Ιστιαία, πολυστάφυλος η χώρα των ιστίων

 

Β΄ Ιλιάδας, στίχοι 536-545,

 Οἳ δ᾽ Εὔβοιαν ἔχον μένεα πνείοντες Ἄβαντες

Χαλκίδα τ᾽ Εἰρέτριάν τε πολυστάφυλόν θ᾽ Ἱστίαιαν

Κήρινθόν τ᾽ ἔφαλον Δίου τ᾽ αἰπὺ πτολίεθρον,

οἵ τε Κάρυστον ἔχον ἠδ᾽ οἳ Στύρα ναιετάασκον,

τῶν αὖθ᾽ ἡγεμόνευ᾽ Ἐλεφήνωρ ὄζος Ἄρηος

Χαλκωδοντιάδης μεγαθύμων ἀρχὸς Ἀβάντων.

Τῷ δ᾽ ἅμ᾽ Ἄβαντες ἕποντο θοοὶ ὄπιθεν κομόωντες

αἰχμηταὶ μεμαῶτες ὀρεκτῇσιν μελίῃσι

θώρηκας ῥήξειν δηΐων ἀμφὶ στήθεσσι·

τῷ δ᾽ ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.

«Τους φοβερούς Άβαντες που κατέχουν την Εύβοια με τις πόλεις της, Χαλκίδα, Ερέτρια και Ιστιαία πλούσια σε αμπέλια, την Κέρινθο στη θάλασσα και την οχυρωμένη Κώμη του Δίου. Μαζί τους ήρθαν επίσης οι άνδρες από την Κάρυστο και τη Στύα. Ο Ελεφήνορας από τη γενιά του Άρη ήταν ο αρχηγός τους. Ήταν ο γιος του Χαλκώδωνα, που βασίλευε πάνω σε όλους τους Άβαντες. Μαζί του ήρθαν ναυτικό και πεζικό με μακριά μαλλιά, γενναίοι πολεμιστές που θα κάρφωναν ευχαρίστως οποιουσδήποτε εχθρούς με τα μακριά και αστραφτερά τους δόρατα. Από αυτούς ήρθαν 40  μαύρα πλοία.

Προέλευση ονόματος

Σύμφωνα με τη μυθολογία η Ιστιαία οφείλει το όνομά της στη νύμφη Ιστιαία, την κόρη του Υριέα (γιου του Ποσειδώνα και της Αλκυόνης) και αδελφή του Ωρεού. Επίσης, το όνομα πιθανολογείται ότι προέρχεται από τις λέξεις ιστίον ή ιστός λόγω της μεγάλης παραγωγής καταρτιών για την κατασκευή πλοίων από τα δέντρα του όρους Τελεθρίου

Η ιστορία της Ιστιαίας αρχίζει πολύ πριν από την εποχή του Ομήρου. Ευρήματα του 2000 π.Χ., στην περιοχή μεταξύ Ιστιαίας και Ωρεών, μαρτυρούν την ύπαρξη μεσοελλαδικών οικισμών.

Στον Τρωικό πόλεμο, κατά τον Όμηρο, η Ιστιαία ανήκε στη χώρα του Χαλκοδωντιάδη Ελεφήνορα, του Βασιλέως των Αβάντων και έλαβε μέρος μαζί με τις σπουδαιότερες ευβοϊκές πόλεις, όπως ήταν η Χαλκίδα, η Ερέτρια, η Κήρινθος κ.α.

Η αρχαία πόλη της Ιστιαίας που αναφέρεται από τον Όμηρο ως «πολυστάφυλος» («πολυστάφυλόν θ᾽ Ἱστίαιαν», Ιλιάδα ραψ. Β', στ. 537) από τους πολλούς αμπελώνες της, δεν βρισκόταν στο σημείο που είναι χτισμένη η σύγχρονη, αλλά δύο περίπου χιλιόμετρα δυτικά, προς το μέρος των Ωρεών και του Ταξιάρχη, στις πλαγιές του όρους Τηλέθριου, παρά τον ποταμό Κάλλαντα (Ξεριά), στη θέση καλούμενη Δρυμός επί βραχώδους λόφου

Οι Άβαντες ήταν αρχαίο πρωτοελληνικό φύλο, σύμφωνα και με νεότερους ερευνητές όπως ο Γερμανός Βάλκαϊνερ, ο Γάλλος Ντεζαρτέν κ.ά., που μελετούν την προϊστορική εθνολογική ενότητα πολλών και διαφόρων φύλων του τότε ελληνικού κόσμου.

Το φυλετικό αυτό όνομα «Άβαντες» έφεραν οι αρχαιότατοι κάτοικοι της Εύβοιας, καταγόμενοι από τη Φωκίδα της Στερεάς Ελλάδας απ΄ όπου ήλθαν με τον βασιλιά τους Άβαντα, εξού και η ονομασία τους, που αφού διασκορπίστηκαν στη Πελοπόννησο και στη συνέχεια στη Φωκίδα, ίδρυσαν εκεί την πόλη Άβαι και στη συνέχεια μετοίκησαν στην Εύβοια όπου και εγκαταστάθηκαν οριστικά. Από τότε η Εύβοια ήταν γνωστή ως «Αβαντιάς» ή «Αβαντίς», («Αβαντίδα»). Σύμφωνα με τους μύθους, πρόγονη των Αβάντων ήταν η νύμφη Άβα, η οποία αφού ενώθηκε με τον Ποσειδώνα, γέννησε τον Εργίσκο, ήρωα της Θράκης, ιδρυτή της πόλης Εργίσκης, της σημερινής Τσατάλζας.

Ήταν γνωστοί στον αρχαίο κόσμο επειδή ξύριζαν το μπροστινό μέρος του κεφαλιού και άφηναν αλογοουρά στο πίσω μέρος, προκειμένου να μην μπορούν να τους πιάσουν από τα μαλλιά οι αντίπαλοί τους, ενώ η πολεμική τους ικανότητα ήταν ευρύτατα αναγνωρισμένη.

Ο Νόννος (5ος μ.Χ.αι.) παρουσιάζει τους Άβαντες ως ιερατικό γένος, προπάτορες των Κουρήτων,που μετείχαν στις διονυσιακές εκστρατείες. Περίπου την 2η χιλιετία π.Χ. επεκτάθηκαν στην Αττική, την Ιωνία και σε μερικά νησιά του Αιγαίου. Τα ίχνη τους χάνονται την περίοδο μετά τον τρωικό πόλεμο, μερικοί επιστήμονες όμως υποστηρίζουν ότι μετοίκησαν εκείνη την εποχή στη Θεσπρωτία και πήγαν στους Θεσπρωτούς. 

Ο Παυσανίας αναφέρει στο Ελλάδος περιήγησις ότι οι Άβαντες συμμετείχαν στην αποίκηση του Θρονίου στην Θεσπρωτία......."δεμένοι στα κατάρτια του πλοίου τους"

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ποιος είναι ο Θεοκλύμενος

Τηλέμαχος και Θεοκλύμενος στο παλάτι της Ιθάκης

Ποιος είναι ο Θεοκλύμενος, κληθείς από τον θεό, το πιο μυστηριώδες πρόσωπο στην Οδύσσεια που συνοδεύει τον Τηλέμαχο στην επιστροφή του στην Ιθάκη με το πλοίο του Νοήμονος του γιου του Φρονίου;

Εισέρχεται από την Πύλη του Ιονίου και   είναι μάντης,   έχει εσωτερική  όραση και  "βλέπει".  "Βλέπει"  με τα μάτια της ψυχής  καθαρά την ενέργεια των πραγμάτων και των προσώπων γύρω του χωρίς τη μετάφραση των προγραμμάτων της κοινωνικής διαμόρφωσης. Βλέπει σαν τον Απόλλωνα κάτω από τον αστερισμό του.

 Όλο το τελευταίο μέρος της Οδύσσειας εκτυλίσσεται κάτω από τον αστερισμό του Απόλλωνα.

Όταν ο Τηλέμαχος δέχεται στις ακτές της Πύλου τον Θεοκλύμενο ο Όμηρος αφηγείται δια μακρών την γενεαλογία του. Για κανένα άλλο ήρωα δεν μας φανερώνει τόσες πολλές λεπτομέρειες και το κάνει κατά τρόπο σκοτεινό σχεδόν ακατανόητο παραλείποντας λεπτομέρειες και αφήνοντας στην σκιά κομβικά επεισόδια. Το γεγονός δεν είναι τυχαίο ούτε ακατανόητο. Ο Θεοκλύμενος έχει μια γενεαλογία τόσο μεγαλόπρεπη γιατί είναι ο μεγαλύτερος προφήτης της Οδύσσειας. Ενώ ο Πρωτέας και ο Τειρεσίας ασκούν την τέχνη μέσα από την έμπνευση των θεών, ο Θεοκλύμενος βλέπει.

Είναι ο μόνος προφήτης που βλέπει στην Οδύσσεια και έχει το απολλώνιο χάρισμα.

Όταν φθάνουν στο παλάτι αποθέτουν οι Μνηστήρες τους χιτώνες τους στα θρονιά σφάζουν τραγιά και κατσίκες γουρούνια μια αγελάδα και μοιράζουν τα εντόσθια.

Ο Μελάνθιος βάζει κρασί ο Φιλοίτιος μοιράζει το ψωμί ο Κτήσιππος πετάει ένα βοδινό πόδι πάνω στον Οδυσσέα με χλευασμό και ο Τηλέμαχος μιλάει με αποφασιστικότητα. Αμέσως μετά η Αθηνά κυριεύει τους Μνηστήρες και αρχίζουν να γελούν ασυγκράτητα τα κορμιά τους αλλοιώνονται, το κρέας που τρώνε στάζει αίμα

Οι σιαγόνες παραμορφώνονται. Ποτέ στην ελληνική ποίηση ένας θεός δεν γίνεται η αιτία για αυτή την παραμόρφωση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών

και ο Όμηρος το ζωγραφίζει με μια έντονη σκοτεινότητα.

Ποιος αντιλαμβάνεται αυτό που έχει συμβεί;

Οπωσδήποτε η Αθηνά, ο Θεοκλύμενος που ποτέ δεν λέει το όνομα του, αλλά και η Πηνελόπη ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος που παρευρίσκονται στην σκηνή.

Οι μνηστήρες ; Ακόμη δεν το κατάλαβαν έστω για μια στιγμή πως μεταμορφώθηκαν

Κι η τρέλα τους είναι προσωρινή.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.

Ο Θεοκλύμενος δεν προφητεύει βλέπει και αρχίζει να μιλάει. Βλέπει με λεπτομέρειες που συσσωρεύονται με υπέροχο τρόπο αταξινόμητες. Ο Ήλιος χάνεται από τον ουρανό η άχλη τυλίγει τα πάντα το αίθριο και η αυλή γεμίζουν φάσματα που κατευθύνονται στον Άδη ο τοίχος και τα δοκάρια σκεπάζονται με αίμα ενώ, οι μνηστήρες απομένουν καθηλωμένοι στην προηγούμενη εικόνα με τα πρόσωπα τυλιγμένα στην σκοτεινιά.

Η σκηνή προκαλεί έντονη εντύπωση και ο Όμηρος δεν μας λέει αν το όραμα το βλέπει μέσα στο μυαλό του ο μάντης ή αν είναι ένα εξωτερικό όραμα που γεμίζει το παλάτι.

Το βλέπουν οι υπόλοιποι; Ο Οδυσσέας με τον Τηλέμαχο το βλέπουν;

Βλέπουν την αποκάλυψη των εχθρών τους;

Το όραμα προοικονομεί τον θάνατο των μνηστήρων και αποκαλύπτει ότι το έγκλημα τους έχει παραβιάσει την τάξη του κόσμου.

Αν μετά από λίγο το τόξο του Οδυσσέα δεν τους σκότωνε μέσα στην αίθουσα ο ήλιος θα εγκατέλειπε τον κόσμο, η νύχτα θα τύλιγε τα αντικείμενα οι τοίχοι και τα δοκάρια θα έσταζαν αίμα τα φάσματα θα κατέβαιναν προς το Έρεβος.

 ἠέλιος δὲ οὐρανοῦ ἐξαπόλωλε, κακὴ δ᾽ ἐπιδέδρομεν ἀχλύς." Όταν ο Ήλιος στον ουρανό απωλέσθη  και  εξαπλώθηκε  επιδρομή ομίχλης

Την Εποχή της Ολικής 'Έκλειψης  Ηλίου....υ Οδυσσείας 353

Η πτώση και η μετάπτωση των αστεριών

 

ΕΙΚΟΝΑ  Μετάπτωση των ισημεριών. Η μετάπτωση εμφανίζεται ως μια σταδιακή μετατόπιση στη φαινομενική θέση των αστεριών που ανατέλλει και δύουν στον ορίζοντα, καθώς και ως μετατόπιση στη θέση του ουράνιου πόλου. Αυτό το φαινόμενο προκύπτει επειδή ο άξονας περιστροφής της γης περιστρέφεται (προχωρά) γύρω από έναν νοητό άξονα που ονομάζεται «πόλος της εκλειπτικής», η διεύθυνση κάθετη στο εκλειπτικό επίπεδο (ή στο επίπεδο της τροχιάς της Γης) στο οποίο βρίσκεται η ζώνη των ζωδιακών αστερισμών.

Αστρονομία και Ιλιάδα

Η Leigh υποστηρίζει ότι τα 45 συντάγματα που περιγράφονται στον περίφημο «Κατάλογο των Πλοίων» της Ιλιάδας στο Βιβλίο II, αντιπροσωπεύουν 45 αστερισμούς. Μέρος των αποδεικτικών στοιχείων προέρχεται από ένα ποίημα, "Phaenomena", που γράφτηκε από τον Aratus το 270 π.Χ., προς τιμή του μαθηματικού του 4ου αιώνα π.Χ. , Εύδοξου, συνεργάτη του Πλάτωνα. Το ποίημα προσδιορίζει 45 αστερισμούς, αλλά τους τοποθετεί σε θέση κατάλληλη για τους ουρανούς του 3000-1800 π.Χ. Όχι μόνο ο αριθμός των αστερισμών στο Aratus ταιριάζει με τον αριθμό των συνταγμάτων στην Ιλιάδα, αλλά το ποίημα του Aratus είναι μια περαιτέρω απόδειξη της εμβέλειας της ποίησης στον νυχτερινοί ουρανοί του παρελθόντος.

Από τη σύγκριση των συνταγμάτων και των αστερισμών προκύπτει ότι μεμονωμένα αστέρια αντιπροσωπεύουν μεμονωμένους πολεμιστές, με το λαμπρότερο αστέρι σε κάθε αστερισμό να αντιπροσωπεύει έναν από τους κύριους χαρακτήρες: Αχιλλέας ως Σείριος στο Μείζονα Κυνός. Ο Οδυσσέας ως Αρκτούρος στις Μπότες. Ο κοκκινομάλλης Μενέλαος ως ο κόκκινος γίγαντας Αντάρης στον Σκορπιό. Ο Αγαμέμνονας (των Μυκηνών που καλύπτονται από το λιοντάρι) ως Regulus στον Λέοντα. και ούτω καθεξής. Μέρος του δράματος στην Ιλιάδα ακολουθεί τη νυχτερινή κίνηση αυτών των αστερισμών στον νυχτερινό ουρανό.

Αλλά η πραγματική ανακάλυψη είναι ο εντοπισμός στην Ιλιάδα των αλλαγών στον νυχτερινό ουρανό που προκαλούνται από τη μετάπτωση του άξονα της γης -- ένας κύκλος περίπου 26,000 χρόνια, γνωστή ως "Πρόπτωση των Ισημεριών" .

Οι κύριες αλλαγές που προκαλούνται από τη μετάπτωση είναι: Πρώτον, η μετατόπιση στους ελικοειδή αστερισμούς (οι αστερισμοί που ανατέλλουν με τον ήλιο στην ισημερία ή το ηλιοστάσιο). Δεύτερον, η εμφάνιση και η εξαφάνιση μιας συγκεκριμένης ζώνης αστεριών, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος. και, τρίτον, η αλλαγή στο Βόρειο Αστέρι, καθώς ο άξονας της γης χαράσσει έναν κύκλο, παρόμοιο με τον κύκλο που χαράσσεται από τον άξονα μιας ταλαντευόμενης κορυφής.

Σύμφωνα με την Leigh, ο Όμηρος απεικονίζει τη μετάβαση σε ελικοειδή αστερισμούς, με το θάνατο ή τη νίκη του κύριου πολεμιστή στον ζωδιακό αστερισμό. Έτσι, για παράδειγμα, ο Μενέλαος του Σκορπιού δέχεται επίθεση από τον Πάνταρο του Τοξότη. Ο Μενέλαος ζει και ο Πάνδαρος πεθαίνει, αντικατοπτρίζοντας την αλλαγή από τον Τοξότη στον Σκορπιό, στον ελικοειδή αστερισμό της φθινοπωρινής ισημερίας -- μια μετατόπιση που έγινε γύρω στο 4400 π.Χ. βγ ) Η μετατόπιση στον εαρινό ελικοειδή αστερισμό καταγράφεται με τον ίδιο τρόπο, όπως και οι μετατοπίσεις που έλαβαν χώρα κατά την επόμενη αλλαγή των ελικιακών αστερισμών γύρω στο 2200 π.Χ.

(Στους αρχαίους πολιτισμούς, ήταν σύνηθες η προκαλούμενη από μετάπτωση εξαφάνιση ενός αστερισμού στην ισημερία ή το ηλιοστάσιο να απεικονίζεται μεταφορικά με τον θάνατο μιας συσχετιζόμενης μυθολογικής φιγούρας· π.χ., ο θάνατος του Όσιρι στην αιγυπτιακή θρησκεία, ήταν αρχικά περιγραφή του η εξαφάνιση του Ωρίωνα ως ελικοειδούς αστερισμού, γύρω στο 6700 π.Χ.

Μέσα από τέτοιες ελικοειδείς αλλαγές, ο Όμηρος μας πήγε πίσω στο 4400 π.Χ. Αλλά είναι η επιστροφή του Αχιλλέα, καθώς το αστέρι Σείριος, στο πεδίο της μάχης, που μετακινεί το αστρονομικό ημερολόγιο πίσω στο 8700 π.Χ. Ο Σείριος, το λαμπρότερο αστέρι στο βόρειο ημισφαίριο, εξαφανίστηκε. από τους ουρανούς πάνω από την Ελλάδα γύρω στο 15.000 π.Χ. , λόγω μετάπτωσης. Η εμφάνισή του (ή η επανεμφάνισή του, αν πράγματι μια τέτοια γνώση είχε παραδοθεί από έναν παλαιότερο πολιτισμό της Εποχής των Παγετώνων) θα ήταν δραματική. Οι συγγραφείς υποστηρίζουν πειστικά ότι η έμφαση που δίνεται στην επιστροφή του Αχιλλέα στο πεδίο της μάχης, στο οποίο ο Όμηρος αφιερώνει πολλά βιβλία, αντιπροσωπεύει αυτό το μοναδικό γεγονός.

Μια από τις πιο περίτεχνες περιγραφές σε αυτή την ενότητα του έπους, είναι αυτή του θεού του σιδηρουργού Ήφαιστου που δημιουργεί μια νέα ασπίδα για τον Αχιλλέα. Εδώ είναι που ο Όμηρος μας παρουσιάζει μια ευθεία αστρονομική εικόνα: «Έφτιαξε τη Γη, τους ουρανούς και τη θάλασσα, τη Σελήνη επίσης στην πλήρη και τον ακούραστο Ήλιο, με όλα τα σημάδια που δοξάζουν το πρόσωπο του Ουρανού--το Οι Πλειάδες, οι Υάδες, ο τεράστιος Ωρίωνας και η Αρκούδα, που ο άνθρωπος αποκαλεί επίσης Wain και που γυρίζει για πάντα σε ένα μέρος, κοιτάζοντας τον Ωρίωνα και μόνος δεν βυθίζεται ποτέ στο ρέμα του Ωκεανού». Αυτοί οι συγκεκριμένοι αστερισμοί σηματοδοτούν την περιοχή του νυχτερινού ουρανού στην οποία επανεμφανίστηκαν ο Σείριος και ο αστερισμός του, Μεγάλος Κυνός.

Η Μυστική Ιλιάδα του Ομήρου είναι πλούσια στην επεξεργασία των υποθέσεων της, όπως η συζήτησή της για τους θεούς και τις θεές ως πλανήτες, ικανές να περιπλανηθούν σε όλη την εκλειπτική ζώνη των ουρανών και, έτσι, να επηρεάσουν τη μοίρα των θνητών, που είναι τα σταθερά αστέρια , και ως εκ τούτου σταθεροποιούνται στις ενέργειές τους. Το βιβλίο παρέχει δεκάδες παραδείγματα για να ενισχύσει κάθε επιχείρημά του, τα οποία είναι εκτενή. Η Florence και ο Kenneth Wood πέρασαν χρόνια, μετά τον θάνατο της Edna Leigh το 1991, δουλεύοντας πάνω στην υπόθεσή της και προσαρμόζοντας εκατοντάδες παραδείγματα στην αρχιτεκτονική που είχε δημιουργήσει η Leigh.

Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο Kenneth Wood περιγράφει την ψυχρή υποδοχή που έτυχε ο ίδιος και η σύζυγός του, όταν παρουσίασαν την ανάλυσή τους στον ακαδημαϊκό κόσμο. Ευτυχώς, ήρθαν σε επαφή με σοβαρούς μελετητές, όπως οι Giorgio de Santillana και Hertha von Deschend, συγγραφείς του Άμλετ του 1983, οι οποίοι ερευνούν οι ίδιοι πώς η γνώση της μετάπτωσης διαμόρφωσε τους αρχαίους πολιτισμούς. Οι μελέτες τους έχουν ήδη ωθήσει το ημερολόγιο του πολιτισμού πολύ πιο πίσω από όσο θα ήθελε η ολιγαρχία.

Η δουλειά αυτού του είδους είναι πολύ διαφορετική από τη σχολή των κουκ της Νέας Εποχής, οι οποίοι έχουν πολλά δημοφιλή βιβλία σε κυκλοφορία, τα οποία παρουσιάζουν τα στοιχεία της γνώσης των αρχαίων κοινωνιών για την μετάπτωση και την αστρονομία, ως μαγικά, μυστηριώδη ή ακόμα και προερχόμενα από εξωγήινους από απώτερο διάστημα. (Κάποιος θα μπορούσε να την ονομάσει σχολή της ιστορίας "Edgar Cayce", από τον πράκτορα που ισχυρίστηκε ότι η γνώση του για την ακραία αρχαιότητα της Αιγύπτου προήλθε από την ικανότητά του να "διοχετεύει" τη γνώση απευθείας από τους αρχαίους Αιγύπτιους.) 

Αντίθετα, προστίθεται η Μυστική Ιλιάδα του Ομήρου ο αυξανόμενος κατάλογος σοβαρών συνεισφορών σε πολλούς κλάδους που συσσωρεύονται κάθε χρόνο, οι οποίες καταδεικνύουν ότι η ανθρωπότητα έχει προχωρήσει, μέσω των δυνάμεων της γνώσης και της ανακάλυψης, κατά τη διάρκεια δεκάδων χιλιετιών - αντί να σκοντάφτει από τον έναν λατρευτικό πολιτισμό στον άλλο τα τελευταία 2.500 χρόνια .

Η Αρχαιολογία και η Αλήθεια της Προϊστορίας του Ανθρώπου της Σούζαν Κοκίντα ΠΗΓΗ

45 Πλοία ΝΗΕΣ, αστρόπλοια  στον ουρανό....