EΝΝΕΩΡΟΣ KAI ΟΑΡΙΣΤΗΣ Ο ΜΙΝΩΑΣ = Θαλασσοκράτορας
και αρχιερέας ο Μίνωας
τήσι δ'ενί Κνωσός, μεγάλη πόλις, ένθα τε Μίνως
εννέωρος βασίλευε Διός μεγάλου οαριστής
(Οδυσ.Τ.178-179)
τήσι δ'ενί Κνωσός, μεγάλη πόλις, ένθα τε Μίνως
εννέωρος βασίλευε Διός μεγάλου οαριστής
(Οδυσ.Τ.178-179)
Η πρώτη ερμηνεία των άνω προτάσεων μάς
δίδεται από τον Πλάτωνα, ο οποίος γράφει ότι : ο
Μίνως βασίλευε, που συναντιόταν με τον Δία κάθε
ένατο έτος (εγκ.Παπ-Λαρ-Μπρ) ή εννέα έτη βασίλευε ο
Μίνως και έπειτα συνετύγχανε με τον Δία (λεξ.
Ι.Πανταζίδου). Ετυμολογεί δηλαδή τη λέξη
<<εννέωρος>> από το εννέα και ώρος ή ώρα, με
σημασία εννεαετής. Αυτή όμως η ερμηνεία δεν
αρμόζει στο <<ενν.άλειφαρ>> Σ351, ή στο
<<ενν.βούς, σίαλοι>>. Για το λόγο αυτό ο
Κλάσσεν παράγει την λέξη από το Εν και το αείρω,
και ερμηνεύει: ο μεταξύ (άλλων) αξαιρόμενος,
έξοχος, πιστεύει δε ότι η ερμηνεία αυτή από παλιά
παρανοήθηκε και μεταβλήθηκε στα μεταγενέστερα
Ομηρικά έπη. Μερικοί άλλοι πιστεύουν ότι
προέρχεται από το νέος με προσχηματισμό ώρος,
όπως στο πέλωρος, ψόθωρος, και σημαίνει νέος,
νεαρός, ακμαίος, επιτεινομένης της σημασίας
αυτής με την πρόθεση Εν. Στο Ομηρικό λεξικό
Ι.Πανταζίδου, γράφει:<< (Τολμώμεν να εμμείνωμεν
εις την συνήθη ετυμολογίαν, ήν αποδέχεται και ο
Κούρτιος, μικρόν τι μόνον την ερμηνείαν
τροποποιούντες: η λ.εννέα και καθ'εαυτήν και εν
συνθέσει λαμβάνεται ώς στρογγύλος αριθμός, ώς
παρά τοις μετέπειτα τό δέκα. Κατά δέ τάς
περιστάσεις άλλοτε μέν φυλάττει τήν κυρίαν αυτού
σημασίαν ώς εν τω λ 311 καί τ 179. άλλοτε δέ λέγεται
υπερβολικότερο αντί τού παλαιός, οίον <<βούς
εννέωρος>> δέκα χρόνων βόδι, κ19, <<σίαλοι
εννέωροι>> κ390 <<άλειφαρ εννέωρον>> δέκα
χρόνων άλειμμα, Ε •. άλειφαρ σιάλου εννεώρου,
άλειμμα παλαιού, μεγάλου χοίρου, Σ351).
Δια της συνιζήσεως τού εω
θεωρείται η λέξη πάντοτε τρισύλλαβος>>. Όταν
πρόκειται για ζώα δηλαδή το εννέα πρέπει να
νοηθεί γενικώς ως στρογγυλός αριθμός (<<ασκόν
βοός εννεώρειο>>, ασκί από εννιάχρονο [δηλ.
ακμαίο, ώριμο, μεγάλο] βόδι, Ομ.Οδ.).Κατά τον
Αριστοτέλη, εννέωρος = πεντέτηρος, πέντε
ετών, γιατί τη λέξη ώρος θεώρησε ως σημαίνουσα
όχι ένα έτος, αλλά μισό. (εγκ.Παπ-Λαρ-Μπρ).
Για την λέξη οαριστής θεώρησαν ότι
προέρχεται από το οαρίζω, και ότι σημαίνει: φίλος
με τον οποίο συναναστρέφεται και συνδιαλέγεται
κανείς με εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια,
συνομιλητής, σύντροφος, επιστήθιος φίλος.
Παρατηρούμε ότι όλοι από την
αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχουν ακολουθήσει την
ερμηνεία τού Πλάτωνα, παρά το ότι βλέπουν οι
περισσότεροι, πως δεν είναι σωστή. Πράγματι έχουν
δίκιο αυτοί πού έδειξαν δυσπιστία στην ερμηνεία
τού μεγάλου σοφού.
Ο Πυθαγόρειος και Ορφικός, συγγενής
από μητέρα στον Σόλωνα, Πλάτων, στου οποίου τα
κείμενα διακρίνω περιγραφή των βασικών αρχών της
θεωρίας της σχετικότητας με όλα τα διανοητικά
παιγνίδια που εισήγαγε στην επιστήμη, σκοπίμως
έδωσε λανθασμένη ερμηνεία στα σημεία εκείνα πού
θυμίζουν έστω και μετά από χίλια χρόνια, την
παντοδυναμία του Μίνωα και την επιρροή του σαν
πλανητάρχης επί των Αθηνών.
Στην πρόταση πού έχομε παραπάνω η
σωστή ερμηνεία τής λέξης εννεωρός είναι
θαλασσοκράτορας, και της λέξης οαριστής,
αρχιερέας. (Ετυμολογική ανάλυση των δύο αυτών
λέξεων, η οποία ισχύει μόνο για την συγκεκριμένη
πρόταση, παρουσιάζομε στο τέλος αυτού του
άρθρου). Είναι ελάχιστες έως μηδενικές οι
πιθανότητες, να μην γνώριζαν την σωστή ερμηνεία,
ένας Πλάτων πού διατυπώνει αρχές της θεωρίας της
σχετικότητας, και ένας Αριστοτέλης από τον οποίο
όπως λεει ο μεγαλοφυείς πυρηνικός φυσικός και
μηχανολόγος Γ.Γκιόλβας, την μελέτη για την
<<φωτοδέσμη του πλάσματος>> την εμπνεύσθηκε
αποκωδικοποιώντας τα κείμενα του, την εποχή πού
παράλληλα προσπαθούσε και η ΝΑΣΑ.
Οι εν λόγω σοφοί έκρυβαν μία εμπάθεια
προς την Κρήτη και ιδικά σε κάθε τι πού τους
θύμιζε την παντοδυναμία του Μίνωα και του
επιτελείου του σε κάθε τομέα. Στο μόνο σημείο πού
εξανάγκης επαινούσαν την Κρήτη ήταν η νομοθεσία,
και αυτό γιατί γνώριζαν σαν Ορφικοί ότι ο μέγας
νομοθέτης Σόλων, είχε μυηθεί και ορκισθεί στα
Ορφικά των Φαιστίων, όπως διαβάζομε στο Ελληνικό
κείμενο που είναι γραμμένο, μεταξύ άλλων, στο
δίσκο της Φαιστού, με ένα αλφάβητο 15
φθογγογραμμάτων σε 25 διαφορετικά σχήματα, εκ των
οποίων τα 12 είναι Κρητικά, 6 δε από αυτά
συναντούμε στην μεγάλη επιγραφή της Γόρτυνας.
Επίσης μερικά από αυτά βλέπομε στις
πελασγικές-ετεοκρητικές πινακίδες της Πραισού.
Υπάρχουν όμως και γράμματα τα οποία έχουν βρεθεί
εκτός Κρήτης. Μάλλον θάπρεπε να τα λέμε Κρητικά,
όπως το βιτόσχημο Ε, που ονομάζεται
Μεγάρων-Συκιώνος. Το βιτόσχημο Ε, βλέπομε δύο
φορές στο δίσκο της Φαιστού, ένα σε κάθε πλευρά,
και μιά φορά στην πέτρα των Μαλίων. (σχετικά άρθρα
μας στα φύλλα της ΠΑΤΡΙΔΑΣ 22,23,24/4/98 και 16,17/5/98).
Aλλά γνώριζαν επίσης πως μετά την
επίσκεψη του Σόλωνα στην Κρήτη, στην Αθήνα
εισήχθηκαν νέες τεχνολογίες, νέες επιστημονικές
γνώσεις, οι οποίες επηρέασαν πλέον την πολιτική
τού Πεισίστρατου στην Αθήνα αλλά και σ'όλο τον
τότε αρχαίο κόσμο πού βρισκόταν υπό την επιρροή
των Αθηναίων. Όλοι οι συγγραφείς (αρχαίοι και
νέοι) αναφέρουν τις μεγάλες αλλαγές πού έγιναν
στην ηπειρωτική Ελλάδα από τον Σόλωνα και μετά,
σε όλους τους τομείς. Οι αρχαίοι έκρυψαν την
επίσκεψη του Σόλωνα στην Κρήτη, έτσι οι νεώτεροι
αγνοώντας το, δεν μπόρεσαν ποτέ να
δικαιολογήσουν την ξαφνική αλλαγή του
Πεισίστρατου και του μαντείου των Δελφών, το
οποίο βοήθησε στην εξάπλωση των Ορφικών γνώσεων
πού είχε αποκτήσει ο Σόλων στην Φαιστό. Από τις
γνώσεις θα αναφέρω μία: Ο Σόλων ήταν αυτός πού
μετά την επίσκεψη του στην Κρήτη εισήγαγε
ημερολόγιο βασισμένο στο ηλιακό έτος του οποίου
η διάρκεια είναι 365,25 ημέρες περίπου, το διάστημα
δηλαδή που σύμφωνα με τη γεωκεντρική αντίληψη
της εποχής χρειάζεται ο ήλιος για να επανέλθει
στο ίδιο σταθερό σημείο. Επίσης να αναφέρω ότι τα
ηλιακά ωρολόγια που τοποθετούντο στους
δημόσιους χώρους έχουν σχέση με τον διπλό πέλεκυ
των πρώτων μεγάλων αστρονόμων μινωϊτών. <<Το
ανάλημμα τού ηλιακού ωρολογίου έφερε δύο
καμπύλες γραμμές από τις οποίες αυτή πού
βρισκόταν πιο κοντά στη βάση του γνώμονα
συνέπιπτε με την πορεία της άκρης της σκιάς κατά
το θερινό ηλιοστάσιο ενώ η δεύτερη έδειχνε την
πορεία κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, και οι δύο
καμπύλες μαζί δίνουν το σχήμα του διπλού
πελέκεως>> (Περισκόπιο της επιστήμης.τ.179).
Στο πιθάρι από την Κνωσό που βλέπομε
ζωγραφισμένους διπλούς πέλεκεις και ρόδακες, δε
είναι τίποτε άλλο από γραφικές παραστάσεις
ηλιακών ωρολογίων. H σχέση της γραφικής αυτής
παράστασης με τον Ήλιο έκανε τον διπλό Πέλεκυ να
θεωρείται σύμβολο της αφθονίας των αγαθών και να
κατασκευάζονται μεταλλικοί διπλοί πέλεκεις οι
οποίοι χρησιμοποιούντο σε μεταμινωϊκές εποχές
ως τελετουργικά όργανα. Πιθάρι του ίδιου
μινωικού εργαστηρίου με την ίδια ζωγραφική, έχει
βρεθεί στην περιοχή <<Μπίμινι>>, στα νησιά
Μπαχάμες, λίγες δεκάδες μίλια από τις ανατολικές
ακτές της Αμερικής, φωτογραφία του οποίου έχει η
Ενριέτα Μέρτζ στο βιβλίο της <<Ατλαντίς>>,
έκδοσης 1976.
Επίσης διπλοί κρητικοί πέλεκεις έχουν
βρεθεί στην πολιτεία Ουισκόνσιν και Οχάιο των
Ηνωμένων πολιτειών.
Η οικουμενικότητα που δόθηκε από τους
μινωϊτες και τους μυκηναΐους στον διπλό πέλεκυ,
οφείλεται στη χρησιμότητα που είχε το όργανο που
παρίστανε, ως αστρονομικό και ναυτικό, για την
κατάκτηση των πέντε ηπείρων με τον ανεπανάληπτο
στόλο τους. Ένα όργανο προσανατολισμού στο χώρο
και τον χρόνο, που είχε γι'αυτούς μεγαλύτερη αξία
από τα πλοία, όπως φαίνεται στις διάφορες
παραστάσεις με τελετές, αφού χωρίς αυτό δεν θα
υπήρχε θαλασσοκρατορία και παντοκρατορία. Εδώ
μιάς και ανάφερα το Σόλωνα, να θέσω ένα ερώτημα,
μετά από ορισμένες σκέψεις. Γνωρίζομε ότι
αναφέρουν, πως ο Πεισίστρατος ήταν αυτός πού
πρώτος κατέγραψε τα Ομηρικά έπη, λογοκρίνοντας
τα (παραλείποντας τα αναφερόμενα σε αρκετά μέρη
και μαντεία της ηπειρωτικής Ελλάδας) ή
προσθέτοντας κατά το συμφέρον του (νεών
κατάλογος). Επίσης γνωρίζομε ότι την πατρότητα
του Ομήρου διεκδικούν αρκετά νησιά του
ανατολικού Αιγαίου και μερικές πόλεις της
δυτικής Μικράς Ασίας. Μεταγενέστεροι τον θεωρούν
Κρητικό ή ακόμα και Κύπριο. Αυτά όλα τα
συμπεράσματα οφείλονται στην ποικιλία των
διαλέκτων της Ελληνικής γλώσσας, με την οποία
έχουν γραφεί τα Ομηρικά έπη. Μήπως λοιπόν ο
Όμηρος είναι ο Σόλωνας και τα έπη γράφτηκαν από
αυτόν, ακούγοντας διηγήσεις ντόπιων από τα μέρη
που επισκέφθηκε, στην διαλεκτό τους; Γνωρίζομε
ότι ο Σόλων επισκέφθηκε ταξιδεύοντας, τους
Σόλους στην Κύπρο, την Αίγυπτο στην οποία κατά
την γνώμη μου έψαχνε να βρει τα Μινωικά αρχεία,
τις Σάρδεις στην Λυδία, όπου είπε στον Κροίσο; το
γνωστό <<μηδένα προ του τέλους μακάριζε>>,
τις πόλεις του ανατολικού Αιγαίου και όπως
μαθαίνομε τώρα από τον δίσκο της Φαιστού, την
Κρήτη. Η γλώσσα στα έπη του Ομήρου προέρχεται από
τις διαλέκτους του 8ου-7ου π.Χ. αιώνα, δεν σημαίνει
όμως αυτό ότι τότε και γράφτηκαν. Διότι από τα
μέρη που πέρασε ο Σόλων, και σήμερα ομιλείτε η
Ομηρική γλώσσα, όπως στα ορεινά της
λεξιπλάστισας Κρήτης (στην οποία οφείλει η
Ελληνική γλώσσα τις περισσότερες λέξεις, από την
Μινωική εποχή) και στην Κύπρο.