Δενδρήεσσα Οδυσσεία

ω Οδυσσείας

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·        330

"οὐλὴν μὲν πρῶτον τήνδε φράσαι ὀφθαλμοῖσι,

τὴν ἐν Παρνησῷ μ' ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι

οἰχόμενον· σὺ δέ με προΐεις καὶ πότνια μήτηρ

ἐς πατέρ' Αὐτόλυκον μητρὸς φίλον, ὄφρ' ἂν ἑλοίμην

δῶρα, τὰ δεῦρο μολών μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν.

εἰ δ' ἄγε τοι καὶ δένδρε' ἐϋκτιμένην κατ' ἀλῳὴν

εἴπω, ἅ μοί ποτ' ἔδωκας, ἐγὼ δ' ᾔτευν σε ἕκαστα

παιδνὸς ἐών, κατὰ κῆπον ἐπισπόμενος· διὰ δ' αὐτῶν

ἱκνεύμεσθα, σὺ δ' ὠνόμασας καὶ ἔειπες ἕκαστα.

ὄγχνας μοι δῶκας τρεισκαίδεκα καὶ δέκα μηλέας,        340

συκέας τεσσαράκοντ'· ὄρχους δέ μοι ὧδ' ὀνόμηνας

δώσειν πεντήκοντα, διατρύγιος δὲ ἕκαστος

ἤην; ἔνθα δ' ἀνὰ σταφυλαὶ παντοῖαι ἔασιν,

ὁππότε δὴ Διὸς ὧραι ἐπιβρίσειαν ὕπερθεν."

13 αχλαδιές, 10 μηλιές, 40 συκιές και 50 αμπέλια  με σταφύλια ολκής γεμάτα για τις ώρες του Διός που θα ερχόταν ύπερθεν. Αυτά μου έδωσες, είπε ο πολυμήτις Οδυσσεύς στον πατέρα του τον Λαέρτη

Ομηρικοί ερινεοί

 Ερινεός. Η γνωστή αγριοσυκιά. Ένα διαχρονικό Ιερό Δέντρο. 

Στην αρχαία Ελλάδα, Ερινεός ή Ερινεώς, σήμαινε: θεός, ή σύκον άρρεν. (6)
Σ’ αυτό το μοναδικό προϊόν, που δεν είναι γνήσιος καρπός, αλλά ένα συγκάρπιο, αποτελούμενο από την ταξιανθία, μαζί με την ανθοδόχη, είναι δυνατόν να αναγνωριστούν ικανότητες Ισχυοφάνειας, που έχουν ομοιοπαθητική επίδραση, και εξασκούν βάρος, τόσο στην περιοδική, όσο και στην ίδια την συνεχή Αναγέννηση.
Περιληπτικά. Το άγριο σύκο είναι ο ‘’φορέας’’ που γονιμοποιεί τους καρπούς της ήμερης συκιάς. Τόσο το άγριο σύκο, όσο και το ήμερο είναι.. ο εκπληκτικότερος μικρόκοσμος, συγκεντρωμένων μικρόκαρπων, σε αριθμό θαυμαστό.
Αμέτρητος αριθμός σπερμάτων, βρίσκεται περιβεβλημένος από μια λεπτή μεμβράνη η οποία στάζειγαλακτερό χυμό, ακριβέστερα οπό.
Είναι ο μοναδικός καρπός που μοιάζει ανατομικά, αλλά και οντολογικά, στους όρχεις, όπου βρίσκεται και η ‘’καρδιά της λειτουργίας,’’ του ανθρώπινου οργάνου αναπαραγωγής.
Μ’ αυτήν την παρατήρηση, δεν είναι δύσκολο ν’ απαντηθεί, γιατί ο ερινεός εκτός των βασικών προτερημάτων, δηλαδή του να χάνει και να ξαναποκτά τα φύλλα,
’’να πεθαίνει και να ανασταίνεται,’’ δια-λέχτηκε ως ομοιοπαθητικό πρότυπο, και καθιερώθηκε ως αντικείμενο με ιερή σημασία. Όλη την διάρκεια του έτους, και ανεξάρτητα από το εάν επικρατεί δριμύ ψύχος, διατηρεί στην άκρη των κλαδιών ένα πράσινο μάτι. Είναι αυτό που λέει και το όνομά του.
Ένας Ερι-νεός, ένας πολύ νέος.

Γι’ αυτό και ονομάζεται θεός, γι αυτό και εκεί ναίει ο θεός.
Από το ξύλο του φτιάχνονταν στην αρχαιότητα ‘’ομοιώματα’’ του Διόνυσου, οι περίφημοι δηλαδή Φαλλοί.
Απαραίτητοι σε κάθε Πομπή, η οποία αντιστοιχεί με την σημερινή λιτανεία εικόνος επώνυμου Αγίου. Μια ευεργετική ροή οπού διέτρεχε τον οικισμό κατά την αρχαία Πομπή, όπου επί πάντων εδέσποζε ο Διόνυσος Συκίτης, αλλά και κατά την σημερινή Λιτανεία Εικόνας, επώνυμου Αγίου, διακρίνεται, ένα όχι υποδεέστερο φαινόμενο…….

Ο Ερινεός Της Χάρυβδης, στον οποίο κρεμμιέται ο Οδυσσέας, είναι η καρδιά της Οδύσσειας.!!! 

Στάθης Βαλλάς
Στην κοιλάδα των Μουσών

Απήωροι ερινεοί

μ Οδυσσείας

  παννύχιος φερόμην, ἅμα δ' ἠελίῳ ἀνιόντι        430

ἦλθον ἐπὶ Σκύλλης σκόπελον δεινήν τε Χάρυβδιν.

ἡ μὲν ἀνεῤῥύβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ·

αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ μακρὸν ἐρινεὸν ὑψόσ' ἀερθείς,

τῷ προσφὺς ἐχόμην ὡς νυκτερίς· οὐδέ πῃ εἶχον

οὔτε στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον οὔτ' ἐπιβῆναι·

ῥίζαι γὰρ ἑκὰς εἶχον, ἀπήωροι δ' ἔσαν ὄζοι

μακροί τε μεγάλοι τε, κατεσκίαον δὲ Χάρυβδιν.

Όλη την νύκτα, παννύχιος φερόμουν και όταν ο Ήλιος ανέβηκε, ήλθον στην Σκύλλα σκόπελο και την  δεινή Χάρυβδη  που αναρρόφησε της θαλάσσης το αλμυρό νερό

τότε εγώ  προς την μακριά αγριοσυκιά αρθείς  προσέφυσα  εχόμενος σαν νυχτερίδα, επειδή δεν μπορούσα να στηρίξω τα πόδια μου  σταθερά ούτε να πατήσω .Η ρίζα ήταν μακριά μου και τα κλαδιά μετέωρα  μακριά και μεγάλα για να σκιάζουν  την Χάρυβδη.

Μετέωροι ερινεοί

Ο Οδυσσέας μπροστά στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, του Johann Heinrich Füssli

Λευκοί Κύνες

και αργείοι κυνηγοί

Μεταξύ τους μιλούσαν αγόρευαν όταν ο Άργος ο σκύλος του Οδυσσέα, την κεφαλή και τα ώτα σήκωσε αλλά δεν μπόρεσε να πάει κοντά του. Ο Οδυσσέας τον είδε και σκουπίζοντας ένα δάκρυ από τα μάτια του ρώτησε τον Εύμαιο τον χοιροβοσκό για αυτό....

ρ Οδυσσείας

ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·        290
ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὔατα κείμενος ἔσχεν,Ἄργος, Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὅν ῥά ποτ' αὐτὸς
θρέψε μέν, οὐδ' ἀπόνητο, πάρος δ' εἰς Ἴλιον ἱρὴν
ᾤχετο. τὸν δὲ πάροιθεν ἀγίνεσκον νέοι ἄνδρες
αἶγας ἐπ' ἀγροτέρας ἠδὲ πρόκας ἠδὲ λαγωούς·
δὴ τότε κεῖτ' ἀπόθεστος ἀποιχομένοιο ἄνακτος
ἐν πολλῇ κόπρῳ, ἥ οἱ προπάροιθε θυράων
ἡμιόνων τε βοῶν τε ἅλις κέχυτ', ὄφρ' ἂν ἄγοιεν
δμῶες Ὀδυσσῆος τέμενος μέγα κοπρίσσοντες·
ἔνθα κύων κεῖτ' Ἄργος ἐνίπλειος κυνοραιστέων.        300
δὴ τότε γ', ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα,
οὐρῇ μέν ῥ' ὅ γ' ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω,
ἄσσον δ' οὐκέτ' ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος
ἐλθέμεν· αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ,
ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δ' ἐρεείνετο μύθῳ·

"Εὔμαι', ἦ μάλα θαῦμα κύων ὅδε κεῖτ' ἐνὶ κόπρῳ.
καλὸς μὲν δέμας ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γ' οὐ σάφα οἶδα,
ἢ δὴ καὶ ταχὺς ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε,
ἦ αὔτως οἷοί τε τραπεζῆες κύνες ἀνδρῶν
γίνοντ', ἀγλαΐης δ' ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτες."        310

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
"καὶ λίην ἀνδρός γε κύων ὅδε τῆλε θανόντος
εἰ τοιόσδ' εἴη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ ἔργα,
οἷόν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς,αἶψά κε θηήσαιο ἰδὼν ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν.
οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαθείης βένθεσιν ὕλης
κνώδαλον, ὅττι δίοιτο· καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη.
νῦν δ' ἔχεται κακότητι, ἄναξ δέ οἱ ἄλλοθι πάτρης
ὤλετο, τὸν δὲ γυναῖκες ἀκηδέες οὐ κομέουσι.
δμῶες δ', εὖτ' ἂν μηκέτ' ἐπικρατέωσιν ἄνακτες,        320

οὐκέτ' ἔπειτ' ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι·
ἥμισυ γάρ τ' ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς
ἀνέρος, εὖτ' ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν."

ὣς εἰπὼν εἰσῆλθε δόμους ἐῢ ναιετάοντας,
βῆ δ' ἰθὺς μεγάροιο μετὰ μνηστῆρας ἀγαυούς.
Ἄργον δ' αὖ κατὰ μοῖρ' ἔλαβεν μέλανος θανάτοιο,
αὐτίκ' ἰδόντ' Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ.

Υψιπετείς Αετοί

Πετάγματα αετών

Όρνις που πετά δεξιά:

Ο Τηλέμαχος ευχαριστεί το Νέστορα για τη φιλοξενία και για την ευχή που του έδωσε να βρει τον πατέρα του.

(ο.160). 

ως άρα οι ειπόντι επέπτατο δεξιός όρνις,
αιετός αργήν χήνα φέρων ονύχεσσι πέλωρον,

ήμερον εξ αυλής, οι δ’ ιύζοντες έποντο

ανέρες ηδέ γυναίκες ο δε σφίσιν εγγύθεν ελθών

δεξιός ήιξε πρόσθ’ ίππων. οι δε ιδόντες

γήθησαν....

Έτσι όπως είπε, ένας αετός δεξιά γοργοπετούσε,

αετός που’ χε στα νύχια του λευκή μεγάλη χήνα

σπιτοθρεμμένη κι ήμερη και με φωνές ξοπίσω

γυναίκες κι άντρες έτρεχαν. Κι ως ζύγωσε κοντά τους,

βουτάει δεξιά τους στ’ άλογα μπροστά και μ’ αναγάλλια

τον είδαν και τους έγιανε μέσα η καρδιά στα στήθια.


Μιλά ο Θεοκλύμενος και ερμηνεύει το πέταγμα του πουλιού από τα δεξιά τους .

(ο 531). 

Τηλέμαχ’ ου τοι άνευ θεού έπτατο δεξιός όρνις

έγνων γαρ μιν ες άντα ιδών οιωνόν εόντα.

υμετέρου δ’ ουκ έστι γένευς βασιλεύτερον άλλο

εν δήμω Ιθάκης, αλλ’ υμείς καρτεροί αιεί.

Απ’ το θεό, Τηλέμαχε, το όρνιο δεξιά πετούσε. 

Κι ως το είδα, το κατάλαβα πως ήτανε σημάδι.

Άλλη βασιλικότερη δεν είναι απ’ τη γενιά σου

σ’ όλο το Θιάκι. Αιώνια σεις οι βασιλιάδες θα ’στε.

Όρνις που πετά αριστερά:

(υ 243).

Κι ενώ οι μνηστήρες κουβεντιάζουν το θάνατο του Τηλέμαχου, όταν θα επιστρέψει στο νησί του από το ταξίδι του στην Πύλο και τη Σπάρτη, ξαφνικά πέταξε από τα αριστερά ένας αετός.

... αυτάρ ο τοίσιν αριστερός ήλυθεν όρνις
αιετός υψιπέτης, έχε δε τήρωνα πέλειαν.

τοίσιν δ’ Αμφίνομος αγορήσατο και μετέειπεν

«ω φίλοι, ουχ ημίν συνθευσεται ήδε γε βουλή,

Τηλεμάχοιο φόνος......

...Μα να ένα όρνιο φάνηκε ζερβά τους που πετούσε,

αψηλοπέταχρος αετός, κρατώντας περιστέρι.

Αμέσως ο Αμφίνομος πήρε το λόγο κι είπε:

«Αδέλφια, αυτή μας η βουλή δε θα τελεσφορήσει,

του Τηλεμάχου ο σκοτωμός...

Άλλες περιπτώσεις:

(τ 538)

Αετός αγκυλοχείλης

ελθών δ’ εξ όρεος μέγας αετός αγκυλοχείλης

πάσι κατ’ αυχένας ήξε και έκτανεν οι δε κέχυντο

αθρόοι εν μεγάροις, ο δ’ αιθέρα δίαν αέρθη.

Κι ένας αετός περήφανος, αετός καμπουρομύτης,

χίμηξε από ψηλή κορφή κι έκοψε το λαιμό τους,

κι όλες σωρός τεντώθηκαν, και στο γαλάζιο αιθέρα

πέταξε πάλε κι έφυγε

(ω 538)

Αετός υψιπετήεις

σμερδαλέον δ’ εβόησε πολύτλας δίος Οδυσσεύς,

οίμησεν δε αλείς ως τ’ αιετός υψιπετήεις.

Χούγιαξε τότε ο θεϊκός πολύπαθος Οδυσσέας

κι αφού μαζεύτηκε χιμάει σαν κυνηγάρικο όρνιο.


Στην Οδύσσεια

Το δεξιό πέταγμα του πουλιού (κίρκου) είναι καλό σημάδι.

(0-525)

Ο Τηλέμαχος, αποχωριζόμενος το Θεοκλύμενο, βλέπει να πετά από τα δεξιά τους ένα όρνιο. Ερμηνεύοντας το σημάδι λέει στον Τηλέμαχο πως είναι καλό σημάδι.

ως άρα οι ειπόντι επέπτατο δεξιός όρνις,

κίρκος, Απόλλωνος ταχύς άγγελοςεν δε πόδεσσι 

τίλλε πέλειαν έχων, κατά δε πτερά χεύεν έραζε

μεσσηγύς νηός τε και αυτού Τηλεμάχοιο.

Τηλέμαχ’, ου τοι άνευ θεού έπτατο δεξιός όρνις

έγνων γαρ μιν ες άντα ιδών οιωνόν εόντα.

υμέτερου δ’ ουκ έστι γενεύς βασιλεύτερον άλλο

εν δήμω ιθάκης, αλλ’ υμείς καρτεροί αιεί.

Είπε και πέταξε άξαφνα προς τα δεξιά το όρνιο,

γεράκι, του Απόλλωνα γοργός μαντατοφόρος.

Βαστούσε με τα νύχια του ένα άγριο περιστέρι

και του μαδούσε τα φτερά και τα σκορπούσε κάτω,

του Τηλέμαχο ανάμεσα και του τρεχαντηριού του.

.......................

Θεοκλύμενος:

Απ’το θεό Τηλέμαχε το όρνιο δεξιά πετούσε.

κι ως το είδα κατάλαβα πως ήταν σημάδι.

Άλλη βασιλικότερη δεν είναι απ’ τη γενιά σου

σ’ όλο το Θιάκι.Αιώνια σεις οι βασιλιάδες θα’στε.

Ο αετός στα όνειρα

Θα κλείσουμε το σημείωμά μας με μια ακόμη αναφορά του ποιητή στον αετό. 
Ο αετός στα όνειρα του ανθρώπου και συγκεκριμένα στα όνειρα της πιστής Πηνελόπης.

Ο Οδυσσέας, μετά από τόσες περιπλανήσεις και κινδύνους έφτασε στην Ιθάκη και γυροφέρνει στο παλάτι του ως ζητιάνος. Η Πηνελόπη τον έχει υπό την προστασία της και του εμπιστεύεται κάποια όνειρά της. Σε ένα από αυτά του αφηγείται ένα σημαδιακό όνειρο που ήταν αποκαλυπτικό από μόνο του και δε χρειαζόταν ερμηνευτή. Είδε λέει στο όνειρό της να ορμά από ψηλά ένας αετός στις χήνες του σπιτιού της και να τις αποτελειώνει όλες. Μετά να απομακρύνεται και να επανέρχεται καθίζοντας στη στέγη του παλατιού και παίρνοντας ανθρώπινη λαλιά να της εξηγεί το όνειρο, λέγοντάς της πως οι χήνες ήταν οι μνηστήρες και ο αετός ο Οδυσσέας, που γύρισε στην Ιθάκη και θα τους εξοντώσει.

(τ 545).

Θάρσει, Ικαρίου κούρη τηλεκλειτοίο

ουκ όναρ, αλλ’ ύπαρ εσθλόν, ο τοι τετελέσμενον έσται.

χήνες μεν μνηστήρες, εγώ δε τοι αιετός όρνις

ήα πάρος, νυν αύτε τεός πόσις ειλήλουθα,

ος πάσι μνηστήρσιν αεικέα πότμον εφήσω.

Ω Πηνελόπη, μη χολιάς κι όνειρο αυτό δεν ήταν,

μον’ ήτανόραμα καλόπου θ’ αληθέψει. Οι χήνες

είναι οι μνηστήρες κι ο αετός ο άντρας σου είμαι ο ίδιος,

πόφτασα θάνατο σκληρό να φέρω στους μνηστήρες. 

Με όσα ως εδώ εκθέσαμε για τον αετό και τη σημασία που έχει στο έπος, ασφαλώς δεν εξαντλήσαμε το θέμα, οπωσδήποτε όμως δώσαμε μια σαφή εικόνα με τα πολλά παραδείγματα που παραθέσαμε και ο αναγνώστης ίσως μπορέσει να κάνει τις δικές του παρατηρήσεις επί του θέματος, που είναι σίγουρο ότι κάποιες διέφυγαν της προσοχής και του σχολιασμού μας. 

Πάντως, ο ποιητής εκμεταλλεύτηκε αριστουργηματικά τις ιδιότητες του αετού και από απλό πουλί το εμφάνισε ως ιερό πουλί του Δία, το χρησιμοποίησε ως μέσο ή αγγελιαφόρο, για να δηλώνει τη βούλησή του και τέλος του έδωσε ανθρώπινη λαλιά, για να εξηγήσει το ίδιο και να διαβεβαιώσει την Πηνελόπη πως το το όνειρο που είδε στον ύπνο της σε λίγο θα γίνει αληθινό.

Τα μεταφρασμένα κείμενα αντλήθηκαν από το βιβλίο: Ομήρου Ιλιάδα. Μετάφραση Γ. Κόραβος- Χ. Δρόσου, Εκδόσεις Σοκόλη, ενώ της Οδύσσειας από τη μετάφραση Ζήσιμου Σίδερη , ΟΕΔΒ. Αθήνα. 

Δ. Κ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
πηγή

Ομηρικοί Σπόροι

Phoenix by Stolvezen

Ὀδυσσέως σχεδία. 

Το πρωί της 7ης μέρας, στη συνέλευση των Θεών, η Αθηνά επενέρχεται στο θέμα του Οδυσσέα και αναφέρει την ενέδρα των μνηστήρων. Ο Δίας στέλνει τον Ερμή στην Ωγυγία με την εντολή προς την Καλυψώ να αφήσει πια τον Οδυσσέα και ανακοινώνει στους θεούς ότι ο Οδυσσέας θα γυρίσει στην Ιθάκη μετά από 20 μέρες ταλαιπωρημένος πάνω σε σχεδία, χωρίς όμως βοήθεια θεών ή ανθρώπων, με πλούσια όμως δώρα από τους Φαίακες.

Η Καλυψώ κατηγορεί τους θεούς ότι τη φθονούν, που ερωτεύτηκε ένα θνητό και τους δίνει πολλά παραδείγματα για να τους αποδείξει την ζηλοφθονία τους, τελικά όμως υποχωρεί από φόβο για την οργή του Δία. Τώρα για πρώτη φορά εμφανίζεται ο Οδυσσέας στο ποίημα. Κλαίει όπως κάθε μέρα στην ακρογιαλιά αγναντεύοντας το πέλαγος (νόστον ὀδυρομένῳ, ε 153), όταν η θεά του ανακοινώνει τα καλά νέα. O Οδυσσέας τη βάζει να ορκιστεί ότι δεν έχει κακό σκοπό και, παρά την προειδοποίησή της ότι θα υποστεί κι άλλες ταλαιπωρίες, μένει αμετάπειστος. Μετά το γεύμα περνούν μαζί την τελευταία τους νύχτα.

Τις επόμενες τέσσερις μέρες ο Οδυσσέας κατασκευάζει σχεδία με τα εργαλεία της Καλυψώς και την πέμπτη μέρα (12η της Οδύσσειας) ξεκινά. Η Καλυψώ του δίνει εφόδια, οδηγίες και ούριο άνεμο για το ταξίδι. Μετά από δεκαεφτά μέρες, τα ξημερώματα της δέκατης όγδοης (29ης), προβάλλουν στον ορίζοντα οι ακτές της Σχερίας, της χώρας των Φαιάκων. Καθώς όμως ο Ποσειδώνας επιστρέφει από τους Αιθίοπες, βλέπει τον Οδυσσέα και οργισμένος σηκώνει φοβερή θαλασσοταραχή. Η σχεδία διαλύεται και ο Οδυσσέας παλεύει με τα κύματα πάνω σε μια σανίδα. Η θεά Λευκοθέα τον συμπονά και του χαρίζει ένα σωσίβιο μαντίλι. Αυτός το ζώνεται, πετά τα ρούχα του και πηδά στη θάλασσα. Ο Ποσειδώνας φεύγει με χαιρέκακη ικανοποίηση, οπότε η Αθηνά επεμβαίνει και κατευνάζει κάπως τη θύελλα.

Δύο μέρες ακόμα θαλασσοδέρνεται ο Οδυσσέας, ώσπου την τρίτη (31η) καταφέρνει με τη βοήθεια της Αθηνάς να προσεγγίσει την ακτή της Σχερίας και να φτάσει στις εκβολές ενός ποταμού. Προσεύχεται στον ποταμό να τον σώσει και ο ποταμός τον δέχεται. Ο Οδυσσέας, γυμνός και εξαθλιωμένος, βγαίνει στη στεριά και καταφεύγει σ’ ένα δάσος, όπου κοιμάται βαθιά κρυμμένος στους θάμνους

ε Οδυσσείας

ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι·

βῆ ῥ' ἴμεν εἰς ὕλην· τὴν δὲ σχεδὸν ὕδατος εὗρεν

ἐν περιφαινομένῳ. δοιοὺς δ' ἄρ' ὑπήλυθε θάμνους

ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας· ὁ μὲν φυλίης, ὁ δ' ἐλαίης.

τοὺς μὲν ἄρ' οὔτ' ἀνέμων διάη μένος ὑγρὸν ἀέντων,

οὔτε ποτ' ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν,

οὔτ' ὄμβρος περάασκε διαμπερές· ὣς ἄρα πυκνοὶ        480

ἀλλήλοισιν ἔφυν ἐπαμοιβαδίς· οὓς ὑπ' Ὀδυσσεὺς

δύσετ'. ἄφαρ δ' εὐνὴν ἐπαμήσατο χερσὶ φίλῃσιν

εὐρεῖαν· φύλλων γὰρ ἔην χύσις ἤλιθα πολλή,

ὅσσον τ' ἠὲ δύω ἠὲ τρεῖς ἄνδρας ἔρυσθαι

ὥρῃ χειμερίῃ, εἰ καὶ μάλα περ χαλεπαίνοι.

τὴν μὲν ἰδὼν γήθησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,

ἐν δ' ἄρα μέσσῃ λέκτο, χύσιν δ' ἐπεχεύατο φύλλων.

ὡς δ' ὅτε τις δαλὸν σποδιῇ ἐνέκρυψε μελαίνῃ

ἀγροῦ ἐπ' ἐσχατιῆς, ᾧ μὴ πάρα γείτονες ἄλλοι,

σπέρμα πυρὸς σῴζων, ἵνα μή ποθεν ἄλλοθεν αὕοι,        490

ὣς Ὀδυσεὺς φύλλοισι καλύψατο. τῷ δ' ἄρ' Ἀθήνη

ὕπνον ἐπ' ὄμμασι χεῦ', ἵνα μιν παύσειε τάχιστα

δυσπονέος καμάτοιο, φίλα βλέφαρ' ἀμφικαλύψας 

Όπως όταν δαυλό κρύψει κάποιος  σε στάχτη  μελανή,όπου δεν υπάρχουν άλλοι γείτονες

το σπέρμα του πυρός σώζοντας για να μην ανάψει πουθενά απ΄αλλού, έτσι ο Οδυσσέας με φύλλα ελιάς και αγριελιάς καλύφθηκε και η Αθηνά ύπνο του έδωσε για να παύσει η μεγάλη κούραση τα βλέφαρα αμφικαλύψασα

Ομηρικοί Κρίκοι

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΙΡΚΗ PELLEGRINO TIBALDI  1554 PALAZZI POGGI BOLOGNA

Αἰαίην δ’ ἐς νῆσον ἀφικόμεθ’· ἔνθα δ’ ἔναιε

Κίρκη ἐϋπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα,

αὐτοκασιγνήτη ὀλοόφρονος Αἰήταο·

κ Οδυσσείας

Κρίκοι Κρίκης 

Κιρκόω,  δένω σε κρίκους. Κιρκαία  σταθώρι, το φυτό που χρησιμοποιούσαν  στην μαγεία. Κίρκη γεράκι  που περιστρέφεται στον αέρα πριν εφορμήσει στο θέμα του. Λεξικόν  Βερέττας

Κερκίς , λεπτόν  μακρύ ίσιο ραβδί που μεταχειριζόταν ο  υφάντης, υφάντρα  ως εργαλείο στον αργαλιό. Χείρα, πήχυς

Σφηνοειδής διαίρεση των καθισμάτων στο αρχαίο θέατρο.

Κέρκος είναι η  ουρά ζώου

Κίρκη η κιρνώσα τα φάρμακα, η παρά την κερκίδα. Κερκίς παρα τω κρέκω.Τας δε παιπαλώσεις γυναίκας Κίρκας φαμεν. Κίρκον ιέρακα ή ουρά ήκωπηλάτη.Λύσις ονείρου. Χειρός  πεταχθείς κίρκος άρχουσι βλάβη. Κίρκους κατασχών ου θέλεις πάντως τύχοις. ΣΟΥΪΔΑ

Ευρύλοχος   ο πρώτος λόχος  στην εξερεύνηση του νησιού με Κλήρο

 Αρχηγός με  22 άνδρες κ  203-209. Ο αριθμός των χρωμοσωμάτων  της μιας καλλιπλόκαμου έλικος  είναι 23.

Η Κίρκη ανοίγει τις θύρες.

Ο κήδιστος  αγαπητός  Πολίτης εισέρχεται.

Απροσανατολισμός .  Δεν ξέρουμε που πέφτει η Δύση και η Ανατολή  κ 189-194

Άκαμπτος νους  ο  Οδυσσέας,  ακήλητος νόος  μερμήριζε  κ 151 χαρτογραφεί την κατάσταση και το νησί .

Κάπνος αίθοψ και  πυκνός δρυμός  και ύλη να κείται  στο κάτω  μέρος του σώματος  χθαμαλή.

Ελάφον υψίκερνων  μέγαν θηρίον  ο Οδυσσέας στους ώμους κρατεί και κερνά τους συντρόφους του . Κάποιος θεός  με λυπήθηκε και μου το έστειλε λέει σε μονολογία αγόρευση μοναδική. Κ 1577

Με τόξο και ξίφος σπαθί  ξεκινά  για την αποστολή κ 262   

Αλλά η   Κίρκη έχει ένα αργαλειό και  είναι: πολυφάρμακος κ 276, πότνια σεβαστή: κ 549, καλλιπλοκάμος κ 220 και εϋπλόκαμος κ 136 και λ 8.

Με ανοικτές τις θύρες τον καλεί και με ωραία αυδή φωνή κυκεώνα ερωτικών χυμών  τον κερνά

Ο Ερμής χρυσόρραπις με το Κηρύκειον  όμως του έχει δώσει το μαγικό Μώλυ με το χέρι του αντίδοτο  και συνταγή.

Μώλυ, μη όλλυμι  του θανάτου

 Έχει 4    αμφιπόλους κ 348 που γεννήθηκαν από  κρήνες και άλση και ιερούς ποταμούς. 4 διαφορετικές εργασίες επιτελούν  με νερό γη αέρα και φωτιά σε 4 αζωτούχες βάσεις ζωής.

Η Κίρκη ήταν μάγισσα ή νύμφη. Πατέρας της ήταν ο θεός Ήλιος και μητέρα της η Πέρση, μία από τις Ωκεανίδες. Η Κίρκη ήταν αδελφή του Αιήτη και της Πασιφάης. ‘ Η από την Αστερόπη μια Ωκεανίδα και τον Υπερίωνα.

Κατοικούσε δυτικά, εκεί όπου υψώνεται το “Κιρκαίο όρος”, σε μια χερσόνησο της τυρρηνικής ακτής.  Έχει συγγένεια με την Μήδεια.Η Κίρκη ζούσε στο νησί στο οποίο ήταν βασίλισσα, την Αιαία και μεταμόρφωνε τους εχθρούς της ή όσους την προσέβαλαν σε ζώα με τη χρήση μαγικών ποτών, καθώς γνώριζε πολλά για τα βότανα και τη φαρμακευτική τους επίδραση.

Είναι επίσης αρπακτική πλανεύτρα, και το όνομά της, Κίρκη, συνδέεται με τον κίρκο, το αρπακτικό που κυκλώνει την πτήση του, ή τον λύκο και συνδέεται στον Όμηρο με το γεράκι.

Με τη βοήθεια του θεού Ερμή, που έδωσε στον Οδυσσέα το μαγικό φυτό  μώλυ  με τη μαύρη ρίζα και τα λευκά άνθη. Ο Οδυσσέας  έγινε άτρωτος στα μαγικά τεχνάσματα της Κίρκης, υποχρεώνοντας την σε όρκο  όταν τράβηξε το σπαθί του .Η Κίρκη του εξηγεί όλες τις τελετουργικές διαδικασίες που απαιτούνται για να εισέλθει στον κάτω κόσμο και εδώ φαίνεται πλέον ως φύλακας της πύλης και το νησί της μια πύλη για τον κόσμο των νεκρών.

Να βρει την Περσεφόνη και τον Κωκυτό ποταμό σε ταξίδι  στης σπονδυλικής στήλης  με   τον κόκκυγα  πρώτο σταθμό οστό τον συμβουλεύει ενδεδυμένη  με ζώνη καλύπτρα και ρούχα αστραφτερά.

Ο Τηλέγονος είναι ο  καρπός αυτού του έρωτα   συνεχίζουν κάποια κείμενα μεταομηρικά.

Ποιος τι είναι ο ΤΗΛΕΓΟΝΟΣ;

Η Αθηνά  Μέντωρ τον ΤΗΛΕΜΑΧΟ οδηγεί προσεκτικά στα Έπη τα Ομηρικά

  Κίρκης Αιαία