Η ΠΑΡΘΈΝΟΣ ΘΕΆ ΤΩΝ ΕΛΛΉΝΩΝ
και η γιορτή της τον Εκατομβαίωνα μήνα στον ναό της
και φάρο της ανθρωπότητας τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ!
Εκατομβαίων (30 ημέρες) 16 Ιουλίου – 15 Αυγούστου
Η σοφή υπέρμαχος στρατηγός, διαχειρίστρια των κεραυνών του Δία και του θησαυροφυλακίου του Ολύμπου, προστάτιδα των φιλοσόφων,των ηρώων και των γενναίων!
Η Εξελικτική Νόηση των Ελλήνων και ο αδάμαστος Νους των τέκνων του Δευκαλίωνα και της Πύρρας μέσα από κατακλυσμούς, μάχες, περιπέτειες και εμπειρίες στο πέρασμα των αιώνων.
ΑΘΗΝΑ ΠΡΟΜΑΧΟΣ
Αφού ,περνούσε ο αρχαίος επισκέπτης τα Προπύλαια, έβλεπε απέναντί του το γιγάντιο άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου. Ο σημερινός επισκέπτης βλέπει μόνο τα θεμέλια και τμήματα από την επίστεψη του μαρμάρινου βάθρου του αγάλματος.
Το άγαλμα της Προμάχου αποθανάτιζε τη μεγάλη νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα. Η θεά εδώ είχε πολεμικό χαρακτήρα και εμφάνιση πάνοπλου πολεμιστή. Η Αθηνά είναι η μόνη γυναικεία θεότητα που φοράει κράνος και κρατάει ασπίδα και δόρυ. Το άγαλμα είχε ύψος συνολικά έντεκα περίπου μέτρα και ήταν κατασκευασμένο από ορείχαλκο.
Για το σπουδαίο αυτό έργο του Φειδία, που έγινε μεταξύ 460 και 450 π.Χ., έχουμε την περιγραφή του Παυσανία: ‘…υπάρχουν και δύο (έργα) που τα ανάθεσαν οι αθηναίοι από τη δεκάτη δύο πολεμικών νικών τους, ένα χάλκινο άγαλμα της Αθηνάς από τους Μήδους που είχαν αποβιβαστεί στον Μαραθώνα, έργο του Φειδία, η παράσταση της μάχης των λαπιθών κατά των κενταύρων … υπάρχει πάνω στην ασπίδα … η αιχμή τους δόρατος της Αθηνάς αυτής και ο λόφος του κράνους της είναι ορατά, όταν πλησιάζει κανείς (στον Πειραιά) πλέοντας από το Σούνιο’. (Αττικά, 28.2)
Η Πρόμαχος περιστοιχιζόταν από διάφορα λάφυρα και άλλα μικρότερα αναθήματα και παίρνουμε έτσι μια ιδέα της μορφής των Ιερών κατά την αρχαιότητα. Η Αθηνά Πρόμαχος μεταφέρθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και καταστράφηκε το 1204 μ.Χ.
Το άγαλμα της Προμάχου αποθανάτιζε τη μεγάλη νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα. Η θεά εδώ είχε πολεμικό χαρακτήρα και εμφάνιση πάνοπλου πολεμιστή. Η Αθηνά είναι η μόνη γυναικεία θεότητα που φοράει κράνος και κρατάει ασπίδα και δόρυ. Το άγαλμα είχε ύψος συνολικά έντεκα περίπου μέτρα και ήταν κατασκευασμένο από ορείχαλκο.
Για το σπουδαίο αυτό έργο του Φειδία, που έγινε μεταξύ 460 και 450 π.Χ., έχουμε την περιγραφή του Παυσανία: ‘…υπάρχουν και δύο (έργα) που τα ανάθεσαν οι αθηναίοι από τη δεκάτη δύο πολεμικών νικών τους, ένα χάλκινο άγαλμα της Αθηνάς από τους Μήδους που είχαν αποβιβαστεί στον Μαραθώνα, έργο του Φειδία, η παράσταση της μάχης των λαπιθών κατά των κενταύρων … υπάρχει πάνω στην ασπίδα … η αιχμή τους δόρατος της Αθηνάς αυτής και ο λόφος του κράνους της είναι ορατά, όταν πλησιάζει κανείς (στον Πειραιά) πλέοντας από το Σούνιο’. (Αττικά, 28.2)
Η Πρόμαχος περιστοιχιζόταν από διάφορα λάφυρα και άλλα μικρότερα αναθήματα και παίρνουμε έτσι μια ιδέα της μορφής των Ιερών κατά την αρχαιότητα. Η Αθηνά Πρόμαχος μεταφέρθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και καταστράφηκε το 1204 μ.Χ.
Την έκτη μέρα των Παναθηναίων, 28η του μηνός Εκατομβαιώνος, στα γενέθλια της θεάς Αθηνάς, στην αρχαία Αθήνα γινόταν η πομπή των Παναθηναίων. Κατά τη διάρκειά της μεταφερόταν στο Ερέχθειο τς Ακρόπολης ο νέος μάλλινος πέπλος της θεάς, κρεμασμένος σαν ιστίο σε ξύλινο ομοίωμα τριήρεως, που συρόταν σε τροχούς. Τον πέπλο είχαν υφάνει Αθηναίες παρθένες, που αποκαλούνταν «εργαστίνες» και παρίστανε την θεά στη Γιγαντομαχία. Με αυτόν τύτλιγαν το ιερό ξόανο. Σε περιόδους ήττας κάλυπταν τη θεά με μαύρο πέπλο, σε ένδειξη πένθους.
Η πομπή των Παναθηναίων αποτυπώθηκε από τον Φειδία και τους συνεργάτες του στην περίφημη ζωφόρο του Παρθενώνα που έχει μήκος συνολικά 160 μέτρα και ύψος 1. 01 μέτρα. Σε αυτήν συμμετείχαν ιερείς, άρχοντες, οι κανηφόρες (έφερναν στους ώμους και τα χέρια το «κάνιστρο», δηλαδή ένα πλατύ και αβαθές καλάθι), οι αντιπρόσωποι των συμμαχικών πόλεων, οι μέτοικοι (αυτοί που είχαν εγκατασταθεί στην Αθήνα, όμως επειδή οι γονείς τους δεν ήταν Αθηναίοι, δεν είχαν τα πολιτικά δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη), αρματηλάτες, ιππείς, γέροντες που κρατούσαν στα χέρια κλάδους ελαίας και τα ζώα που οδηγούνταν προς την εκατόμβη (θυσία προς την θεά). Το πιο χαρακτηριστικό μέρος της πομπής που γέμιζε με περηφάνεια τους Αθηναίους ήταν η παρέλαση των Αθηναίων εφήβων αγοριών, πάνω σε άλογα.
Η πομπή ξεκινούσε από το Δίπυλο του Κεραμεικού, ακολουθούσε την οδό Παναθηναίων, η οποία διέσχιζε την Αγορά, και τελείωνε στην Ακρόπολη. Εκεί γινόταν η παράδοση του Πέπλου στον άρχοντα βασιλέα από μία κόρη και από μία άλλη παράδοση δυο δίφρων (σκαμνάκια) σε ιέρεια της θεάς και αμέσως ελάμβανε μέρος η θυσία εκατό βοδιών (Εκατόμβαιον) και ακολουθούσε γλέντι. Τα σφάγια από τις θυσίες προς την πολιούχο θεά Αθηνά ψήνονταν και προσφέρονταν στους πολίτες, σε συνεστιάσεις.
Η πομπή των Παναθηναίων αποτυπώθηκε από τον Φειδία και τους συνεργάτες του στην περίφημη ζωφόρο του Παρθενώνα που έχει μήκος συνολικά 160 μέτρα και ύψος 1. 01 μέτρα. Σε αυτήν συμμετείχαν ιερείς, άρχοντες, οι κανηφόρες (έφερναν στους ώμους και τα χέρια το «κάνιστρο», δηλαδή ένα πλατύ και αβαθές καλάθι), οι αντιπρόσωποι των συμμαχικών πόλεων, οι μέτοικοι (αυτοί που είχαν εγκατασταθεί στην Αθήνα, όμως επειδή οι γονείς τους δεν ήταν Αθηναίοι, δεν είχαν τα πολιτικά δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη), αρματηλάτες, ιππείς, γέροντες που κρατούσαν στα χέρια κλάδους ελαίας και τα ζώα που οδηγούνταν προς την εκατόμβη (θυσία προς την θεά). Το πιο χαρακτηριστικό μέρος της πομπής που γέμιζε με περηφάνεια τους Αθηναίους ήταν η παρέλαση των Αθηναίων εφήβων αγοριών, πάνω σε άλογα.
Η πομπή ξεκινούσε από το Δίπυλο του Κεραμεικού, ακολουθούσε την οδό Παναθηναίων, η οποία διέσχιζε την Αγορά, και τελείωνε στην Ακρόπολη. Εκεί γινόταν η παράδοση του Πέπλου στον άρχοντα βασιλέα από μία κόρη και από μία άλλη παράδοση δυο δίφρων (σκαμνάκια) σε ιέρεια της θεάς και αμέσως ελάμβανε μέρος η θυσία εκατό βοδιών (Εκατόμβαιον) και ακολουθούσε γλέντι. Τα σφάγια από τις θυσίες προς την πολιούχο θεά Αθηνά ψήνονταν και προσφέρονταν στους πολίτες, σε συνεστιάσεις.
Τα Παναθήναια μια πολύ μεγάλη γιορτή που έχει μείνει ως τις μέρες μας με τον Δεκαπενταύγουστο τότε περίπου ήταν η 28η του Εκατομβαιώνος).
από την ιστοσελίδα Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΏΝ
Η πάνοπλη θεά της Σοφίας, στην συνέλευση των θεών στο Ουρανό και στα Υψηλά ανάκτορα του Ολύμπου παρεμβαίνει δυναμικά και ζητά από τον Πατέρα Ποιητή του Κόσμου
τον Ζήνωνα Δία, την επιστροφή του Οδυσσέα.
Ζευ Άναξ!
Είναι καιρός… ο Οδυσσέας να επιστρέψει Σπίτι του!
Είναι καιρός πλέον
ΑπάντησηΔιαγραφή... όπως έχει προαγγελθεί!