Οι ραβίνοι και ο Όμηρος
Ο μοναδικός Έλληνας συγγραφέας που ονομαστικώς αναφέρεται στο Ταλμούδ είναι ο Όμηρος. Οι ραβίνοι αναγνώριζαν τα ομηρικά έπη ως ένα βασικό (ακόμη και ιερό) κείμενο των Ελλήνων και επέτρεπαν την κατ’ ιδίαν ανάγνωσή τους. Μολονότι τα ομηρικά έπη αποτελούσαν παγανιστικά κείμενα, δεν τα αντιμετώπιζαν ως επικίνδυνα ή αιρετικά, αλλά τα θεωρούσαν περισσότερο ως παραμύθια που τους προσέφεραν μια καλή ευκαιρία για να ειρωνευθούν τη λατρεία των ειδώλων.
Επομένως επέτρεπαν την περιστασιακή ανάγνωση, αλλά απαγόρευαν την εντατική μελέτη τους. Από την άλλη υπήρχαν και Εβραίοι όχι ιδιαίτερα φανατικοί ως προς τη θρησκεία, οι οποίοι μελετούσαν τα ομηρικά έπη ως «ελληνική σοφία».
Οι ραβίνοι, προκειμένου να επιλύσουν λογικά σφάλματα που επεσήμαναν σε δικά τους ιερά κείμενα, αντέγραφαν τακτικές Αλεξανδρινών γραμματικών (όπως ήταν η αναστροφή, δηλαδή η μετάθεση λέξεων σε ομηρικούς στίχους για να εξομαλυνθεί το νόημα). Τον 2ο αι. μ.Χ., επί ραβίνου Josiah, η πρακτική της αναστροφής είχε γίνει πολύ συνήθης. Επιπλέον η διαίρεση της εβραϊκής Βίβλου σε 24 βιβλία έγινε με πρότυπο τη διαίρεση των ομηρικών επών σε 24 ραψωδίες.
Αξίζει τέλος να ειπωθεί ότι η πρώτη εβραϊκή μετάφραση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας εκπονήθηκε από τον Σαούλ Τσερνιχόφσκι τη δεκαετία του 1920.
Αλεξάνδρα Ροζοκόκη διευθύντρια Ερευνών στην Ακαδημία Αθηνών
ΠΗΓΗ ΑΥΓΗ
