Η Ύβρις του Έκτορος

• 
  

Η αριστεία του Πάτροκλου:
Ο ποιητής περιγράφει με λεπτομέρειες τον οπλισμό του, την πανοπλία ουσιαστικά του Αχιλλέα.
Ο ήρωας λάμπει μέσα στα άρματα του Αχιλλέα.
Θριαμβεύει. Από την αρχή οι Τρώες νομίζοντας πως είναι ο Αχιλλέας τρομοκρατούνται και αρχίζουν να υποχωρούν πανικόβλητοι. Με εύστοχη επέμβαση σκορπίζει αυτούς που συμπλέκονταν στο πλοίο του Πρωτεσίλαου και σβήνει τη φωτιά. Ως επικεφαλής των Αχαιών όλοι καταδιώκουν τους Τρώες ως την τάφρο. Περιορίζει αυτούς ανάμεσα στην τάφρο και τα πλοία και σφάζει τους αντιπάλους τον έναν πίσω από τον άλλο – 12. Μονομαχεί με τον ξεχωριστό Σαρπηδόνα, τον σκοτώνει. Τρέπει σε φυγή τον αντίπαλο, τον οποίο καταδιώκει ως τα τείχη όπου και σκοτώνει 27 άνδρες. Όμως παραβιάζει τη συμβουλή του Αχιλλέα και δείχνει αλαζονεία, οπότε φτάνει στην ύβρη.
Συγκρούεται με τον ισχυρότερο αντίπαλο τον Έκτορα, σκοτώνει τον ηνίοχό του, Κεβριόνη.
Παρομοιώσεις – στίχοι 407-410, 482-486, 487-490
Επίσης: 705, 786, 745, 752, 757-761, 756-771 όλες παρομοιώσεις.
Τεχνική της αποτυχημένης απόπειρας 702-711, 783-788
Αποστροφή του ποιητή: τότε σου εφάνη Πάτροκλε… 787 – η συμπάθεια του ποιητή προς τον ήρωα που σε λίγο θα πεθάνει. Η φιλική αποστροφή ηχεί ωστόσο σα μάταιη προειδοποίηση, γιατί ο Πάτροκλος κοιτάζει προς τα πάνω και δεν βλέπει το γκρεμό και το αχανές βάθος που ανοίγεται μπρος του. Τη στιγμή που ο ήρωας μοιάζει ανίκητος σα θεός, μόνο ένας θεός μπορεί να συμπεράνει την ήττα του ο Φοίβος. Ακολουθεί μία άλλου είδους θεομαχία μεταξύ ενός θεού και ενός ωσεί θεού που μοιάζει δηλαδή με θεό.
789-805:
Ο ήρωας αφοπλίζεται:
Αόρατος ο Φοίβος στέκεται πίσω από τον Πάτροκλο και ξαφνικά τον χτυπά με την παλάμη στους ώμους και την πλάτη. Ο ήρωας ζαλίζεται και στριφογυρίζουν τα μάτια του από τη ζάλη.
Αφαίρεσε στη συνέχεια τα όπλα του ήρωα ο Απόλλων ξεκινώντας και πάλι από πάνω προς τα κάτω. Αφαιρείται το κράνος, το μακρύ κοντάρι με τη λόγχη (το οποίο γίνεται χίλια κομμάτια, μπορούσε να σπάσει γιατί ήταν το μόνο που δεν ανήκε στον Αχιλλέα) την ασπίδα με τον τελαμώνα της και το θώρακα που λύνεται.
Ο ποιητής επιμένει στην πτώση του κράνους, το οποίο πέφτει με γδούπο – ηχητική εικόνα- και «μολύνεται» για πρώτη φορά -795στ. Ευκαιρία λοιπόν για τον ποιητή να αναφερθεί στο όνομα του εταίρου, του Αχιλλέα που στέκει στο βάθος της εικόνας. Ο ποιητής τον θέλει παρόντα. Εξάλλου, η ουσιαστική προοπτική της αριστείας και του θανάτου του Πάτροκλου δεν είναι παρά η επιστροφή του Αχιλλέα στη μάχη. Ο Αχιλλέας λοιπόν δεν είχε –υπονοεί ο ποιητής- καμία ήττα στην πολεμική του δράση, διότι η περικεφαλαία του δεν είχε αγγίξει τη γη. Ο ήρωας στεκόταν πάντα όρθιος και κανείς εχθρός δεν είχε μπορέσει στο παρελθόν να τον καταβάλει.
799-800: προοικονομία για το σκύλεμα των όπλων του Πάτροκλου, οπότε το κράνος θα το φορέσει ο Έκτορας, αλλά και προειδοποίηση για το θάνατο του τελευταίου. Η περικεφαλαία είναι για πρώτη φορά μολυσμένη από χώμα και αίμα. Τα σημάδια του θανάτου είναι εμφανή πάνω σε αυτή. Απλώνονται σα μόλυνση πάνω στον Έκτορα, ο οποίος υπεροπτικά έχει φορέσει στο κεφάλι του το κράνος του Αχιλλέα.
Εθεοκρούσθη….: Μαζί με το θώρακα λύθηκαν και τα μέλη του ήρωα. Ο Πάτροκλος άοπλος, αποκαμωμένος, σαστισμένος παθαίνει σκοτοδίνη από το χτύπημα του θεού. Ο Απόλλωνας εγκαταλείπει τον ήρωα στο πεδίο της αποτρόπαιης πράξης. Ο ρόλος του θεού τελείωσε και τώρα είναι η σειρά των ανθρώπων.

Το κράνος του Οδυσσέα

Τεχνολογικά επιτεύγματα στον Όμηρο (2010)

Κράνη

Ας ρίξουμε μια ματιά στα κράνη που αναφέρει ο Όμηρος. Τα μυκηναϊκά κράνη ή περικεφαλαίες στην πρώιμη περίοδο κατασκευαζόταν από χαυλιόδοντες κάπρου. Στην Ιλιάδα περιγράφεται το κράνος του Οδυσσέα (Ιλ. Κ260) [12]. Εξωτερικά το κράνος περιβάλλεται από δόντια κάπρου, υλικό με εξαιρετικές κρουστικές ιδιότητες, και εσωτερικά με πεπιεσμένο μαλλί για να απορροφά τις κρούσεις και να μην τις αφήνει να μεταφερθούν στο κρανίο.

Πανοπλία με το κράτος του Οδυσσέα 

Τα δόντια του κάπρου αποτελούνται κατά μεγάλο μέρος από οδοντίνη, μια ασβεστούχα ουσία κατά πολύ σκληρότερη και πυκνότερη από τα οστά. [13] Και πάνω στην οδοντίνη βρίσκεται η αδαμαντίνη που είναι το πιο σκληρό οργανικό υλικό που συναντάμε στα ζώα. Αποτελείται από κρυστάλλους απατίτη που περιέχουν ασβέστιο και φωσφορικά άλατα. 

Όμως στα Ομηρικά Έπη συναντάμε και άλλου τύπου κράνους. Στην Ιλιάδα υπάρχουν αναφορές για την εμφάνιση και την αποτελεσματικότητα των χάλκινων κρανών. (Ιλ. Ζ 469-73) [14], Βέβαια η περιγραφή αυτή αφορά τα σύγχρονα κράνη της εποχής που γράφονται τα έπη και όχι της εποχής του Τρωικού πολέμου. Εξάλλου την υπόθεση αυτή την επιβεβαιώνουν τα ανασκαφικά ευρήματα αφού ο σημαντικότερος όγκος των ορειχάλκινων κρανών προέρχεται  από την Ύστερη Γεωμετρική εποχή.

Θεολόγης Ανδρονίδης

Ιστορία της Κραταιάς Κρήτης

ΟΙ ΝΟΜΟΙ,  ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Τα όργανα της περίφημης Κρητικής Πολιτείας, όπως τη χαρακτηρίζουν οι αρχαίοι συγγραφείς: Στράβων, Πλούταρχος, Λαέρτιος, Διόδωρος, Πλάτωνας κ.α.,  ήσαν τα εξής:

Α. Οι δεκα άρχοντες ή άλλως Κόσμοι, εξ ου και Κοσμήτορες (= έφοροι στη Σπάρτη), οι οποίοι διοικούσαν - αντιπροσώπευαν τις τοτε περιοχές της Κρητης. Ήταν κάτι μεταξύ δημάρχου και δεσπότη και η υπηρεσία τους διαρκούσε ένα έτος. Η επανεκλογή τους στο ίδιο αξίωμα απαγορεύονταν για χρονικό διάστημα τριών έως δέκα ετών. Ήσαν οι επιμέρους αρχηγοί του στρατού στον πόλεμο και ανώτατοι άρχοντες στην ειρήνη. Οι παραβάσεις ή παραλήψεις τους τιμωρούνταν με βαρύτατες ποινές..

Β. Η Γερουσία ή Βουλή, η οποία απαρτίζονταν από  τους κατά καιρούς διατελέσαντες Κόσμους και παράλληλα είχαν επιδείξει ικανότητα, άρα από άτομα μεγάλης ηλικίας εξ ου και η ονομασία τους Γέροντες και Γερουσία. Επίσης γερουσιαστές γινόταν και από πρόσωπα ανεγνωρισμένου κύρους (Στράβων 10)  Οι Γέροντες ή Βουλευτές ήσαν ισόβιοι και η δικαιοδοσία τους κανονίζονταν από το σύνταγμα.

Γ. Η Εκκλησία. Έτσι ονομάζονταν η συνάθροιση των πολιτών μιας πόλης κατά τακτά ή μη τακτά χρονικά διαστήματα, για να συζητήσουν τα τρέχοντα θέματα.

«Εκλέγουν (οι Κρήτες) δέκα άρχοντες. Για τα πολύ μεγάλα θέματα συμβουλεύονται τους Γέροντες. Δικαίωμα σε αυτόν το θεσμό έχουν οι πετυχημένοι στο αξίωμα του Κόσμου και άνθρωποι αναγνωρισμένης αξίας» (Στράβων, 10, C 484,  22).

Σύμφωνα επίσης με το Στράβωνα (βιβλίο 10, C 481 – 484) οι κυριότεροι θεσμοί της Κρητικής Πολιτείας στην κοινωνική ζωή ήταν οι εξής: 1) Η ελευθερία των πολιτών, γιατί οι Κρήτες θεωρούν ότι τα αγαθά ανήκουν στους πολίτες και όχι τους άρχοντες, όπως συμβαίνει στους σκλάβους. 2) Η ισότητα μεταξύ των πολιτών και ως εξ αυτού: Α) Κοινοκτημοσύνη, κάτι ως ο σημερινός κουμμουνισμός, γιατί στους Κρήτες προτιμότερο ήταν η λιτότητα παρά να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί. Β) Γυναίκες και άνδρες ίσα δικαιώματα. Γ) Δημόσια παιδεία και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά της Κρητης. Τα κρητικόπουλα μεγάλωναν και εκπαιδεύονταν όλα μαζί στις καλούμενες αγέλες. Δ) Δημόσια διατροφή για όλους τους ενήλικες κρήτες με κοινά συσσίτια στα καλούμενα ανδρεία: 

«Φαίνεται πως ο νομοθέτης (της Κρητικής Πολιτείας) θεώρησε ως μεγαλύτερο αγαθό για τις πόλεις  την ελευθερία. Βλέπετε, μόνο η ελευθερία κάνει τα αγαθά να ανήκουν σε όποιον τα έχει. Όταν υπάρχει σκλαβιά, τα αγαθά ανήκουν στους άρχοντες και όχι στους υπηκόους…. Όταν όλοι ζουν με σοφία και λιτότητα, δεν υπάρχει εναντίον των οποίων μήτε φθόνος μήτε επιθετικότητα μήτε μίσος. Γι αυτό ο νομοθέτης επιτάσσει οι νέοι να διαβιούν μέσα στις λεγόμενες αγέλες και τους ενήλικους στα λεγόμενα ανδρεία. Και να τρώνε έτσι ώστε φτωχοί και πλούσιοι να μην έχουν διαφορά, αφού σιτίζονται δωρεάν. Για να είναι ανδρείοι και όχι δειλοί, προστάζει να κρατούνε όπλα από παιδιά και να ασκούνται στις ταλαιπωρίες. Να ασκούν επίσης την τοξοβολία και τον ένοπλο χορό, που βρήκαν πρωτοι κι έδειξαν οι Κουρήτες και ο οποίος μετά ονομάστηκε πυρρίχιος. Επίσης στα τραγούδια τους χρησιμοποιούν  Κρητικούς ρυθμούς που είναι πολύ γρήγοροι και τους βρήκε ο Θάλης. Ε αυτόν αποδίδουν όχι μόνο  τους παιάνες, αλλά και τοπικά τραγούδια και πολλές ακόμη διατάξεις τους. Ορίστηκε επίσης να φορούνε στρατιωτικά ρούχα και υποδήματα. Τα όπλα εξάλλου θεωρούνται τα καλύτερα δώρα.,,,,,,,,,,,,,,,,,τα παιδιά τρέφονται με δημοσία δαπάνη. Σε συγκεκριμένες μέρες, η μια αγέλη  να κάνει πολέμιο με την άλλη, με τους ήχους αυλού και λύρας…. (Στράβων 10, C 480- 483)

Σημειώνεται ότι:

Α) Η δικαιοδοσία των οργάνων της Κρητικής πολιτείας δεν ήταν ανεξέλικτη. Κανονίζονταν από το καλούμενο το καλούμενο σύνταγμα. Ομοίως τα πάντα στην κρητική πολιτεία (συναλλαγές, εμπόριο κλπ) κανονίζονταν με νόμους. Μάλιστα, επειδή οι νόμοι αυτοί αρχικά ήταν γραμμενοι πάνω σε χάλκινες πλάκες που τους κουβαλούσε στην πλάτη ο επιτηρητής, ο καλούμενος Τάλως, τελικά του βγήκε  ο μύθος ότι ήταν χάλκινος

Β) ‘Άλλο η Κρητική Πολιτεία, ήταν επί εποχής Μίνωα και των απογόνων τους και άλλο το Κοινό των Κρητών, ήταν κυρίως επι εποχής Ρωμαίων. Η βουλή, οι βουλευτές και το σύνταγμα, σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς: Πλάτωνα (Μινως, Νόμοι), Πλούταρχο (Μινως), Αριστοτέλη, Λαέρτιο, Αλικαρνασσέα κ.α. , ήταν επινόηση του Μίνωα.

Γ) Την περίφημη Κρητική Πολιτεία, το  Μινωικό Πολιτισμό, όπως θα δούμε πιο κάτω,  αντέγραψαν πρώτοι  οι Σπαρτιάτες με το Λυκούργο, μετά οι Αθηναίοι με το Σόλωνα και μετά οι Ρωμαίοι με το Νόμα και έτσι εκπολιτίστηκαν-ευημέρησαν και αυτοί. Το κοινό των Κρητων αντέγραψε η Κοινωνία των Εθνών.

Α. Γ. ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ
Η αυθεντική Κρητική Ιστορία