Το Αστέρι της Καρδιάς μας

Η  κοσμοϊστορική  πρώτη διαδικτυακή συνέντευξη του Αλέξανδρου στην Ομηρική Πολιτεία  και το δώρο του στον  νικητή του διαγωνισμού.

Βρήκαμε τον Αλέξανδρο στο μονοπάτια των αθανάτων των  αετών  και των αστεριών, τον ρωτήσαμε σε β΄ Ενικό  ευγενείας   και  μας απάντησε  ευθέως  σε όλα τα ερωτήματα  με τον τρόπο του μεγάλου στρατηγού  σε απαντήσεις  καθαρού ουρανού  αλεξανδρινής  διαυγείας .  Σύντομα λακωνικά και ουσιαστικά. Πάνω απ΄όλα  μας έχει απαντήσει αληθινά με την ίδια του την ζωή και την επιλογή.

Χαίρε μεγάλε στρατηγέ  των Ελλήνων!  Η πρώτη  ερώτηση  απορία από την Ομηρική Πολιτεία είναι η εξής:

• Πως κατέκτησες των κόσμο;

-Τον κόσμο δεν τον κατέκτησα. Τον γνώρισα τον  ερωτεύτηκα  ως  έφηβος  και αυτός με αγάπησε σαν θεό του   τον ταξίδεψα  τον εξερεύνησα τον θαύμασα  γιατί ήταν στο πεπρωμένο μου και ο δρόμος της καρδιάς μου και ένας δρόμος με λεοντόκαρδη καρδιά.

Την καρδιά μου.

-Έχεις δεχθεί όμως και αρκετές  επικρίσεις για το έργο σου;

-Μόνο όποιος  δεν κάνει   τίποτα δεν κάνει  λάθος , έχω κάνει και λάθη . Το έργο μου κατανοείται  και εκτιμάται μόνο από τους  ισάξιους  και  ομοίους μου .

-Ποιος ήταν ο  άνθρωπος ή ο θεός που σε  επηρέασε περισσότερο στη ζωή σου;

-Εκτός από τους γονείς μου που ήταν ισχυρές προσωπικότητες και οι δυο  τους , ο Φίλιππος μου έδωσε την δύναμη και η Μυρτάλη Ολυμπιάδα τη μυστική  γνώση  που κατείχε, οι δάσκαλοι μου. Ο Αριστοτέλη,ς μου δίδαξε την λογική και ο Διογένης τη  ελεγχόμενη τρέλα .Θεός μου η Αθηνά παρ όλο που δεν την άκουσα πάντα   κάνοντας  όλα τα λάθη της  άγριας νιότης μου προσπαθούσα να γίνω σοφός  και να ενώσω όλες αυτές τις πλευρές και τις ισχυρές επιρροές.

-Ποιον  ορισμό θα έδινες για σένα με μια ΛΕΞΗ, τι είσαι, τι ήσουν;

-ΚΥΝΗΓΟΣ,  την  Εποχή των Ονείρων  ήμουν κυνηγός, την Εποχή των Ανέμων είμαι ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ

-Τι σημαίνει Ονειρευτής;

-Σημαίνει  την κατάκτηση  της Αθανασίας στην Αιωνιότητα του Πνεύματος. Την δυνατότητα να ταξιδεύεις στον χρόνο στον χώρο  με τα φτερά της Γνώσης. Να επιστρέφεις από την Δύση ξεκινώντας από την Ανατολή σοφότερος και ωριμότερος, ολοκληρωμένος.

-Επιστρέφεις από την Δύση ;

-ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ  με τα δώρα του Πνεύματος  μέσα από την ενοποίηση των δυνάμεων και των γνώσεων της φυσικής της μεταφυσικής της τέχνης της λογοτεχνίας της βιολογίας των μαθηματικών της μουσικής  της ιστορίας στη μεγάλη ΕΝΟΤΗΤΑ της εξελισσόμενης συνείδησης.

-Τι θα συμβούλευες τους σημερινούς νέους;

-Να διαβάζουν τα Ομηρικά Έπη, να τα μελετούν  και να τα χρησιμοποιούν  σαν φάρο  χάρτη και οδηγό στη  ζωή για να μη χαθούν.

-Για ποιο λόγο να το κάνουν αυτό;

-Γιατί μόνο έτσι μπορούν να γίνουν πολεμιστές και  ο μόνος τρόπος να ζήσεις  να πεθάνεις  να περπατήσεις  όρθιος σε αυτή τη  γαλαζοπράσινη μικρούλα γη είναι μόνο ως πολεμιστής , διαφορετικά σέρνεσαι  και απλώς φυτοζωείς.  Η  Αθηνά, την  πρώτη τάξη που έφτιαξε  στην αγαπημένη της πολιτεία ήταν την τάξη των πολεμιστών για να προστατεύουν να φυλάττουν να υπερασπίζονται  την χώρα και τους πολίτες της.

_Πολεμιστής σημαίνει  ΠΟΛΕΜΟΣ, δεν είναι πολύ κουραστικό  αυτό . Πόσο και γιατί να πολεμά κανείς δεν πρέπει να ξεκουράζεται .Πότε  και πως θα μιλήσουμε για την ΕΙΡΗΝΗ , δεν την χρειαζόμαστε;

-Πόλεμος σημαίνει  ΖΩΗ  και είναι ο πατέρας της . Η ζωή αρχίζει με μια πολεμική πράξη. Αυτή του σπερματοζωαρίου  βέλους  να κατακτήσει ένα  εύκαμπτο τόξο  ωάριο διεκδικώντας την ύπαρξη του . Ειρήνη  σημαίνει  ομοιόσταση ισορροπία των  συστημάτων των   λειτουργιών  της φυσικής  ύπαρξης και αρμονική  συνεργασία  μεταξύ τους. Είναι η μητέρα της ζωής και της φροντίδας της συντήρησης της,  αν δεν υπάρχουν όμως τα λευκά αιμοσφαίρια και τα αντισώματα να πολεμήσουν στην πρώτη δεύτερη και τρίτη γραμμή άμυνας  και επίθεσης του οργανισμού  δεν υπάρχει συνέχεια της ζωής . Θα μιλήσουμε για ειρήνη όταν υπάρχουν αρκετοί πολεμιστές για να την υπερασπιστούν. Άλλωστε  η λέξη πόλεμος προέρχεται από το πελεμίζω  πάλλω πάλλομαι  και το όνομα της  Παλλάδος Αθηνάς απαντάται στα Ομηρικά  Έπη συχνά.

-Πως βλέπεις την σημερινή κατάσταση τα προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο  είναι πολλά; Οι άνθρωποι παραπονιούνται  αγανακτούν  βρίζουν αυτούς που τους ανάξιους  αχυράνθρωπους που τους  κυβερνούν.

-Το να βρίζεις κάποιον σημαίνει πως  είσαι σε αδύναμη θέση. Δεν  μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο και κάθεσαι και βρίζεις. Δεν  διανοήθηκα ποτέ να χάσω τον χρόνο μου βρίζοντας τον Δαρείο και τους παλατιανούς του. Το  να παραπονείσαι σημαίνει πως έχεις ήδη ηττηθεί. Το να αγανακτείς επιβάλλεται ,  την κατάλληλη στιγμή για τον σωστό λόγο με τον ορθό τρόπο .

-Για το έθιμο με τα κάλαντα συμφωνείς ;Ποια  κάλαντα  θα έλεγες σήμερα ;

-Τα Ομηρικά φυσικά. Πάντα πρέπει να τα ψέλνουμε και να τα λέμε  όπως  τα χρόνια τα παλιά…Ο Όμηρος περνούσε από σπίτι σε σπίτι και τα έλεγε  με οδηγούς  κάποια μικρά  λιονταράκια  και παιδιά

_Τι δώρο υπόσχεσαι στον νικητή του διαγωνισμού;

_Τα Ομηρικά Έπη σε χρυσόδετους 2 τόμους  εκδόσεις Ιδεοθέατρον  μετάφραση Κ .Δούκα να τα διαβάζει τα ήσυχα βράδια σε μια   απαγγελία διαδικτυακή

και να μη λείπουν από κανένα σπίτι κανένα  πιθάρι καμιά σχολή και  καμιά σκηνή

Σε ευχαριστούμε πολύ Αλέξανδρε   άπαντες παρόντες  οι  πολίτες της Ομηρικής Πολιτείας

ΕΙΣΑΙ  πάντα ζωντανός   και  ζεις  και  στις δικές μας καρδιές  αθεράπευτα ονειροπόλος , αστέρι , ονειρευτής και κυνηγός μαζί.

Αλεξανδρινοί Αγερμοί

Ο Καιρός του Τόξου

Ο διαγωνισμός του τόξου

Η Ομηρική Πολιτεία προκηρύσσει τον  παγκόσμιο διαγαλαξιακό  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ,  αναδύοντος Ηλίου ξημερώματα μιας όμορφης καινούργιας ημέρας ηριγένειας  Ηούς ,  1000000 χρόνια από την αρχή του μεγάλου  ταξιδιού του κομήτη  ISON για το ραντεβού του, την συνάντηση  με το πρωταρχικό  κέντρο  του  και, 2493 έτη από την μάχη της  Σαλαμίνας,  για το καλύτερο έργο άρθρο μελέτη με θέμα “Ο διαγωνισμός του τόξου”  στην Οδύσσεια. Το άρθρο θα  πρέπει να περιέχει  12000 περίπου λέξεις και θα συνδέει τα κάτωθι ερωτήματα σε ολοκληρωμένη  συμπεριεκτική απάντηση:

1.Πόσοι και ποιοι είναι οι σταθμοί  νησιά του Οδυσσέα, τι συμβολίζουν μαζί με τους πελέκεις, και  τα ονόματα των μνηστήρων σε συλλογικό και προσωπικό διαχρονικό επίπεδο; 2.Ποιος ο ρόλος του Ερμή και της Αθηνάς στη διαδρομή του Οδυσσέα; 3.Ποιο  είναι το  άνομο των μνηστήρων των δούλων τους και η ετυμηγορία του Οδυσσέα; 4. Είχε δικαίωμα ο Οδυσσέας να τους σκοτώσει; 5. Γιατί δεν απευθύνθηκε πρώτα στον λαό της Ιθάκης ; 6. Ποια είναι η πρόταση του Ομήρου  για ειρήνη στη σύγχρονη εποχή;

Για σύγχρονους Οδυσσείς και μόνο εφ όσον υφίστανται  ακόμη και είναι ζωντανοί στη ροκ  οδυσσειακή σκηνή

Το βραβείο στον νικητή ή την νικήτρια  θα είναι:

Α) Η προσωπογραφία του,  φιλοτεχνημένο  ιδιαίτερο  πορτραίτο  του  με το τόξο των Ομηρικών Επών

Β)Η συνέντευξη  του που θα μεταδοθεί σε όλο τον παγκόσμιο διαδίκτυο

Γ) Και το αρχικό ποσό των 500 ευρώ  εκ μέρους της Ομηρικής Πολιτείας  που κατατίθεται για τον σκοπό αυτό.

 Ήτοι την έρευνα την μελέτη  την κατανόηση των Ομηρικών Επών  μέσα από την   γνωστική και αυτογνωστική  πορεία μιας ανθρώπινη ζωής  καθώς επίσης και την δημιουργία του συλλόγου των Ομηριστών τόσο  στην Ελλάδα όσο  και στο εξωτερικό.

Η εργασία  μπορεί να είναι πρωτογενούς εμπνεύσεως και συλλογισμού και δευτερογενούς εφ όσον αναφέρεται η   πρωταρχική πηγή ή οι  αξιόπιστες πηγές  της  μελέτης έρευνας.

 Οργάνωση : Η Ομηρική Πολιτεία

Προθεσμία υποβολής των έργων μέχρι 21 Μαρτίου του 2014 την εαρινή ισημερία.

Όλα  έργα θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα αμέσως μετά  ελεύθερα στο κοινό

με σχόλια  και κριτικές  και ψηφοφορίες που θα ληφθούν υπ όψιν για την ανάδειξη των νικητών από την κριτική επιτροπή.

Το βραβείο , οι έπαινοι οι τιμητικές διακρίσεις και τα δώρα  θα απονεμηθούν 21 Ιουνίου 2014  στο θερινό ηλιοστάσιο.

Δικαίωμα συμμετοχής  στον διαγωνισμό  έχουν όλοι οι κάτοικοι  πολίτες της Γης και του σύμπαντος που αγαπούν και μελετούν τον Όμηρο

Παράλληλα  θα δοθούν τιμητικές διακρίσεις και έπαινοι με διάφορα δώρα σε ελεύθερα έργα και θέματα  φωτογραφίας ζωγραφικής  γραφιστικής ποιήματος  θεατρικού  έργου, διηγήματος,  άρθρου  έρευνας  μελέτης ερμηνείας  βίντεο τραγουδιού  σκίτσου με  θέματα από τα Ομηρικά  Έπη

Η Ομηρική Πολιτεία

των σύγχρονων Ομηρικών Επών, οι πολίτες της τα μέλη της οι φίλοι της και οι διαχειριστές της οι συνδιαχειριστές της σας εύχονται ημερόεσσα ψυχική σωματική και πνευματική υγεία υψηπετήεσσα  νοημοσύνη και καλή επιτυχία.

Διευκρινιστικές απαντήσεις θα δοθούν στη συνέχεια σε τυχόν απορίες και ερωτήσεις των ενδιαφερομένων

Δενδρήεσσα Οδυσσεία

ω Οδυσσείας

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·        330

"οὐλὴν μὲν πρῶτον τήνδε φράσαι ὀφθαλμοῖσι,

τὴν ἐν Παρνησῷ μ' ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι

οἰχόμενον· σὺ δέ με προΐεις καὶ πότνια μήτηρ

ἐς πατέρ' Αὐτόλυκον μητρὸς φίλον, ὄφρ' ἂν ἑλοίμην

δῶρα, τὰ δεῦρο μολών μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν.

εἰ δ' ἄγε τοι καὶ δένδρε' ἐϋκτιμένην κατ' ἀλῳὴν

εἴπω, ἅ μοί ποτ' ἔδωκας, ἐγὼ δ' ᾔτευν σε ἕκαστα

παιδνὸς ἐών, κατὰ κῆπον ἐπισπόμενος· διὰ δ' αὐτῶν

ἱκνεύμεσθα, σὺ δ' ὠνόμασας καὶ ἔειπες ἕκαστα.

ὄγχνας μοι δῶκας τρεισκαίδεκα καὶ δέκα μηλέας,        340

συκέας τεσσαράκοντ'· ὄρχους δέ μοι ὧδ' ὀνόμηνας

δώσειν πεντήκοντα, διατρύγιος δὲ ἕκαστος

ἤην; ἔνθα δ' ἀνὰ σταφυλαὶ παντοῖαι ἔασιν,

ὁππότε δὴ Διὸς ὧραι ἐπιβρίσειαν ὕπερθεν."

13 αχλαδιές, 10 μηλιές, 40 συκιές και 50 αμπέλια  με σταφύλια ολκής γεμάτα για τις ώρες του Διός που θα ερχόταν ύπερθεν. Αυτά μου έδωσες, είπε ο πολυμήτις Οδυσσεύς στον πατέρα του τον Λαέρτη

Ομηρικοί ερινεοί

 Ερινεός. Η γνωστή αγριοσυκιά. Ένα διαχρονικό Ιερό Δέντρο. 

Στην αρχαία Ελλάδα, Ερινεός ή Ερινεώς, σήμαινε: θεός, ή σύκον άρρεν. (6)
Σ’ αυτό το μοναδικό προϊόν, που δεν είναι γνήσιος καρπός, αλλά ένα συγκάρπιο, αποτελούμενο από την ταξιανθία, μαζί με την ανθοδόχη, είναι δυνατόν να αναγνωριστούν ικανότητες Ισχυοφάνειας, που έχουν ομοιοπαθητική επίδραση, και εξασκούν βάρος, τόσο στην περιοδική, όσο και στην ίδια την συνεχή Αναγέννηση.
Περιληπτικά. Το άγριο σύκο είναι ο ‘’φορέας’’ που γονιμοποιεί τους καρπούς της ήμερης συκιάς. Τόσο το άγριο σύκο, όσο και το ήμερο είναι.. ο εκπληκτικότερος μικρόκοσμος, συγκεντρωμένων μικρόκαρπων, σε αριθμό θαυμαστό.
Αμέτρητος αριθμός σπερμάτων, βρίσκεται περιβεβλημένος από μια λεπτή μεμβράνη η οποία στάζειγαλακτερό χυμό, ακριβέστερα οπό.
Είναι ο μοναδικός καρπός που μοιάζει ανατομικά, αλλά και οντολογικά, στους όρχεις, όπου βρίσκεται και η ‘’καρδιά της λειτουργίας,’’ του ανθρώπινου οργάνου αναπαραγωγής.
Μ’ αυτήν την παρατήρηση, δεν είναι δύσκολο ν’ απαντηθεί, γιατί ο ερινεός εκτός των βασικών προτερημάτων, δηλαδή του να χάνει και να ξαναποκτά τα φύλλα,
’’να πεθαίνει και να ανασταίνεται,’’ δια-λέχτηκε ως ομοιοπαθητικό πρότυπο, και καθιερώθηκε ως αντικείμενο με ιερή σημασία. Όλη την διάρκεια του έτους, και ανεξάρτητα από το εάν επικρατεί δριμύ ψύχος, διατηρεί στην άκρη των κλαδιών ένα πράσινο μάτι. Είναι αυτό που λέει και το όνομά του.
Ένας Ερι-νεός, ένας πολύ νέος.

Γι’ αυτό και ονομάζεται θεός, γι αυτό και εκεί ναίει ο θεός.
Από το ξύλο του φτιάχνονταν στην αρχαιότητα ‘’ομοιώματα’’ του Διόνυσου, οι περίφημοι δηλαδή Φαλλοί.
Απαραίτητοι σε κάθε Πομπή, η οποία αντιστοιχεί με την σημερινή λιτανεία εικόνος επώνυμου Αγίου. Μια ευεργετική ροή οπού διέτρεχε τον οικισμό κατά την αρχαία Πομπή, όπου επί πάντων εδέσποζε ο Διόνυσος Συκίτης, αλλά και κατά την σημερινή Λιτανεία Εικόνας, επώνυμου Αγίου, διακρίνεται, ένα όχι υποδεέστερο φαινόμενο…….

Ο Ερινεός Της Χάρυβδης, στον οποίο κρεμμιέται ο Οδυσσέας, είναι η καρδιά της Οδύσσειας.!!! 

Στάθης Βαλλάς
Στην κοιλάδα των Μουσών

Απήωροι ερινεοί

μ Οδυσσείας

  παννύχιος φερόμην, ἅμα δ' ἠελίῳ ἀνιόντι        430

ἦλθον ἐπὶ Σκύλλης σκόπελον δεινήν τε Χάρυβδιν.

ἡ μὲν ἀνεῤῥύβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ·

αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ μακρὸν ἐρινεὸν ὑψόσ' ἀερθείς,

τῷ προσφὺς ἐχόμην ὡς νυκτερίς· οὐδέ πῃ εἶχον

οὔτε στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον οὔτ' ἐπιβῆναι·

ῥίζαι γὰρ ἑκὰς εἶχον, ἀπήωροι δ' ἔσαν ὄζοι

μακροί τε μεγάλοι τε, κατεσκίαον δὲ Χάρυβδιν.

Όλη την νύκτα, παννύχιος φερόμουν και όταν ο Ήλιος ανέβηκε, ήλθον στην Σκύλλα σκόπελο και την  δεινή Χάρυβδη  που αναρρόφησε της θαλάσσης το αλμυρό νερό

τότε εγώ  προς την μακριά αγριοσυκιά αρθείς  προσέφυσα  εχόμενος σαν νυχτερίδα, επειδή δεν μπορούσα να στηρίξω τα πόδια μου  σταθερά ούτε να πατήσω .Η ρίζα ήταν μακριά μου και τα κλαδιά μετέωρα  μακριά και μεγάλα για να σκιάζουν  την Χάρυβδη.

Μετέωροι ερινεοί

Ο Οδυσσέας μπροστά στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, του Johann Heinrich Füssli

Λευκοί Κύνες

και αργείοι κυνηγοί

Μεταξύ τους μιλούσαν αγόρευαν όταν ο Άργος ο σκύλος του Οδυσσέα, την κεφαλή και τα ώτα σήκωσε αλλά δεν μπόρεσε να πάει κοντά του. Ο Οδυσσέας τον είδε και σκουπίζοντας ένα δάκρυ από τα μάτια του ρώτησε τον Εύμαιο τον χοιροβοσκό για αυτό....

ρ Οδυσσείας

ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·        290
ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὔατα κείμενος ἔσχεν,Ἄργος, Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος, ὅν ῥά ποτ' αὐτὸς
θρέψε μέν, οὐδ' ἀπόνητο, πάρος δ' εἰς Ἴλιον ἱρὴν
ᾤχετο. τὸν δὲ πάροιθεν ἀγίνεσκον νέοι ἄνδρες
αἶγας ἐπ' ἀγροτέρας ἠδὲ πρόκας ἠδὲ λαγωούς·
δὴ τότε κεῖτ' ἀπόθεστος ἀποιχομένοιο ἄνακτος
ἐν πολλῇ κόπρῳ, ἥ οἱ προπάροιθε θυράων
ἡμιόνων τε βοῶν τε ἅλις κέχυτ', ὄφρ' ἂν ἄγοιεν
δμῶες Ὀδυσσῆος τέμενος μέγα κοπρίσσοντες·
ἔνθα κύων κεῖτ' Ἄργος ἐνίπλειος κυνοραιστέων.        300
δὴ τότε γ', ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα,
οὐρῇ μέν ῥ' ὅ γ' ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω,
ἄσσον δ' οὐκέτ' ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος
ἐλθέμεν· αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ,
ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δ' ἐρεείνετο μύθῳ·

"Εὔμαι', ἦ μάλα θαῦμα κύων ὅδε κεῖτ' ἐνὶ κόπρῳ.
καλὸς μὲν δέμας ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γ' οὐ σάφα οἶδα,
ἢ δὴ καὶ ταχὺς ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε,
ἦ αὔτως οἷοί τε τραπεζῆες κύνες ἀνδρῶν
γίνοντ', ἀγλαΐης δ' ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτες."        310

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
"καὶ λίην ἀνδρός γε κύων ὅδε τῆλε θανόντος
εἰ τοιόσδ' εἴη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ ἔργα,
οἷόν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύς,αἶψά κε θηήσαιο ἰδὼν ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν.
οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαθείης βένθεσιν ὕλης
κνώδαλον, ὅττι δίοιτο· καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη.
νῦν δ' ἔχεται κακότητι, ἄναξ δέ οἱ ἄλλοθι πάτρης
ὤλετο, τὸν δὲ γυναῖκες ἀκηδέες οὐ κομέουσι.
δμῶες δ', εὖτ' ἂν μηκέτ' ἐπικρατέωσιν ἄνακτες,        320

οὐκέτ' ἔπειτ' ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι·
ἥμισυ γάρ τ' ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς
ἀνέρος, εὖτ' ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν."

ὣς εἰπὼν εἰσῆλθε δόμους ἐῢ ναιετάοντας,
βῆ δ' ἰθὺς μεγάροιο μετὰ μνηστῆρας ἀγαυούς.
Ἄργον δ' αὖ κατὰ μοῖρ' ἔλαβεν μέλανος θανάτοιο,
αὐτίκ' ἰδόντ' Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ.

Υψιπετείς Αετοί

Πετάγματα αετών

Όρνις που πετά δεξιά:

Ο Τηλέμαχος ευχαριστεί το Νέστορα για τη φιλοξενία και για την ευχή που του έδωσε να βρει τον πατέρα του.

(ο.160). 

ως άρα οι ειπόντι επέπτατο δεξιός όρνις,
αιετός αργήν χήνα φέρων ονύχεσσι πέλωρον,

ήμερον εξ αυλής, οι δ’ ιύζοντες έποντο

ανέρες ηδέ γυναίκες ο δε σφίσιν εγγύθεν ελθών

δεξιός ήιξε πρόσθ’ ίππων. οι δε ιδόντες

γήθησαν....

Έτσι όπως είπε, ένας αετός δεξιά γοργοπετούσε,

αετός που’ χε στα νύχια του λευκή μεγάλη χήνα

σπιτοθρεμμένη κι ήμερη και με φωνές ξοπίσω

γυναίκες κι άντρες έτρεχαν. Κι ως ζύγωσε κοντά τους,

βουτάει δεξιά τους στ’ άλογα μπροστά και μ’ αναγάλλια

τον είδαν και τους έγιανε μέσα η καρδιά στα στήθια.


Μιλά ο Θεοκλύμενος και ερμηνεύει το πέταγμα του πουλιού από τα δεξιά τους .

(ο 531). 

Τηλέμαχ’ ου τοι άνευ θεού έπτατο δεξιός όρνις

έγνων γαρ μιν ες άντα ιδών οιωνόν εόντα.

υμετέρου δ’ ουκ έστι γένευς βασιλεύτερον άλλο

εν δήμω Ιθάκης, αλλ’ υμείς καρτεροί αιεί.

Απ’ το θεό, Τηλέμαχε, το όρνιο δεξιά πετούσε. 

Κι ως το είδα, το κατάλαβα πως ήτανε σημάδι.

Άλλη βασιλικότερη δεν είναι απ’ τη γενιά σου

σ’ όλο το Θιάκι. Αιώνια σεις οι βασιλιάδες θα ’στε.

Όρνις που πετά αριστερά:

(υ 243).

Κι ενώ οι μνηστήρες κουβεντιάζουν το θάνατο του Τηλέμαχου, όταν θα επιστρέψει στο νησί του από το ταξίδι του στην Πύλο και τη Σπάρτη, ξαφνικά πέταξε από τα αριστερά ένας αετός.

... αυτάρ ο τοίσιν αριστερός ήλυθεν όρνις
αιετός υψιπέτης, έχε δε τήρωνα πέλειαν.

τοίσιν δ’ Αμφίνομος αγορήσατο και μετέειπεν

«ω φίλοι, ουχ ημίν συνθευσεται ήδε γε βουλή,

Τηλεμάχοιο φόνος......

...Μα να ένα όρνιο φάνηκε ζερβά τους που πετούσε,

αψηλοπέταχρος αετός, κρατώντας περιστέρι.

Αμέσως ο Αμφίνομος πήρε το λόγο κι είπε:

«Αδέλφια, αυτή μας η βουλή δε θα τελεσφορήσει,

του Τηλεμάχου ο σκοτωμός...

Άλλες περιπτώσεις:

(τ 538)

Αετός αγκυλοχείλης

ελθών δ’ εξ όρεος μέγας αετός αγκυλοχείλης

πάσι κατ’ αυχένας ήξε και έκτανεν οι δε κέχυντο

αθρόοι εν μεγάροις, ο δ’ αιθέρα δίαν αέρθη.

Κι ένας αετός περήφανος, αετός καμπουρομύτης,

χίμηξε από ψηλή κορφή κι έκοψε το λαιμό τους,

κι όλες σωρός τεντώθηκαν, και στο γαλάζιο αιθέρα

πέταξε πάλε κι έφυγε

(ω 538)

Αετός υψιπετήεις

σμερδαλέον δ’ εβόησε πολύτλας δίος Οδυσσεύς,

οίμησεν δε αλείς ως τ’ αιετός υψιπετήεις.

Χούγιαξε τότε ο θεϊκός πολύπαθος Οδυσσέας

κι αφού μαζεύτηκε χιμάει σαν κυνηγάρικο όρνιο.


Στην Οδύσσεια

Το δεξιό πέταγμα του πουλιού (κίρκου) είναι καλό σημάδι.

(0-525)

Ο Τηλέμαχος, αποχωριζόμενος το Θεοκλύμενο, βλέπει να πετά από τα δεξιά τους ένα όρνιο. Ερμηνεύοντας το σημάδι λέει στον Τηλέμαχο πως είναι καλό σημάδι.

ως άρα οι ειπόντι επέπτατο δεξιός όρνις,

κίρκος, Απόλλωνος ταχύς άγγελοςεν δε πόδεσσι 

τίλλε πέλειαν έχων, κατά δε πτερά χεύεν έραζε

μεσσηγύς νηός τε και αυτού Τηλεμάχοιο.

Τηλέμαχ’, ου τοι άνευ θεού έπτατο δεξιός όρνις

έγνων γαρ μιν ες άντα ιδών οιωνόν εόντα.

υμέτερου δ’ ουκ έστι γενεύς βασιλεύτερον άλλο

εν δήμω ιθάκης, αλλ’ υμείς καρτεροί αιεί.

Είπε και πέταξε άξαφνα προς τα δεξιά το όρνιο,

γεράκι, του Απόλλωνα γοργός μαντατοφόρος.

Βαστούσε με τα νύχια του ένα άγριο περιστέρι

και του μαδούσε τα φτερά και τα σκορπούσε κάτω,

του Τηλέμαχο ανάμεσα και του τρεχαντηριού του.

.......................

Θεοκλύμενος:

Απ’το θεό Τηλέμαχε το όρνιο δεξιά πετούσε.

κι ως το είδα κατάλαβα πως ήταν σημάδι.

Άλλη βασιλικότερη δεν είναι απ’ τη γενιά σου

σ’ όλο το Θιάκι.Αιώνια σεις οι βασιλιάδες θα’στε.

Ο αετός στα όνειρα

Θα κλείσουμε το σημείωμά μας με μια ακόμη αναφορά του ποιητή στον αετό. 
Ο αετός στα όνειρα του ανθρώπου και συγκεκριμένα στα όνειρα της πιστής Πηνελόπης.

Ο Οδυσσέας, μετά από τόσες περιπλανήσεις και κινδύνους έφτασε στην Ιθάκη και γυροφέρνει στο παλάτι του ως ζητιάνος. Η Πηνελόπη τον έχει υπό την προστασία της και του εμπιστεύεται κάποια όνειρά της. Σε ένα από αυτά του αφηγείται ένα σημαδιακό όνειρο που ήταν αποκαλυπτικό από μόνο του και δε χρειαζόταν ερμηνευτή. Είδε λέει στο όνειρό της να ορμά από ψηλά ένας αετός στις χήνες του σπιτιού της και να τις αποτελειώνει όλες. Μετά να απομακρύνεται και να επανέρχεται καθίζοντας στη στέγη του παλατιού και παίρνοντας ανθρώπινη λαλιά να της εξηγεί το όνειρο, λέγοντάς της πως οι χήνες ήταν οι μνηστήρες και ο αετός ο Οδυσσέας, που γύρισε στην Ιθάκη και θα τους εξοντώσει.

(τ 545).

Θάρσει, Ικαρίου κούρη τηλεκλειτοίο

ουκ όναρ, αλλ’ ύπαρ εσθλόν, ο τοι τετελέσμενον έσται.

χήνες μεν μνηστήρες, εγώ δε τοι αιετός όρνις

ήα πάρος, νυν αύτε τεός πόσις ειλήλουθα,

ος πάσι μνηστήρσιν αεικέα πότμον εφήσω.

Ω Πηνελόπη, μη χολιάς κι όνειρο αυτό δεν ήταν,

μον’ ήτανόραμα καλόπου θ’ αληθέψει. Οι χήνες

είναι οι μνηστήρες κι ο αετός ο άντρας σου είμαι ο ίδιος,

πόφτασα θάνατο σκληρό να φέρω στους μνηστήρες. 

Με όσα ως εδώ εκθέσαμε για τον αετό και τη σημασία που έχει στο έπος, ασφαλώς δεν εξαντλήσαμε το θέμα, οπωσδήποτε όμως δώσαμε μια σαφή εικόνα με τα πολλά παραδείγματα που παραθέσαμε και ο αναγνώστης ίσως μπορέσει να κάνει τις δικές του παρατηρήσεις επί του θέματος, που είναι σίγουρο ότι κάποιες διέφυγαν της προσοχής και του σχολιασμού μας. 

Πάντως, ο ποιητής εκμεταλλεύτηκε αριστουργηματικά τις ιδιότητες του αετού και από απλό πουλί το εμφάνισε ως ιερό πουλί του Δία, το χρησιμοποίησε ως μέσο ή αγγελιαφόρο, για να δηλώνει τη βούλησή του και τέλος του έδωσε ανθρώπινη λαλιά, για να εξηγήσει το ίδιο και να διαβεβαιώσει την Πηνελόπη πως το το όνειρο που είδε στον ύπνο της σε λίγο θα γίνει αληθινό.

Τα μεταφρασμένα κείμενα αντλήθηκαν από το βιβλίο: Ομήρου Ιλιάδα. Μετάφραση Γ. Κόραβος- Χ. Δρόσου, Εκδόσεις Σοκόλη, ενώ της Οδύσσειας από τη μετάφραση Ζήσιμου Σίδερη , ΟΕΔΒ. Αθήνα. 

Δ. Κ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
πηγή

Ομηρικοί Σπόροι

Phoenix by Stolvezen

Ὀδυσσέως σχεδία. 

Το πρωί της 7ης μέρας, στη συνέλευση των Θεών, η Αθηνά επενέρχεται στο θέμα του Οδυσσέα και αναφέρει την ενέδρα των μνηστήρων. Ο Δίας στέλνει τον Ερμή στην Ωγυγία με την εντολή προς την Καλυψώ να αφήσει πια τον Οδυσσέα και ανακοινώνει στους θεούς ότι ο Οδυσσέας θα γυρίσει στην Ιθάκη μετά από 20 μέρες ταλαιπωρημένος πάνω σε σχεδία, χωρίς όμως βοήθεια θεών ή ανθρώπων, με πλούσια όμως δώρα από τους Φαίακες.

Η Καλυψώ κατηγορεί τους θεούς ότι τη φθονούν, που ερωτεύτηκε ένα θνητό και τους δίνει πολλά παραδείγματα για να τους αποδείξει την ζηλοφθονία τους, τελικά όμως υποχωρεί από φόβο για την οργή του Δία. Τώρα για πρώτη φορά εμφανίζεται ο Οδυσσέας στο ποίημα. Κλαίει όπως κάθε μέρα στην ακρογιαλιά αγναντεύοντας το πέλαγος (νόστον ὀδυρομένῳ, ε 153), όταν η θεά του ανακοινώνει τα καλά νέα. O Οδυσσέας τη βάζει να ορκιστεί ότι δεν έχει κακό σκοπό και, παρά την προειδοποίησή της ότι θα υποστεί κι άλλες ταλαιπωρίες, μένει αμετάπειστος. Μετά το γεύμα περνούν μαζί την τελευταία τους νύχτα.

Τις επόμενες τέσσερις μέρες ο Οδυσσέας κατασκευάζει σχεδία με τα εργαλεία της Καλυψώς και την πέμπτη μέρα (12η της Οδύσσειας) ξεκινά. Η Καλυψώ του δίνει εφόδια, οδηγίες και ούριο άνεμο για το ταξίδι. Μετά από δεκαεφτά μέρες, τα ξημερώματα της δέκατης όγδοης (29ης), προβάλλουν στον ορίζοντα οι ακτές της Σχερίας, της χώρας των Φαιάκων. Καθώς όμως ο Ποσειδώνας επιστρέφει από τους Αιθίοπες, βλέπει τον Οδυσσέα και οργισμένος σηκώνει φοβερή θαλασσοταραχή. Η σχεδία διαλύεται και ο Οδυσσέας παλεύει με τα κύματα πάνω σε μια σανίδα. Η θεά Λευκοθέα τον συμπονά και του χαρίζει ένα σωσίβιο μαντίλι. Αυτός το ζώνεται, πετά τα ρούχα του και πηδά στη θάλασσα. Ο Ποσειδώνας φεύγει με χαιρέκακη ικανοποίηση, οπότε η Αθηνά επεμβαίνει και κατευνάζει κάπως τη θύελλα.

Δύο μέρες ακόμα θαλασσοδέρνεται ο Οδυσσέας, ώσπου την τρίτη (31η) καταφέρνει με τη βοήθεια της Αθηνάς να προσεγγίσει την ακτή της Σχερίας και να φτάσει στις εκβολές ενός ποταμού. Προσεύχεται στον ποταμό να τον σώσει και ο ποταμός τον δέχεται. Ο Οδυσσέας, γυμνός και εξαθλιωμένος, βγαίνει στη στεριά και καταφεύγει σ’ ένα δάσος, όπου κοιμάται βαθιά κρυμμένος στους θάμνους

ε Οδυσσείας

ὣς ἄρα οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι·

βῆ ῥ' ἴμεν εἰς ὕλην· τὴν δὲ σχεδὸν ὕδατος εὗρεν

ἐν περιφαινομένῳ. δοιοὺς δ' ἄρ' ὑπήλυθε θάμνους

ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτας· ὁ μὲν φυλίης, ὁ δ' ἐλαίης.

τοὺς μὲν ἄρ' οὔτ' ἀνέμων διάη μένος ὑγρὸν ἀέντων,

οὔτε ποτ' ἠέλιος φαέθων ἀκτῖσιν ἔβαλλεν,

οὔτ' ὄμβρος περάασκε διαμπερές· ὣς ἄρα πυκνοὶ        480

ἀλλήλοισιν ἔφυν ἐπαμοιβαδίς· οὓς ὑπ' Ὀδυσσεὺς

δύσετ'. ἄφαρ δ' εὐνὴν ἐπαμήσατο χερσὶ φίλῃσιν

εὐρεῖαν· φύλλων γὰρ ἔην χύσις ἤλιθα πολλή,

ὅσσον τ' ἠὲ δύω ἠὲ τρεῖς ἄνδρας ἔρυσθαι

ὥρῃ χειμερίῃ, εἰ καὶ μάλα περ χαλεπαίνοι.

τὴν μὲν ἰδὼν γήθησε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,

ἐν δ' ἄρα μέσσῃ λέκτο, χύσιν δ' ἐπεχεύατο φύλλων.

ὡς δ' ὅτε τις δαλὸν σποδιῇ ἐνέκρυψε μελαίνῃ

ἀγροῦ ἐπ' ἐσχατιῆς, ᾧ μὴ πάρα γείτονες ἄλλοι,

σπέρμα πυρὸς σῴζων, ἵνα μή ποθεν ἄλλοθεν αὕοι,        490

ὣς Ὀδυσεὺς φύλλοισι καλύψατο. τῷ δ' ἄρ' Ἀθήνη

ὕπνον ἐπ' ὄμμασι χεῦ', ἵνα μιν παύσειε τάχιστα

δυσπονέος καμάτοιο, φίλα βλέφαρ' ἀμφικαλύψας 

Όπως όταν δαυλό κρύψει κάποιος  σε στάχτη  μελανή,όπου δεν υπάρχουν άλλοι γείτονες

το σπέρμα του πυρός σώζοντας για να μην ανάψει πουθενά απ΄αλλού, έτσι ο Οδυσσέας με φύλλα ελιάς και αγριελιάς καλύφθηκε και η Αθηνά ύπνο του έδωσε για να παύσει η μεγάλη κούραση τα βλέφαρα αμφικαλύψασα