον να γένη και επιτομή δια παράδοσιν. Επειδή, Νέοι, δεν έχομεν ουδεμίαν τοιαύτην βίβλον διδακτικήν, μεθοδικήν, και σύντομον μόνον δια παράδοσιν, ως έχουσιν οι Ευρωπαίοι όλων των μαθήσεων, αρχόμενοι από του αλφαβηταρίου...".
 Σε νεοελληνική απόδοση του Μιχαήλ Ηρακλής Μουτζουρίδης εδώ
Πρωτότυπο κείμενο εδώ

Αστραία

Πηγές:
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΣΩΠΑΙΩΝ
ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΑ

ΗΛΙΟΥ ΛΕΞΙΚΟ

Η Ελλάς  είναι ο πνευματικός ηγέτης της ανθρωπότητος!

Η τεράστια επίδραση των αρχαίων Ελλήνων σοφών εις την εν γένει ανάπτυξιν  της ανθρωπότητος και του πολιτισμού. Αληθείας τας οποίας πρέπει να γνωρίζουν και οφείλουν να μάθουν όλοι οι ΄Έλληνες. 

Από την εισαγωγή.....

Με το γενικό όνομα Ήλιος ονομάζεται Ελληνική εγκυκλοπαίδεια της οποίας ο πλήρης τίτλος είναι Νεώτερον εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν “Ηλίου” σε αντιδιαστολή του παλαιότερου εβδομαδιαίου περιοδικού Εβδομαδιαία εγκυκλοπαιδική επιθεώρηση - Ο Ήλιος, που ήταν και ο ομώνυμος εκδοτικός οίκος της εγκυκλοπαίδειας. Άρχισε να εκδίδεται στην Αθήνα το 1945 και η δεύτερη έκδοσή του ολοκληρώθηκε το 1960. Είναι γραμμένη στην απλή καθαρεύουσα με πολλές όμως αρχαΐζουσες λέξεις.

Αποτελείται από 18 τόμους με τον τελευταίο να αποτελεί και συμπλήρωμα (μέχρι 1960). Κυκλοφόρησε σε τεύχη που εκδίδονταν κάθε εβδομάδα και τα οποία βιβλιοδετούνταν με την ολοκλήρωση κάθε τόμου. Ένας τόμος είναι αφιερωμένος στην γεωγραφία και ιστορία της Ελλάδας

Τὸ Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν τοῦ “Ἡλίου”

Τὸ 1984 ὁ Ἰωάννης Πασσᾶς ἐκδίδει τὸ Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν τοῦ «Ἡλίου», τὴν σημαντικώτερη ἐγκυκλοπαιδεία- χρησιμοποιεῖται στὴν καθομιλουμένη ὁ λανθασμένος τύπος «ἐγκυκλοπαίδεια»- στὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ 30 τόμους, μὲ τοὺς σημαντικώτερους Ἕλληνες ἀκαδημαϊκοὺς νὰ συγκεντρώνουν πάνω ἀπὸ 160.000 λήμματα. Σήμερα, στὴν ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς παραχαράξεως καὶ τῆς διαστρεβλώσεως τῆς Ἱστορίας, ποὺ κυριαρχοῦν στὸ διαδίκτυο ἀλλὰ καὶ γενικώτερα σὲ βιβλία, χωρὶς ἔγκριτες, σοβαρὲς καὶ ἀντικειμενικὲς παραπομπές, τὸ «Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν» τοῦ «Ἡλίου» κρίνεται ἀπαραίτητο σὲ κάθε Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδα ποὺ ἐπιθυμοῦν τὰ παιδιά τους νὰ γνωρίζουν τὴν Ἀληθινὴ Ἱστορία χωρὶς τὶς στρεβλώσεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως. Οἱ σημαντικοὶ ἐρευνητὲς ἔχουν τὴν Ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ «Ἡλίου» ὡς ἐργαλεῖο γνώσεως καὶ τὴν παραθέτουν στὴν βιβλιογραφία τους.

Ανεκτίμητον!

Αστραία

ΠΗΓΕΣ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΤΑΛΩΣ

Τα παιδιά του Ηρακλή

Οι περιπέτειες των Ηρακλειδών

Με τον όρο Ηρακλείδες αναφέρονται οι γιοι του Ηρακλή και οι απόγονοί τους. Πολλοί βασιλικοί οίκοι στην αρχαία Ελλάδα οριοθετούσαν την καταγωγή τους μέχρι τον ενδοξότερο ήρωα της Ελληνικής μυθολογίας, τον Ηρακλή με χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των βασιλέων της Μακεδονίας.Ο Τήμενος ήταν γιος του Αριστόμαχου και δισέγγονος του Ύλλου, του γιου της Δηιάνειρας και του Ηρακλή, γιου του Δία, γνήσιος δηλαδή Ηρακλείδης, τρίτος κατευθείαν απόγονος  και ένατος ο Κάρανος.
Ο Κάρανος ήταν ο μυθικός γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας. Ο Κάρανος αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Θεόπομπο. Ακολουθούν Κοίνος, Τυρίμμας, Περδίκκας και οι λοιποί όπως τους γνωρίσαμε από τον Ηρόδοτο.
Από τον Ηρόδοτο, για τον οποίο οι Μακεδόνες φαίνεται να αποτελούν ένα ελληνικό φύλο όπως τα άλλα –το αποκαλεί μάλιστα Δωρικόν έθνος– γνωρίζουμε τα ονόματα των Μακεδόνων βασιλέων από τον πρώτο βασιλιά Περδίκκα Α’ μέχρι τον Περδίκκα Β’. Είναι οι: Περδίκκας Α’, Αργαίος, Φίλιππος, Αέροπος, Αλκέτας, Αμύντας, Αλέξανδρος, Περδίκκας Β’.  Σύνολο οκτώ. Τον ίδιο αριθμό χωρίς αναφορά στα ονόματα κάνει και ο Θουκυδίδης, ο οποίος επίσης μαρτυρεί την ελληνική καταγωγή του Περδίκκα. Οι δύο ιστορικοί συμφωνούν και στο ότι ο πρώτος Περδίκκας ήρθε στη Μακεδονία «το αρχαίον», δηλαδή τον 6ο αι. π.Χ. ή νωρίτερα.
Έγινε βασιλιάς των Μακεδόνων με τον ακόλουθο τρόπο. Τρία αδέλφια από τη γενιά του Τημένου, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, κατέφυγαν από το Άργος στους Ιλλυριούς· από εκεί πέρασαν στην Άνω Μακεδονία και έφτασαν στην πόλη Λεβαία. Εκεί υπηρέτησαν έναντι αμοιβής τον βασιλιά, ο ένας φροντίζοντας τα άλογα, ο δεύτερος τα βόδια, ενώ ο πιο μικρός από αυτούς, ο Περδίκκας, τα μικρότερα ζώα. Τον παλιό καιρό δεν ήταν φτωχός μόνο ο λαός, αλλά και οι βασιλιάδες, και το ψωμί του σπιτιού το φούρνιζε η ίδια η βασίλισσα. Όμως κάθε φορά που έτρωγε το καρβέλι του νεότερου αδελφού, του Περδίκκα, το ψωμί γινόταν διπλάσιο, και επειδή αυτό γινόταν συχνά, εκείνη το είπε στον άνδρα της, κι αυτός, ακούγοντάς το, σκέφτηκε πως το πράγμα ήταν σημαδιακό. Κάλεσε λοιπόν τους υποτακτικούς του και τους πρόσταξε να φύγουν από τη γη του, όμως εκείνοι απάντησαν πως είχαν το δικαίωμα πρώτα να πληρωθούν και μετά θα έφευγαν. Ακούγοντας για πληρωμή ο βασιλιάς, ίσως από θεϊκή συγκυρία, είδε να μπαίνει μέσα στο σπίτι ήλιος από την καπνοδόχο. Και τότε λέει: «Αυτόν σας δίνω για μισθό αντάξιο σε σας», και τους έδειξε τον ήλιο. Ο Γαυάνης και ο Αέροπος έμειναν άναυδοι ακούγοντας την απόκριση, αλλά ο μικρότερος, που κρατούσε και μαχαίρι, είπε: «Συμφωνούμε βασιλιά με όσα μας δίνεις». Και με το μαχαίρι του χαράζει κατά γης τον κύκλο που έκανε ο ήλιος στο σπίτι.  Το ’κανε τρεις φορές και τάχα μάζευε κατόπι τον ήλιο στον κόρφο του. Στη συνέχεια, οι τρεις τους έφυγαν.

(Ηρόδοτος 8.137-138)
Μεταγενέστερη πηγή παραδίδει ότι χρησμός δόθηκε στον Περδίκκα να εγκαταλείψει την Πελοπόννησο:

Οι ευγενείς Τημενίδες βασιλεύουν σε εύφορη γη, δώρο του Δία που κρατά την αιγίδα. Σπεύσε όμως για τη γη των Βοττιαίων, χώρα πολλών κοπαδιών, και όπου δείτε κατσίκες λευκές σαν το χιόνι με κέρατα αστραφτερά, που κοιμούνται ύπνο βαθύ, στο επίπεδο μέρος αυτής της γης θυσιάστε στους θεούς και ιδρύστε την πόλη του κράτους σας
(Διόδωρος Σικελιώτης 7.16).

 «Κατά την Γεωμετρική περίοδο παρατηρούνται πολλαπλές μεταναστεύσεις ελληνικών φύλων ή τμημάτων τους από τις περισσότερο άγονες και δυσπρόσιτες περιοχές της νοτίου βαλκανικής και της ηπειρωτικής ενδοχώρας προς τα πεδινότερα και ευφορότερα παράλια του ελλαδικού κορμού, των νήσων, των μικρασιανών παραλίων, αλλά και της μεγαλονήσου Κύπρου. Για την κατανόηση και την χρονολόγηση των μετακινήσεων αυτών οι μελετητές της εν λόγω περιόδου καταφεύγουν κυρίως στις ιστοριογραφικές μαρτυρίες, στις ποιητικές δημιουργίες, στις μυθολογικές παραδόσεις και στα αρχεία των πόλεων, (τα οποία συνήθως διασώζονται ως κατάλογοι αρχόντων, ιερέων και νικητών σε αγώνες), καθώς και στα ποικίλα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία άλλοτε επιβεβαιώνουν τα παραπάνω δεδομένα και άλλοτε αντιτίθενται σ' αυτά και τα ακυρώνουν. Η υπό εξέταση κάθοδος των Δωριέων στην Πελοπόννησο χρονολογείται με βάση τους καταλόγους των βασιλέων της Σπάρτη στο 1148 π.Χ.ή στο 1104 π.Χ. Οι δύο υπολογιζόμενες χρονολογίες ελάχιστα απέχουν από τις χρονολογίες 1125 π.Χ.ή 1120 π.Χ. τις οποίες παρέχουν αρχαιολογικές παρατηρήσεις για το ίδιο γεγονός». «Η σημαντικότερη μεταναστευτική πληθυσμιακή κίνηση σύμφωνα με αρκετούς μελετητές ήταν εκείνη των Δωριέων και πραγματοποιήθηκε στα τέλη της 2ης π.Χ. χιλιετίας. Από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτει ότι πιθανόν ο ιωνικός αποικισμός ξεκίνησε αμέσως μετά την δωρική μετανάστευση, περί το 1000 π.Χ. ή λίγο ενωρίτερον, ενώ η κατάκτηση των Κυκλάδων μάλλον προηγήθηκε του αποικισμού ή συνέβη παραλλήλως προς αυτόν». 
 «Ο Πλάτων αναφέρει ότι όταν οι Ηρακλείδες κατέλαβαν με την βοήθεια όλων των Δωριέων την Πελοπόννησο, βασιλιάς του Άργους έγινε ο Τήμενος, της Μεσσήνης ο Κρεσφόντης και της Σπάρτης οι Πρόκλης και Ευρυσθένης, ο λόγος που στη Σπάρτη πάντοτε υπήρχαν μετά δυο βασιλιάδες, όλοι παιδιά του Ηρακλή και καλύτεροι ως αρχηγοί από τους απογόνους του Πέλοπα. Ακολούθως οι βασιλιάδες αυτοί ή οι τρεις Δωρικές πόλεις Σπάρτη, Μεσσήνη και Αργος έκαναν συνασπισμό με ηγέτιδα την Σπάρτη για την αντιμετώπιση των διαφόρων εχθρών τους. «Βασιλιάς του Άργους έγινε ο Τήμενος, της Μεσσήνης ο Κρεσφόντης και της Σπάρτης ο Πρόκλης και Ευρυσθένης. Για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου, οι Δωριείς ένωσαν τις δυνάμεις τους, που ήταν μοιρασμένες στις τρεις πόλεις τους υπό την εξουσία βασιλιάδων που ήταν αδέλφια, γιοι του Ηρακλή. Ο στρατός αυτός ήταν ανώτερος από εκείνο που πολέμησε στην Τροία (υπονοεί του Μενελάου και του Αγαμέμνονα). Πρώτα-πρώτα, όλοι θεωρούμε ότι οι γιοί του Ηρακλή ήταν καλύτεροι αρχηγοί από τα εγγόνια του Πέλοπα. Τέλος, έλεγα ότι εκείνοι ήταν Αχαιοί, που είχαν νικηθεί από τους Δωριείς.». (Πλάτωνος «Νόμοι». Γ, 683 - 686)».
Η επιστροφή των Ηρακλειδών, του Νικόλαου Λεμοντζή.

 Με τη στενότερη σημασία του όρου, Ηρακλείδες είναι οι απόγονοι του Ηρακλή και της Δηιάνειρας, με την κάθοδο των οποίων στην Πελοπόννησο σχετίζεται η άφιξη των τελευταίων Δωριέων στον Ελλαδικό χώρο. Αμέσως μετά τον θάνατο του Ηρακλή και την άνοδό του στον Όλυμπο, τα παιδιά του έμειναν χωρίς προστάτη και καταδιώχθηκαν από τον Ευρυσθέα.  Πήγαν στην Αθήνα και ο Ευρυσθέας κήρυξε τον πόλεμο  Στη μάχη που επακολούθησε στην Αττική, οι Αθηναίοι κατετρόπωσαν τον στρατό του Ευρυσθέως, ο οποίος έχασε τη ζωή του, ενώ σκοτώθηκαν και οι 5 γιοί του. Η νίκη αυτή είχε προφητευθεί από το Μαντείο των Δελφών, που είχε δώσει στους Αθηναίους την υπόσχεση ότι θα νικούσαν αν θυσιαζόταν με τη θέλησή της μία παρθένος από «γένος ευγενών». Η Μακαρία, κόρη του Ηρακλή και της Δηιάνειρας, θυσιάστηκε τότε θεληματικά για να χαρίσει τη νίκη στα αδέλφια της και τους Αθηναίους.
 Από τη στιγμή του θανάτου του Ευρυσθέα και της καταστροφής του στρατού του, οι Ηρακλείδες ήθελαν να επιστρέψουν στην Πελοπόννησο, από όπου καταγόταν ο Ηρακλής, . Με οδηγό τον Ύλλο . Όταν  σκοτώθηκε ο Ύλλος, κι έτσι οι Ηρακλείδες επέστρεψαν πίσω. Μετά από πολλά χρόνια, ο εγγονός του Ύλλου Αριστόμαχος ξαναπήγε να ρωτήσει το Μαντείο. Ο χρησμός που του δόθηκε, όπως τουλάχιστον τον κατάλαβε ο ίδιος, έλεγε ότι οι θεοί θα του χάριζαν τη νίκη αν ακολουθούσε την «ευθεία οδό». Πίστεψε ότι η φράση σήμαινε τον Ισθμό και προσπάθησε να τον περάσει, αλλά σκοτώθηκε εκεί. Οι Ηρακλείδες επέστρεψαν στη Στερεά Ελλάδα για μια ακόμα φορά. Οι γιοί του Αριστομάχου, όταν ενηλικιώθηκαν, απέστειλαν τον πρεσβύτερό τους, τον Τήμενο, ξανά στους Δελφούς, όπου ζήτησε τον ίδιο χρησμό που ζητούσαν οι πρόγονοί του: «Πότε θα έρθει η μέρα του γυρισμού;» Επειδή ωστόσο είχε παρατηρήσει ότι οι προγόνοι του ακολούθησαν τον χρησμό και αυτός είχε σταθεί η αιτία του χαμού τους, ο Τήμενος ρώτησε επιπλέον με πίκρα τον θεό: «Γιατί;» Αυτός του αποκρίθηκε δια της Πυθίας ότι δεν ήταν δικό του το λάθος εάν οι πρόγονοί του δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν σωστά τους χρησμούς. Του εξήγησε όμως λίγο περισσότερο, ότι με τον «τρίτο θερισμό» υπονοούσε την τρίτη γενιά, και με την «ευθεία οδό» τον θαλάσσιο δρόμο ανάμεσα στις ακτές της Στερεάς και της Πελοποννήσου. Ο Τήμενος έμεινε ευχαριστημένος από τις διευκρινήσεις του νέου χρησμού. Ο ίδιος και τα αδέλφια του αποτελούσαν πραγματικά την τρίτη γενιά. Αμέσως, οι Ηρακλείδες ξεκίνησαν να κατασκευάζουν σε μια ακτή της Λοκρίδας τα απαραίτητα για μια θαλάσσια εισβολή και απόβαση πλωτά μέσα. Στην τοποθεσία αυτή υπήρχε μια κωμόπολη που, μετά το στήσιμο των ναυπηγείων εκεί, ονομάσθηκε μέχρι σήμερα Ναύπακτος (από τη λέξη ναυς και το ρήμα πήγνυμι = κατασκευάζω). Όμως   ένας λοιμός άρχισε να αποδεκατίζει το στράτευμα, εξ αιτίας της δολοφονίας του μάντη Κάρνου. Ο Τήμενος έτρεξε ακόμα μια φορά στο περιώνυμο Μαντείο των Δελφών και εξακρίβωσε από τον χρησμό ότι η θύελλα και ο λοιμός ήταν συνέπειες της θεϊκής οργής για τον φόνο του μάντη. Ο θεός προσέθεσε ότι ο φονιάς έπρεπε να εξοριστεί για 10 χρόνια και ότι οι Ηρακλείδες έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ως οδηγό στην εκστρατεία τους «ένα πλάσμα με τρία μάτια». Ο Τήμενος υπάκουσε και εξόρισε τον Ιππότη. Τότε πέρασε από εκεί ο Όξυλος, επιστρέφοντας από την Ήλιδα στην πατρίδα του, την Αιτωλία, καβάλα στο άλογό του. Ο Όξυλος ήταν μονόφθαλμος και οι Ηρακλείδες θεώρησαν ότι το μάτι του μαζί με τα δύο του αλόγου του συνιστούσαν τα τρία μάτια του «πλάσματος» που έπρεπε να χρησιμοποιήσουν. Τον πήραν λοιπόν ως οδηγό για την επάνοδό τους στην Πελοπόννησο, αφού ο Όξυλος δέχθηκε με τον όρο ότι θα τον βοηθούσαν να καταλάβει τον θρόνο της Ήλιδας. Μετά από όλα αυτά, οι Ηρακλείδες αποβιβάσθηκαν στην Πελοπόννησο και υπέταξαν τους κατοίκους της ύστερα από αρκετές μάχες. Ως επιστέγασμα της τελικής και οριστικής επικρατήσεώς τους, ίδρυσαν ένα βωμό του «Διός Πατρώου».

Από το Άργος στη Μακεδονία κυνηγώντας  ένα αγριοκάτσικο, την Αίγα στον αστερισμό του Αιγόκερω

Αστραία

Πηγές:
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΑΙΓΙΣ
ΤΗΜΕΝΙΔΕΣ

ΟΜΗΡΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ

Λεξικόν Ομηρικόν ΕΔΩ από το 1888

ΟΜΗΡΟΣ ΔΕ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΣΚΑΙ ΥΣΤΑΤΟΣ ΠΑΝΤΙ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΝΔΡΙ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΙ

ΔΙΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤ. Αύγ .ΙΗ΄σ,478 ΄Ρ

ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ,  ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ, ΟΤΕ ΤΟ ΚΕΡΔΩΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ ΚΑΙ ΠΑΣΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΕΙΣΕΠΝΕΥΣΕΝ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ, ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΟΥΔΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΤΟΣΟΥΤΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΟΣΟΣ ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΜΩΝ, ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΧΡΕΩΓΡΑΦΩΝ, ΠΕΡΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ, ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ, Η  ΕΚΔΟΣΙΣ ΛΕΞΙΚΟΥ, ΟΥΧΙ ΤΙΝΟΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΟΥ ΑΛΛΑ ΛΕΞΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΛΘΕΙ ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΟΣ

από τον πρόλογο του Ι. Πανταζίδη  Εν Αθήναις τη 21η Νοεβρίου 1872

Το Πληρέστερο Ομηρικό Λεξικό. Περιλαμβάνει περί τα 15000 Λήμματα-Λέξεις που απαντώνται στα έργα του Ομήρου με ορθογραφικά στοιχεία, Ερμηνευτικά, Ετυμολογικά, Ιστορικά και μυθολογικά Επισημαίνοντας και την Ραψωδία ή τον στίχο… Λεξικόν Ομηρικόν περιέχον πάσας τας ευρισκομένας λέξεις παρ’ Ομήρω και τοις Ομηρίδαις. Μετά διαφωτίσεως του Οικιακού, Θρησκευτικού, Πολιτικού και Πολεμικού Βίου των ηρωϊκών χρόνων και ερμηνείας των δυσνοητοτέρων χωρίων και των Μυθολογικών και Γεωγραφικών ονομάτων / Το μεν πρώτον συνταχθέν υπό Κρουσίου πολλαχώς δ’επεκταθέν και κατά τας νεωτέρας έρευνας διορθώσεων υπό Ε. Ε. Σέϊλερ εκ δε της έκτης γερμανικής εκδόσεως διασκευασθέν χάριν των Ελλήνων υπό Ι. Πανταζίδου.

Εν έτει 2018 τι θα λέγαμε για το κερδώον πνεύμα  των κανιβαλιστικών  πολυεθνικών αγορών στην Ελλάδα του σήμερα;;;;;

Αστραία

Αρχέγονο νερό στην "Ελλάδα" του Άρη

ΕΛΛΑΣ  ΑΡΕΙΑ

Κάποτε στον Άρη.....

Η Ελλάς (Hellas) είναι μία τεράστια πεδιάδα και κυκλική-ελλειπτική λεκάνη από πρόσκρουση αστεροειδούς που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη `Αρη. Η Ελλάς είναι ο δεύτερος ή ο τρίτος μεγαλύτερος κρατήρας προσκρούσεως που είναι γνωστός σε ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. . Η Ελλάς εκτείνεται σε μέγιστο μήκος περίπου 2300 χιλιόμετρα (km), κατά τη διεύθυνση ανατολή-δύση, δηλαδή είναι πολύ μεγαλύτερη από το ομώνυμο κράτος στον πλανήτη Γη.
 Στην τεράστια λεκάνη «Ελλάς» του 'Αρη, βρέθηκαν πολλές αρχαίες λίμνες. Οι επιστήμονες της  (NASA) και του Ινστιτούτου Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI), με επικεφαλής τον Χένρικ Χαργκιτάι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροβιολογίας "Astrobiology", βρήκαν βάσιμες ενδείξεις ότι στο νοτιοανατολικό τμήμα της «Hellas» στο νότιο ημισφαίριο του γειτονικού πλανήτη υπήρχαν 34 παλαιολίμνες νερού.
 Η υδρογεωγραφική ανάλυση δείχνει ότι το νερό των λιμνών -σε μια εποχή που το κλίμα του 'Αρη ήταν πολύ πιο θερμό και υγρό- προερχόταν από διάφορες πηγές, όπως βροχοπτώσεις, ποτάμια, πλημμύρες και υπόγεια ύδατα. Μερικές λίμνες είχαν μήκος 77 χιλιομέτρων. Η νέα μελέτη ενισχύει την εικόνα των επιστημόνων ότι προτού ο 'Αρης γίνει ένα απαγορευτικά κρύο και ξηρό μέρος, άφθονα νερά κυλούσαν στην επιφάνειά του, όπως συμβαίνει σήμερα στη Γη.
 Οι ερευνητές δεν αποκλείουν μάλιστα ότι αν οι λίμνες ήσαν αρκετά κοντά σε κάποια πηγή θερμότητας, μπορεί να φιλοξενούσαν κάποια μορφή ζωής.
Η Ελλάς βρίσκεται στους αντίποδες του όρους `Αλμπακαι κατά προσέγγιση στους αντίποδες της υπερυψωμένης Θαρσίδας με τα τεράστια ηφαίστειά της (μεταξύ των οποίων το υψηλότερο όρος του πλανήτη, το `Ολυμπος.

Από τον Γαλαξία μας με  νερό και αγάπη


Αστραία

 Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
 http://www.skai.gr/news

Θεοί και Μηχανές

Gods and Robots: 

Myths, Machines, and Ancient Dreams of Technology

Η συναρπαστική ανεκτίμητη ιστορία για το πώς οι αρχαίοι  άνθρωποι φαντάστηκαν τα ρομπότ και άλλες μορφές τεχνητής ζωής 

Το πρώτο ρομπότ που περπατούσε στη γη ήταν ένας χάλκινος γίγαντας που ονομάζεται ΤΑΛΩΣ. Αυτή η θαυμάσια μηχανή δεν δημιουργήθηκε από το MIT Robotics Lab, αλλά από τον Ήφαιστο, τον Ελληνικό θεό της εφεύρεσης. Πριν από περισσότερα από 2.500 χρόνια, πολύ πριν από τα μεσαιωνικά αυτόματα, και αιώνες πριν από την τεχνολογία που επέτρεπε την αυτόνομη λειτουργία των συσκευών, η Ελληνική μυθολογία διερευνούσε ιδέες για τη δημιουργία τεχνητής ζωής και αντιμετώπιζε ακόμα μη καθορισμένες ηθικές ανησυχίες για τη βιοτεχνολογία . 

Ήδη από τον Όμηρο, οι Έλληνες φαντάζονταν ρομποτικούς υπηρέτες, κινούμενα αγάλματα, ακόμη και αρχαίες εκδόσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης,ενώ μυθικά αυτόματα εμφανίζονται σε ιστορίες για τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες, τη Μήδεια, τον Δαίδαλο, τον Προμηθέα και την Πανδώρα και πολλές από αυτές τις μηχανές περιγράφονται ως έχουσες τα ίδια υλικά και μεθόδους που οι ανθρώπινοι τεχνίτες χρησιμοποίησαν για την κατασκευή εργαλείων και αγαλμάτων. Και, πράγματι, πολλές εξελιγμένες κινούμενες συσκευές χτίστηκαν στην αρχαιότητα, φτάνοντας στο αποκορύφωμα με τη δημιουργία ενός πλήθους αυτομάτων στην αρχαία πόλη μάθησης, την Αλεξάνδρεια, την αρχική Silicon Valley. Από το βιβλίο της  καθηγήτρια Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, Δρ Αντριάν Μέιγιορ.

Η εξέλιξη της νοημοσύνης θεών ανθρώπων και μηχανών από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα περνά κυρίως μέσα από την Ελληνική Μυθολογία και τη κωδικοποιημένη ΓΝΩΣΗ της.

Αστραία

Το πλοίο του Οδυσσέα

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να έχει ξερό σκαρί του νου και να ταξιδεύεις με αυτό

Βρέθηκε άθικτο «το πλοίο του Οδυσσέα» στο βυθό της Μαύρης Θάλασσας.
Στην ανακάλυψη αυτού που πιστεύεται ως το αρχαιότερο άθικτο ναυάγιο πλοίου προχώρησαν οι αρχαιολόγοι στο βυθό της Μαύρης Θάλασσας. Σύμφωνα με τις πρώτες αναφορές, το ηλικίας πλέον των 2.400 ετών σκαρί παρέμεινε σε βάθος περίπου 2 χλμ και εξακολουθεί να βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Σύμφωνα με τον Guardian, το πλοίο των 23 μέτρων, που θεωρείται αρχαίο ελληνικό και είναι παρόμοιο με το σκάφος του Οδυσσέα, όπως τουλάχιστον αυτό απεικονίζεται σε αρχαίο αγγείο, ανακαλύφθηκε με τους ιστούς, τα πηδάλια και τα κουπιά του σε βάθος 2 χλμ. Και σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ήταν η έλλειψη οξυγόνου σε αυτό το βάθος που το διατήρησε στην άριστή του κατάσταση. «Ένα πλοίο που επιβιώνει άθικτο από την κλασσική περίοδο έως σήμερα και βρίσκεται κάτω από σχεδόν 2 χλμ θαλασσινού νερού ήταν κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να είναι εφικτό», δήλωσε ο καθηγητής Τζον Άνταμς, αντίληψή μας για τη ναυπηγική και τη ναυτιλία στον αρχαίο κόσμο», επεσήμανε. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, το πλοίο πιστεύεται ότι ήταν εμπορικό και μάλιστα πανομοιότυπο με εκείνο που απεικονίζεται στο περίφημο «Βάζο Σειρήνων» που εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο.
 Ειδικότερα, αυτό το αριστούργημα κεραμικής, που θεωρείται αντίστοιχης περιόδου με το σκάφος, απεικονίζει το πλοίο του Οδυσσέα όταν ο ήρωας του Τρωικού Πολέμου δέθηκε στο κατάρτι για να ακούσει το σαγηνευτικό τραγούδι των Σειρήνων, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής στην Ιθάκη, μετά την άλωση της Τροίας. ΠΗΓΗ

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να μη ξεχνάς τον στόχο και προορισμό

Αστραία

Ιστορία των Ομηρικών Επών

συγγραφείσα υπό του Γεωργίου Μιστριώτου,εν Λειψία 1867


Ο Αρκάς, ομηροαμύντωρ Γεώργιος Μιστριώτης (1840- 1916), γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας.Ήταν παντρεμένος με τη Χρυσηίδα, κόρη του καθηγητή Νικολάου Σαριπόλου, που πέθανε πριν τον ίδιο, με την οποία απέκτησαν δύο γιους, τον Κωνσταντίνο και τον Νικόλαο , που πέθαναν πριν τον πατέρα τους, καθώς και δύο κόρες, την Φωτεινή και την Αριάδνη.Ο Γεώργιος Μιστριώτης ήταν γόνος αρματολικής οικογένειας της Αρκαδίας, συγγενικής των Κολοκοτρωναίων. Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Μιστριώτης, δραστήριος έμπορος της περιοχής που πρωταγωνίστησε στην Επανάσταση του 1821 και τιμήθηκε με το παράσημο του Αγώνος, ενώ θείος του Γεωργίου Μιστριώτη ήταν ο Αναγνώστης Γαλανόπουλος, ευεργέτης του Εθνικού Πανεπιστημίου.
Απέσπασε δύο βραβεύσεις στο «Ροδοκανάκειο» φιλολογικό διαγωνισμό για τις πραγματείες του «Περί του καθ’ Όμηρον πολιτεύματος των ηρωικών χρόνων» και «Περί του καθ’ Όμηρον οικιακού βίου των Ελλήνων».Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια με υποτροφία του Ελληνικού Κράτους συνέχισε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Το 1868 ανακηρύχθηκε υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και κατόπιν έγινε τακτικός καθηγητής και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το θάνατο του.
 Ήταν υπέρμαχος της καθαρεύουσας. Η επιμονή και η συνέπεια που επέδειξε στην υπεράσπιση της καθαρεύουσας προκάλεσε τον χαρακτηρισμό του ως αντιδραστικού, σε βαθμό που οι γλωσσικοί κι όχι μόνο αντίπαλοι του, έπλασαν τον όρο «μιστριωτισμός», προκειμένου να χαρακτηρίζουν τον ακραίο, μέχρι το σημείο της αντίδρασης, συντηρητισμό, με αποτέλεσμα να επιτύχουν την υποτίμηση του επιστημονικού του έργου.και η αντίθεσή του προς τη δημοτική γλώσσα είχε ως συνέπεια να χαρακτηρισθεί αντιδραστικός και να υποτιμηθεί το πλούσιο επιστημονικό του έργα.
Στην ιστορία έμεινε η ανάμειξή του στα Ορεστειακά. Παρόλα αυτά δεν δίστασε να βραβεύσει ως εισηγητής σε ποιητικούς διαγωνισμούς έργα γραμμένα στη δημοτική, όπως έγινε το 1873 με την ποιητική συλλογή Η φωνή της καρδιάς μου του Δημητρίου Καμπούρογλου. Η ιστορία των ομηρικών επών του Μιστριώτη και τα έργα του για τον Πλάτωνα και τις τραγωδίες των τριών τραγικών παραμένουν ακόμη έως σήμερα υποδειγματικά και μοναδικά. Η περιουσία του κληροδοτήθηκε στην Τρίπολη για κοινωφελείς σκοπούς, όπως η κατασκευή του Μιστριώτειου Διδακτηρίου. Σε αυτό στεγάζονται το 1ο Γυμνάσιο και το 1ο Λύκειο Τρίπολης και φυλάσσονται τα βιβλία και τα συγγράμματά του. Ήταν ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους του κινήματος του διαφωτισμού, που πρέσβευε, μεταξύ των άλλων, ότι η Αρχαία Ελλάδα θα ανασταινόταν στα παλιά της εδάφη όταν θα εμφανίζονταν οι νέοι Σοφοκλήδες και Ευριπίδηδες και έβλεπε αυτήν την ανάσταση να πραγματώνεται και με την πρόοδο του Ελληνικού Θεάτρου. Ώθηση σ’ αυτό το όνειρο έδωσε η αποκάλυψη κατά τη δεκαετία 1850-1860 των δύο αρχαίων θεάτρων της Ακρόπολης (Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και Θέατρο του Διονύσου).

 «Τὸ θέατρον εἶναι ἡ γνησιωτάτη εἰκὼν παντὸς λαοῦ καὶ πάσης περιόδου. Εἶναι τὸ μέγιστον τοῦ ἔθνους σχολεῖον, εἰς ὃ φοιτῶσιν ἄνδρες ἔχοντες τὴν δύναμιν νὰ ὠφελήσωσι ἢ νὰ βλάψωσι τὴν πολιτείαν. Εἶναι ἀνάγκη νὰ βελτιώσωμεν τὸ ἐθνικὸν θέατρον καὶ διὰ τούτου τὸν ἐθνικὸν βίον. Ἡ διδασκαλία ἀρχαίων δραμάτων θέλει διεγείρει καὶ τὰς ζωηρὰς συμπαθείας τοῦ πεπολιτισμένου κόσμου. Εἰς τὴν πατρίδα ἡμῶν κατὰ τὸ ἔαρ ἔρχονται χιλιάδες φιλαρχαίων, οἵτινες καταλαμβάνονται ὑπὸ ἀφάτου ἐνθουσιασμοῦ ἐκ τῆς θέας τῶν ἐρειπίων τῆς κλασικῆς ἀρχαιότητος. Ἀλλ’ ἂν οἱ τάφοι τῶν προγόνων ἡμῶν καὶ τὰ ψυχρὰ μάρμαρα θερμαίνωσι τὰς καρδίας αὐτῶν, ἆραγε ἡ θεία τοῦ Σοφοκλέους φωνὴ ἐξερχομένη ἔκ τινος ἀρχαίου θεάτρου, ἐν ᾧ νῦν γλαῦκες κρώζουσι, δὲν θέλει πλήξει τὰς εὐγενεστάτας καρδίας τῶν φιλομούσων;»

 Το έργο του, 400 περίπου σελίδων, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝ βραβεύτηκε  σε διαγωνισμό που οργάνωσε ο Θ. Ροδονακάκης, ευπατρίδης της Οδησσού. Είναι  ένα βιβλίο  για τον Εθνικό μας Ποιητή , το Ομηρικό ζήτημα και  τα Ομηρικά Έπη, ανεκτίμητης αξίας  γραμμένο σε μια όμορφη καθαρή γλώσσα που έχουμε ξεχάσει εδώ και καιρό  και  βρίσκεται  στο διαδίκτυο εδώ .

Για τους ερευνητές της γνώσης και της ιστορίας με ανοικτό μυαλό

 σε ένα καθαρό Ελληνικό Ουρανό.

                                                                         Αστραία

Πηγές:
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ

Τα παιδιά του Ποσειδώνα

την Εποχή των Ιχθύων

Ο Ποσειδών, διώκτης του Οδυσσέα και  κυριάρχος των υδάτων και άρχων της παλαιάς Ατλαντίδος είχε έντονη ερωτική ζωή και έκανε πολλά παιδιά αναμειγνύοντας το γενετικό υλικό των υδάτινων και χερσαίων όντων, ειδικά την Εποχή του Ταύρου και της δημιουργίας του Λαβύρινθου. Πολλά από αυτά, δεν ήταν και τα καλύτερα. Τέρατα δράκοι, αθέμιστες, Κύκλωπες. Μέδουσα, Χρυσάορας, πατέρας του τρισώματου γίγαντα Γηρυόνη, Ωρίων, Ανταίος, Αλωάδες, Πολύφημος, μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα της Ποσειδώνειας ανάμειξης των φυλών και των εθνών. Την Εποχή των Ιχθύων και της νέας Ατλαντίδας, κυριάρχησε με την εκμετάλλευση του μαύρου (πετρελαίου) χρυσού, τα ναρκωτικά και φυσικά με την άνοδο στην εξουσία της αντινοϊκής  θεοκρατίας για να την μοιραστεί   στο τέλος της, με μια ληστρική  ευρυζωνική κομματοκρατία στην ευρωατλαντική συμμορία.

 Οι γιοι του Ποσειδώνα • Άβας, Άβδηρος, Άγελος, Αγήνωρ, Αγκαίος, Άζαης, Αίολος, Ακτορίωνες, Άκτωρ, Άλησος, Άλθηπος, Αλιρρόθιος, Άλμωψ, Αλωάδες (Ώτος, Εφιάλτης), Αλωεύς, Άμυκος, Αμφήρης, Αμφίμαρος, Άνθας, Ανταίος, Αρείων, Ασπληδών, Ασωπός, Άτλας, Αυγείας, Αυτόχθων • Βελλεροφόντης, Βήλος, Βοιωτός, Βούσιρις • Γάδειρος, Γέργαφος, Γερήν, Γλαύκος • Δάμαστης, Δελφός, Δέρκυνος, Διαπρεπής, Δίκτυς, Δυρράχιος, Δώρος • Ελάσιππος, Έλλην, Έλυξ, Επωπεύς, Εργίνος, Εργίσκης, Ερυθρός, Έρυκας, Ευαίμων, Εύμολπος, Ευρύπυλος, Ευρύπυλος, Εύρυτος, Εύσειρος, Εύφημος • Ηλείος • Θάσος, Θησεύς • Ιαλεβίων, Ιάλυσσος, Ίδας, Ίθακος, Ιπποθόων, • Κάλαυρος, Κάμειρος, Καύκων, Κεγχρίας, Κελαινός, Κερκύονας, Κτέατος, Κορυνήτης, Κύκνος, Κυχρεύς • Λαιστρυγόνος, Λάμος, Λέλεξ, Λέχης, Λίνδος, Λύκος, Λύκος • Μαχάων, Μεγαρεύς, Μέλας, Μήστωρ, Μήτος, Μινύας, Μνησεύς, Μύγδων, Μύτων • Ναύπλιος, Ναυσίθοος, Νηλεύς, Νιρεύς, Νυκτεύς, • Ογχηστός, Οίοκλος, Οπλεύς • Παίονας, Παρνασσός, Πελασγός, Πελίας, Περικλύμενος, Ποδαλείριος, Πολύφημος, Προκρούστης • Σαρπηδών, Σκίρων • Ταίναρος, Τάρας, Τάφιος, Τελχίνες, Τιτυός, Τρίοπας, Τρίτων • Υπερήνωρ, Υριεύς • Φαίαξ, Φθίος, Φινεύς, Φώκος • Χίος, Χρυσάωρ, Χρύσης • Ώγυγος, Ωρίων
 Οι κόρες του Ποσειδώνα
Αίθουσα, Αθηνά, Βενθεσικύμη, Δεσποίνη, Ειρήνη, Εσχατιώτις, Ευάδνη, Κυμοπόλεια, Λάμια, Λευκονόη, Ουρεία, Ρόδη.
 Ο αριθμός των παιδιών του Ποσειδώνα, πάνω από εκατό, ανταγωνίζεται μόνο του Δία. Ωστόσο, ενώ οι απόγονοι του Δία ήταν άλλοι θεοί και ευεργετικοί ήρωες, του Ποσειδώνα ήταν Γίγαντες και κακοποιά στοιχεία, που εξολοθρεύονται από τον Ηρακλή (Σαρπηδόνας, Ιαλεβίων, Δέρκυνος, Έρυκας, Βούσιρης, Άμυκος, Εύρυτος, Κτέατος…) και τον Θησέα (Σκίρωνας, Προκρούστης, Κερκύονας…) ή ακόμη και από τον ίδιο τον Ποσειδώνα. Για παράδειγμα, έθαψε τα έξι αγόρια που είχε αποκτήσει από την αδελφή των Τελχίνων Αλία, γιατί είχαν διαπράξει κάθε είδους ανομία -θέλησαν ακόμη και τη μάνα τους να βιάσουν. Με ένα χτύπημα της τρίαινας ο πατέρας τους τους καταβαράθρωσε. Ωστόσο, κάποιοι από τους γιους του Ποσειδώνα γίνονται επώνυμοι ήρωες και οικιστές πόλεων.

Ποσειδών στην παλαιά και νέα Ατλαντίδα

Αστραία  ©©

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας 

Οι Δρυίδες Δρύοπες και τα Δρακόσπιτα

Όταν ο αστερισμός του Δράκου  ήταν στον Βόρειο  Ουράνιο Πόλο......

Οι Δρύοπες ήταν μία πρωτο-ελληνική φυλή που κατοικούσε στην Ελλάδα. Η ετυμολογία του ονόματος Δρύοπες προέρχεται από το δέντρο "Δρυς", και σημαίνει "οι άνθρωποι της Δρυός",  Δρυϊδης", όπως ο μεγάλος Δωδωναίος, του Διός
Γενάρχης τους ήταν ο Δρύοψ, ο γιος του ποταμού Σπερχειού και της Πολυδώρας, θυγατέρας του Δαναού.(1900-1600 π.Χ.) Η αρκαδική αναφορά θέλει το Δρύοπα γιο του Απόλλωνα και της Δίας, θυγατέρας του Λυκάονος (1410 π.Χ). Αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός, μία άγονη γη που ήταν γνωστή ως Δρυοπίς. Οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον Ηρακλή και τους Μαλιείς, που κατέλαβαν την οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό (Ηρόδοτος, 8, 43). Κατά τον μύθο, στην Τραχινία η Διηάνειρα βοήθησε τον Ηρακλή πολεμώντας στο πλευρό του κατά των Δρυόπων και πληγώθηκε στο στήθος. Στη συνέχεια οι Δρύοπες αποίκισαν την `Ηπειρο, όπου μία περιοχή επίσης ονομαζόταν Δρυοπίς. Εκδιώχθηκαν όμως και από εκεί, από τους Δωριείς του Ολύμπου και της `Οσσας. Τελικά μετανάστευσαν προς τα νότια και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια και τις Κυκλάδες.
Κοντά στο γεωγραφικό κέντρο της νήσου Κύθνου υπήρχε αρχαία πόλη με το όνομα Δρυοπίς (και σήμερα χωριό), ενώ ο Ηρόδοτος (8, 46) απέδιδε το όνομα σε ολόκληρη την Κύθνο, η οποία αργότερα απέκτησε το σημερινό της όνομα από ομώνυμο αρχηγό των Δρυόπων. Οι Δρύοπες ίδρυσαν στο νοτιοανατολικό μέρος της Αργολίδας, καθώς και στα γύρω εκεί νησιά, κατά τον 14οπ.Χ αιώνα, τρία κρατίδια, δρυοπικού καθαρά πληθυσμιακού στοιχείου τα οποία και αναπτύχθηκαν ως ένα ορισμένο βαθμό υπό την επικυριαρχία του Μυκηναϊκού βασιλείου του Άργους, αυτά τα κρατίδια ήταν η Έρμιων (Ερμιόνη), ο Μάσης (στην κοιλάδα του Μάσητος) και των Ηιόνων (ξεχωριστός Δολοπικός πληθυσμός που κατοικούσε στα παράλια της ευρύτερης περιοχής του Αργοσαρωνικού, με έδρα την νησίδα Λιοντάρι ανατολικά του Πόρου, όπου και βρισκόταν και το κοινό ιερό τους).
 Κατά τη μυθολογία και πάλι, όσοι Δρύοπες κατέφυγαν στην Πελοπόννησο προσέπεσαν ως ικέτες στον βασιλιά Ευρυσθέα, ο οποίος ως αντίπαλος του Ηρακλή τους έδωσε την αργολική πόλη Ασίνη. Οι ίδιοι οι Δρύοπες ίδρυσαν από μόνοι τους και τη Νεμέα. Ο Παυσανίας στα «Μεσσηνιακά» (τόμος Β, λδ΄, 9) μας πληροφορεί ότι αυτή η μετανάστευση έλαβε χώρα κατά την «τρίτη γενεά», όταν βασιλιάς των Δρυόπων ήταν ο Φύλας (1320 π.Χ) ο οποίος είχε Αρκαδική καταγωγή. ΚΑΛΛΙΣΤΩ= ΔΙΑ, ΑΡΚΑΣ, ΔΡΥΟΨ, ΔΡΥΟΠΗ,+ΑΝΔΡΑΙΜΩΝ = ΦΥΛΑΣ.
Αντιμετωπίζοντας διωγμούς ως σύμμαχοι των Σπαρτιατών, έφυγαν όταν οι Σπαρτιάτες τους επέτρεψαν να εγκατασταθούν σε μία πόλη της Μεσσηνίας την οποία οι Δρύοπες μετονόμασαν επίσης σε «Ασίνη». Οι ίδιοι οι Δρύοπες θεωρούσαν ότι ο Δρύωψ ( δείτε πιο κάτω ) ήταν ο μυθικός γενάρχης τους και πρώτος τους βασιλιάς στην Οίτη. Για να τον τιμήσουν, οι Δρύοπες είχαν ιδρύσει ένα ιερό με το άγαλμά του στην Ασίνη της Αργολίδας και κάθε δύο χρόνια τελούσαν προς τιμή του μία μυστικιστική εορτή, ενώ παράλληλα τιμούσαν και τη θυγατέρα του, τη νύμφη Δρυόπη, μία από τις Αμαδρυάδες
 Στους Δρύοπες αποδίδεται η ανέγερση των Δρακόσπιτων, 23 μεγαλιθικών μνημείων που βρίσκονται μόνο στη νοτιοανατολική Εύβοια, το τμήμα δηλαδή του νησιού όπου εγκαταστάθηκαν οι Δρύοπες.
Η λέξη Δράκος έχει τη ρίζα της από τη ρήμα «δέρκομαι” που σημαίνει εκείνον που έχει οξύ και διαπεραστικό βλέμμα. Ακόμα σημαίνει εκείνον που καταπλήσσει με το βλέμμα του. Τέτοιο βλέμμα αλλά και υπερβολική δύναμη είχαν οι Δράκοι κατά τη λαϊκή παράδοση. Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο οι δράκοι, τα μυθικά πλάσματα που τρόμαζαν τους κατοίκους της περιοχής, έμεναν σε μεγαλιθικά κτίσματα που αποκαλούνται δρακόσπιτα. Η τοποθεσία που τα συναντά κανείς, δεν παραπέμπει σε περιοχή που έχει και ανθρώπινες κατοικίες. Συνήθως είναι απόκρημνες πλαγιές βουνών και τα χτίσματα ξεχωρίζουν για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους. Είναι αφομοιωμένα πλήρως στο περιβάλλον, καθώς έχουν οικοδομηθεί από τεράστιες πέτρες των βουνών και έχουν λαξευτεί σε ορθογώνιο σχήμα.
Στα Ομηρικά Έπη ο Δρύοψ αναφέρεται ως  γιος του Πριάμου και σύντροφος του Αινεία.
Επί κυριαρχίας του  Δράκου .....

Αστραία

ΒΙΒΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο Σκύλαξ για την Ελλάδα και την Μακεδονία

Ο Σκύλαξ Καρυανδεύς,  ήταν σύμφωνα με τον Ηρόδοτο,  Έλληνας αξιωματικός τότε στο περσικό ναυτικό, που στάλθηκε από τον Δαρείο Α΄ να εξερευνήσει τις εκβολές του ποταμού Ινδού. Η αποστολή ξεκίνησε από τις πηγές του, γύρω στο 510 π.Χ. Αρχικά ακολούθησε τη ροή του ποταμού μέσα από τα βουνά του Αφγανιστάν έως την έξοδό του στην Αραβική θάλασσα.
Συνεχίζοντας, ο Σκύλαξ ακολούθησε την ακτογραμμή και εξερεύνησε τον κόλπο του Ομάν και τη νοτιοανατολική πλευρά της Αραβικής Χερσονήσου. Μέσα σε τριάντα μήνες, ο Έλληνας αξιωματικός περιέπλευσε τη Σαουδική Αραβία κι έφτασε στη Μεσόγειο διαμέσου των καναλιών του Νείλου και του τότε ισθμού του Σουέζ.
Στον Δαρείο παρέδωσε την καταγραφή του ταξιδιού του, ένα χρονικό με τον τίτλο Περίπλους, από το οποίο σώθηκαν μόνο αποσπάσματα. Ο Δαρείος χρησιμοποίησε τις πολύτιμες αυτές πληροφορίες για να κατακτήσει τους Ινδούς και να στήσει ναυτικές βάσεις στα νέα λιμάνια. Αργότερα ο ψευδοσκύλαξ συγγραφέας και εξερευνητής του 4ου αιώνα π.Χ.  αντέγραψε και απέδωσε πιθανότατα με περικοπές και έργα του Σκύλακος του Καρυανδέως.

Έχουμε αναφορές για τις δύο Ηράκλειες Στήλες, την Σικελία κατοικημένη από Έλληνες και βαρβάρους,  τους Λατίνους με το μνημείο του Ελπήνορα, το νησί της Καλυψούς και τον Οδυσσέα, την Ιθάκα, την Λευκάδα, την Κέρκυρα του Αλκίνοου, την Δωδώνη, την Θεσπρωτία Ελαία, την Κασσώπη, την Αβρακία, την Μακεδονία, τους Ταύρους, την Σκυθία.

Δείτε τις:

ΕΥΡΩΠΗ. Ξεκινώ από τις Ηράκλειες Στήλες της Ευρώπης και καταλήγω στις Ηράκλειες Στήλες της Λιβύης και έως τους μεγάλους Αιθίοπες.Οι Ηράκλειες Στήλες βρίσκονται απέναντι και απέχουν μεταξύ τους θαλασσινό ταξίδι μιάς ημέρας. [Εδώ υπάρχουν και δύο νησιά,με το όνομα Γάδειρα. Το ένα από τα δύο έχει πόλη που απέχει από τις Στήλες μιάς μέρας ταξίδι].Από τις Ηράκλειες Στήλες της Ευρώπης και εφεξής, υπάρχουν πολλοί εμπορικοί σταθμοί των Καρχηδονίων, το έδαφος είναι πηλώδες , οι πλημμυρίδες μεγάλες καθώς και ανοιχτό πέλαγος.
ΙΒΗΡΕΣ. Πρώτοι κάτοικοι της Ευρώπης είναι οι Ίβηρες,το έθνος της Ιβηρίας και ο ποταμός Ίβηρ. Ακολουθεί το Εμπόριο (μιά ελληνική πόλη με αυτό το όνομα). Πρόκειται γιά αποίκους από την Μασσαλία. Συνολικός παράπλους της Ιβηρίας, επτά ημέρες και επτά νύχτες.
ΛΙΓΥΕΣ ΚΑΙ ΙΒΗΡΕΣ.Μετά τους Ίβηρες στη συνέχεια κατοικούν Λίγυες και Ίβηρες ανάμικτοι έως τον ποταμό Ροδανό.Ο παράπλους της χώρας των Λιγύων,από το Εμπόριο έως τον ποταμό Ροδανό, είναι δύο ημέρες και μία νύχτα.
ΛΙΓΥΕΣ. Μετά τον ποταμό Ροδανό κατοικούν οι Λίγυες έως το Άντιο. Σε αυτήν την χώρα είναι η Μασσαλία, ελληνική πόλη και λιμάνι[].Είναι αποικίες της Μασσαλίας. Ο παράπλους της περιοχής από τον Ροδανό ποταμό έως το Άντιο, διαρκεί τέσσερις ημέρες και τέσσερις νύχτες. Από τις Ηράκλειες Στήλες έως το Άντιο, ολόκληρη η ακτή έχει καλά αγκυροβόλια.
ΤΥΡΡΗΝΟΙ.Από το Άντιο έως την πόλη της Ρώμης,ο λαός των Τυρρηνών.Ο παράπλους,τέσσερις ημέρες και τέσσερις νύχτες.
ΚΥΡΝΟΣ.Απέναντι από την Τυρρηνία βρίσκεται η νήσος Κύρνος.Η Τυρρηνία απέχει από την Κύρνο ταξίδι μιάμισης ημέρας.Στο ενδιάμεσο του ταξιδιού, κατοικημένο νησί, η Αιθαλία ,και άλλα πολλά έρημα νησιά.
ΣΑΡΔΩ.Από την νήσο Κύρνο στην Σαρδώ,το ταξίδι διαρκεί ένα τρίτο της ημέρας.Ανάμεσα, ένα έρημο νησί.Από την Σαρδώ στην Λιβύη,ταξίδι μιάς μέρας και μιάς νύχτας,από την Σαρδώ στην Σικελία,ταξίδι δύο ημερών και μιάς νύχτας.Έπιστρέφω πάλι στην ήπειρο,απ΄όπου αλλαξοδρόμησα γιά την Κύρνο.
ΛΑΤΙΝΟΙ.Στη συνέχεια της Τυρρηνίας είναι οι Λατίνοι έως το Κίρκαιο.Στην περιοχή των Λατίνων ανήκει και το μνημείο του Ελπήνορα.Ο παράπλους της ακτής των Λατίνων,διαρκεί μία ημέρα και μία νύχτα.
ΟΛΣΟΙ. Μετά τους Λατίνους, οι Ολσοί. Ο παράπλους των Ολσών, μία ημέρα.
ΚΑΜΠΑΝΟΙ.Μετά τους Ολσούς, οι Καμπανοί.Και υπάρχουν οι εξής ελληνικές πόλεις στην Καμπανία: η Κύμη, η Νεάπολη. Κοντά, υπάρχει το νησί και η ελληνική πόλη Πιθικούσσα. Ο παράπλους της Καμπανίας, μία ημέρα.
ΣΑΥΝΙΤΕΣ. Μετά τους Καμπανούς, οι Σαυνίτες.Ο παράπλους της χώρας των Σαυνιτών, μισή ημέρα.
ΛΕΥΚΑΝΟΙ.Μετά τους Σαυνίτες, οι Λευκανοί, έως την Θουρία.Το παράκτιο ταξίδι στην χώρα των Λευκανών,ημέρες[έξι ] και νύχτες [ έξι].Η Λευκανία είναι χερσόνησος.Σε αυτήν βρίσκονται οι εξής ελληνικές πόλεις: Ποσειδωνία, Ελέα,Λάος (αποικία των Θουρίων) Πανδοσία, Πλατεείς, Τερίνα, Ιππώνιον, Μέσμα,Ρήγιον, πόλη και ακρωτήριο.
ΣΙΚΕΛΙΑ.Απέναντι από το Ρήγιο βρίσκεται η νήσος Σικελία,που απέχει από την Ευρώπη δώδεκα στάδια, από την Πελωριάδα έως το Ρήγιο.Στην Σικελία κατοικούν οι εξής βάρβαροι λαοί: Έλυμοι, Σικανοί, Σιελοί, Φοίνικες, Τρώες.Κι αυτοί μεν είναι βάρβαροι, αλλά κατοικούν και Έλληνες. Η Πελωριάδα είναι ακρωτήριο.Οι Ελληνικές πόλεις ,εκκινώντας από την Πελωριάδα, είναι οι εξής: Μεσσήνη,λιμάνι Μεσσήνης,Ταυρομένιο,Νάξος, Κατάνη, Λεοντίνοι.Ο ποταμός Τηρίας είναι πλωτός και οδηγεί στους Λεοντίνους σε είκοσι στάδια.Μετά, ο ποταμός Σύμαιθος, η πόλη Μεγαρίς, ο Ξιφώνειος λιμένας.Μετά την Μεγαρίδα βρίσκεται η πόλη Συρακούσες που έχει δύο λιμάνια.Το πρώτο βρίσκεται μέσα στο τείχος, το άλλο είναι απέξω.Μετά από αυτήν, η πόλη Έλωρον και το ακρωτήριο Πάχυνος.Από τον Πάχυνο και εφεξής απαντώνται οι παρακάτω ελληνικές πόλεις: Καμάρινα, Γέλα,Ακράγας,Σελινούς,ακρωτήριο Λιλύβαιο.Μετά το Λιλύβαιο, βρίσκεται η ελληνική πόλη Ιμέρα.Μετά την Ιμέρα είναι η νήσος Λιπάρα και η ελληνική πόλη Μύλαι,με λιμάνι.Από τις Μύλες στην Λιπάρα, το ταξίδι διαρκεί μισή ημέρα.[ Η Σικελία είναι τρίγωνη και κάθε πλευρά της φτάνει στα 1500 στάδια]
[ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΛΕΥΚΑΝΙΑΣ]Επιστρέφω πάλι στο σημείο της ηπείρου απ΄όπου έκανα την παράκαμψη.Μετά το Ρήγιο , είναι οι εξής πόλεις: Λοκροί, Καυλωνία,Κρότων,Λακίνιο, ιερό της Ήρας και το νησί της Καλυψούς,όπου κατοίκησε μαζί της ο Οδυσσέας, ο ποταμός Κράθις,η Σύβαρις και η πόλη Θουρία.Αυτοί είναι οι Έλληνες που κατοικούν την Λευκανία.
ΙΑΠΥΓΙΑ.Μετά την Λευκανία είναι ο λαός των Ιαπύγων, έως το όρος Ωρίωνα,στον κόλπο του Αδρία.Και στην Ιαπυγία κατοικούν Έλληνες,στις εξής πόλεις: Ηράκλειο, Μεταπόντιο, Τάραντα και Υδρούντα, λιμάνι στην είσοδο του Αδρίου ή Ιονίου κόλπου.
ΣΑΥΝΙΤΕΣ.Μετά τους Ιάπυγες, από τον Ωρίωνα και πέρα,είναι ο λαός των Σαυνιτών .[Σ΄αυτόν τον λαό υπάρχουν πολλές γλώσσες, που μιλούν οι Λατέρνιοι, οι Οπικοί, οι Κράμονες, οι Βορεοντίνοι,οι Πευκετιείς].Φτάνουν έως το Τυρσηνικό πέλαγος,στον Αδρία.Η χώρα των Σαυνιτών έχει μήκος ταξιδιού δύο ημερών και μιάς νύχτας.
ΟΜΒΡΙΚΟΙ. Μετά τους Σαυνίτες είναι ο λαός των Ομβρικών,και στην χώρα τους βρίσκεται η πόλη Αγκών.Αυτός ο λαός τιμά τον Διομήδη,επειδή ευεργετήθηκε απ΄αυτόν.Υπάρχει και ιερό του.Ο παράπλους της Ομβρικής κρατάει δυό μέρες και μία νύχτα.
ΤΥΡΡΗΝΟΙ. Μετά την περιοχή του Ομβρικού είναι οι Τυρρηνοί.Κατοικούν σε όλο το Τυρηννικό πέλαγος, έως έξω στον κόλπο του Αδρία.Στην χώρα υπάρχει ελληνική πόλη [η Σπίνα] και ένας ποταμός.Αναπλέοντας το ποτάμι,η πόλη απέχει από την θάλασσα κάπου είκοσι στάδια.Η πόλη απέχει από την πόλη της Πίσας δρόμο τριών ημερών.
ΚΕΛΤΟΙ.Μετά τους Τυρρηνούς, είναι ο λαός των Κελτών,που απόμεινε εδώ μετά την εκστρατεία,και κατοικεί κάτι στενά που φτάνουν έως τον Αδρία.Εδώ βρίσκεται ο μυχός του κόλπου του Αδρία.
ΕΝΕΤΟΙ. Μετά τους Κελτούς, είναι ο λαός των Ενετών και σε αυτούς υπάρχει ο ποταμός Ηριδανός.Η περιοχή τους παραπλέεται σε μία ημέρα.
ΙΣΤΡΟΙ.Μετά τους Ενετούς, είναι ο λαός των Ίστρων,και ο ποταμός Ίστρος.Αυτός εκβάλει στον Πόντο και διεχέεται έως την Αίγυπτο.Ο παράπλους της χώρας των Ιστριανών,διαρκεί μία ημέρα και μία νύχτα.
ΛΙΒΥΡΝΟΙ.Μετά τους Ίστρους, είναι ο λαός των Λιβυρνών.Στην χώρα τους υπάρχουν οι παραθαλάσσιες πόλεις Λιάς, Ίδασσα, Αττιενίτης, Δυύρτα, Αλουψοί,Ολσοί, Πεδήτες,Ημίονοι.Οι κάτοικοι εδώ γυναικοκρατούνται.Οι γυναίκες είναι ελεύθερες από τους άνδρες και σμίγουν με τους δούλους τους και τους άνδρες από γειτονικές περιοχές.Σε αυτήν την χώρα υπάρχουν και τα παρακάτω νησιά που μπορώ να ονοματίσω(υπάρχουν και άλλα πολλά, ανώνυμα).Η νήσος Ιστρίς, με 410 στάδια μήκος και πλάτος 120.Οι Ηλεκτρίδες,οι Μεντορίδες.Αυτά είναι μεγάλα νησιά.Και ο ποταμός Καταβάρτης.Η Λιβυρνίδα χώρα παραπλέεται σε δύο ημέρες.
ΙΛΛΥΡΙΟΙ. Μετά τους Λιβυρνούς, είναι ο λαός των Ιλλυριών που κατοικεί κατά μήκος της θάλασσας έως την Χαονία που βρίσκεται απέναντι στην Κέρκυρα, το νησί του Αλκινόου.Υπάρχει εδώ μιά ελληνική πόλη,με το όνομα Ηράκλεια, που έχει λιμάνι. Βρίσκονται εδώ και οι εξής βάρβαροι που λέγονται λωτοφάγοι: Ιεραστάμνες,Βουλινοί ή Υλλινοί,και οι Ύλλοι, που συνορεύουν με τους Βουλινούς.Ισχυρίζονται ότι τους εγκατέστησε ο Υλλος,του Ηρακλή. Είναι βάρβαροι.Κατοικούν σε μία χερσόνησο λίγο μικρότερη από την Πελοπόννησο.Από την χερσόνησο ,ένα παραστόνιο ευθύ που κατοικείται από Βουλινούς.Οι Βουλινοί είναι λαός Ιλλυρικός. Η χώρα των Βουλινών εκτείνεται έως τον ποταμό Νέστο,και το ταξίδι κατά μήκος των ακτών της διαρκεί μιά μεγάλη καλοκαιρινή ημέρα.
ΝΕΣΤΟΙ. Η ακτή μετά τον Νέστο έχει πολλούς κόλπους.Ολόκληρος ο κόλπος λέγεται Μανιός.Ο παράπλους διαρκεί μία ημέρα.Υπάρχουν και νησιά μέσα στον κόλπο,η Προτεράς,οι Κρατειές,η Ολύντα.Μεταξύ τους απέχουν δύο στάδια, ή κάπως περισσότερο από τον Φάρο και την Ίσσα.Υπαρχει εδώ άλλος Φάρος,ελληνικό νησί,το νησί η Ίσσα, με ελληνικές πόλεις.Πρίν να πλεύσουμε προς τον ποταμό Νάρωνα,υπάρχει μεγάλη θαλασσινή έκταση.Κοντά στην παραλία είναι ένα νησί με το όνομα Μελίτη,και ένα άλλο νησί κοντά της, που λέγεται Κέρκυρα η Μέλαινα.Το ένα άκρο του νησιού εκτείνεται κατα μήκος της στεριάς σε μεγάλη έκταση, ενώ το άλλο άκρο καταλήγει μπροστά στον ποταμό Νάρωνα.Από την Μελίτη απέχει είκοσι στάδια,ενώ από την στεριά οκτώ.
ΜΑΝΙΟΙ.Μετά τους Νέστους είναι ο ποταμός Νάρων.Η εκβολή του δεν είναι στενή.Μπορεί να αναπλεύσει μία τριήρης και να προσεγγίσουν πλοία στον επάνω εμπορικό σταθμό, που απέχει από την θάλασσα ογδόντα στάδια.Αυτοί είναι οι Μανιοί, λαός Ιλλυρικός.Στο εσωτερικό, μετά τον εμπορικό σταθμό, βρίσκεται μιά μεγάλη λίμνη,που ανήκει στους Αυταριάτες.Κι αυτοί Ιλλυριοί.Υπάρχει και νησί στη λ ίμνη,με περίμετρο εκατόν είκοσι στάδια που είναι εξαιρετικά εύφορη.Από αυτήν την λίμνη ρέει ο Νάρων.Από τον Νάρωνα έως την εκβολή του ποταμού Αρίωνα είναι ταξίδι μιάς ημέρας, ενώ από τον Αρίωνα [στον ποταμό Ριζούντα] μισή ημέρα.Εδώ βρίσκονται οι λίθοι του Κάδμου και της Αρμονίας,και ιερό, όχι μακριά από τον ποταμό Ριζούντα.Από αυτόν έως την Βουθόη το ταξίδι διαρκεί [] και υπάρχει εμπορικός σταθμός.
ΕΓΧΕΛΕΙΣ.Οι Εγχελείς είναι ιλλυρικός λαός,μετά τον Ριζούντα.Από την Βουθόη έως την ελληνική πόλη Επίδαμνο, το θαλασσινό ταξίδι διαρκεί μιά μέρα και μιά νύχτα, ενώ από στεριά κρατάει τρείς ημέρες.
ΤΑΥΛΑΝΤΙΟΙ. Οι Ταυλάντιοι είναι ο λαός της Ιλλυρίας,στον οποίο βρίσκεται η Επίδαμνος. Ενα ποτάμι παρατρέχει την πόλη, που λέγεται Πάλαμνος. Από την Επίδαμνο στην ελληνική πόλη Απολλωνία,η απόσταση είναι δύο ημερών δρόμος.Η Απολλωνία απέχει από την θάλασσα πενήντα στάδια και ο ποταμός Αίας διατρέχει την πόλη.Από την Απολλωνία έως την Αμαντία, η απόσταση είναι τριακόσια είκοσι στάδια.[ Και ο ποταμός Αίας πηγάζει από την Πίνδο και περνάει από την Απολλωνία].Ο Ωρικός βρίσκεται προς το εσωτερικό της Αμαντίας, προς την πλευρά του Ιονίου.Από την Ωρικία προς την θάλασσα η απόσταση είναι ογδόντα στάδια,από την Αμαντία εξήντα.Και οι δύο συνορεύουν στα μεσόγεια με τους Ατιντάνες και την Καρία* έως την χώρα της Δωδωνίας.[Στην Κεστρίδα χώρα υπάρχει, λένε μία πεδιάδα,η Ερύθεια, όπου ο Γηρυόνης ήρθε και εβοσκε τα βόδια του].Ακολουθούν τα Κεραύνια όρη της Ηπείρου,και ένα μικρό νησί από κάτω τους,που λέγεται Σάσων.Από εκεί,έως την πόλη του Ωρικού ο παράπλους διαρκεί ένα τρίτο της ημέρας.
ΩΡΙΚΟΙ.Οι Ωρικοί κατέχουν [ ] της Αμαντίας χώρας.Και [οι Αμαντιείς] από τους Βουλινούς έως εδώ, είναι όλοι Ιλλυριοί.Η είσοδος του Ιονίου κόλπου ανοίγεται από τα Κεραύνια όρη έως το ακρωτήριο της Ιαπυγίας.Από την πόλη Υδρόεντα στην Ιαπυγία έως τα Κεραύνια,η απόσταση είναι πεντακόσια στάδια,δηλαδή στο στενό μέρος του κόλπου.Μέσα από το στενό, είναι ο Ιόνιος κόλπος.Υπάρχουν πολλά λιμάνια στον Αδρία.Ιόνιος και Αδρίας κόλπος είναι το ίδιο πράγμα.
ΧΑΟΝΕΣ. Μετά τους Ιλλιυριούς είναι οι Χάονες.Η Χαονία έχει καλά αγκυροβόλια και οι Χάονες ζούν σε συνοικισμούς.Ο παράπλους της Χαονίας είναι μισή ημέρα.
ΚΟΡΚΥΡΑ.Απέναντι από την Χαονία είναι η Κόρκυρα, που έχει ελληνική πόλη που διαθέτει τρία λιμάνια γύρω της. Το ένα είναι κλειστό.Η Κόρκυρα προβάλεται περισσότερο προς την Θεσπρωτία παρά προς την Χαονία.Επιστρέφω πάλι στην συνέχεια της ακτής , απ΄όπου παρέκαμψα.
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ.Μετά την Χαονία είναι ο λαός των Θεσπρωτών.Κατοικούν κι αυτοί σε συνοικισμούς και η χώρα τους έχει καλά αγκυροβόλια.Εδώ είναι ένα λιμάνι που ονομάζεται Ελαία.Σ΄αυτό το λιμάνι βγαίνει ο ποταμός Αχέροντας και(κοντά) η λίμνη Αχερουσία,απ ΄όπου περνάει ο ποταμός.Ο παράπλους της Θεσπρωτίας διαρκεί μισή ημέρα.
ΚΑΣΣΩΠΟΙ.Μετά την Θεσπρωτία, ο λαός της Κασσωπίας.Κατοικούν σε συνοικισμούς και εκτείνονται έως τον Ανακτορικό κόλπο.Ο παράπλους της χώρας των Κασσωπών διαρκεί μισή ημέρα.Ο Ανακτορικός κόλπος, από το στόμιο έως το μυχό του,έχει μήκος κάπως λιγότερο από εκατόν είκοσι στάδια.Το εύρος της εξόδου του είναι τέσσερα στάδια.
ΜΟΛΟΤΤΙΑ.Μετά την Κασσωπία είναι ο λαός των Μολοττών.Κι αυτοί κατοικούν σε συνοικισμούς.Η χώρα τους έχει μικρό μέτωπο με την θάλασσα,ενώ είναι μεγάλη στα μεσόγεια.Η ακτή της Μολοττίας, σαράντα στάδια.
ΑΜΒΡΑΚΙΑ. Μετά την Μολοττία,η Αμβρακία, ελληνική πόλη.Απέχει από την θάλασσα ογδόντα στάδια.Υπάρχει οχύρωμα και κλειστό λιμάνι.Από εδώ αρχίζει η Ελλάδα που φτάνει έως τον ποταμό Πηνειό και το Ομόλιο, πόλη των Μαγνήτων,που βρίσκεται στον ποταμό αυτό.Η ακτή της Αμβρακίας,εκατόν είκοσι στάδια.
ΑΚΑΡΝΑΝΙΑ.Μετά την Αμβρακία, ο λαός των Ακαρνάνων και πρώτη της πόλη το Αμφιλοχικό Άργος και το Ανακτόριο και το λιμάνι του,ενώ έξω από τον Ανακτορικό κόλπο,οι εξής πόλεις: Ακτή και πόλη Λευκάδα με λιμάνι, που απλώνεται προς τον Λευκάττα, που είναι ακρωτήριο μακριά, προς την ανοιχτή θάλασσα.Αυτή η πόλη παλιά ονομαζόταν Επιλευκάδιοι.Οι Ακαρνάνες είχαν στασιάσει και πήραν χιλίους εποίκους από την Κόρινθο.Και οι έποικοι τους σκότωσαν και σήμερα κατέχουν τη χώρα τους.Σήμερα, είναι νησί,με τεχνητό ισθμό που δημιουργεί μιά τάφρος.[Υπάρχει θαλάσσιο πέρασμα σκαμμένο στον ισθμό]. Μετά από αυτά, η πόλη Φαρά και απέναντι είναι το νησί Ιθάκα,με πόλη και λιμάνι.Ακολουθεί η νήσος Κεφαλληνία.Επιστρέφω πάλι στην στεριά, απ΄όπου έκαμα την παράκαμψη.Μετά, βρίσκεται η πόλη Αλυζία, κοντά της η νήσος Κάρνος, πόλη Αστακός και λιμάνι, ο ποταμός Αχελώος και η πόλη Οινιάδες.Στις πόλεις αυτές υπάρχει πρόσβαση από τον Αχελώο.Υπάρχουν και άλλες πόλεις Ακαρνάνων, στα μεσόγεια.Ο παράπλους της Ακαρνανίας κρατάει δύο ημέρες.Η Ακαρνανία είναι ολόκληρη προσιτή από θάλασσα.Έχει πολλά νησιά που ο Αχελώος, καθώς δημιουργεί προσχώσεις, τα μετατρέπει σε στεριά.Τα νησιά λέγονται Εχινάδες και είναι ακατοίκητα.
ΑΙΤΩΛΙΑ.Μετά την Ακαρνανία ,είναι ο λαός της Αιτωλίας και οι εξής πόλεις της: Καλυδών, Αλίκαρνα, Μολύκρεια και ο Δελφικός κόλπος.Το άνοιγμά του είναι δέκα στάδια,ένα ιερό και η πόλη Ναύπακτος. Πάνω από αυτήν, υπάρχουν πολλές ακόμη πόλεις των Αιτωλών στα μεσόγεια.Ο παράπλους της Αιτωλίας διαρκεί μία ημέρα.Η Αιτωλία έχει σύνορα με όλη την Λοκρίδα,στα μεσόγεια έως τους Αινιάνες.
ΛΟΚΡΟΙ. Μετά τους Αιτωλούς, είναι ο λαός των Λοκρών, ανάμεσά τους κι αυτοί που αποκαλούνται Οζόλες,και πόλεις τους η Ευανθίς και η Άμφισσα.Έχουν και άλλες πόλεις στα μεσόγεια.Ο Παράπλους της χώρας των Λοκρών, μισή ημέρα.
ΦΩΚΕΙΣ.Μετά τους Λοκρούς, είναι ο λαός των Φωκέων στην περιοχή του Κιρραίου πεδίου.Το ιερό του Απόλλωνα,η πόλη των Δελφών ,η πόλη Αντίκυρα, όπου γίνεται η καλύτερη θεραπεία με τον ελλέβορο.Η χώρα των Φωκέων παραπλέεται σε μισή ημέρα.
ΒΟΙΩΤΟΙ. Μετά τους Φωκείς, είναι ο λαός των Βοιωτών, και πόλεις τους οι εξής: Κορσιαί, Σίφαι με λιμάνι, Εύτρητος, και τείχος Βοιωτών.Ο παράπλους της Βοιωτίας ,σε λιγότερη από μισή ημέρα.
ΜΕΓΑΡΕΙΣ. Μετά τους Βοιωτούς είναι ο λαός των Μεγαρέων,με αυτές τις πόλεις: τα Αιγόσθενα, τις Πηγές, το οχύρωμα Γεράνεια, η Αρις.Η ακτή των Μεγαρέων έχει μήκος εκατό στάδια.
ΚΟΡΙΝΘΟΣ.Μετά τους Μεγαρείς, η πόλη της Κορίνθου με ιερό, το Λέχαιο, ο Ισθμός.Από εδώ αρχίζει η Πελοπόννησος.Ο δρόμος που ενώνει αυτήν την θάλασσα με την δική μας θάλασσα μέσω του ισθμού,είναι σαράντα στάδια.Πολυσχιδής ακτή, με κόλπους.Ο παράπλους της χώρας των Κορινθίων,σε μισή ημέρα.
ΣΙΚΥΩΝ. Μετά την Κόρινθο, η πόλη Σικυών.Η ακτή της εκατόν είκοσι στάδια.
ΑΧΑΙΟΙ.Μετά την Σικυώνα, ο λαός των Αχαιών,και πόλεις τους οι εξής: Πελλήνη, Αίγειρα, Αιγαί, Αίγιον, Ρύπες, και πέρα από το Ρίο οι Πάτραι και η Δύμη.Ο Παράπλους της Αχαϊας, επτακόσια στάδια.
ΗΛΙΣ. Μετά τους Αχαιούς, ο λαός της Ήλιδας και πόλεις τους οι εξής: Κυλλήνη, με λιμάνι, και ποταμός Αλφειός.Υπάρχει και άλλη ομάδα πόλεων με το όνομα Ήλις στα μεσόγεια.Σε αυτήν την περιοχή είναι και η Ζάκυνθος,όπου πόλη και λιμάνι.Ο Παράπλους της χώρας των Ήλείων, έως το [ ] των Λεπρεατών, είναι 700 στάδια.
ΑΡΚΑΔΙΑ. Μετά την Ήλιδα, είναι ο λαός της Αρκαδίας. Η Αρκαδία κατεβαίνει έως την θάλασσα στην περιοχή του Λέπρεου από τα μεσόγεια, όπου βρίσκονται οι εξής μεγάλες πόλεις: Τεγέα, Μαντίνεια, Ηραία, Ορχομενός, Στύμφαλος. Υπάρχουν και άλλες πόλεις. Η ακτή της χώρας των Λεπρεατών, εκατό στάδια.
ΜΕΣΣΗΝΗ.Μετά την Αρκαδία είναι ο λαός της Μεσσήνης και πόλεις της οι εξής: Πρώτη Μεσσήνη, με λιμάνι. Η Κυπαρισσος, που απέχει επτά στάδια από την θάλασσα. Η Ιθώμη, στα μεσόγεια,που απέχει από την θάλασσα 80 στάδια.Η ακτή της χώρας των Μεσσηνίων ,τριακόσια στάδια.
ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ . [ Μετά τους Μεσσηνίους είναι] ο λαός της Λακεδαίμονος,και οι παρακάτω πόλεις στην χώρα: Ασίνη, Μοθώνη,το λιμάνι του Αχιλλείου και στην από πίσω ακτή, το λιμάνι του Ψαμαθούντα. Ανάμεσα στα δύο λιμάνια,(σε χερσόνησο που) εξέχει προς την θάλασσα,ιερό του Ποσειδώνα, ο Ταίναρος,η πόλη Λάς με λιμάνι.Μετά, το Γύθειο,όπου υπάρχει ναυπηγείο και οχύρωμα,ο ποταμός Ευρώτας, η πόλη Βοία, το ακρωτήριο Μαλέα.Στην περιοχή είναι το νησί των Κυθήρων,με πόλη και λιμάνι.Μετά τα Κύθηρα, το νησί της Κρήτης.Μετά το ακρωτήρι που αναφέραμε , Σίδη, πόλη και λιμάνι, Επίδαυρος, πόλη και λιμάνι,Πρασία, πόλη και λιμάνι,Μέθανα, πόλη και λιμάνι.Υπάρχουν κι άλλες πολλές πόλεις των Λακεδαιμονίων.Στο εσωτερικό βρίσκεται η Σπάρτη και πολλές ακόμη πόλεις.Η χώρα των Λακεδαιμονίων παραπλέεται σε τρείς ημέρες.
ΚΡΗΤΗ.Το νησί της Κρήτης βρίσκεται κάτω από την Λακεδαίμονα που είναι το πλησιέστερο προς το νησί τμήμα της Ευρώπης.Το ταξίδι από την Λακεδαίμονα έως το ακρωτήρι της Κρήτης όπου βρίσκεται η πόλη Φαλάσαρνα,διαρκεί μία ημέρα.Από την Φαλάσαρνα, ακρωτήριο που ονομάζεται Κριού Μέτωπον.Και αντίθετα προς την φορά του νοτίου ανέμου,ταξίδι μιάς ημέρας και μιάς νύχτας έως την χερσόνησο των Αλιαδών που ανήκει στους Κυρηναίους,στην Λιβύη. Η Κρήτη έχει μεγάλο μήκος, δυόμιση χιλιάδες στάδια, και είναι στενή.Εκτείνεται από δύση προς ανατολή.Την Κρήτη την κατοικούν Έλληνες, άλλοι άποικοι Λακδαιμονίων,άλλοι Αργείων, άλλοι Αθηναίων κι άλλοι από την υπολοιπη Ελλάδα, ανάλογα με τη συντυχία.Μερικοί κάτοικοι είναι και αυτόχθονες.Η Κρήτη έχει πολλές πόλεις.
[ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ] Η πρώτη πόλη που εξέχει προς την δύση είναι η Φαλάσαρνα που αναφέρθηκε ήδη,με κλειστό λιμάνι.Μετά, η Πολυρρηνία .[Ακολουθεί η κατά μήκος απαρίθμηση,περιλαμβάνοντας τις πόλεις] από βορρά προς νότο.Δικτυνναίο, ιερό Αρτέμιδος τα βόρεια,που ανήκει στην Περγαμία χώρα,ενώ στα νότια βρίσκεται η Υρτακίνα.Κυδωνία με κλειστό λιμάνι προς βορρά,στο εσωτερικό πόλη Έλυρος και στα νότια η πόλη Λίσσα και λιμάνι κοντά στο Κριού Μέτωπο.Στον βορρά βρίσκεται η Απτεραία χώρα.Ακολουθεί η Λαμπαία, που εκτείνεται τόσο στην βόρεια όσο και στην νότια ακτή, και σ΄αυτήν την χώρα ρέει ο ποταμός Μεσάπιος.[ ] μετά τον Οσμίδα είναι οι Ελεύθερνες προς βορρά και στον νότο τα Σύβριτα.[Στον βορρά, η πόλη - ]με λιμάνι και στον νότο η Φαιστός.Προς βορρά Οαξός και Κνωσσός, προς νότο Γόρτυνα και Ραύκος.Μετά, στο εσωτερικό η πόλη Λύκτος που η χώρα της εκτείνεται εκατέρωθεν,προς βορρά και νότο.Μετά, στον βορρά το όρος Κάδιστος με λιμάνι που λέγεται Ολούς και το σύνολο[ ]. Η πόλη Πραιστός εκτείνεται και στις δύο ακτές.Μετά είναι ο Γράνος, το πιό ανατολικό ακρωτήριο της Κρήτης. Υπάρχουν και άλλες πόλεις στην Κρήτη.Αναφέρεται ότι έχει εκατό πόλεις.
ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΝΗΣΟΙ. Αυτές οι Κυκλάδες βρίσκονται προς την πλευρά της Λακεδαίμονος.η Μήλος, με λιμάνι, κοντά της η Κίμωλος, κοντά της η Ωλίαρος,κοντά της η Σίκινος,που έχει και πόλη.Μετά η Θήρα, μετά η Ανάφη,μετά η Αστυπάλαια.Επιστρέφω στην στεριά απ΄όπου έκανα την παράκαμψη.
ΑΡΓΟΣ.Μετά την Λακεδαίμονα, η πόλη του Άργους και σε αυτήν την χώρα η πόλη της Ναυπλίας με λιμάνι.Στο εσωτερικό οι Κλεωνές, οι Μυκήνες, η Τίρυνθα.Η χώρα των Αργείων παραπλέεται κυκλικά (είναι ο λεγόμενος Αργολικός κόλπος) σε μήκος εκατόν πενήντα σταδίων.
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ.Μετά τοΆργος η χώρα της Επιδαύρου.Καταλαμβάνει θαλάσσιο μέτωπο του κόλπου μήκους τριάντα σταδίων.
[ΑΛΙΑ]Μετά την Επιδαυρία χώρα, η Αλία, με λιμάνι.Βρίσκεται στην έξοδο του Αργολικού κόλπου. Ο παράπλους της χώρας, εκατό στάδια.
ΕΡΜΙΩΝ.Μετά (την Αλία) είναι η πόλη και το λιμάνι της Ερμιόνης.Ο περίπλους της περιοχής της, ογδόντα στάδια.Μετά την Ερμιόνη, το ακρωτήριο Σκύλλαιο που ορίζει τον κόλπο που βρίσκεται μπροστά στον ισθμό.Το Σκύλλαιο ανήκει στην Τροιζηνία.Απέναντί του, είναι το ακρωτήριο Σούνιο της χώρας των Αθηναίων.Κοντά του, το νησί Βέλβινα, με λιμάνι.Ο κόλπος αυτός, από αυτήν την έξοδό του και προς τον Ισθμό είναι επτακόσια σαράντα στάδια.Αυτός ο κόλπος έχει πολύ μεγάλο άνοιγμα.
ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ.Μετά την Ερμιόνη,είναι η πόλη Τροιζηνία με λιμάνι.Ο παράπλους των ακτών της τριακόσια στάδια.
ΑΙΓΙΝΑ.Κοντά, βρίσκεται η νήσος Αίγινα ,με πόλη και δύο λιμάνια. Επιστρέφω πάλι στην στεριά, απ΄όπου έκανα την παράκαμψη.
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ.Μετά την Τροιζηνία, η πόλη Επίδαυρος με λιμάνι.Η ακτή της Επιδαύριας χώρας [εκατόν] πενήντα στάδια.
ΚΟΡΙΝΘΙΑ. Μετά την Επίδαυρο, είναι η χώρα των κορινθίων,στα ανατολικά,το οχύρωμα των Κεγχρειών και ο ισθμός, όπου και ιερό του Ποσειδώνος.Εδώ τελειώνει η Πελοπόννησος.Η χώρα της Κορίνθου εκτείνεται και πέρα από τον Ισθμό,όπου το οχύρωμα ο Σιδούς,και άλλο οχύρωμα ο Κρεμμυών.Η χώρα της Κορίνθου έως τα όρια των Μεγαρέων,τριακόσια στάδια.
ΜΕΓΑΡΑ.Μετά την χώρα των Κορινθίων είναι η πόλη των Μεγάρων, με λιμάνι και το οχύρωμα η Νίσσαια.Ο παράπλους της χώρας των Μεγαρέων έως την Ιαπίδα (που είναι το σύνορο με την χώρα των Αθηναίων),είναι εκατόν σαράντα στάδια.
ΑΤΤΙΚΗ.Μετά τους Μεγαρείς,είναι οι πόλεις των Αθηναίων.Στην αρχή της Αττικής, η Ελευσίνα,όπου ιερό της Δήμητρας και οχύρωμα.Κοντά είναι το νησί η Σαλαμίνα, με πόλη και λιμάνι.Ακολουθεί ο Πειραιάς,με τα μακρά τείχη και η Αθήνα.Ο Πειραιάς έχει τρία λιμάνια.Ανάφλυστος, οχύρωμα και λιμάνι.Σούνιο,ακρωτήριο, οχύρωμα, ιερό του Ποσειδώνα.Θορικός, οχύρωμα και δύο λιμένια. Ραμνούς, οχύρωμα.Υπάρχουν και άλλα λιμάνια στην Αττική,πολλά.Ο περίπλους της χώρας των Αθηναίων,χίλια εκατόν σαράντα στάδια.Από την Ιαπίδα έως το Σούνιο, τετρακόσια ενενήντα και από το Σούνιο έως τα σύνορα με τους Βοιωτούς, εξακόσια πενήντα.
ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΝΗΣΟΙ.Ανοιχτά από την Αττική βρίσκονται τα νησιά που λέγονται Κυκλάδες και οι εξής πόλεις στα νησιά αυτά: Κέως (αυτή έχει τέσσερις πόλεις,[ την Ποιήεσσα, πόλη] και λιμάνι,την Κορρησία, την Ιουλίδα και την Καρθαία).Ελένη.Κύθνος,νησί και πόλη.Σέριφος, νησί, πόλη και λιμάνι.Σίφνος. Πάρος, που έχει δύο λιμάνια,το ένα κλειστό.Νάξος.Δήλος. Ρήνη.Σύρος.Μύκονος( αυτή έχει δύο πόλεις).Τήνος, με λιμάνι.Άνδρος με λιμάνι.Αυτές είναι οι νήσοι Κυκλάδες.
[ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ]Κάτω από αυτές ,τα εξής νησιά προς νότο: Ίος, με λιμάνι (εδώ έχει ταφεί ο Όμηρος).Αμοργός, με τρείς πόλεις και λιμάνι.Ίκαρος, με δύο πόλεις.
[ΕΥΒΟΙΑ]Μετά την Άνδρο,το νησί της Εύβοιας.Έχει τέσσερις πόλεις σ΄αυτό: την Κάρυστο,την Ερέτρια, με λιμάνι,την Χαλκίδα με λιμάνι την Εστίαια με λιμάνι.Η Εύβοια έχει μήκος από το ιερό του Δία στο Κήναιο έως την Γεραιστό,στο ιερό του Ποσειδώνα, χίλια τριακόσια πενήντα στάδια.Στο πλάτος η Εύβοια είναι στενή.
[ΑΙΓΑΙΟ]Και στο Αιγαίο πέλαγος υπάρχουν τα εξής νησιά: Κοντά στην Ερέτρια η Σκύρος με πόλη.Ίκος, αυτή έχει δύο πολεις.Πεπάρηθος, αυτή έχει τρείς πόλεις.Σκίαθος, αυτή με δύο πόλεις και λιμάνι.Επιστρέφω μετά από αυτά στην στεριά, απ΄όπου έκανα την παράκαμψη.
ΒΟΙΩΤΟΙ.Μετά την Αθήνα είναι ο λαός των Βοιωτών.Φτάνουν και αυτοί έως αυτήν την πλευρά της θάλασσας.Πρωτο στη χώρα τους το ιερό στο Δήλιο, το ιερό στην Αυλίδα,ο Εύριπος, οχύρωμα,η Ανθηδών, οχύρωμα,οι Θήβες, οι Θεσπιές και ο Ορχομενός στο εσωτερικό.Υπάρχουν και άλλες πόλεις.Από το Δήλιο ,έως τα σύνορα με τους Λοκρούς,στάδια διακόσια πενήντα.
ΛΟΚΡΟΙ.Μετά τους Βοιωτούς, ο λαός των Λοκρών.Έχουν τις εξής πόλεις απέναντι από την Εύβοια: Λάρυμνα, Κύνος, Οπούς,Αλόπη.Υπάρχουν και άλλες πολλές πόλεις των Λοκρών.Ο παράπλους της χώρας τους,στάδια διακόσια.
ΦΩΚΕΙΣ. Μετά τους Λοκρούς είναι οι Φωκείς.Εκτείνονται και αυτοί έως τούτη τη θάλασσα.Έχουν τις εξής πόλεις: Θρόνιο, Κνημίδα, Ελάτεια,Πανοπέα.΄Εχουν και άλλες πόλεις ,στο εσωτερικό.Ο παράπλους της χώρας των Φωκέων, διακόσια στάδια.
ΜΗΛΙΕΙΣ.Μετά τους Φωκείς είναι οι Μηλιείς και ο κόλπος Μηλιεύς. (Σε αυτόν τον κόλπο κατοικούν οι λεγόμενοι Λιμοδωριείς,στον Ερινεό, στο Βοίον, στο Κυτίνιο).Εδώ είναι οι Θερμοπύλες,η Τραχίς,η Οίτη, η Ηράκλεια ,ο ποταμός Σπερχειός.
ΜΑΛΙΕΙΣ.Μετά τους Μηλιείς,ο λαός των [Μαλιέων].Πρώτη πόλη των Μαλιέων η Λάμια,και τελευταία ο Εχίνος.Υπάρχουν και άλλες πόλεις των Μαλιέων,εως εκεί όπου καταλήγει ο κόλπος.Με την χώρα των Μαλιέων συνορεύουν στο εσωτερικό,από επάνω, οι Αινιάνες.Από την περιοχή τους ρέει ο ποταμός Σπερχειός.
ΑΧΑΙΟΙ.Έξω από τον Μαλιαίο κόλπο είναι ο λαός των Φθιωτών Αχαιών.Κατοικούν και στον Παγασητικό κόλπο,στα αριστερά αυτού που εισπλέει σ΄αυτόν,έως το μισό ύψος του κόλπου.Οι εξής είναι πόλεις των Αχαιών: Αντρώνες,Λάρισσα,Μελιταία,Δημήτριον, Θήβες.Υπάρχουν και άλλες πόλεις των Αχαιών στα μεσόγεια.
ΘΕΤΤΑΛΙΑ.Μετά τους Αχαιούς, η Θεσσαλία κατεβαίνει ώς την θάλασσα,από τα μεσόγεια,σε στενό μέτωπο στον Παγασητικό κόλπο μήκους τριάντα σταδίων.Οι παραθαλάσσιες πόλεις της Θεσσαλίας είναι το Αμφαναίον και οι Παγασές.Στο εσωτερικό,οι Φερές, η Λάρισσα, η Φάρσαλος,το Κίερον,το Πελινναίον,η Σκοτούσα,η Κραννώνα.Υπάρχουν και άλλες πόλεις της Θεσσαλίας στο εσωτερικό.Η Θεσσαλία απλώνεται στο εσωτερικό ώς πάνω στους Αινιάνες, στους Δόλοπες, στους Μαλιείς,στους Αχαιούς και στους Μάγνητες,έως τα Τέμπη.Το μήκος του Παγασητικού κόλπου,από την έξοδό του έως τον μυχό του που είναι στις Παγασές,καλύπτεται με ένα θαλασσινό ταξίδι [από το πρωί έως] το μεσημεριανό γεύμα.Η είσοδός του έχει πλάτος πέντε στάδια.Μέσα στον Παγασητικό ,υπάρχει νησί η Κινύνηθος,με πόλη.
ΜΑΓΝΗΤΕΣ. Ο λαός των Μαγνήτων κατοικεί κοντά στην θάλασσα και πόλεις τους είναι οι εξής: Ιωλκός,Μεθώνη, Κορακαί,Σπάλαυθρα,Ολιζών, Ίσαι το λιμάνι.Έξω από τον Παγασητικό κόλπο,η Μελίβοια, ο Ριζούς,οι Ευρυμενές,οι Μύρες.Στο εσωτερικό κατοικούν οι Περραιβοί, που είναι Έλληνες.Έως εδώ ,αρχίζοντας από την Αμβρακία, είναι συνεχώς ελληνική περιοχή.Το ίδιο ισχύει και γιά την θάλασσα, που είναι επίσης ελληνική.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.Από τον Ποταμό Πηνειό και μετά, είναι ο λαός των Μακεδόνων και ο Θερμαίος κόλπος.Πρώτη πόλη της Μακεδονίας, το Ηράκλειο.Μετά Δίον, Πύδνα,ελληνική πόλη,Μεθώνη, ελληνική πόλη και ο ποταμός Αλιάκμονας,η πόλη Άλωρος και ο ποταμός Λυδίας,η πόλη Πέλλα,με ανάκτορα σε αυτήν και μέσω του Λυδία ανάπλους έως αυτήν, ο ποταμός Άξιος, ο ποταμός Εχέδωρος,η πόλη Θέρμη, η Αίνεια,ελληνική,η χερσόνησος Παλλήνη που εκτείνεται σε μεγάλο μήκος στο πέλαγος και οι εξής ελληνικές πόλεις στην Παλλήνη: Ποτίδαια, πάνω στον ισθμό που τον φράζει,Μένδη,Άφυτις,Θραμβηίς,Σκιώνη,και Καναστραίο, το ιερό ακρωτήριο της Παλλήνης.Έξω από τον ισθμό βρίσκονται οι εξής πόλεις: Όλυνθος, ελληνική,Μηκύβερνα ελληνική,Σερμυλία ελληνική και ο Σερμυλικός κόλπος,Τορώνη, ελληνική, με λιμάνι,Δίον ελληνική,Θυσσός ελληνική,Κλεωναί ελληνική,το όρος Αθως,Ακρόθωοι ελληνική,Χαραδρούς ελληνική,Ολόφυξος ελληνική,Άκανθος ελληνική,Άλαπτα ελληνική,Αρέθουσα ελληνική,η λίμνη Βολβή, Απολλωνία Ελληνική. Υπάρχουν και άλλες πολλές πόλεις της Μακεδονίας στο εσωτερικό.Είναι περιοχή με πολλούς κόλπους. Ο παράπλους γύρω από τους κόλπους διαρκεί δύο ημέρες.Μετά την Μακεδονία είναι ο ποταμός Στρυμόνας.Αυτός είναι το σύνορο Μακεδονίας και Θράκης.
ΘΡΑΚΗ. Η Θράκη εκτείνεται από τον ποταμό Στρυμόνα έως τον ποταμό Ίστρο στον Εύξεινο πόντο.Στην Θράκη υπάρχουν οι εξής ελληνικές πόλεις: Αμφίπολη,Φάγρης,Γαληψός,Οισύμη και άλλοι εμπορικοί σταθμοί των Θασίων. Κοντά βρίσκεται το νησί της Θάσου,με την πόλη και δύο λιμάνια.Από αυτά, το ένα είναι κλειστό.Επιστρέφω στην στεριά, απ΄όπου έκανα την παράκαμψη.Νεάπολη, κοντά της Δάτο, ελληνική πόλη που ίδρυσε ο Αθηναίος Καλλίστρατος, ποταμός Νέστος,η πόλη των Αβδήρων, ο ποταμός Κούδητος,και οι πόλεις Δίκαια και Μαρώνεια.Στην περιοχή αυτή,το νησί της Σαμοθράκης με λιμάνι.Στην ίδια περιοχή εμπορικοί σταθμοί στην στεριά: Δρύς, Ζώνη, ο ποταμός Έβρος και στην όχθη του ο Δουρίσκος, οχύρωμα,η πόλη Αίνος με λιμάνι,οχύρωμα των Αινίων στη Θράκη, ο κόλπος Μέλας,ο ποταμός Μέλας,ο εμπορικός σταθμός Δερίς,ο εμπορικός σταθμός των Καρδιανών Κώβρυς και άλλος σταθμός ο Κύπασις.Στον Μέλανα κόλπο βρίσκεται το νησί της Ίμβρου με πόλη, και η Λήμνος, με πόλη και λιμάνι.Επιστρέφω στην στεριά, απ΄όπου έκανα την παράκαμψη.Μετά τον Μέλανα κόλπο είναι η θρακική Χερρόνησος, με τις εξής πόλεις σ’αυτήν: Καρδία, Ίδη, Παιών, Αλωπεκόννησος, Άραπλος, Ελαιούς, Μάδυτος,Σηστός, πάνω στην έξοδο της Προποντίδας που έχει πλάτος [ επτά ] στάδια.Στην μέσα ακτή, μετά τον Αιγός ποταμό η Κρήσσα, η Κριθώτη, η Πακτύη. Εδώ τελειώνει η Χερρόνησος.Από την Πακτύη στην Καρδία,από θάλασσα σε θάλασσα, η απόσταση είναι σαράντα στάδια με τα πόδια,μέσα από τον αυχένα που έχει μιά πόλη στο μέσον του, με το όνομα Αγορά.Το μήκος της Χερρονήσου από την Πακτύη στον Ελαιούντα (αυτή είναι η μέγιστη απόσταση) είναι τετρακόσια στάδια.Μετά την Χερρόνησο έχει μιά σειρά από θρακικά οχυρώματα,τα εξής: πρώτα η Λευκή ακτή,η Τειρίστασις,η Ηράκλεια, ο Γάνος,οι Γανίες,το Νέο Τείχος,η Πέρινθος, πόλη και λιμάνι,το Δαμινό Τείχος,η πόλη Σηλύμβρια με λιμάνι.Από εδώ έως την έξοδο προς τον Πόντο είναι πεντακόσια στάδια.Η περιοχή του Βοσπόρου έως ότου φτάσεις στο Ιερό,λέγεται Ανάπλους.Το πλάτος της εισόδου του Πόντου στην περιοχή του Ιερού,είναι επτά στάδια.Στον Πόντο, υπάρχουν οι εξής ελληνικές πόλεις στην Θράκη: Απολλωνία, Μεσημβρία, Οδησσόπολη, Κάλλατις και ο ποταμός Ίστρος.Ο Παράπλους της Θράκης διαρκεί δυό ημέρες και δυό νύχτες από τον Στρυμόνα στην Σηστό,από την Σηστό στην έξοδο προς τον Πόντο άλλες δυο ημέρες και δύο νύχτες,κι από την έξοδο έως τον ποταμό Ίστρο,τρείς ημέρες και τρείς νύχτες. Ολόκληρος ο περίπλους της Θράκης από τον ποταμό Στρυμόνα έως τον ποταμό Ίστρο,διαρκεί οκτώ ημέρες και οκτώ νύχτες.
ΣΚΥΘΙΑ.ΤΑΥΡΟΙ.Μετά την Θράκη κατοικεί ο λαός των Σκυθών και στα μέρη τους οι ελληνικες πόλεις είναι οι εξής: ποταμός Τύρις, η πόλη Νικώνιο,η πόλη Οφιούσα.Στην χώρα των Σκυθών κατοικεί ο λαός των Ταύρων,σε μία χερσόνησο της ηπείρου,που βγαίνει στην ανοιχτή θάλασσα.Στην Ταυρική χώρα, κατοικούν οι εξής Έλληνες: στον εμπορικό σταθμό της Χερρονήσου,στο Κριού Μέτωπο, που είναι ένα ακρωτήριο της Ταυρικής. Μετά, κατοικούν πάλι Σκύθες, ενώ ακολουθούν οι εξής ελληνικές πόλεις: Θευδοσία, Κύταια και Νυμφαία,Παντικάπαιο,Μυρμήκειο.Το θαλασσινό ταξίδι κατευθείαν από τον Ίστρο στο Κριού Μέτωπο,διαρκεί τρείς ημέρες και τρείς νύχτες,ενώ ο δρόμος από την στεριά είναι διπλάσιος,επειδή κάνει τον γύρο του κόλπου.Σ΄αυτόν βρίσκεται ένα νησί και μάλιστα έρημο, που λέγεται Λευκή, αφιερωμένο στον Αχιλλέα.Από το Κριού Μέτωπο στο Παντικάπαιο ο παράπλους διαρκεί μιά ημέρα και μιά νύχτα ενώ από το Παντικάπαιο στην έξοδο της Μαιώτιδας η απόσταση είναι είκοσι στάδια.Γιά την Μαιώτιδα λίμνη λέγεται ότι είναι μιση σε έκταση από τον Πόντο.Στην Μαιώτιδα, εισπλέοντας,στην αριστερή όχθη κατοικούν Σκύθες.Απλώνονται από την έξω θάλασσα, πάνω από την Ταυρική, έως την Μαιώτιδα.
ΣΥΡΜΑΤΑΙ. [Μετά τους Σκύθες είναι οι Συρμάτες] και ο ποταμός Τάναϊς,που χωρίζει την Ασία από την Ευρώπη.
Ο ΠΑΡΑΠΛΟΥΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.Από τις Ηράκλειες Στήλες που βρίσκονται στην Ευρώπη, ταξιδεύοντας παράκτια και ακολουθώντας όλους τους κόλπους,άν λογαριάσεις όσες νύχτες αναφέρονται στον αριθμό των ημερών και όπου είναι κατεγεγραμμένες οι αποστάσεις σε στάδια, υπολογίζοντας πεντακόσια στάδια γιά κάθε ημέρα,το σύνολο του παράπλου της Ευρώπης με το ήμισυ μέρος του Πόντου ίσο με την Μαιώτιδα λίμνη, διαρκεί εκατόν πενήντα τρείς ημέρες.Οι μεγαλύτεροι ποταμοί της Ευρώπης είναι ο Τάναϊς,ο Ίστρος, ο Ροδανός.

Αστραία

ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ