Ο Οδυσσέας στην Τροία

Οδυσσέας στην Τροία

"'Έχουμε εξορίσει την ομορφιά από τη ζωή μας. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όλα για αυτήν".  Α. Καμύ

Η  ΔΡΑΣΗ του ΟΔΥΣΣΕΑ στην ΙΛΙΑΔΑ

 Πολλοί θεωρούν πως ο Οδυσσέας, ήταν ένας άνθρωπος μόνο πολυμήχανος και για τους ελιγμούς της σκέψης του, διάσημος και ονομαστός.  Η τελευταία πράξη στην χ  Οδυσσείας  αποδεικνύει  πως ήταν εξαιρετικός στον χειρισμό του τόξου, όμως ο Οδυσσέας, ήταν και ένας μεγάλος  και γενναίος πολεμιστής  στο ξίφος, το δόρυ  και στο σπαθί μαχόμενος  σε μάχη σώμα με σώμα, έξω από τα τείχη της  άδικης  Τροίας και της φυλακισμένης ομορφιάς.

Ο Οδυσσεύς   σκοτώνει τον Δημοκόωντα  (διὰ κροτάφοιο πέρησεν αἰχμὴ χαλκείη) (4.499)

Ο Οδυσσεύς  σκοτώνει τον Κοίρανο  (5.677)

Ο Οδυσσεύς   σκοτώνει τον Αλάστορα  (5.677)

Ο Οδυσσεύς   σκοτώνει τον Χρομίο  (5.677)

Ο Οδυσσεύς   σκοτώνει τον Άλκανδρο  (5.678)

Ο Οδυσσεύς   σκοτώνει τον Άλιο  (5.678)

Ο Οδυσσεύς   σκοτώνει τον Νοήμονα  (5.678)

Ο Οδυσσεύς   σκοτώνει τον Πρύτανι  (5.678)

Ο Οδυσσέας   σκοτώνει τον Πιδύτη , ἐξενάριξεν  ἔγχεϊ χαλκείῳ  (6.30)

Οδυσσέας    σκοτώνει τον Μολίονα  (11.322)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Ιππόδαμο  (11.335)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Υπείροχο  (11.335)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Δηιοπίτη   (11.420)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Θόωνα   (11.422)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Έννομο  (11.422)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Χερσιδάμαντα (T), δουρὶ κατὰ πρότμησιν ὑπ᾽ ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης νύξεν (11.423)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Χάροπα  (11.426)

Ο Σώκος τραυματίζει τον Οδυσσέα , ὄβριμον ἔγχος διὰ  θώρηκος πολυδαιδάλου  ἠρήρειστο (11.435)

Ο Σώκος  τραυματίζει τον Οδυσσέα , ὄβριμον ἔγχος διὰ  θώρηκος πολυδαιδάλου  ἠρήρειστο (11.435)

Ο Οδυσσέας  σκοτώνει τον  Σώκο, τῷ δὲ μεταστρεφθέντι μεταφρένῳ  ἐν δόρυ πῆξεν (11.450)

Πηγή:Μικρός Απόπλους

Το έθνος που θα επιμείνει στη χάραξη μίας ευρείας διαχωριστικής γραμμής
μεταξύ του μαχόμενου ανθρώπου και του σκεπτόμενου ανθρώπου, στις κυβερνήσεις του

οι πόλεμοι  θα γίνονται  από τους ανόητους και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται  από τους δειλούς.

Sir William Francis Butler

Ενώσεις Ελλήνων

                                                               Ο πρίγκιπας των κρίνων

                              Οι πρίγκιπες Μινωίτες  και  οι  Έλληνες θεοί με ενιαία καταγωγή σε σύζευξη γενετική

Νέα ανακάλυψη για το DNA των Ελλήνων! Είναι συγγενείς των Μινωιτών και των Μυκηναίων
Μία αρχαιογενετική μελέτη που έγινε με επικεφαλής δύο Έλληνες γενετιστές του εξωτερικού, τον Ιωσήφ Λαζαρίδη του Τμήματος Γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ της Βοστώνης και τον Γιώργο Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, έφερε στο φως της δημοσιότητας σημαντικά ευρήματα για την καταγωγή των Ελλήνων.

‘Έλληνες και ξένοι επιστήμονες μελέτησαν το DNA Μυκηναίων και Μινωιτών και το σύγκριναν με το DNA των σύγχρονων Ελλήνων. Αυτό που διαπίστωσαν ήταν πως οι Μινωϊτες είχαν ρίζες από το Αιγαίο και πως οι αρχικοί πρόγονοι τόσο των Μινωϊτών όσο και των Μυκηναίων ήταν κυρίως ντόπιοι γεωργικοί πληθυσμοί από τη νεολιθική Δυτική Ανατολία, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.

Παράλληλα, μελετήθηκαν και οστά καθώς και δόντια 19 ατόμων: δέκα Μινωϊτών από την Κρήτη, από τις τοποθεσίες της Ιεράς Μονής Οδηγήτριας στα νότια του νομού Ηρακλείου και του σπηλαίου του Αγίου Χαραλάμπους στο οροπέδιο του Λασιθίου (2900-1700 π.Χ.), τεσσάρων Μυκηναίων από την Αργολίδα της Πελοποννήσου και τη Σαλαμίνα (1700-1200 π.Χ.) και τριών κατοίκων της νοτιοδυτικής Ανατολίας στην Τουρκία (2800-1800 π.Χ.).

Τα παραπάνω, οι μελετητές τα σύγκριναν με το αρχαίο DNA 332 ανθρώπων από γειτονικές χώρες και 2.616 συγχρόνων (μεταξύ των οποίων δύο σημερινών Κρητών).

«Οι πρώτοι Νεολιθικοί πληθυσμοί της δυτικής Ανατολίας και της Ελλάδας ήσαν εξαιρετικά ομοιογενείς, απόγονοι ενός κοινού πρωτο-γεωργικού πληθυσμού που εξαπλώθηκε από την 7η χιλιετία π.Χ. ανά την Ευρώπη. Τα νέα δεδομένα της μελέτης μας αποδεικνύουν πως τόσο οι Μυκηναίοι όσο και Μινωίτες προέρχονται κατά βάση, σε ποσοστό 75% έως 85%, από αυτό τον πρωτο-γεωργικό πληθυσμό. Το κύριο συμπέρασμα από την μελέτη μας είναι πως η πληθυσμιακή ιστορία της Ελλάδας έχει χαρακτηριστικά σημαντικής γενετικής συνέχειας, αλλά όχι πλήρους απομόνωση » δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ο Ι. Λαζαρίδης.

Οι σύγχρονοι ΄Ελληνες παρουσιάζουν, σύμφωνα με την έρευνα είναι γενετικά ίδιοι με τους Μυκηναίους, οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι που ανακάλυψαν την ελληνική γραφή.

Τώρα οι ερευνητές αναμένεται να απαντήσουν σε δύο ερωτήματα.: πότε έφθασαν στο Αιγαίο πρώτη φορά οι κοινοί «ανατολικοί» πρόγονοι των Μινωιτών και των Μυκηναίων και κατά πόσο οι «βόρειοι» πρόγονοι των Μυκηναίων έκαναν σποραδικές διεισδύσεις στην Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή μία γρήγορη και μαζική μετανάστευση, όπως συνέβη στην Κεντρική Ευρώπη.

ΠΗΓΗ

 Γεννήσεις πριγκίπων και ποτνίων θεών σε χώρο συζεύξεων μεσογειακών

Το τραγούδι των λιονταριών

                                                                         Το όραμα

Λέγων Λέων σε λεγεώνες λιονταριών

Το λιοντάρι υπήρξε σημαντική εικόνα για την ανθρωπότητα για χιλιάδες χρόνια, εμφανιζόμενο σε πολιτισμούς στην Ευρώπη την Ασία και την Αφρική. Παρά τα περιστατικά επιθέσεων σε ανθρώπους, η πολιτισμική τους απεικόνιση ήταν θετική, παρουσιάζοντάς τα ως ισχυρά αλλά ευγενή. Μια κοινή απεικόνισή τους είναι αυτή ως «βασιλιά της ζούγκλας» ή «βασιλιά των ζώων», και για αυτό το λιοντάρι έχει υπάρξει δημοφιλές σύμβολο της βασιλείας και της μεγαλοπρέπειας,καθώς και σύμβολο της γενναιότητας.

Οι αναπαραστάσεις λιονταριών χρονολογούνται 32.000 χρόνια πριν, καθώς το αγαλματίδιο ανθρώπου με κεφαλή λιονταριού από ελεφαντόδοντο που βρέθηκε στο σπήλαιο Φόγκελχερντ (Vogelherd) των Σουηβικών Άλπεων στη νοτιοδυτική Γερμανία έχει εξακριβωθεί ότι είναι 32.000 χρόνων, της εποχής του Ωρινάκιου πολιτισμού. Στις παλαιολιθικές σπηλαιογραφίες, ηλικίας 15.000 ετών, της αίθουσας των αιλουροειδών στο σπήλαιο του Λασκώ απεικονίζονται λιοντάρια να ζευγαρώνουν. Το 1994 ανακαλύφθηκαν απεικονίσεις λιονταριών και στο σπήλαιο Σοβέ οι οποίες χρονολογήθηκαν στα 32.000 χρόνια πριν,αν και ενδέχεται να είναι σύγχρονα ή και νεότερα από αυτά στο Λασκώ.

Το λιοντάρι (Panthera leo - Πάνθηρ ο λέων) ανήκει στο γένος Panthera της οικογένειας των Αιλουροειδών. Καθώς κάποια αρσενικά υπερβαίνουν τα 250 κιλά σε βάρος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αιλουροειδές μετά την τίγρη που υπάρχει σήμερα. Λιοντάρια σε άγρια κατάσταση υπάρχουν πλέον στην Υποσαχάρια Αφρική και στην Ασία που έχει μείνει ένας πληθυσμός στη βορειοδυτική Ινδία που κινδυνεύει άμεσα από αφανισμό ενώ έχει εξαφανιστεί από τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Δυτική Ασία στα ιστορικά χρόνια. Μέχρι το ύστερο Πλειστόκαινο, περίπου 10.000 χρόνια πριν, το λιοντάρι ήταν το πλέον διασκορπισμένο μεγάλο επίγειο θηλαστικό μετά τον άνθρωπο. Βρίσκονταν στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής, μεγάλο μέρος της Ευρασίας από τη δυτική Ευρώπη έως την Ινδία, και στην Αμερική από το Γιούκον έως το Περού.

Το παλαιότερο γνωστό απολίθωμα λιονταριού έχει βρεθεί στο Laetoli στην Τανζανία με πιθανή ηλικία 3,5 εκατομμύρια χρόνια, ενώ μερικοί επιστήμονες το αναγνωρίζουν ως Panthera leo. Αυτό το αρχείο εντούτοις δεν είναι καλά τεκμηριωμένο και το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι αφορά κάποιο αιλουροειδές που μοιάζει στο γένος Panthera. Το παλαιότερο επιβεβαιωμένο απολίθωμα Panthera leoστην Αφρική είναι περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια νεότερο

                                                                  Σκέψεις  λέοντος