Ελληνική Μυθολογία

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
DECHARME PAUL

Σύγγραμμα βραβευθέν υπό της Γαλλικής Ακαδημίας και του προς ενθάρρυνσιν των Ελληνικών σπουδών συλλόγου

Η ωραιότερη φυλή που έζησε υπό τον  ήλιον, η Ελληνική. 
  Ντεσάρμ (Decharme 1839-1905) 
Γάλλος καθηγητής Πανεπιστημίου, ακαδημαϊκός και ελληνιστής.

Οι μύθοι είναι, απλούστατα, το περίβλημα θησαυρών μυστηριώδους επιστήμης, εντός  του οποίου οι πρώτοι φιλόσοφοι απέκρυψαν τα γνώσεις των περί των μεγάλων νόμων του φυσικού κόσμου, και τας θεωρίας των περί  της καταγωγής των όντων. Όταν η αλληγορική γλώσσα, την οποίαν ούτοι μεταχειρίσθηκαν, δια να μεταδώσουν στους μαθητάς των, το απόθεμα της σοφίας των, έπαυσε ,με την πάροδο του χρόνου, να ερμηνεύεται, έπαυσε και από του να είναι καταληπτή. μόνο το γράμμα αυτής αντελαμβάνοντο πλέον.
.....
Απανταχού εν τω κόσμω οι Έλληνες ενόμισον ότι διέκρινον την αεί παρούσα δράσι όντων μυστηριωδών και εν τη υπερχειλίσει  του μέχρις υπερβολή φθάνοντος θρησκευτικού συναισθήματος, έπλασον το θείον τοσούτον ποικίλον, όσον και τα καθημερινώς εις τους οφθαλμούς των υποπίπτοντα φαινόμενα. Έχοντας δε επίγνωσιν της αξιοπρέπειας και της ευγένειας αυτών έδωσαν εις τα φάσματα ταύτα των θεών ανθρώπινη μορφήν, ήτοι ταύτα τα τα χαρακτηριστικά της Ελληνικής φυλής, της ωραιτότερας εξ όσων έζησαν υπό τον ήλιον. Οι θεοί λοιπόν του Ομήρου έμοιαζον προς τα τέκνα των Ελλήνων. Έχουσι σώμα ως εκείνα, τα πάθη των είναι ανθρώπινα, ο τρόπος ζωής των είναι ο των ηρώων.
Πωλ Ντεσάρμ, σελ.6, 31


 Ο Paul Decharme, συνέγραψε πολλά αξιόλογα έργα, από τα οποία τα σημαντικότερα τιτλοφορούνται: Συλλογή επιγραφών της Βοιωτίας (1867), Οι Μούσες και τα θηβαϊκά τεχνουργήματα (1869), Ο Ευριπίδης και το θέατρό του (1894), Κριτική των θρησκευτικών παραδόσεων των Ελλήνων από τα αρχαιότατα χρόνια έως τον Πλούταρχο (1905). Το σπουδαιότερο όμως σύγγραμμά του είναι η Μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας (1879), έργο βραβευμένο από τη Γαλλική Ακαδημία, στο οποίο εκτός από την αναγραφή των διαφόρων μυθολογικών δοξασιών, περιλαμβάνεται και η ερμηνεία τους από τον ίδιο.

Εκδόσεις Χρήσιμα Βιβλία 1959

Αστραία

Η Αργώ ως Τόξο

Ταξίδια της Ηλιακής Συνείδησης

Η Αργώ, ένα ηλιακό πλοίο μέχρι τον 7ον, 6ον αιώνα π.Χ έπαιρνε το σχήμα του τόξου, γράφει ο Θεόδωρος Αξιώτης στο βιβλίο του, σελ.25, 37, η πρώτη Αργοναυτική εκστρατεία 3500 χρόνια π.Χ.
Οι Χόπι της Αμερικής απεικονίζουν την Αργώ με ένα τόξο κι ένα βέλος.
Ζωγράφιζαν την ιπτάμενη ασπίδα με ένα τόξο, μέσα στο οποίο κάθεται η θεότητα και ένα βέλος από κάτω. Εξηγούν πως το βέλος σημαίνει πτήση και ταχύτητα. Είναι καταπληκτικό και δεν είναι τυχαίο που ζωγραφίζουν την Αργώ με ένα τόξο, γιατί η Αργώ είναι τόξο. Είναι το ηλιακό πλοίο του Άστρου του τόξου που είναι ο Σείριος. Όσο για το βέλος έχει την ίδια ρίζα με τον βλήμα και τη βολίδα που σημαίνει αστραπή, κεραυνό και εκτόξευση, βάλλω.
Η Αθηνά στην Αίγυπτο ονομάζεται Σάις που ετυμολογείται από την σαΐτα, δηλ βέλος.
Αθηνά Τοξότης

Αστραία

Τα Ορφικά

Το εξώφυλλο   των ΟΡΦΙΚΩΝ που έχει εκδοθεί στη Λειψία το 1829 έχει εξαφανισθεί

Εκτός της αλμαγέστης του Πτολεμαίου, από τα γραπτά των μεγάλων Ελλήνων αστρονόμων πολύ λίγα έφθασαν μέχρις  ημών υπό αδιάφθορον μορφήν. Τα υπάρχοντα κείμενα προέρχονται εξ αντιγραφής αρχαιοτέρων, τα οποία, ομοίως είχον αντιγραφή παλαιότερον εκ των πρωτοτύπων. Μετά την πτώσιν της Ελληνικής επιστήμης κατά τους χρόνους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι αντιγραφείς ήσαν μικρού διανοητικού αναστήματος, κάποτε δε μάλιστα παρουσιάζονται όχι ευφυείς. Ούτως υπεισήλθον μεγάλαι αλλοιώσεις εις τα αρχαίας ιδέας.

.....

Υπ αυτάς λοιπόν  τας συνθήκας απηξιώσαμεν οι Έλληνες να ερευνήσωμεν ο, τι είχομεν ως κληρονομιάς μας, ό,τι ημείς και μόνοι και περισσότερον παντός άλλου ηδυνάμεθα να διερευνήσωμεν και αδιαμαρτυρήτως εδεχθήμεν να ταφή εις την αφάνειαν το Ελληνικόν πνεύμα και γενικότερον η Ελλάς, η προ του 8 ου αιώνος, λογισθέντων και αυτών των Ομηρικών Επών, ως διαλαμβανόντων 

( περιεχόντων ) μυθεύματα

από τον πρόλογον  στα Ορφικά του Κ. Χασάπη   Εν  Αθήναις, Πεντέλη,1967 

Ορφικά ονομάζουμε το σύνολο της ιερής γραμματείας του Ορφισμού, μιας Μυστικιστικής θρησκευτικής τάσης, που κάνει την εμφάνιση της ως οργανωμένο κίνημα πριν 2600  χρόνια με θεμελιωτή των βασικών δογμάτων της θρησκευτικής αυτής τάσης τον μυθικό Ορφέα. Παρ΄όλο που η σύνθεση των έργων αυτών προέρχεται από συγγραφείς διαφόρων χρόνων, συνήθως μύστες και ιερείς, τα κείμενα αποδόθηκαν στον ιδρυτή του Ορφισμού, ίσως επειδή όλα τα πρόσωπα αυτά, λαμβάνοντας την ονομασία τους από τον αρχηγέτη τους, ονομάζονταν Ορφείς, με αποτέλεσμα η παράδοση να συνδέει είτε σκόπιμα είτε από λάθος τα κείμενα τους με τον αρχικό, Ορφέα. Μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους η ορφική λογοτεχνία αυξανόταν διαρκώς σε όγκο, με προσθήκη νέων ποιημάτων, άγνωστων δημιουργών και χρόνου συγγραφής.
Από τη γραμματεία των Ορφικών σώζονται  ποιήματα ,ένα έπος σε εξάμετρο στίχων με τον τίτλο Αργοναυτικά, και ένα ποίημα σε εξάμετρο  με τον τίτλο Λιθικά με περιεχόμενο την επενέργεια των λίθων. Χάθηκε, αντίθετα, κατά το μεγαλύτερο μέρος η ορφική θεογονία όπως και η κοσμογονία, που αποτελούσε παραλλαγή της ησιόδειας, διατυπωμένη όμως με ένα πιο βαθυστόχαστο χρώμα.
Τα διασωθέντα Ορφικά κεί­μενα, τα όποια είναι γνωστά υπό την γενικήν Επωνυμίαν «Ορφικά», είναι: α) Τα «Αργοναυτικά» εκ 1384 στίχων
 β) Οι «Ύμνοι», δηλαδή 86 ύμνοι της Ορφικής λατρείας  1133 στίχων
 γ) Τα «Λιθικά» εξ 768 στί­χων, εις τα οποία ο Ορφεύς διδάσκει τον Θεοδάμαντα περί της χρησιμότητος και της μυητικής αξίας είκοσι πολυτίμων και ημιπολύτιμων λίθων και
 δ) Τα «Αποσπασμάτια» και τα «Ανέκδοτα»
 Ο Κωνσταντίνος Χασάπης (1914 – 1972)  είναι ένας  Έλληνας  αστρονόμος και συγγραφέας με καταγωγή από τη Βέροια. Σε πολλές ιστοσελίδες, ο Κ. Χασάπης αναφέρεται ως μέλος της «Ομάδας Έψιλον», μιας υποθετικής μυστικής ομάδας υπέρ του ελληνισμού. Προφανώς αυτό οφείλεται στην αστρονομική συνεργασία του για τα «Ορφικά» του Ι. Πασσά, όπου χρονολογεί τα απόκρυφα αυτά κείμενα έως και το 11841 π.Χ. με βάση τα αστρονομικά στοιχεία που καταγράφουν. Ο Κ. Χασάπης δημοσίευσε επίσης τη διδακτορική του διατριβή με θέμα «Η Ελληνική Αστρονομία της Β’ Χιλιετηρίδας π.Χ., κατά τους Ορφικούς Ύμνους».

Από τα αρχεία μιας αρχαίας  γνώσης

Αστραία

Πηγές:
ΟΡΦΙΚΑ, ΗΛΙΟΣ, Ι. Πασσά
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Το Θέατρο στο Διαδίκτυο

 ΤΗΛΕΜΑΧΙΚΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ και ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ
Οι αρχαίες Ελληνικές τραγωδίες στο διαδίκτυο

Τα έργα των τριών Μεγάλων Τραγικών Ποιητών

(πλήρες κείμενο, πρωτότυπο, νέα ελληνική και αγγλική γλώσσα)

με ένα απλό κλικ

Το ηλ. περιοδικό 24grammata.com με ιδιαίτερη ικανοποίηση σας παρουσιάζει ένα μοναδικό έργο προβολής του ελληνικού πολιτισμού.
Οι συνεργάτες του 24grammata.com σε συνεργασία με το Φιλολογικό Φροντιστήριο “Γιώργος Δαμιανός” για πρώτη φορά, παγκοσμίως, συγκέντρωσαν όλες τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, πλήρες κείμενο, στο πρωτότυπο, στη νέα ελληνική και στην αγγλική γλώσσα.
Αναζητώντας τις πνευματικές ρίζες κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου σε τούτο τον πλανήτη, δουλέψαμε με την ελπίδα ότι τούτη η σελίδα θα καταλήξει στα χέρια ανθρώπων που θέλουν να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο.
Προωθήστε τη σελίδα στους ελληνόφωνους και αγγλόφωνους γνωστούς σας και σε όσους αναζητούν το Λόγο και τον Ανθρωπισμό (οι σύνδεσμοι παραμένουν ενεργοί και με μία απλή αντιγραφή και επικόλληση)
Το κατέβασμα δεν προαπαιτεί καμία εγγραφή, εντελώς δωρεάν με ένα απλό κλικ

 εδώ

Αφουγκραστείτε τη γνώση την αρχαία με μια παρέα ωραία

Αστραία

Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσεια

Από τα ιδιαίτερα βιβλία και πολύ χρήσιμα, για την Ιλιάδα και την Οδύσσεια με ένα ξεχωριστό και ανατρεπτικό βιογραφικό του Ομήρου

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ......

Μια φορά και ένα καιρό, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, την εποχή που ιδρύθηκε η Κύμη
 ( 1033) στην αποικία της Αιολίδος, κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί για να γιορτάσουν το σημαντικό αυτό γεγονός. Εκεί ανάμεσα στο πλήθος  βρισκόταν ένα φτωχός άνθρωπος από την Μαγνησία. Μελάνωπος ήταν το όνομα του, γιος του Ιθαγένη και εγγονός του Κρίθωνα. Αυτός παντρεύτηκε   την Κυμη, την κόρη ενός Ομύρητος. Από τον γάμο γεννήθηκε η Κριθηίδα, που έμελλε να γίνει η μητέρα του μεγάλου ποιητή. Ο Μελάνωπος πεθαίνοντας εμπιστεύτηκε την Κριθηίδα που είχε μεγαλώσει στον φίλο του, τον Κλεάνακτα από το Άργος. Σε λίγο η Κριθηίδα έμεινε έγκυος, άγνωστο με ποιον, και ο Κλεοάναξ την έστειλε στην νεοχτισμένη Σμύρνη (1015 πχ) στο σπίτι ενός φίλου του από την Βοιωτία, τον Ισμηνία. Η Κριθηίδα αναγκάστηκε να ξενοδουλεύει  για να κερδίζει την ζωή της και μια μέρα πήγε να γιορτάσει εκεί που οι Σμυρναίοι είχαν γιορτές και πανηγύρια στον Μέλητα ποταμό. Την έπιασαν οι πόνοι και γέννησε ένα αγόρι στην όχθη του ποταμού που του δώσανε το όνομα Μελησιγένης εξ αιτίας αυτού του περιστατικού. Η μητέρα του προσπαθούσε με πολύ  κόπο να τον μεγαλώσει και να του δώσει κάποια μόρφωση.
Περισσότερα εδώ

Γιάννης Οικονομίδης
Αθήνα , Οκτώβριος 1960
Εκδόσεις Χρήσιμα Βιβλία

Αστραία

Νέες αποκαλύψεις για την Ατλαντίδα

Εν μια νυκτί βυθίζεται το μυθικό νησί με του Διός την εντολή

Η Ατλαντίδα  είναι  ένα  μυθικό νησί που αναφέρεται στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος»  και «Κριτίας». Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».
 Ομάδα  σημερινών επιστημόνων θέλει να πιστεύει πως θα ζωντανέψει τον θρύλο κάπου στη Νότια Ισπανία... Ερείπια από αρχαίο πολιτισμό παρατηρήθηκαν μέσω δορυφόρων. Tα περισσότερα ευρήματα ήταν ήδη γνωστά, ωστόσο μελετήθηκαν εκ νέου κι αποδείχθηκε πως ήταν τελικά από παλαιότερη εποχή. Η ομάδα μελέτησε τα ευρήματα και θέλει να πιστεύει πως τα κτίσματα δημιουργήθηκαν από κατοίκους της Ατλαντίδας. Το υλικό που χρησιμοποίησαν αναλύθηκε και τα αποτελέσματα δείχνουν πως είναι από ένα είδος υλικού που δεν έχει παρατηρηθεί ξανά σε ευρήματα. Ο πολιτισμός που ανακάλυψαν θεωρούν πως ήταν αρκετά προηγμένος για την εποχή του. «Το πόρισμα των εξετάσεων έδειξε ότι τα ευρήματα αυτά είναι παλαιότερα ακόμα κι από εκείνα των αρχαίων Ελλήνων ή των Ρωμαίων και ότι είναι πιο προηγμένα», σύμφωνα με τον Tim Akers που είναι επικεφαλής της ομάδας. Ο κινηματογραφιστής, Michael Donnellan, αναφέρει πως: «Το να βρούμε την χαμένη Ατλαντίδα ήταν κάτι που μας άλλαξε τη ζωή. Ξαφνικά γνωρίζουμε, δεν εικάζουμε πλέον, ότι υπήρχε ένας τόσο προηγμένος πολιτισμός πριν από τόσο καιρό». «Τα δείγματα που αναλύσαμε κατασκευάστηκαν με ένα αρχαίο, προϊστορικό σκυρόδεμα», είπε ο Dr Giacomo Falanga.
Ατλαντίδα μύθος ή πραγματικότητα;

Αστραία

Πηγές:

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

Ελληνική Μυθολογία

Jean Richepin, θαυμαστής του Ελληνικού Πνεύματος

Ο Ζαν Ρισπέν (1849- 1926), ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Διετέλεσε ελεύθερος σκοπευτής στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870,  υπήρξε ηθοποιός, δημοσιογράφος , λιμενεργάτης, δήμαρχος  και μέλος της  Γαλλικής Ακαδημίας. Η ποιητική του συλλογή,  "Το τραγούδι των ζητιάνων" του στοίχισε ένα μήνα φυλακή –αλλά τον έκανε διάσημο.
Έχει γράψει ένα ύμνο για την Ελληνική Μυθολογία, υπέρμαχος θαυμαστής της.
Το έργο κυκλοφόρησε  στην Ελλάδα, το 1953, δίτομο και  εικονογραφημένο, με εισαγωγή του Σπύρου Μαρινάτου και ανήκει στα σπάνια βιβλία, 1000 και πλέον σελίδων.
Γράφει ο Ζαν Ρισπέν στον πρόλογο του:
Στην Ελληνική γη σας αφήνω  τώρα να χαρείτε και στον ακτινοβόλο κήπο της Μυθολογίας, όπου σας αφήνω  τώρα να μπείτε...
Εσείς οι Έλληνες είσθε και, ασφαλώς θα μείνετε για πάντα η ΝΕΟΤΗΣ του κόσμου.
Εμείς οι άλλοι , οι σημερινοί άνθρωποι, ας προσπαθήσουμε να την ξαναβρούμε λιγάκι μέσα μας, όμως ήταν στους προγόνους μας Έλληνες, αυτή τη νεότητα, από την οποία, αλλοίμονον, είμαστε πια τόσο μακριά.
Η αγέραστη ομορφιά  και νεότητα της Ελληνικής Γνώσης 
τόσο μακριά και τόσο κοντά ....μας 
στο μέσον του παντοτινά

Αστραία

Ανακαλύψεις στην Τενέα

Το περίφημο άγαλμα Κούρου του 6ου αιώνα π.Χ., 

γνωστό ως κούρος της Τενέας που φυλάσσεται στο μουσείο του Μονάχου

 Η Τενέα,  μακριά πόλη, ήταν αρχαία πόλη των Κορινθίων χτισμένη στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το χωριό Χιλιομόδι. Σύμφωνα με το μύθο οι πρώτοι κάτοικοι της Τενέας ήταν Τρώες αιχμάλωτοι στους οποίους ο Αγαμέμνονας επέτρεψε να χτίσουν μια νέα πόλη. Σύμφωνα με τον Βιργίλιο η Τενέα και η Ρώμη ήταν οι δύο πόλεις που ιδρύθηκαν από Τρώες φυγάδες μετά τον Τρωικό πόλεμο. Ο Παυσανίας αναφέρει πως στην Τενέα υπήρχε ιερό της Ειλειθυίας,ενώ ο Στράβων αναφέρει πως στην Τενέα υπήρχε επίσης ιερό αφιερωμένο στον Απόλλωνα.

Μπροστά σε μία σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη βρίσκονται ερευνητές στην Κορινθία, καθώς σε ανασκαφή, εντόπισαν οικιστικά κατάλοιπα, τα οποία τους φέρνουν πολύ κοντά στον εντοπισμό της αρχαίας πόλης της Τενέας.

Εντοπίστηκαν επτά νέοι τάφοι. Τέσσερις από αυτούς χρονολογούνται στους ρωμαϊκούς χρόνους και βρίσκονται βόρεια του ταφικού μνημείου, εντός των ρωμαϊκών ταφικών περιβόλων. Σε χαμηλότερο επίπεδο διερευνήθηκαν τρείς τάφοι ελληνιστικών χρόνων, εκ των οποίων ο ένας επαναχρησιμοποιήθηκε κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Από τα οστεολογικά κατάλοιπα των εννέα ταφών οι δύο σκελετοί ανήκαν σε ενήλικους άνδρες, οι πέντε σε ενήλικες γυναίκες και οι δύο σε παιδιά. Μάλιστα, σε έναν από τους τάφους εντοπίσθηκε γυναικεία μαζί με παιδική ταφή.

Όλες οι ταφές ήταν πλούσια κτερισμένες με αγγεία, χρυσά, χάλκινα και οστέινα κοσμήματα, στλεγγίδες, νομίσματα κ.α. Μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζει δαχτυλίδι που φέρει σφραγιδόλιθο με απεικόνιση Σαράπιδος καθήμενου σε θρόνο και πλησίον του τον Κέρβερο στην παραδοσιακή αναπαράστασή του με τις τρεις κεφαλές, ένας λύχνος κορινθιακού εργαστηρίου με παράσταση της Υγείας, χρυσή δανάκη, θησαυρός τριών νομισμάτων που ανήκουν στις πρώτες κοπές της Κορίνθου ως ρωμαϊκή αποικία και χρονολογούνται περί το 44-40 π.Χ. καθώς και αρχαϊκά νομίσματα του ίδιου νομισματοκοπείου, όπως ένας οβολός Κορίνθου του β΄ μισού του 6ου αι. π.Χ. και ένα ασημένιο ημίδραχμο του α΄ μισού του 5ου αι. π.Χ. Διαπιστώνεται ότι, με επίκεντρο την δεξαμενή και μετέπειτα το ρωμαϊκό ταφικό μνημείο, εκτείνεται περιμετρικά οργανωμένο νεκροταφείο ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, που στο σύνολό του απαριθμεί, από τα μέχρις σήμερα ανασκαφικά στοιχεία, τριάντα πέντε τάφους πολλοί εκ των οποίων περιλαμβάνουν περισσότερες από μια ταφές. Ο πλούτος και η ποικιλία των κτερισμάτων πιστοποιεί την διαχρονική ευμάρεια της πόλης και των κατοίκων της.

Αστραία

Πηγές:

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ωγυγία ή αρχαιολογία

Από τον πρόλογο του βιβλίου

Η  Μυθολογία, ομογενείς και φιλόμουσοι Νέοι, Μυθολογία απλώς εννοουμένη, κατά το όνομα, φαίνεται ευλόγως, ως περιττόν τι και ανωφελές, ειμή , πεδιάς, ένεκα μόνον και διατριβής

"Τα νέα βοηθήματα των Ευρωπαίων είναι πολλά και διάφορα, τα μεν καθολικώς και επιτόμως, τα δε μερικώς περί ενός μέρους ταύτης της πολυειδούς και ποικίλης ύλης πραγματευόμενα, ώστε μόνον περί Μυστηρίων έγραψαν βίβλους πολυτόμους, ομοίως και περί των Εορτών, Μαντείων και λοιπών. Αλλά ταύτα έχουσι τας πρωτοτύπους πηγάς σωζομένας εξ ων συνερανίσθησαν."


Ποιος είναι ο Αθανάσιος Σταγειρίτης;
 Ο Αθανάσιος Σταγειρίτης ήταν λόγιος ερευνητής της γνώσης με καταγωγή από τα Στάγειρα της Χαλκιδικής. Δραστηριοποιήθηκε στη Βιέννη όπου εργάστηκε ως καθηγητής της Ελληνικής γλώσσας. Υπήρξε υπέρμαχος της χρήσης των αρχαίων ελληνικών στο γλωσσικό ζήτημα και παράλληλα υπήρξε εκδότης του περιοδικού Καλλιόπη το οποίο ήταν το ιδεολογικό αντίβαρο του περιοδικού "Ερμής ο Λόγιο" του Αδαμάντιου Κοραή. Ανάμεσα στα διάφορα φιλολογικά, ιστοριογεωγραφικά και επιστημονικά κείμενα που συνέγραψε, και τις πολλές μεταφράσεις Γερμανικών έργων στα Ελληνικά, ξεχωρίζει το έργο του με τίτλο Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολογία το οποίο ολοκληρώθηκε σε 5 τόμους, εκδόθηκε το 1815, και περιγράφει τα έθιμα και κοινωνία της αρχαίας Ελλάδας με σχολιασμό των ποιητών και συγγραφέων εκείνης της εποχής.
  Άλλα γνωστά έργα του είναι τα: Βίος Θεμιστοκλέους του Αθηναίου (1816) Βίος Μιλτιάδου του Αθηναίου (1818) Τρόπαιον Ελληνικόν ή Πρώτος πόλεμος Ελλήνων και Περσών, και θρίαμβος των Ελλήνων (1818) Ηπειρωτικά : Ήτοι Ιστορία και Γεωγραφία της Ηπείρου παλαιά τε και νέα, και βίος του Πύρρου (1819).
Ο Π. Αραβαντινός τον αποκαλεί «πολυδαή» (πολυμαθή) και «αξιάγαστον» (αξιοθαύμαστο) που δούλεψε με πατριωτισμό και αφιλοκέρδεια για τον φωτισμό του γένους. Δυστυχώς ακόμη και ο τόπος όπου απεβίωσε, αλλά και η ακριβής ημερομηνία ή έστω το έτος θανάτου του παραμένουν ακόμα άγνωστα. Γεννήθηκε το 1780 και πέθανε το 1840.
Ταξίδεψε σε αρκετές βιβλιοθήκες για να βρει τα βοηθήματα στα οποία αναφέρεται. Τα βοηθήματα αυτά τα διασταύρωσε με τις πρωτότυπες πηγές: "Όθεν εγώ αναγνούς αυτά τε και τας πηγάς, έλαβον εκ μεν των πρωτοτύπων πηγών τα πρωτότυπα, όσα έκρινα ικανά εις σαφήνειαν του είδους εκείνου· εξ εκείνων δε, τας κρίσεις μόνον περί των αμφιβαλλομένων. Όπου δε το πράγμα φαίνεται σαφές και δεν επιδέχεται αμφιλογίαν μετεχειρίσθην μόνον τα πρωτότυπα, ως φαίνεται πανταχού, και ως ανέφεραν περί τούτων εν τω Προοιμίω του δευτέρου τόμου."

Τι είναι η Ωγυγία ή αρχαιολογία;
Περιέχουσα των Αρχαιοτάτων Εθνών, ή των δύο Πρώτων Αιώνων του Αδήλου και Ηρωϊκού, την Ιστορίαν, τας Κοσμογονίας, Θεογονίας, την αρχήν και πρόοδον της Ειδωλολατρείας, και πάσης Κτιστολατρείας, τας Ιεροπραξίας, Ιεροσκοπίας, Μυθολογίαν πληρεστάτην των Θεών και Ηρώων κατά γενεαλογίαν, σαφηνιζομένην δια της Ιστορίας και Αλληγορίας, τας Τελετάς, τους Αγώνας, τα Μαντεία, και πάντα τα συμβεβηκότα και Έθιμα, προς γνώσιν της Αρχαιολογίας, και κατάληψιν των Ποιητών και Συγγραφέων, συνταχθείσα...

Η ιστορία ξεκινάει όταν ο Μ. Ναπολέων κατέλαβε το Βατικανό και έστειλε ανθρώπους του να ερευνήσουν τις απέραντες στοές με τις βιβλιοθήκες του.
(Είναι γνωστό στους ερευνητές ότι υπάρχουν χιλιάδες παμπάλαια συγγράμματα στις στοές του Βατικανού, κυρίως στην αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα, τα οποία δεν είναι καν αρχειοθετημένα. Τελευταία έχει αρχίσει η αρχειοθέτησή τους).
Κάποια από τα βιβλία τα κατάσχεσε, τα πήρε στο Παρίσι για να τα μελετήσουν οι Γάλλοι καθηγητές ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Έλληνας Αθανάσιος Σταγειρίτης(Τότε ο μόνος τρόπος μελέτης ήταν η ανάγνωση και η κράτηση σημειώσεων καθώς δεν ήταν εύκολη η αντιγραφή).
Μετά την ήττα του Ναπολέοντα το Βατικανό τα διεκδίκησε δικαστικά και τα ξαναέκλεισε στα υπόγειά του και δεν επιτρέπεται η μελέτη τους από τους ερευνητές.
Ο Σταγειρίτης με τις σημειώσεις του μετά από χρόνια εξέδωσε πέντε τόμους οι οποίοι εκδόθηκαν λίγο πριν το θάνατό του.Το περίεργο είναι ότι το Βατικανό ενοχλήθηκε και προφασιζόμενο πνευματικά δικαιώματα ζήτησε και πέτυχε την απόσυρση των βιβλίων από την αγορά εκείνης της εποχής.
Ξαφνικά ένας εκδότης παραλαμβάνει άγνωστο πώς, μικροφίλμ με τα βιβλία του Σταγειρίτη και επανεξέδωσε τα βιβλία. Κυκλοφόρησαν σε κάποια αντίτυπα και είναι δύσκολο να βρεθούν, εκτός από κάποια βιβλιοπωλεία της Αθήνας κυρίως, με τον τίτλο ΩΓΥΓΙΑ.

Είναι βέβαιον ότι ο Αθ. Σταγειρίτης είχε επηρεασθεί από την θεωρία του Ευημερισμού ( θεωρία που Ευήμερου που υποστηρίζει πως οι θεοί ήταν άνθρωποι που θεοποιήθηκαν), τις απόψεις του οποίου αποδεχόταν και υποστήριζε, όπως προκύπτει από σχετική σημείωσή του (βλ. «Ωγυγία» τόμ. Α΄ σελ. 24, όπου και η εκτενής σημείωση). Έτσι, πίστευε ότι η Μυθολογία είναι ένα είδος παρεφθαρμένης Προϊστορίας στην διάρκεια της οποίας έδρασαν σπουδαίες προσωπικότητες, «δυνατοί άνθρωποι», που έζησαν σε παλαιότατες εποχές και στην συνέχεια θεοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να προκύψουν οι θεοί και ήρωες της Μυθολογίας. Αυτήν την «Προϊστορία» την διακρίνει σε δύο «Αιώνες», τον «Άδηλον» και τον «Ηρωϊκόν», στους οποίους τοποθετεί αντίστοιχα τα έργα των «θεών» και των «ηρώων». Όπως δε το θέτει και ο ίδιος :
«…η αληθής και πραγματική ιστορία του αιώνος εκείνου, κατήντησεν εις μυθολογίαν αλληγορικήν, και εκεί έμεινεν · και δια της αλληγορίας ανακαλύπτεται πάλιν οπωσούν η ιστορία, συγκεχυμένη και τεταραγμένη, δια την έλλειψιν της χρονολογίας, η οποία είναι τα νεύρα της ιστορίας…». (ό. π. σελ. 26-27).

Το  πεντάτομο έργο "Ωγυγία ή Αρχαιολογία", 500 περίπου σελίδων, του Αθανάσιου Σταγειρίτη,   εκδόθηκε από το 1816 έως το 1820, στο τυπογραφείο του Ιωάννη Β. Τσβεκίου.
 Σκοπός του, παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ήταν να αποτελέσει εγχειρίδιο αναφοράς της Προϊστορίας της Ελλάδας και να χρησιμοποιηθεί από τους εκπαιδευτικούς που αναλάμβαναν τη μόρφωση των νέων. Όπως ο ίδιος γράφει, περιέχει την ιστορία, τις κοσμογονίες και θεογονίες των αρχαίων λαών και πλήρη Μυθολογία των θεών και ηρώων με την ιστορική και αλληγορική εξήγηση, όπως και τις τελετές και ιεροπραξίες, τους αγώνες, τα μαντεία και τα έθιμα "προς γνώσιν της Αρχαιολογίας και κατάληψιν των ποιητών και συγγραφέων". Στον πρόλογο του πρώτου τόμου σημειώνει: "... φιλολογήσας όλους σχεδόν τους Ποιητάς και Συγγραφείς, και Μυθογράφους, παλαιούς τε και νέους, έκρινα εύλογον να συνάξω όλην εκείνην την διεσπαρμένην ύλην, και να συντάξω το έργον, όσον δυνατόν εντελέστερον, και εύκολον να γένη και επιτομή δια παράδοσιν. Επειδή, Νέοι, δεν έχομεν ουδεμίαν τοιαύτην βίβλον διδακτικήν, μεθοδικήν, και σύντομον μόνον δια παράδοσιν, ως έχουσιν οι Ευρωπαίοι όλων των μαθήσεων, αρχόμενοι από του αλφαβηταρίου...".
 Σε νεοελληνική απόδοση του Μιχαήλ Ηρακλής Μουτζουρίδης εδώ
Πρωτότυπο κείμενο εδώ

Αστραία

Πηγές:
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΣΩΠΑΙΩΝ
ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΑ

ΗΛΙΟΥ ΛΕΞΙΚΟ

Η Ελλάς  είναι ο πνευματικός ηγέτης της ανθρωπότητος!

Η τεράστια επίδραση των αρχαίων Ελλήνων σοφών εις την εν γένει ανάπτυξιν  της ανθρωπότητος και του πολιτισμού. Αληθείας τας οποίας πρέπει να γνωρίζουν και οφείλουν να μάθουν όλοι οι ΄Έλληνες. 

Από την εισαγωγή.....

Με το γενικό όνομα Ήλιος ονομάζεται Ελληνική εγκυκλοπαίδεια της οποίας ο πλήρης τίτλος είναι Νεώτερον εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν “Ηλίου” σε αντιδιαστολή του παλαιότερου εβδομαδιαίου περιοδικού Εβδομαδιαία εγκυκλοπαιδική επιθεώρηση - Ο Ήλιος, που ήταν και ο ομώνυμος εκδοτικός οίκος της εγκυκλοπαίδειας. Άρχισε να εκδίδεται στην Αθήνα το 1945 και η δεύτερη έκδοσή του ολοκληρώθηκε το 1960. Είναι γραμμένη στην απλή καθαρεύουσα με πολλές όμως αρχαΐζουσες λέξεις.

Αποτελείται από 18 τόμους με τον τελευταίο να αποτελεί και συμπλήρωμα (μέχρι 1960). Κυκλοφόρησε σε τεύχη που εκδίδονταν κάθε εβδομάδα και τα οποία βιβλιοδετούνταν με την ολοκλήρωση κάθε τόμου. Ένας τόμος είναι αφιερωμένος στην γεωγραφία και ιστορία της Ελλάδας

Τὸ Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν τοῦ “Ἡλίου”

Τὸ 1984 ὁ Ἰωάννης Πασσᾶς ἐκδίδει τὸ Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν τοῦ «Ἡλίου», τὴν σημαντικώτερη ἐγκυκλοπαιδεία- χρησιμοποιεῖται στὴν καθομιλουμένη ὁ λανθασμένος τύπος «ἐγκυκλοπαίδεια»- στὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ 30 τόμους, μὲ τοὺς σημαντικώτερους Ἕλληνες ἀκαδημαϊκοὺς νὰ συγκεντρώνουν πάνω ἀπὸ 160.000 λήμματα. Σήμερα, στὴν ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς παραχαράξεως καὶ τῆς διαστρεβλώσεως τῆς Ἱστορίας, ποὺ κυριαρχοῦν στὸ διαδίκτυο ἀλλὰ καὶ γενικώτερα σὲ βιβλία, χωρὶς ἔγκριτες, σοβαρὲς καὶ ἀντικειμενικὲς παραπομπές, τὸ «Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν» τοῦ «Ἡλίου» κρίνεται ἀπαραίτητο σὲ κάθε Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδα ποὺ ἐπιθυμοῦν τὰ παιδιά τους νὰ γνωρίζουν τὴν Ἀληθινὴ Ἱστορία χωρὶς τὶς στρεβλώσεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως. Οἱ σημαντικοὶ ἐρευνητὲς ἔχουν τὴν Ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ «Ἡλίου» ὡς ἐργαλεῖο γνώσεως καὶ τὴν παραθέτουν στὴν βιβλιογραφία τους.

Ανεκτίμητον!

Αστραία

ΠΗΓΕΣ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΤΑΛΩΣ

Τα παιδιά του Ηρακλή

Οι περιπέτειες των Ηρακλειδών

Με τον όρο Ηρακλείδες αναφέρονται οι γιοι του Ηρακλή και οι απόγονοί τους. Πολλοί βασιλικοί οίκοι στην αρχαία Ελλάδα οριοθετούσαν την καταγωγή τους μέχρι τον ενδοξότερο ήρωα της Ελληνικής μυθολογίας, τον Ηρακλή με χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των βασιλέων της Μακεδονίας.Ο Τήμενος ήταν γιος του Αριστόμαχου και δισέγγονος του Ύλλου, του γιου της Δηιάνειρας και του Ηρακλή, γιου του Δία, γνήσιος δηλαδή Ηρακλείδης, τρίτος κατευθείαν απόγονος  και ένατος ο Κάρανος.
Ο Κάρανος ήταν ο μυθικός γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας. Ο Κάρανος αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Θεόπομπο. Ακολουθούν Κοίνος, Τυρίμμας, Περδίκκας και οι λοιποί όπως τους γνωρίσαμε από τον Ηρόδοτο.
Από τον Ηρόδοτο, για τον οποίο οι Μακεδόνες φαίνεται να αποτελούν ένα ελληνικό φύλο όπως τα άλλα –το αποκαλεί μάλιστα Δωρικόν έθνος– γνωρίζουμε τα ονόματα των Μακεδόνων βασιλέων από τον πρώτο βασιλιά Περδίκκα Α’ μέχρι τον Περδίκκα Β’. Είναι οι: Περδίκκας Α’, Αργαίος, Φίλιππος, Αέροπος, Αλκέτας, Αμύντας, Αλέξανδρος, Περδίκκας Β’.  Σύνολο οκτώ. Τον ίδιο αριθμό χωρίς αναφορά στα ονόματα κάνει και ο Θουκυδίδης, ο οποίος επίσης μαρτυρεί την ελληνική καταγωγή του Περδίκκα. Οι δύο ιστορικοί συμφωνούν και στο ότι ο πρώτος Περδίκκας ήρθε στη Μακεδονία «το αρχαίον», δηλαδή τον 6ο αι. π.Χ. ή νωρίτερα.
Έγινε βασιλιάς των Μακεδόνων με τον ακόλουθο τρόπο. Τρία αδέλφια από τη γενιά του Τημένου, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, κατέφυγαν από το Άργος στους Ιλλυριούς· από εκεί πέρασαν στην Άνω Μακεδονία και έφτασαν στην πόλη Λεβαία. Εκεί υπηρέτησαν έναντι αμοιβής τον βασιλιά, ο ένας φροντίζοντας τα άλογα, ο δεύτερος τα βόδια, ενώ ο πιο μικρός από αυτούς, ο Περδίκκας, τα μικρότερα ζώα. Τον παλιό καιρό δεν ήταν φτωχός μόνο ο λαός, αλλά και οι βασιλιάδες, και το ψωμί του σπιτιού το φούρνιζε η ίδια η βασίλισσα. Όμως κάθε φορά που έτρωγε το καρβέλι του νεότερου αδελφού, του Περδίκκα, το ψωμί γινόταν διπλάσιο, και επειδή αυτό γινόταν συχνά, εκείνη το είπε στον άνδρα της, κι αυτός, ακούγοντάς το, σκέφτηκε πως το πράγμα ήταν σημαδιακό. Κάλεσε λοιπόν τους υποτακτικούς του και τους πρόσταξε να φύγουν από τη γη του, όμως εκείνοι απάντησαν πως είχαν το δικαίωμα πρώτα να πληρωθούν και μετά θα έφευγαν. Ακούγοντας για πληρωμή ο βασιλιάς, ίσως από θεϊκή συγκυρία, είδε να μπαίνει μέσα στο σπίτι ήλιος από την καπνοδόχο. Και τότε λέει: «Αυτόν σας δίνω για μισθό αντάξιο σε σας», και τους έδειξε τον ήλιο. Ο Γαυάνης και ο Αέροπος έμειναν άναυδοι ακούγοντας την απόκριση, αλλά ο μικρότερος, που κρατούσε και μαχαίρι, είπε: «Συμφωνούμε βασιλιά με όσα μας δίνεις». Και με το μαχαίρι του χαράζει κατά γης τον κύκλο που έκανε ο ήλιος στο σπίτι.  Το ’κανε τρεις φορές και τάχα μάζευε κατόπι τον ήλιο στον κόρφο του. Στη συνέχεια, οι τρεις τους έφυγαν.

(Ηρόδοτος 8.137-138)
Μεταγενέστερη πηγή παραδίδει ότι χρησμός δόθηκε στον Περδίκκα να εγκαταλείψει την Πελοπόννησο:

Οι ευγενείς Τημενίδες βασιλεύουν σε εύφορη γη, δώρο του Δία που κρατά την αιγίδα. Σπεύσε όμως για τη γη των Βοττιαίων, χώρα πολλών κοπαδιών, και όπου δείτε κατσίκες λευκές σαν το χιόνι με κέρατα αστραφτερά, που κοιμούνται ύπνο βαθύ, στο επίπεδο μέρος αυτής της γης θυσιάστε στους θεούς και ιδρύστε την πόλη του κράτους σας
(Διόδωρος Σικελιώτης 7.16).

 «Κατά την Γεωμετρική περίοδο παρατηρούνται πολλαπλές μεταναστεύσεις ελληνικών φύλων ή τμημάτων τους από τις περισσότερο άγονες και δυσπρόσιτες περιοχές της νοτίου βαλκανικής και της ηπειρωτικής ενδοχώρας προς τα πεδινότερα και ευφορότερα παράλια του ελλαδικού κορμού, των νήσων, των μικρασιανών παραλίων, αλλά και της μεγαλονήσου Κύπρου. Για την κατανόηση και την χρονολόγηση των μετακινήσεων αυτών οι μελετητές της εν λόγω περιόδου καταφεύγουν κυρίως στις ιστοριογραφικές μαρτυρίες, στις ποιητικές δημιουργίες, στις μυθολογικές παραδόσεις και στα αρχεία των πόλεων, (τα οποία συνήθως διασώζονται ως κατάλογοι αρχόντων, ιερέων και νικητών σε αγώνες), καθώς και στα ποικίλα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία άλλοτε επιβεβαιώνουν τα παραπάνω δεδομένα και άλλοτε αντιτίθενται σ' αυτά και τα ακυρώνουν. Η υπό εξέταση κάθοδος των Δωριέων στην Πελοπόννησο χρονολογείται με βάση τους καταλόγους των βασιλέων της Σπάρτη στο 1148 π.Χ.ή στο 1104 π.Χ. Οι δύο υπολογιζόμενες χρονολογίες ελάχιστα απέχουν από τις χρονολογίες 1125 π.Χ.ή 1120 π.Χ. τις οποίες παρέχουν αρχαιολογικές παρατηρήσεις για το ίδιο γεγονός». «Η σημαντικότερη μεταναστευτική πληθυσμιακή κίνηση σύμφωνα με αρκετούς μελετητές ήταν εκείνη των Δωριέων και πραγματοποιήθηκε στα τέλη της 2ης π.Χ. χιλιετίας. Από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτει ότι πιθανόν ο ιωνικός αποικισμός ξεκίνησε αμέσως μετά την δωρική μετανάστευση, περί το 1000 π.Χ. ή λίγο ενωρίτερον, ενώ η κατάκτηση των Κυκλάδων μάλλον προηγήθηκε του αποικισμού ή συνέβη παραλλήλως προς αυτόν». 
 «Ο Πλάτων αναφέρει ότι όταν οι Ηρακλείδες κατέλαβαν με την βοήθεια όλων των Δωριέων την Πελοπόννησο, βασιλιάς του Άργους έγινε ο Τήμενος, της Μεσσήνης ο Κρεσφόντης και της Σπάρτης οι Πρόκλης και Ευρυσθένης, ο λόγος που στη Σπάρτη πάντοτε υπήρχαν μετά δυο βασιλιάδες, όλοι παιδιά του Ηρακλή και καλύτεροι ως αρχηγοί από τους απογόνους του Πέλοπα. Ακολούθως οι βασιλιάδες αυτοί ή οι τρεις Δωρικές πόλεις Σπάρτη, Μεσσήνη και Αργος έκαναν συνασπισμό με ηγέτιδα την Σπάρτη για την αντιμετώπιση των διαφόρων εχθρών τους. «Βασιλιάς του Άργους έγινε ο Τήμενος, της Μεσσήνης ο Κρεσφόντης και της Σπάρτης ο Πρόκλης και Ευρυσθένης. Για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου, οι Δωριείς ένωσαν τις δυνάμεις τους, που ήταν μοιρασμένες στις τρεις πόλεις τους υπό την εξουσία βασιλιάδων που ήταν αδέλφια, γιοι του Ηρακλή. Ο στρατός αυτός ήταν ανώτερος από εκείνο που πολέμησε στην Τροία (υπονοεί του Μενελάου και του Αγαμέμνονα). Πρώτα-πρώτα, όλοι θεωρούμε ότι οι γιοί του Ηρακλή ήταν καλύτεροι αρχηγοί από τα εγγόνια του Πέλοπα. Τέλος, έλεγα ότι εκείνοι ήταν Αχαιοί, που είχαν νικηθεί από τους Δωριείς.». (Πλάτωνος «Νόμοι». Γ, 683 - 686)».
Η επιστροφή των Ηρακλειδών, του Νικόλαου Λεμοντζή.

 Με τη στενότερη σημασία του όρου, Ηρακλείδες είναι οι απόγονοι του Ηρακλή και της Δηιάνειρας, με την κάθοδο των οποίων στην Πελοπόννησο σχετίζεται η άφιξη των τελευταίων Δωριέων στον Ελλαδικό χώρο. Αμέσως μετά τον θάνατο του Ηρακλή και την άνοδό του στον Όλυμπο, τα παιδιά του έμειναν χωρίς προστάτη και καταδιώχθηκαν από τον Ευρυσθέα.  Πήγαν στην Αθήνα και ο Ευρυσθέας κήρυξε τον πόλεμο  Στη μάχη που επακολούθησε στην Αττική, οι Αθηναίοι κατετρόπωσαν τον στρατό του Ευρυσθέως, ο οποίος έχασε τη ζωή του, ενώ σκοτώθηκαν και οι 5 γιοί του. Η νίκη αυτή είχε προφητευθεί από το Μαντείο των Δελφών, που είχε δώσει στους Αθηναίους την υπόσχεση ότι θα νικούσαν αν θυσιαζόταν με τη θέλησή της μία παρθένος από «γένος ευγενών». Η Μακαρία, κόρη του Ηρακλή και της Δηιάνειρας, θυσιάστηκε τότε θεληματικά για να χαρίσει τη νίκη στα αδέλφια της και τους Αθηναίους.
 Από τη στιγμή του θανάτου του Ευρυσθέα και της καταστροφής του στρατού του, οι Ηρακλείδες ήθελαν να επιστρέψουν στην Πελοπόννησο, από όπου καταγόταν ο Ηρακλής, . Με οδηγό τον Ύλλο . Όταν  σκοτώθηκε ο Ύλλος, κι έτσι οι Ηρακλείδες επέστρεψαν πίσω. Μετά από πολλά χρόνια, ο εγγονός του Ύλλου Αριστόμαχος ξαναπήγε να ρωτήσει το Μαντείο. Ο χρησμός που του δόθηκε, όπως τουλάχιστον τον κατάλαβε ο ίδιος, έλεγε ότι οι θεοί θα του χάριζαν τη νίκη αν ακολουθούσε την «ευθεία οδό». Πίστεψε ότι η φράση σήμαινε τον Ισθμό και προσπάθησε να τον περάσει, αλλά σκοτώθηκε εκεί. Οι Ηρακλείδες επέστρεψαν στη Στερεά Ελλάδα για μια ακόμα φορά. Οι γιοί του Αριστομάχου, όταν ενηλικιώθηκαν, απέστειλαν τον πρεσβύτερό τους, τον Τήμενο, ξανά στους Δελφούς, όπου ζήτησε τον ίδιο χρησμό που ζητούσαν οι πρόγονοί του: «Πότε θα έρθει η μέρα του γυρισμού;» Επειδή ωστόσο είχε παρατηρήσει ότι οι προγόνοι του ακολούθησαν τον χρησμό και αυτός είχε σταθεί η αιτία του χαμού τους, ο Τήμενος ρώτησε επιπλέον με πίκρα τον θεό: «Γιατί;» Αυτός του αποκρίθηκε δια της Πυθίας ότι δεν ήταν δικό του το λάθος εάν οι πρόγονοί του δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν σωστά τους χρησμούς. Του εξήγησε όμως λίγο περισσότερο, ότι με τον «τρίτο θερισμό» υπονοούσε την τρίτη γενιά, και με την «ευθεία οδό» τον θαλάσσιο δρόμο ανάμεσα στις ακτές της Στερεάς και της Πελοποννήσου. Ο Τήμενος έμεινε ευχαριστημένος από τις διευκρινήσεις του νέου χρησμού. Ο ίδιος και τα αδέλφια του αποτελούσαν πραγματικά την τρίτη γενιά. Αμέσως, οι Ηρακλείδες ξεκίνησαν να κατασκευάζουν σε μια ακτή της Λοκρίδας τα απαραίτητα για μια θαλάσσια εισβολή και απόβαση πλωτά μέσα. Στην τοποθεσία αυτή υπήρχε μια κωμόπολη που, μετά το στήσιμο των ναυπηγείων εκεί, ονομάσθηκε μέχρι σήμερα Ναύπακτος (από τη λέξη ναυς και το ρήμα πήγνυμι = κατασκευάζω). Όμως   ένας λοιμός άρχισε να αποδεκατίζει το στράτευμα, εξ αιτίας της δολοφονίας του μάντη Κάρνου. Ο Τήμενος έτρεξε ακόμα μια φορά στο περιώνυμο Μαντείο των Δελφών και εξακρίβωσε από τον χρησμό ότι η θύελλα και ο λοιμός ήταν συνέπειες της θεϊκής οργής για τον φόνο του μάντη. Ο θεός προσέθεσε ότι ο φονιάς έπρεπε να εξοριστεί για 10 χρόνια και ότι οι Ηρακλείδες έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ως οδηγό στην εκστρατεία τους «ένα πλάσμα με τρία μάτια». Ο Τήμενος υπάκουσε και εξόρισε τον Ιππότη. Τότε πέρασε από εκεί ο Όξυλος, επιστρέφοντας από την Ήλιδα στην πατρίδα του, την Αιτωλία, καβάλα στο άλογό του. Ο Όξυλος ήταν μονόφθαλμος και οι Ηρακλείδες θεώρησαν ότι το μάτι του μαζί με τα δύο του αλόγου του συνιστούσαν τα τρία μάτια του «πλάσματος» που έπρεπε να χρησιμοποιήσουν. Τον πήραν λοιπόν ως οδηγό για την επάνοδό τους στην Πελοπόννησο, αφού ο Όξυλος δέχθηκε με τον όρο ότι θα τον βοηθούσαν να καταλάβει τον θρόνο της Ήλιδας. Μετά από όλα αυτά, οι Ηρακλείδες αποβιβάσθηκαν στην Πελοπόννησο και υπέταξαν τους κατοίκους της ύστερα από αρκετές μάχες. Ως επιστέγασμα της τελικής και οριστικής επικρατήσεώς τους, ίδρυσαν ένα βωμό του «Διός Πατρώου».

Από το Άργος στη Μακεδονία κυνηγώντας  ένα αγριοκάτσικο, την Αίγα στον αστερισμό του Αιγόκερω

Αστραία

Πηγές:
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΑΙΓΙΣ
ΤΗΜΕΝΙΔΕΣ

ΟΜΗΡΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ

Λεξικόν Ομηρικόν ΕΔΩ από το 1888

ΟΜΗΡΟΣ ΔΕ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΣΚΑΙ ΥΣΤΑΤΟΣ ΠΑΝΤΙ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΝΔΡΙ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΙ

ΔΙΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤ. Αύγ .ΙΗ΄σ,478 ΄Ρ

ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ,  ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ, ΟΤΕ ΤΟ ΚΕΡΔΩΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ ΚΑΙ ΠΑΣΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΕΙΣΕΠΝΕΥΣΕΝ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ, ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΟΥΔΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΤΟΣΟΥΤΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΟΣΟΣ ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΜΩΝ, ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΧΡΕΩΓΡΑΦΩΝ, ΠΕΡΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ, ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ, Η  ΕΚΔΟΣΙΣ ΛΕΞΙΚΟΥ, ΟΥΧΙ ΤΙΝΟΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΟΥ ΑΛΛΑ ΛΕΞΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΛΘΕΙ ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΟΣ

από τον πρόλογο του Ι. Πανταζίδη  Εν Αθήναις τη 21η Νοεβρίου 1872

Το Πληρέστερο Ομηρικό Λεξικό. Περιλαμβάνει περί τα 15000 Λήμματα-Λέξεις που απαντώνται στα έργα του Ομήρου με ορθογραφικά στοιχεία, Ερμηνευτικά, Ετυμολογικά, Ιστορικά και μυθολογικά Επισημαίνοντας και την Ραψωδία ή τον στίχο… Λεξικόν Ομηρικόν περιέχον πάσας τας ευρισκομένας λέξεις παρ’ Ομήρω και τοις Ομηρίδαις. Μετά διαφωτίσεως του Οικιακού, Θρησκευτικού, Πολιτικού και Πολεμικού Βίου των ηρωϊκών χρόνων και ερμηνείας των δυσνοητοτέρων χωρίων και των Μυθολογικών και Γεωγραφικών ονομάτων / Το μεν πρώτον συνταχθέν υπό Κρουσίου πολλαχώς δ’επεκταθέν και κατά τας νεωτέρας έρευνας διορθώσεων υπό Ε. Ε. Σέϊλερ εκ δε της έκτης γερμανικής εκδόσεως διασκευασθέν χάριν των Ελλήνων υπό Ι. Πανταζίδου.

Εν έτει 2018 τι θα λέγαμε για το κερδώον πνεύμα  των κανιβαλιστικών  πολυεθνικών αγορών στην Ελλάδα του σήμερα;;;;;

Αστραία

Αρχέγονο νερό στην "Ελλάδα" του Άρη

ΕΛΛΑΣ  ΑΡΕΙΑ

Κάποτε στον Άρη.....

Η Ελλάς (Hellas) είναι μία τεράστια πεδιάδα και κυκλική-ελλειπτική λεκάνη από πρόσκρουση αστεροειδούς που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη `Αρη. Η Ελλάς είναι ο δεύτερος ή ο τρίτος μεγαλύτερος κρατήρας προσκρούσεως που είναι γνωστός σε ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. . Η Ελλάς εκτείνεται σε μέγιστο μήκος περίπου 2300 χιλιόμετρα (km), κατά τη διεύθυνση ανατολή-δύση, δηλαδή είναι πολύ μεγαλύτερη από το ομώνυμο κράτος στον πλανήτη Γη.
 Στην τεράστια λεκάνη «Ελλάς» του 'Αρη, βρέθηκαν πολλές αρχαίες λίμνες. Οι επιστήμονες της  (NASA) και του Ινστιτούτου Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI), με επικεφαλής τον Χένρικ Χαργκιτάι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροβιολογίας "Astrobiology", βρήκαν βάσιμες ενδείξεις ότι στο νοτιοανατολικό τμήμα της «Hellas» στο νότιο ημισφαίριο του γειτονικού πλανήτη υπήρχαν 34 παλαιολίμνες νερού.
 Η υδρογεωγραφική ανάλυση δείχνει ότι το νερό των λιμνών -σε μια εποχή που το κλίμα του 'Αρη ήταν πολύ πιο θερμό και υγρό- προερχόταν από διάφορες πηγές, όπως βροχοπτώσεις, ποτάμια, πλημμύρες και υπόγεια ύδατα. Μερικές λίμνες είχαν μήκος 77 χιλιομέτρων. Η νέα μελέτη ενισχύει την εικόνα των επιστημόνων ότι προτού ο 'Αρης γίνει ένα απαγορευτικά κρύο και ξηρό μέρος, άφθονα νερά κυλούσαν στην επιφάνειά του, όπως συμβαίνει σήμερα στη Γη.
 Οι ερευνητές δεν αποκλείουν μάλιστα ότι αν οι λίμνες ήσαν αρκετά κοντά σε κάποια πηγή θερμότητας, μπορεί να φιλοξενούσαν κάποια μορφή ζωής.
Η Ελλάς βρίσκεται στους αντίποδες του όρους `Αλμπακαι κατά προσέγγιση στους αντίποδες της υπερυψωμένης Θαρσίδας με τα τεράστια ηφαίστειά της (μεταξύ των οποίων το υψηλότερο όρος του πλανήτη, το `Ολυμπος.

Από τον Γαλαξία μας με  νερό και αγάπη


Αστραία

 Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
 http://www.skai.gr/news